ποτέ ξανά ένας ρακοσυλλέκτης δεν χρησιμοποιήθηκε περισσότερο από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, διότι στις δύσκολες μέρες του χρυσοχοΐδη το θύμα του εχθρού μου είναι προστατευόμενός μου. σε διαφορετική περίπτωση, η μοίρα της αλλόθρησκης οικογένειας που έκλεψε θρασύτατα μια ξένη τσάντα από την είσοδο ενός κρατικού κτιρίου θα ανακρινόταν με τις γνωστές μεθόδους ή τουλάχιστον θα επιβαρύνονταν με το αδίκημα της κλοπής. όμως η τσάντα περιείχε βόμβα. τώρα ο θάνατος ενός αόρατου γίνεται αξιοποιήσιμος για το προφίλ των μηχανισμών και αντί για κρατητήρια προσφέρεται στην οικογένεια επικουρική προστασία, ασυλία, έγγραφα και η κλοπή διαγράφεται επικοινωνιακά.

τελικά το σκηνικό τούμπαρε, ο προκλητός εχθρός κατέρρευσε, η σπφ κέρδισε άθελά της το ντέρμπι και πέρα από κάθε τηλεοπτική γελοιότητα, αυτό που έμεινε είναι να αναρωτιέσαι αν ο Κάρολος Ντίκενς σκηνοθετεί τις σατανικές συμπτώσεις της ζωής μας διότι, ανεξαρτήτως παιχνιδιού, ο Όλιβερ Τουίστ σκοτώθηκε προχτές στα Πατήσια.

κι αλήθεια, πώς είναι αντί να σε κλέβει ο χάρος να τον κλέβεις εσύ;

Aναδημοσίευση από http://www.toportatif.blogspot.com