Οι τοίχοι των φυλακών, τα τείχη της σιωπής, η τύχη του αγώνα

greece_prison_avlona_juvenile_01

Εδώ και μια βδομάδα οι κρατούμενοι όλων των φυλακών της χώρας αγωνίζονται ενάντια στις άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες που βιώνουν στην καθημερινότητά τους με στόχο την αποδοχή των αιτημάτων τους. Προς το παρόν απέχουν απ’ το συσσίτιο ενώ σταδιακά θα οδηγηθούν στην ύστατη μορφή αγώνα, την απεργία πείνας.

Με φόβο την προηγούμενη εμπειρία της εξέγερσης τον Απρίλη του 2007 το κράτος προσπαθεί ν’ αποκλιμακώσει την ένταση που έχει αρχίσει να δημιουργείται κάνοντας δηλώσεις περί εξεταστικών επιτροπών, «ακούγοντας» «ευαισθητοποιημένους» βουλευτές και υποκαθιστώντας την οργισμένη φωνή των κρατουμένων με σχόλια και ερωτήσεις ψαγμένων δημοσιογράφων.

Τα παραπάνω όμως δεν θα μπορούσαν να πείσουν κανέναν μας : όσο υπάρχουν φυλακές δεν μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία. Πίσω από τα πελώρια τείχη, 13.000 άνθρωποι στοιβάζονται στα ντουβάρια και περιφέρονται στους διαδρόμους των ελληνικών φυλακών. Υφίστανται εξευτελισμούς και ξυλοδαρμούς από τον κάθε δεσμοφύλακα. Ο χρόνος της ζωής τους ανάμεσα στα κελιά περιορίζεται σ’ένα επαναλαμβανόμενο ωράριο ύπνου- φαγητού- μπάνιου- προαυλισμού και χαπιού με την ευχή της διοίκησης. Μακριά από τους αγαπημένους τους ανθρώπους, το άγγιγμά τους, οι επαφές που μπορούν να έχουν με την υπόλοιπη κοινωνία είναι μηδαμινές. Μιλάμε για ένα σωφρονιστικό σύστημα που αποσκοπεί στο να μειώσει την ανθρώπινη ύπαρξη σε απλό βιολογικό οργανισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και για το ίδιο το αξιακό σύστημα του “δημοκρατικού σωφρονισμού” οι άνθρωποι βγαίνουν από τις φυλακές σαφώς “χειρότεροι”. Με μια πληγωμένη αξιοπρέπεια και μια οργή που δικαιώνει και ενδυναμώνει μέσα τους την ίδια την έννοια του εγκλήματος. Οι υπόλοιποι φοβισμένοι, διαλυμένοι και απαξιωμένοι θα περιφέρουν το στίγμα του σωφρονισμού τους για μια ζωή στο σκοτάδι του κοινωνικού περιθωρίου.

Ο λεγόμενος σωφρονισμός τους προσπαθεί να πετύχει και κάτι ακόμα : τον εκφοβισμό της κοινωνίας και την εκτόνωση των διαρκώς συσσωρευμένων κοινωνικών προβλημάτων. Γι’ αυτό και η δημογραφία της φυλακής δείχνει την ταξικότητα της . Δεν είναι τυχαίο ότι « η δικαιοσύνη που αποδίδεται» με τον εγκλεισμό έχει να κάνει με τα πιο εξαθλιωμένα και φτωχά στρώματα της κοινωνίας. Άνθρωποι που εξαναγκάστηκαν σε παραβατικές συμπεριφορές , υπερχρεωμένοι, μετανάστες, τοξικομανείς είναι και η συντριπτική πλειονότητα των κρατουμένων.

Στον αγώνα των κρατουμένων η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη .

Ο αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας θα περάσει μέσα απ’ τα συντρίμμια όλων των φυλακών.

2 thoughts on “Οι τοίχοι των φυλακών, τα τείχη της σιωπής, η τύχη του αγώνα”

  1. Για να δουμε τι θα δουμε και με αυτη την υποθεση….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *