Μετά και τα τελευταία γεγονότα, με τις επιθέσεις φασιστοειδών σε πακιστανούς μετανάστες στην περιοχή μας, οι απαντήσεις στο δρόμο πρέπει να είναι άμεσες και αποφασιστικές. Καλούμε σε συγκέντρωση στην πλατεία Εσταυρωμένου σήμερα στις 6μμ για να διαμηνύσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι αυτά τα παιχνίδια δεν θα περάσουν. Μπάτσοι που πυροβολούν νεολαίους και μη, που επιτίθενται και τραυματίζουν διαδηλωτές, παρακρατικές χειροβομβίδες σε στέκια μεταναστών, επιθέσεις και πλιάτσικα σε μετανάστες στις γειτονιές από φασιστοειδή προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κοινωνικό κλίμα φόβου και υποταγής.

Όλοι σήμερα στην πλατεία Εσταυρωμένου στις 6μμ

NO PASARAN!

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω

[1μμ. Στο 2ο ΑΤ Αιγάλεω βρίσκονται αυτή την ώρα 2 Έλληνες, ο Χαρίσης Κυπριανός 21 χρονών, ιδ. υπάλληλος και ο Χαρμπουτλί Ελ 22 χρονών, εργάτης, αιγυπτιακής καταγωγής με ελληνική ταυτότητα, καθώς και 3 πακιστανοί μετανάστες. Μόλις έφτασε το περιπολικό στον τόπο της σύγκρουσης οι δύο έλληνες υπέδειξαν ως επιτιθέμενους τους 3 πακιστανούς που κρατούσαν ξύλα για να αμυνθούν στα 15 περίπου φασιστοειδή που διέφυγαν. Χτυπημένοι πακιστανοί αναγνώρισαν στο τμήμα τους 2 έλληνες ως υπαίτιους της επίθεσης εναντίον τους. Όλοι μαζί περνούν από το αυτόφωρο σήμερα στις 5 το απόγευμα, οι 2 έλληνες με το κακούργημα της σύστασης σε συμμορία και ίσως την πρόκληση βαριά σκοπούμενων σωματικών βλαβών καθώς και την ληστεία και οι 3 πακιστανοί με πλημμελήματα επειδή κρατούσαν τα ξύλα…]

Επίθεση δέχτηκαν πακιστανοί μετανάστες χτες αργά το βράδυ από ομάδα φασιστών, οι οποίοι τους χτύπησαν και τους λήστεψαν στην οδό Ζωσιμάδων στη συνοικία του Λιούμη. Είναι η τρίτη στη σειρά επίθεση αυτού του είδους με τις άλλες δύο να έχουν εξελιχθεί τις αμέσως προηγούμενες μέρες στα σκοτάδια του άλσους του Μπαρουτάδικου. Αυτή την ώρα βρίσκονται δύο φασίστες στο Β’ ΑΤ Αιγάλεω με κατηγορίες για ληστεία και πρόκληση σωματικών βλαβών και 4 πακιστανοί μετανάστες στο νοσοκομείο. Δεν γνωρίζουμε αν οι κατηγορίες προς τους φασίστες είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα (οπότε θα περάσουν σήμερα από το αυτόφωρο, θα ζητήσουν 3ήμερη αναβολή και θα αφεθούν ελεύθεροι) ή κακουργηματικού (πράγμα απίθανο, οπότε θα κρατηθούν). Επίσης δε γνωρίζουμε ακόμη την κατάσταση των τραυματιών.
Ως πρωτοβουλία αναρχικών Αιγάλεω δεν είχε πέσει στην αντίληψή μας η δράση των φασιστών τις δύο τελευταίες μέρες μια και όλα εξελίσσονταν στα σκοτάδια. Επειδή παρακολουθούμε, ωστόσο, τις φιδότρυπες εδώ και καιρό έχουμε τις εκτιμήσεις μας για τα συγκεκριμένα περιστατικά και τα χαρακτηριστικά τους. Και για να μην στοχαζόμαστε πάνω σε ουσιαστικές ή μη απαντήσεις να θυμήσουμε ότι τον Δεκέμβρη όλα αυτά τα ασπόνδυλα είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης μια και κυριαρχούσε ο μεγάλος τους φόβος να πέσουν στα χέρια των εξεγερμένων…

Θα ενημερώνουμε για την υπόθεση όπως και για τις σχετικές απαντήσεις.

Έχουμε πολλούς και πολιτικά αξιακούς λόγους που, ως αναρχικοί, διαφοροποιούμαστε από την Αριστερά αλλά ας εστιάσουμε στο συγκεκριμένο. Η συγκέντρωση και πορεία της 24 Γενάρη στο Αιγάλεω που διοργανώθηκε από 16 οργανώσεις της αριστεράς (και τον ελληνοπακιστανικό σύλλογο) ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την στάση της αστυνομίας σε σχέση με τις διαδοχικές επιθέσεις φασιστοειδών σε πακιστανούς μετανάστες στην περιοχή, είναι μια σημαντική αφορμή για να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα από τη μεριά μας.

1

Ας ξεκινήσουμε από τις 30 Νοέμβρη. Ο τρόπος που οι συγκεκριμένες αριστερές οργανώσεις -αλλά και μερικές άλλες- χειρίστηκαν την υπόθεση αλληλεγγύης στην πρώτη επίθεση των φασιστοειδών στις 30 Νοέμβρη είναι ενδεικτικός. Δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι επειδή η αστυνομία δεν πήρε για εξέταση τα ρόπαλα που είχαν πετάξει τα φασιστοειδή τη στιγμή που εσύ δεν μπαίνεις ούτε καν στον κόπο να θωρακίσεις στοιχειωδώς το σπίτι τους για το ενδεχόμενο νέας επίθεσης, δεν μπαίνεις στον κόπο να στήσεις ένα δίκτυο επικοινωνίας και άμυνας. Στην «αμέλεια» της αστυνομίας αντιστοιχίζεται η «αμέλεια» των αριστερών οργανώσεων. Φαίνεται ότι οι «κεντρικές πολιτικές» ασκούνται σε επίπεδο σαφώς υψηλότερο του απαξιωμένου «πρακτικισμού». Μόνο που από αυτόν τον «πρακτικισμό», τον οποίο ζητούσαν οι μετανάστες για να κατοχυρώσουν κάποιες πρώτες σχέσεις αλληλεγγύης και να κατοχυρωθούν απέναντι στον φόβο, αρχίζεις να επικοινωνείς την πολιτική σου αντίληψη μαζί τους. Κι όχι από τις στείρες ασκήσεις πολιτικής αντιπαράθεσης και υπεραξίας. Γνωρίζουμε ότι καθεμιά από τις συμμετέχουσες οργανώσεις πιθανόν να ασκεί την αντίληψη της πρακτικής βοήθειας στους μετανάστες στο πλαίσιο των δικών της πολιτικών. Στο πλαίσιο του «μετώπου», όμως απ’ ότι φαίνεται, στην καλύτερη των περιπτώσεων, επιβεβαιώθηκε το ρητό: όταν αναλαμβάνουν πολλοί να ταΐσουν την γάτα, στο τέλος μένει νηστική.

2

Η πορεία των αριστερών οργανώσεων στις 16 Δεκέμβρη, αρκετές μέρες μετά την επίθεση δεν άξιζε φαίνεται ούτε μιας απλής αφίσας-κάλεσμα. «Σύρμα» σε φίλους και ημέτερους, ακροατές των συγκεκριμένων ραδιοσταθμών, κάποιες ιστοσελίδες, τα «κονέ» με την «Ελευθεροτυπία» και να λοιπόν οι δυο συγκεντρώσεις σε μία. Δύο μικροφωνικές εγκαταστάσεις, δυο πορείες σε απόσταση 50 μέτρων η μια από την άλλη, την ίδια στιγμή που τα συνθήματα διαλαλούσαν την αλληλεγγύη. Είναι γνωστό σε όλους ότι υπάρχουν πολιτικές αντιπαλότητες μεταξύ των αριστερών- αριστερίστικων οργανώσεων αλλά η κατάσταση αυτή στο δρόμο καταγράφηκε ως, τουλάχιστον, γελοία. Επιπλέον, την Κυριακή το απόγευμα που καλέστηκε η πορεία, για λόγους που αφορούσαν στην δυνατότητα παρουσίας μεταναστών, έπληξε την αποτελεσματικότητά της μια και η πορεία κατέληξε να περιφέρεται σε άδειους δρόμους παρέα με την αστυνομία. Όλα αυτά αν δεν προσδίδουν αέρα πολιτικού ναρκισσισμού, επιπολαιότητας και διεκπεραίωσης τότε πώς μπορούν να ερμηνευθούν;

3

Ερχόμαστε τώρα στο κάλεσμα για την πορεία της 24 Γενάρη. Ενώ όλοι/ες εμείς οι αλληλέγγυοι/ες που βρεθήκαμε στο σημείο της επίθεσης αυτοπροσδιοριστήκαμε, ευθύς εξαρχής δημόσια, ως αναρχικοί/ες-αντιεξουσιαστές/τριες, στο κάλεμα του «αριστερού μετώπου» αναφερόμαστε επίμονα ως «αντιφασίστες» και «αντιρατσιστές». Σταθήκαμε στο πλάι των μεταναστών όχι για να δρομολογήσουμε μιαν τρέχουσα πολιτική μας ιδιότητα, αλλά στο πλαίσιο μιας πολιτικής ταυτότητας που αντιπαλεύει όλα τα κοινωνικά ζητήματα αναγνωρίζοντας την αλυσιδωτή τους σχέση χωρίς, φυσικά, να προκρίνει κάποιο απ’ αυτά. Η προσπάθεια όλου αυτού του «αριστερού μετώπου» να μας προσδώσει ό,τι αυτό νομίζει ότι εξυπηρετεί την υπόθεση την δική του και των μεταναστών, αποτελεί απόπειρα πολιτικού πατερναλισμού. Επιπλέον, η αναφορά σε «βίαιη προσαγωγή από την αστυνομία» ενός συντρόφου μας, αποσιωπώντας την πρόταξη όπλου εναντίον του, έχει μόνο προβληματικές ερμηνείες. Εκείνη τη στιγμή δεν επρόκειτο καλοί μας «αριστεροί» για μια απλή βίαιη προσαγωγή αλλά για μια πολύ επικίνδυνη στιγμή, που αποτελεί δεδικασμένο στο πλαίσιο της κρατικής κατασταλτικής στρατηγικής και που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για τον σύντροφο. Αλλά μάλλον εσείς προτιμάτε να χρεώνετε στους αναρχικούς «υπερβολές» και «ρητορικές επιφάσεις»…

4

Μετά λοιπόν από αυτό το γεγονός, αλλά και την στάση του κράτους σε σχέση με τους μετανάστες και τις επιθέσεις που δέχτηκαν, μια ήταν η πολιτική δραστηριότητα που αντιστοιχούσε στην περίσταση: η αγανακτισμένη πορεία. Κι όχι μια ακόμα παράσταση διαμαρτυρίας. Εδώ λοιπόν παρουσιάζεται και μια άλλη εκδοχή που πιθανόν να ερμηνεύει την αποσιώπηση της πρόταξης όπλου: στο βαθμό που η δημοσιοποίηση πρόταξης όπλου σε αλληλέγγυο θα κατοχύρωνε την απαίτηση για μια επιθετική πορεία, το «αριστερό μέτωπο» προτίμησε να την αποσιωπήσει για να δικαιολογήσει με αυτόν τον τρόπο την επιλογή της πορείας διαμαρτυρίας. Γνωρίζουμε τον τρόπο που ασκούνται οι «κεντρικές πολιτικές», γνωρίζουμε την θεσμολαγνεία μερικών ανάμεσά τους (νεολαία ΣΥΝ), καθώς επίσης και τον διορθωτικό χαρακτήρα μερικών δραστηριοτήτων τους σε σχέση με την αστική νομιμότητα. Τελικά, εμείς επιλέξαμε να μην έχουμε ούτε την δική τους «υπηρεσία πολιτικής πυρόσβεσης» απέναντί μας ούτε και τις συμμορίες του κράτους. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που λείπαμε…

5

Ο ίδιος δίαυλος διεκπεραίωσης λειτούργησε και στην διοργάνωση και εκτέλεση της πορείας. Καμιά αφίσα στην περιοχή, καμία προπαγάνδιση πέραν των ημέτερων, γνωστών και φίλων, καμία ουσιαστική εκφρασμένη πολιτική δυναμική. Το αποτέλεσμα είναι ο εξευτελισμός των πολιτικών πρακτικών: 17 οργανώσεις από 5 το πολύ άτομα η καθεμία! Σύνολο 50-70 άτομα! Όπως δυστυχώς και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, οι αριστερές οργανώσεις παρουσιάζουν μια επιλεκτικότητα στα κριτήρια συσπείρωσης των μελών τους, με σαφή πρόκριση τις εκάστοτε εκλογές. Ελάτε τώρα…Δεν έφταιγε το κρύο. Εξάλλου το κρύο δεν εμποδίζει τους φασίστες να επιτεθούν στους μετανάστες. Το κρύο δεν απέτρεψε -σχεδόν τους διπλάσιους- αναρχικούς/ές να ανταποκριθούν άμεσα στο αίτημα άμεσης αλληλεγγύης των μεταναστών.

6

Η πόλη έμοιαζε την Πέμπτη που πέρασε με κατεχόμενα. Απίστευτες κλούβες, απίστευτοι ασφαλίτες, απίστευτοι ζητάδες. Ήταν μια ανοιχτή προσβολή για την πόλη -όπως και για κάθε πόλη. Μάθαμε ότι τις τελευταίες μέρες οι μπάτσοι ειδοποιούσαν τους καταστηματάρχες να κλείσουν τα μαγαζιά τους την Πέμπτη γιατί: «αυτοί οι αναρχικοί δεν ενδιαφέρονται για τους μετανάστες. Όλα αυτά είναι πρόσχημα για να καταστρέφουν τις περιουσίες των ανθρώπων». Η προσπάθεια τρομοκράτησης της περιοχής επέστρεψε με μιαν προσβλητική για την αστυνομία κοινωνική αδιαφορία. Η πόλη παρέμεινε ανοιχτή.

7

Δεν παρουσιαστήκαμε λοιπόν στο «ραντεβού» και έτσι φορτωθήκανε τους μπάτσους όσοι συμμετείχαν στην πορεία, φορτωθήκανε τους μπάτσους άνθρωποι που δεν το είχαν επιλέξει.

8

Η αναγκαιότητα αυτού του κειμένου δεν έχει τον χαρακτήρα του πολιτικού ανταγωνισμού κι αυτός είναι ο λόγος που δεν αντιπαραθέτουμε τις δικές μας πολιτικές επιλογές ως σωστές. Εκείνο που θέλουμε είναι –θέτοντας ζήτημα αξιακής στάσης- να ξεκαθαρίσουμε τις πολιτικές μας σχέσεις μέσα στα γεγονότα: εκεί θεωρούμε ότι, όταν η πολιτική μετατρέπεται σε υπεραξία, ο χειρισμός περνιέται για αρετή και η διεκπεραίωση για αλληλεγγύη, δεν μπορεί παρά να ευτελίζονται πρακτικές αντίστασης, όπως είναι οι συγκεντρώσεις και οι πορείες, και στο τέλος, η όποια πολιτική αποτυχία να χρεώνεται ως κοινωνική αδιαφορία. Όμως, ο κόσμος στο Αιγάλεω ενδιαφέρεται. Αλλά όχι έτσι όπως τα “αριστερά μέτωπα”.

9

Όλα συνεχίζονται.

Πρωτοβουλία αναρχικών Αιγάλεω

Στις 30 Οκτώβρη ομάδα φασιστοειδών επιτίθεται σε σπίτι πακιστανών μεταναστών στην πλατεία Λ. Καραγιάννη στο Αιγάλεω. Οι φασίστες προτάσσουν όπλο για να καθηλώσουν τους μετανάστες και στη συνέχεια του κτυπούν και τους στέλνουν στο νοσοκομείο.

Στις 13 Γενάρη ομάδα φασιστοειδών επιτίθεται στο ίδιο σπίτι. Η αστυνομία εμφανίζεται μετά από μισή ώρα, δηλώνει παρουσία και αποχωρεί. Αυτή τη φορά όμως αλληλέγγυοι αναρχικοί και αντιεξουσιαστές συγκεντρώνονται για να αποτρέψουν τα χειρότερα για τους μετανάστες. Τότε η αστυνομία σε μερικά λεπτά κάνει την ουσιαστική της εμφάνιση με 7 περιπολικά. Απρόκλητα προτάσσει όπλο για να καθηλώσει τους αλληλέγγυους και στη συνέχεια να τους συλλάβει.

…προστίθενται τα όπλα των αστυνομικών

Κράτος και παρακράτος σκοτώνουν, βασανίζουν, εξευτελίζουν και ταπεινώνουν καθημερινά τους μετανάστες πολεμώντας παράλληλα κάθε έμπρακτη ένδειξη κοινωνικής αλληλεγγύης.
Όμως αυτή τη φορά δεν τους πέρασε

Αλληλεγγύη στους μετανάστες

Έμπρακτη, διαρκής, αμέριστη

πρωτοβουλία αναρχικών αιγάλεω

Λίγο μετά τις 10 το βράδυ χτες ομάδα από 5 φασιστοειδή με μηχανάκια επιτέθηκαν με πέτρες και άλλα αντικείμενα σε σπίτι όπου διαμένουν πακιστανοί μετανάστες, στο ίδιο σπίτι το οποίο είχε δεχτεί επίθεση το βράδυ της 30 Νοέμβρη. Οι μπάτσοι ενώ ειδοποιήθηκαν αμέσως από γείτονες έφτασαν μετά από μισή ώρα. Εν τω μεταξύ οι πακιστανοί, στη βάση ανοιχτής επικοινωνίας που είχαμε κατοχυρώσει μετά την πρώτη επίθεση, μας ειδοποίησαν για να τους βοηθήσουμε. Υπήρχε το ενδεχόμενο οι φασίστες να επιτεθούν μετά από μερικές ώρες και πάλι όπως είχαν κάνει την πρώτη φορά. Το ένα περιπολικό που εμφανίστηκε βρέθηκε υπόλογο για την επιτηδευμένη –όπως αποδείχτηκε λίγο αργότερα καθυστέρηση- απέναντι και στους πακιστανούς και στους γείτονες (οι πακιστανοί έχουν πολύ καλή σχέση με τη γειτονιά) και σε μας. Αποχώρησε με «σαρδόνεια τυπικότητα» αφού κατέγραψε το συμβάν. Κάποιοι σύντροφοι απλώθηκαν στα γύρω στενά για να ειδοποιήσουν σε περίπτωση που εμφανιστούν φασίστες. Αυτοί που εμφανίστηκαν ωστόσο ήταν δυο περιπολικά που επιχείρησαν να συλλάβουν δυο συντρόφους. Προστρέξαμε στην αποτροπή της σύλληψης και μπάτσος που επέβαινε σε περιπολικό με αριθμό 22176 τράβηξε το όπλο του διατάσσοντας σύντροφο να γονατίσει. Έγινε σύρραξη, «ξεφύγαμε» τελείως, πέρα από όλα τα άλλα και με την ευκολία που τραβήχτηκε το όπλο. Υπήρξε αμηχανία από τη μεριά των μπάτσων που εν τω μεταξύ είχαν φτάσει να γίνουν 6 περιπολικά και ένα τζιπ, αντιλήφθηκαν την βαρύτητα του πολιτικού γεγονότος που επρόκειτο να ξεσπάσει και μετά από εντολή άνωθεν εξαφανίστηκαν. Χωρίς να πάρουν κανέναν μαζί τους. Σύντομα αυξηθήκαμε αριθμητικά, ενισχυμένοι από ειδοποιημένους συντρόφους και απλωθήκαμε στον δρόμο μπροστά από το σπίτι που δέχτηκε την επίθεση. Γύρω στη 1.30 μετά τα μεσάνυχτα αποχωρήσαμε όλοι μαζί αφού συνδράμαμε στην καλή ψυχολογία των πακιστανών, δρομολογήσαμε την θωράκιση του σπιτιού τους και προχωράμε στον εντοπισμό των φασιστοειδών.

Το ζήτημα, ωστόσο, του τραβήγματος του όπλου από τη μεριά των μπάτσων δεν θα μείνει έτσι. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητεί τα δυο μέτρα και δυο σταθμά όσον αφορά το κράτος. Μετά την επίθεση των φασιστοειδών σε μετανάστες πέρασε μισή ώρα για να εμφανιστεί μόλις ένα περιπολικό και δεν χρειάστηκαν παρά μερικά δευτερόλεπτα για να μαζευτούν 6 περιπολικά και ένα ασφαλίτικο, να απειλήσουν με όπλα και να επιχειρήσουν να συλλάβουν τους αλληλέγγυους στους μετανάστες.

Όμως, δεν τους πέρασε. Δρομολογούμε την αντίδρασή μας προς κάθε κατεύθυνση.

250 περίπου άτομα ανταποκρίθηκαν στο σχεδόν αυθόρμητο κάλεσμα της πρωτοβουλίας για συγκέντρωση (προέκυψε και πορεία προς την πλατεία εσταυρωμένου) την Πέμπτη που πέρασε ενάντια στην φασιστική επίθεση που υπέστησαν πακιστανοί μετανάστες στην περιοχή. Παλμός, αποφασιστικότητα, “γερό πάτημα” στο δρόμο συνιστούν υποσχέσεις για μια καλή συνέχεια στην υπόθεση. Η πορεία ήταν μόνο η αρχή.

Την Παρασκευή 30 Νοέμβρη λίγο πριν τα μεσάνυχτα, στην οδό Πλάτωνος στο Αιγάλεω, 25 περίπου νεαρά άτομα επιτέθηκαν με παλούκια, σιδηρολοστούς και όπλα σε σπίτι πακιστανών μεταναστών στέλνοντας 5 από αυτούς στο νοσοκομείο. Το γεγονός είχε ξεκάθαρα ρατσιστικά χαρακτηριστικά και όλα τα δεδομένα συνηγορούν σε μια συνέχεια παρόμοιων ρατσιστικών επιθέσεων που έγιναν πριν μερικές εβδομάδες σε σπίτια πακιστανών μεταναστών στο γειτονικό δήμο του Αγ.Ι.Ρέντη.

Εξάλλου, στις 30 Οκτώβρη, εξελίχθηκε ρατσιστική διαμαρτυρία μια κάποιας «κίνησης πολιτών Αιγάλεω» με στόχο την απομάκρυνση των μεταναστών από την πλατεία Αγ. Σπυρίδωνα. Εκεί, οι μετανάστες που σωρεύονται κάθε πρωί στη Θηβών για ένα μεροκάματο εμφανίστηκαν ως φορείς «υποβάθμισης» της περιοχής καθώς ταυτίστηκαν σωρηδόν με τον «υπόκοσμο», τα «ναρκωτικά» και τη «μαφία».

Τα γεγονότα αυτά δεν είναι τυχαία. Η ρατσιστική κρατική επιθετικότητα έχει αυξηθεί τον τελευταίο καιρό με πρόσχημα την ορθολογική διευθέτηση του προβλήματος της μετανάστευσης. Οι πόλεμοι και το ξεζούμισμα των φυσικών πόρων της «καπιταλιστικής περιφέρειας» ξεριζώνουν ασταμάτητα εκατομμύρια ανθρώπους από τα μέρη που ζουν, εξανδραποδίζοντάς τους χάριν των κυριαρχικών συμφερόντων. Ο λεγόμενος εξορθολογισμός της μεταναστευτικής πολιτικής δεν είναι τίποτε άλλο από τον εξορθολογισμό της στιγνής εκμετάλλευσης, της διαχείρισης του θανάτου και της δυστυχίας, την επίταση της καταστολής. Η ελληνική αστική δημοκρατία στις μέρες μας, με την αρωγή των ΜΜΕ και ευθυγραμμιζόμενη με την ευρωπαϊκή «προοδευτική» πραγματικότητα, έχει «εμπλουτίσει» τα έδρανά της με κάθε είδους ρατσιστικά φυντάνια. Η ρατσιστική δομή του κράτους έχει εξασφαλίσει τους εξώφθαλμους πολιτικούς ελεγκτές και συνήγορους της ξενοφοβικής επιθετικότητάς του. Το μεγάλο ζητούμενο από το κράτος και τα αφεντικά δεν είναι μόνο η κοινωνική νομιμοποίηση των ατέρμονων θανάτων στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της επικράτειας, των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, των βασανιστηρίων τους στα αστυνομικά τμήματα, των δολοφονιών τους από τις μόνιμα «εξοστρακισμένες σφαίρες» των συνοριοφυλάκων, της λεηλασίας τους στα εργοτάξια και τα μπουρδέλα,… αλλά και η ανάληψη κοινωνικών «πρωτοβουλιών» με ρατσιστικές εκκαθαριστικές δράσεις στις γειτονιές. Μέσα σε αυτό το κλίμα επωάζεται και το «αυγό του φιδιού» σε περιοχές που δεν είχαν ποτέ τέτοιου είδους παραδόσεις.

Τρανό παράδειγμα είναι το Αιγάλεω. Μια πόλη που χτίστηκε από μετανάστες εργάτες και που παρά τους τόνους ρατσιστικής προπαγάνδας που δέχτηκε, όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες, ποτέ δεν διαπραγματεύτηκε την ανεκτικότητα και τη φιλοξενία της. Μετά τις τελευταίες εκλογές, ωστόσο, η περιοχή γίνεται μάρτυρας μιας συντονισμένης και επίμονης ρατσιστικής επιθετικότητας τόσο από τον κρατικό μηχανισμό όσο και από τους γνωστούς για τον αντιδραστικό ιστορικό τους ρόλο «αγανακτισμένους πολίτες».

Από τη μία βρίσκονται οι ρατσιστικές δυνάμεις που κινούνται στο φως. Η αστυνομία έχει επιτείνει τους ελέγχους, τις περιπολίες και την παρενόχληση μεταναστών σε γειτονιές, όπως ο Αγ. Σπυρίδωνας, που εδώ και πολλά χρόνια χαρακτηρίζονται από την παρουσία τους χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Συμπληρωματικά, εμφανίστηκε ομάδα αγανακτισμένων πολιτών που με πρόσχημα την «υποβάθμιση της περιοχής» προσπαθεί, αφενός μεν, να νομιμοποιήσει κοινωνικά την εκκαθάριση των μεταναστών και να εμφανίσει την αστυνομική βαρβαρότητα ως λειτούργημα, αφετέρου δε, να συντρέξει στα οφέλη της επερχόμενης καπιταλιστικής «ανάπλασης» στο Αιγάλεω.

Από την άλλη βρίσκονται οι ρατσιστικές δυνάμεις που κινούνται στο σκοτάδι. Αυτή η πρόσφατη επίθεση των 25-30 ατόμων θέλει να επιβάλλει νέα δεδομένα όσον αφορά το καθεστώς της διαβίωσης των μεταναστών. Θέλει να επιβάλλει τον φόβο και τον τρόμο στην καθημερινότητα των μεταναστών που είναι έτσι κι αλλιώς επιβαρυμένη από την καθημερινή λεηλασία στα εργασιακά κάτεργα, καθιστώντας τους διαρκώς πρόσφυγες από γειτονιά σε γειτονιά της μητρόπολης. Έως την τελική εκκαθάριση…Την ίδια στιγμή εμφανίζονται οι μετανάστες ως εστίες φασαριών στις γειτονιές, μια και τα σενάρια και οι συκοφαντίες για ξεκαθαρίσματα συμμοριών και παράνομων υποθέσεων που συνήθως συνοδεύουν τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων ρατσιστικών επιθέσεων, δημιουργούν αναχώματα στην αποδοχή και την ανεκτικότητα των γειτόνων.

Οι «προοδευτικές δυνάμεις» της περιοχής, τα κόμματα και οι μαζικοί φορείς περί άλλων τυρβάζουν αφού σε καμία των περιπτώσεων δεν ξεπερνάνε τις επερωτήσεις, τα ψηφίσματα διαμαρτυρίας και τους ανώδυνους ξορκισμούς της καταφανούς ρατσιστικής αιματηρής επιθετικότητας. Όσο όλοι αυτοί θα κάνουν ασκήσεις ψηφοθηρίας και πολιτικής νομιμότητας, οι κάθε είδους ρατσιστικές και φασιστικές συμμορίες θα χαίρονται με το αίμα και τη δυστυχία των μεταναστών σε κάθε τους επιδρομή.

Ως εδώ! Θεωρούμε ότι τα όρια της κοινωνικής ανοχής έχουν ξεπεραστεί από τη στιγμή που «τα αυγά του φιδιού» έχουν βγει από τις τρύπες τους και σέρνονται στις γειτονιές μας.

Κάθε επίθεση στους μετανάστες είναι και απειλή για την ίδια την κοινωνική ελευθερία. Και ως τέτοια θα αντιμετωπιστεί.

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω

Τον τελευταίο καιρό στα μέρη μας έχουμε γίνει μάρτυρες μιας απίστευτης αντιστροφής. Κάποιοι θλιβεροί αρχοντίσκοι, κάποιοι παρατρεχάμενοι, κάποια υπολείμματα του πιο επικίνδυνου μικροαστικού χυλού, κάνουν ασκήσεις ρατσισμού προσπαθώντας να μας πείσουν ότι δεν πρόκειται για ρατσισμό και διακρίσεις αλλά ότι όλα γίνονται για το καλό της περιοχής, της γειτονιάς, της ζωής, του σύμπαντος κόσμου.

Πριν λίγες εβδομάδες είχαμε την «επιτροπή κατοίκων Αιγάλεω» που ενώ διαδήλωσαν στον Άγ. Σπυρίδωνα με ξεκάθαρες ρατσιστικές προθέσεις, κρατώντας πανώ «ενάντια στην υποβάθμιση της περιοχής», θέλησαν τελικά να αποποιηθούν τη ρετσινιά του ρατσισμού, ισχυριζόμενοι ότι… παρασύρθηκαν από ακροδεξιούς…Μεγάλοι άνθρωποι!

Στις μέρες μας εμφανίστηκε ένα καινούργιο φυντάνι: ο κύριος Μίχος, δήμαρχος στην Αγ. Βαρβάρα και πρόεδρος του διαδημοτικού Αναπτυξιακού Συνδέσμου Δυτικής Αθήνας. Ο κύριος αυτός, «ξεκαθαρίζοντας» ευθύς εξαρχής –κι αυτός- ότι δεν είναι ρατσιστής, αρνείται την εγκατάσταση ψυχοθεραπευτικής κοινότητας δίπλα στο Δρομοκαϊτειο, με το πρόσχημα -κι αυτός- της «υποβάθμισης της περιοχής». Εμπεδώνουμε λοιπόν σιγά-σιγά τι σημαίνει «αναβάθμιση» μιας περιοχής: σημαίνει την εκκαθάρισή της από κάθε είδους μιάσματα: πρόσφυγες, μετανάστες, ψυχασθενείς, εξαρτημένα άτομα.

Όχι λοιπόν, αυτοί οι έλληνες, καθαρόαιμοι, κανονικοί, νοικοκυραίοι, τίμιοι και καταξιωμένοι πολίτες δεν είναι ρατσιστές! Απλώς όλοι οι άλλοι είναι «σκουπίδια» που υποβαθμίζουν την περιοχή και έτσι εξισώνονται με τις κάθε είδους χωματερές, των οποίων η απομάκρυνση βρίσκεται στα αγωνιστικά πλάνα των «ενεργών πολιτών», των «αγανακτισμένων δημάρχων», των σύγχρονων μελανοχιτώνων.

Δεν θα περάσουν ο ρατσισμός και ο φασισμός, ακόμη κι αν έχουν δημοκρατικά προσχήματα, ακόμη κι αν είναι «για το καλό» μας!…

Δεν θα περάσουν!

Γείτονες μου, μου ανέφεραν τα αναγραφόμενα στην ιστοσελίδα σας και επειδή δεν επιθυμώ να εμπλακούν με τοποθέτηση τους, θα ήθελα να σας κάνω γνωστά τα παρακάτω :

Ως Δημοτικός Σύμβουλος Αιγάλεω, γνωστός τουλάχιστον στο Αιγάλεω όχι μόνο για τις αθλητικές και κοινωνικές δραστηριότητές μου αλλά και για τις πολιτικές μου ιδέες και τοποθετήσεις που μόνο ως ιδιαίτερα δημοκρατικές μπορούν να χαρακτηρισθούν και ενώ μάλιστα στο σπίτι μου κυριολεκτικά μεγαλώνουν τρία παιδιά αλλοδαπών επιθυμώ να προσθέσω ορισμένες διευκρινήσεις για την πρόσφατη κινητοποίηση κατοίκων της περιοχής Αγίου Σπυρίδωνα όπου και διαμένω, που διαμαρτυρήθηκαν για παράνομες δραστηριότητες ορισμένων μεταναστών αλλά και Ελλήνων στην περιοχή τους.

§ Ο Δήμος, το Δημοτικό Συμβούλιο αλλά και οι κάτοικοι του Αιγάλεω, ως προερχόμενοι κατά τη μεγάλη τους πλειονότητα από οικογένειες προσφύγων της Μικράς Ασίας τρέφουν μόνο αισθήματα στοργής προς τους μετανάστες.

§ Ο Δήμος του Αιγάλεω δεν συμμετείχε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των κατοίκων της περιοχής ούτε ανέπτυξε οποιαδήποτε δραστηριότητα σε βάρος των μεταναστών.

§ Ακόμα και οι κάτοικοι που προέβησαν στην πιο πάνω διαμαρτυρία δε διακατέχονται από αισθήματα «ρατσιστικά» και αισθήματα κατά των μεταναστών αλλά λόγω απειρίας ενδεχομένως να προκάλεσαν τέτοιες εντυπώσεις με την ανακοίνωση τους αφού όπως και οι ίδιοι διακηρύσσουν η διαμαρτυρία τους εστρέφετο όχι κατά των μεταναστών αλλά κατά εκείνων, αλλοδαπών και Ελλήνων που αφ’ ενός εκμεταλλεύονται τους αλλοδαπούς και τους μετανάστες και αφ’ ετέρου κατά εκείνων, αλλοδαπών και Ελλήνων, που αναπτύσσουν παράνομες δραστηριότητες με αποτέλεσμα να επηρεάζουν δυσμενώς την τοπική κοινωνία και να καθιστούν χειρότερους τους όρους διαβίωσης των Αιγαλεωτών.

§ Επιδιώκουμε, ώστε η διαβίωση αυτών των συνανθρώπων μας, να γίνεται με κοινωνικούς αποδεκτούς όρους και όχι να γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης από κάποιους που θέλουν να τους χρησιμοποιούν ως «εργάτες» παραγωγής παράνομων ενεργειών.

§ Ο Δήμος, ως επίσημος φορέας, έχει ήδη αναζητήσει χώρους εργασίας με όσες δυνάμεις διαθέτει, ώστε οι συνάνθρωποι μας να μπορούν να εργασθούν με κάθε νόμιμη προϋπόθεση, για να καταφέρουν να ενταχθούν ομαλά στην τοπική μας κοινωνία. Ήδη υπάρχουν 5.000 συνάνθρωποι μας μετανάστες που εργάζονται στο Δήμο μας και την ευρύτερη περιοχή και με προσπάθεια μας.

§ Οι Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου αλλά και κάθε άλλη δυνατότητα ιατρικής περίθαλψης που διαθέτουμε, είναι πάντα στη διάθεση τους ώστε να αισθάνονται ένα χέρι βοηθείας καθώς επίσης και οι βρεφονηπιακοί σταθμοί έχουν ήδη πολλά παιδιά μεταναστών συνανθρώπων μας.

§ Θέλουμε να πιστεύουμε ότι μετά από όσα σας αναφέραμε, δε θα ήταν δίκαιο να μας κατατάσσετε στους «φασίστες» και τους «ρατσιστές» αλλά σ’ αυτούς που προσπαθούν για μία καλύτερη πόλη, με κανόνες αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο μας.

§ Σας λέω μόνο αυτό : Γεννηθήκαμε και ανδρωθήκαμε μαζί με τους μετανάστες.

§ Ο Δήμαρχος, οι Δημοτικές Παρατάξεις και οι Αιγαλεώτες εδώ και χρόνια είμαστε αλληλέγγυοι προς τους μετανάστες.

Τάκης Μανδραφλής

Αντιδήμαρχος Αιγάλεω

Παρακαλούμε όπως δημοσιεύσετε την παραπάνω επιστολή στην ιστοσελίδα σας

Απάντηση της Πρωτοβουλίας:

Καταρχήν οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι από αξιακή πολιτική θέση, ως αναρχικοί, στις διαδικασίες μας, αυτές με τις οποίες λειτουργούμε και αυτές τις οποίες προτείνουμε κοινωνικά, δεν υπάρχουν αντιπρόσωποι. Δεν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι εξουσιοδοτούνται να αποφασίζουν εν ονόματι άλλων αλλά, όταν και όπου χρειάζεται, ορίζονται άμεσα ανακλητοί εκπρόσωποι οι οποίοι μεταφέρουν απλώς τις απόψεις αυτών που τους όρισαν. Δεν αναγνωρίζουμε το υπάρχον θεσμικό σύστημα αντιπροσώπευσης και αντιπροτείνουμε την αυτοοργάνωση και την άμεση δημοκρατία των ανθρώπων.

Παρακάμπτοντας λοιπόν, τις προσωπικές σου αναφορές για τις δημοκρατικές και αντιρατσιστικές ευαισθησίες, θέλουμε να περάσουμε απ’ ευθείας στην άποψή μας αναφορικά με τη στάση του Δήμου Αιγάλεω, ανεξάρτητα με την πολιτική του διαχείριση, αριστερή, σοσιαλδημοκρατική ή δεξιά, όπως είναι σήμερα.

Είναι θεσμικά καθορισμένο ότι η τοπική ετερο-διοίκηση, είναι ο μοριακός βραχίονας, το τελευταίο άκρο της κρατικής εξουσίας μέσα στο σώμα της κοινωνίας. Όποιος και να διοικεί τον συγκεκριμένο μηχανισμό, κάνει περιορισμένες ασκήσεις κοινωνικής και οικονομικής διαχείρισης, μια και ως θεσμός ποδηγετείται από τον κεντρικό μηχανισμό. Οι πολιτικές διαχείρισης των Δήμων μοιάζουν σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος πλέον αν βρίσκονται στο “τιμόνι” δεξιοί ή αριστεροί. Οι ευρωπαϊκές επιταγές, ο κρατικός συγκεντρωτισμός, τα κομματικά τερτίπια και η χρησιμοποίηση των τοπικών οφίτσιων ως βατήρων για πολιτική καριέρα έχουν πλέον ομογενοποιήσει την κοινωνική πολιτική των Δήμων, η οποία φενακίζει τη μιζέρια της με κάθε είδους πυροτεχνήματα προς λαϊκή κατανάλωση. Ο Δήμος του Αιγάλεω δεν έχει και δεν μπορεί να έχει τίποτε διαφορετικό μέσα σ’ αυτήν την θεσμική ταυτότητα της τοπικής ετερο-διοίκησης.

Όπως γνωρίζεις, το ζήτημα της μετανάστευσης προκαλείται από επιλογές που υπερβαίνουν την «ψωροκώσταινα» και λαμβάνονται σε επίπεδο διατλαντικών συμμαχιών. Πόλεμοι, ξεζούμισμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών κάθε «υπανάπτυκτης» χώρας, ξεριζωμός, θάνατος. Η διαχείριση όμως της μεταναστευτικής πολιτικής στην επικράτεια ανήκει στην τρέχουσα κρατική πολιτική εξουσία. Τη συγκεκριμένη διαχείριση την έχουμε υπόψη μας, για τους θανάτους στο Αιγαίο και τον Έβρο, τα διάσπαρτα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, τους εξευτελισμούς και την αισχρή εκμετάλλευση στα εργοτάξια και την «παρα»οικονομία. Ο ρατσισμός χαρακτήρισε την ελληνική κοινωνία όλη την προηγούμενη δεκαετία με σημείο αναφοράς κυρίως τους Αλβανούς μετανάστες. Μπορεί να παρατηρείται μια ύφεση στην κοινωνική εκδήλωση του ρατσισμού -κι αυτό λόγω της ενσωμάτωσης του βαλκανικού πληθυσμού- αλλά ο ρατσισμός είναι υφέρπων και με την πρώτη ευκαιρία εκδηλώνεται.

Στον Δήμο του Αιγάλεω η παρουσία των αλλοδαπών μεταναστών διαπιστώνεται στον Άγιο Σπυρίδωνα τη δεκαετία του 1970 και αφορά κυρίως ιρακινούς χριστιανούς. Η χριστιανοσύνη και η συντηρητικότητά τους είναι που πιστεύουμε εμείς ότι βοήθησε στην ανεκτικότητα και την αποδοχή τους από τον ντόπιο φτωχόκοσμο της περιοχής. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, των τελευταίων ρατσιστικών εκδηλώσεων της «ομάδας κατοίκων» συγκλίνουν μερικές συνιστώσες στις οποίες ο Δήμος Αιγάλεω έχει το μερτικό του.

Από μεριάς του κράτους, οι διαρκείς έλεγχοι των μπάτσων σε χριστιανούς μετανάστες που ζουν χρόνια στην περιοχή (και που ενώ οι μπάτσοι τους ξέρουν παρόλαυτά τους τραβάνε στα τμήματα για έλεγχο) δείχνει ότι υπάρχει κρατικό σχέδιο να αποτραπεί η ανανέωση της συνύπαρξης ντόπιων και μεταναστών στον Αγ.Σπυρίδωνα. Μην πείτε ότι δηλώνετε άγνοια του γεγονότος -όντας και κάτοικος- γιατί θα ψεύδεσθε! “Ολόκληρη” επερώτηση έκανε το ΚΚΕ στη Βουλή πρόσφατα με σημείο αναφοράς την καταστολή στην πλατεία. Δεν μπορεί, θα έχετε ενημερωθεί. Τι μέτρα πήρε ο Δήμος για να δημιουργήσει αναχώματα στις αστυνομικές αυθαιρεσίες;

Από μεριάς του Δήμου Αιγάλεω, όλη αυτή η προπαγάνδα για το Αιγάλεω που αλλάζει και «αναβαθμίζεται», με την ανάπλαση του Ελαιώνα, το Μετρό και τα μεγακαταστήματα (ας μην σχολιάσουμε την άποψή μας για την περιβαλλοντική και κοινωνική ποιότητα της ανάπλασης αυτής, μια και θα βρεθούμε αντιμέτωποι σύντομα στο δρόμο σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα) έχει δημιουργήσει μια θεσμική κάλυψη στην συνείδηση του μικροαστικού κόσμου των ιδιοκτητών για κάθε είδος αυθαιρεσίες: άνοδος των ενοικίων, ξεσπίτωμα των φτωχών ανθρώπων και εκδίωξή τους από το Αιγάλεω. Αν αυτό θέλετε, να γίνει το Αιγάλεω άλλο από αυτό που ήταν, να χαρακτηρίζεται από μεσοαστούς και νεόπλουτους, τότε εμείς δηλώνουμε την αυθεντική μας εκτίμησή στους ανθρώπους με τους οποίους μεγαλώσαμε εδώ στις γειτονιές με το να υπερασπιστούμε την απρόσκοπτη συγκεκριμένη παρουσία και σχέση. Όσο κι αν σας ξενίζει ο όρος, πρόκειται για μια ταξική και κοινωνική αλληλεγγύη που έχει τις καταβολές της στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες δεκαετιών στο Αιγάλεω. Και για να προλάβουμε τυχόν παρεξηγήσεις, κανείς δεν απορρίπτει τα έργα που θα καλυτερεύσουν τη ζωή των κατοίκων. Αυτό το οποίο μας βρίσκει αντίθετους είναι ο ξεριζωμός των ίδιων των κατοίκων, η επιβολή μιας ακόμη εσωτερικής μετανάστευσης τωνπιο φτωχών εκεί που οι συνθήκες είναι άθλιες γι’ αυτό και τα νοίκια είναι φτηνά. Έχει ή δεν έχει ο Δήμος Αιγάλεω ευθύνη για την αποδοχή και την συμμετοχή στα σχέδια αυτής της “ανάπλασης”. Έχει ή δεν έχει ευθύνη για την κάλυψη των παρεπόμενων αυθαιρεσιών;

Ερχόμαστε λοιπόν στους «κατοίκους Αιγάλεω» που διοργάνωσαν την συγκέντρωση. Αυτό που είδαμε εμείς είναι μια «σύγχυση». Κάποιοι δεν ήθελαν να έχει τέτοιον χαρακτήρα η συγκέντρωση και δηλώνουν ότι καπελώθηκαν από τους ακροδεξιούς. Γιατί δεν αντέδρασαν λοιπόν; Μήπως δεν είδαν το πανώ για την «υποβάθμιση της περιοχής τους» και τα “δικαιώματα των Ελλήνων”(!);; Μήπως εσύ δυσκολεύεσαι να διακρίνεις τη σχέση που προαναφέραμε όσον αφορά τη ρητορεία του Δήμου για «ανάπλαση» και την κίνηση αυτή των «κατοίκων» με αναφορές σε «υποβάθμιση»; Είναι πασιφανές ότι δεν θέλουν τους μετανάστες στην περιοχή γιατί δεν θέλουν να μείνουν έξω από το γιαλαντζί Αιγάλεω που έρχεται. Είναι πολλά τα λεφτά για μια μερίδα κατοίκων, τα μυρίζονται. Εμείς αυτό που είδαμε είναι ότι η «σύγχυση», την οποία και συ αποδέχεσαι στην επιστολή σου, παρήγαγε πράξη και γεγονότα και μάλιστα με αποφασιστικότητα για διάρκεια. Πρόκειται για ρατσισμό, ο οποίος στο προκείμενο είναι πιο δυναμικός μια και αφορά πλέον μουσουλμάνους (αφγανούς και κούρδους) κι όχι χριστιανούς (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτοί είναι εκτός ρατσιστικού «σχεδίου πόλεως»). Ενώσω ο Δήμος έγινε μάρτυρας αυτών των εκδηλώσεων ακόμη και στο δημοτικό του συμβούλιο (δήλωσαν ότι 200! άτομα έκαναν παρέμβαση στο ΔΣ) γιατί δεν έκανε κάτι για να το αποτρέψει, ή έστω αν κρίνεται αυτό «αντιδημοκρατικό», να διοργανώσει μιαν «άλλη» συγκέντρωση χωρίς ρατσιστικά χαρακτηριστικά; Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Παιχνίδια πολιτικής και ψηφοθηρίας.

Μια χαρά είναι οι επιστολές αποποίησης του ρατσισμού αλλά εκεί που δοκιμάζονται οι απόψεις είναι στην πράξη. Ο Δήμος Αιγάλεω έμεινε απαθής στην διαπόμπευση της περιοχής από ένα τσούρμο αγανακτισμένους. Έχει φανεί, και ιστορικά, ότι κανένας δήμος δεν μπορεί να περισώσει και να διαχειριστεί το τεράστιο πρόβλημα της μετανάστευσης στο βαθμό που εξαρτάται, οικονομικά και πολιτικά, από αυτούς που το δημιουργούν και το διαχειρίζονται. Το πρόβλημα είναι βαθιά κοινωνικό και είναι στα χέρια των κατοίκων να το αντιμετωπίσουν. Ο τρόπος θα βρεθεί χωρίς διαμεσολαβητές και καλοθελητάδες.

Ανησυχούμε για την παρουσία τέτοιων εκδηλώσεων στο Αιγάλεω, συνδιοργανώσαμε μια μηχανοκίνητη αντιρατσιστική πορεία και συγκέντρωση στον Αγ. Σπυρίδωνα, με την αστυνομική παρουσία προκλητική -που μάλιστα φρόντισε να τρομοκρατήσει από νωρίς τον κόσμο της γειτονιάς για τον ερχομό βανδάλων και άλλα τέτοια ευτράπελα της ιστορίας (σε αντίθεση, βέβαια, με την “κατανόηση” που έδειξε στην ρατσιστική συγκέντρωση της 30 Οκτώβρη)- και θα συνεχίσουμε να νομιμοποιούμε κοινωνικά την ύπαρξη των μεταναστών και την υπεράσπισή τους από κάθε ενδεχόμενο πογκρόμ. Είτε της αστυνομίας είτε των ακροδεξιών αγανακτισμένων πολιτών. Θα είμαστε εκεί με κάθε κόστος. Επαγρυπνούμε.

Την Τρίτη 30 Οκτώβρη στις 9 το πρωί, μερικές δεκάδες άνθρωποι που δήλωναν περίοικοι της πλατείας Αγίου Σπυρίδωνα στο Αιγάλεω, πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία ενάντια στην «υποβάθμιση της περιοχής», «υπέρ των δικαιωμάτων των παιδιών τους», υπέρ των δικών τους «δικαιωμάτων να κινούνται ελεύθερα στην περιοχή». Εκείνες τις μέρες η συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα περιφερόταν στα κανάλια απαιτώντας την «γαλήνη» που έχει χάσει. Η διαμαρτυρία τους αυτή δεν καλύφθηκε από τις δημοτικές αρχές, γεγονός που δεν σημαίνει ότι αντιτάχθηκαν στην εξουσία της αλλά ότι ζήτησαν να επιταθούν τα χαρακτηριστικά της.

Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η διαμαρτυρία είχε να κάνει με την αύξηση της μόλυνσης της ατμόσφαιρας, μια και η περιοχή αποτελεί κυκλοφοριακό κόμβο, την αύξηση των θανάτων από τα ναρκωτικά, την απαξίωση και την εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων ή απλά, έστω, την ανεργία. Όχι όμως! Η διαμαρτυρία αυτή είχε ως αίτημα την εκκαθάριση της περιοχής από τα σύγχρονα μιάσματα: τους δεκάδες «λαθρο»μετανάστες που στήνονται στη Θηβών επί ώρες για ένα μεροκάματο. Ανθρώπους που ο πόλεμος και τα κέρδη, δομικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού, ξερίζωσαν από τους τόπους τους για να τους αφαιμάξουν: τόπους και ανθρώπους.

Η ιδιαιτερότητα, ωστόσο, αυτής της ρατσιστικής εκδήλωσης των λιγοστών και με ακροδεξιόστροφα χαρακτηριστικά «κατοίκων της περιοχής», είναι ότι επιτίθενται στην ίδια τους την ιστορία. Το Αιγάλεω κατοικήθηκε στην ουσία από πρόσφυγες εργάτες στο Μπαρουτάδικο την μεσοπολεμική περίοδο. Ήταν οι «πρό-σφηγγες», όπως τους έλεγαν απαξιωτικά οι ελάχιστοι τότε ντόπιοι ελληνόψυχοι που διαμαρτύρονταν για την αδυναμία της Εξουσίας να τους διώξει και να «καθαρίσει» την περιοχή. Το γνωστό δίδαγμα: όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται, επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα. Έκτοτε, ένα μεγάλο κύμα Ιρακινών εμφανίστηκε στην περιοχή του Αγ. Σπυρίδωνα τη δεκαετία του 1970, νοίκιασε σπίτια, έπιασε δουλειά και δημιούργησε μια κοινότητα σε 30χρονη πια συνύπαρξη με τους ντόπιους. Αυτοί οι «καθαροί έλληνες κάτοικοι», λοιπόν, του Αιγάλεω με τις πρακτικές τους καταστρατηγούν και την δική τους ιστορία αλλά και την 30χρονη ιστορία συνύπαρξης με τους μετανάστες.

Τον τελευταίο καιρό, επανέρχεται δυναμικά ο ρατσιστικός Λόγος και στο Αιγάλεω. Αφορμή στο προκείμενο είναι οι δεκάδες αφγανοί και κούρδοι μετανάστες που, καθώς προσπαθούν να διαχειριστούν το δράμα τους, χτυπιούνται μεταξύ τους για ένα μεροκάματο και, φυσικά, δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχουν πειράξει κανέναν μέχρι σήμερα στην περιοχή. Αν δεν ήταν αυτή η αφορμή θα βρισκόταν άλλη. Η ουσία είναι ότι σύσσωμο το ελληνικό καπιταλιστικό καθεστώς βάλλει εναντίον των μεταναστών με πολλούς θεσμικούς τρόπους, υποδαυλίζοντας παράλληλα και ρατσιστικές συμπεριφορές. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για μικροαστικές κοινωνικές ομάδες που βλέποντας την άνοδο της αντικειμενικής αξίας των ιδιοκτησιών τους, αυτήν την περίοδο της λεγόμενης «ανάπλασης» της περιοχής, βλέπουν και μια ευκαιρία να «καθαρίσει» η περιοχή από τους μετανάστες. Αυτό είναι το κλειδί του αιτήματος της «εναντίωσης στην υποβάθμιση». Αυτές είναι και οι αιτίες που στην ουσία επιχειρείται η καταστρατήγηση και η κατάλυση της πολύχρονης συνύπαρξης με τους μετανάστες στην περιοχή του Αγ. Σπυρίδωνα.

Θέλουμε να διαδηλώσουμε κι εμείς από τη μεριά μας, ως κάτοικοι του Αιγάλεω, εν μέσω πολλών άλλων, ότι η συγκεκριμένη «ομάδα κατοίκων» με ρατσιστικά και ακροδεξιά χαρακτηριστικά, δεν εκφράζει την άποψη των Αιγαλιωτών αλλά του Καρατζαφέρη, της Μπακογιάννη , του Κακλαμάνη και του Σαρκοζί. Εξ ου και η ολιγάριθμη στήριξη από την τοπική κοινωνία.

Δεν μπορείς να διαλαλείς το σύνθημα «και οι Έλληνες έχουμε δικαιώματα» όπως έκαναν οι συγκεκριμένοι «κάτοικοι», εννοώντας ότι οι μετανάστες είναι προνομιούχοι(!), τη στιγμή μάλιστα που, όχι μόνο ζεις τη δυστυχία τους στην πόρτα σου, αλλά δημοσιοποιούνται εκατοντάδες εξοργιστικοί θάνατοι μεταναστών στα σύνορα και βασανισμοί όσων επιζούν σε άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης από αστυνομικούς και λιμενοφύλακες.

Οι μετανάστες, είτε πακιστανοί, είτε ιρακινοί, είτε κούρδοι, είτε αφγανοί, είναι άνθρωποι που ξεριζώνονται από τα μέρη που μεγάλωσαν για να γίνουν άθυρμα της άθλιας μοίρας που έχουν σχεδιάσει γι’ αυτούς τα αφεντικά της εκάστοτε Νέας Τάξης. Το πρόβλημά τους είναι και πρόβλημά μας.

Κι αν πρόβλημά τους, πέρα από την ίδια την κρατική πολιτική, είναι και οι επίδοξες ρατσιστικές ομάδες κατοίκων της περιοχής, τότε είναι και δικό μας πρόβλημα.

Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ «ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ» ΑΠΟ ΚΑΤΙ, ΑΥΤΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω

Πριν από 3 περίπου βδομάδες 50 άτομα, άντρες και γυναίκες ηλικίας 20-26 χρονώ, επιτέθηκαν με μαχαίρια και λοστούς σε σπίτια πακιστανών στην περιοχή του Ρέντη ισοπεδώνοντας ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Για την επίθεση αυτή δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη αφορμή. Ο ρατσισμός δεν χρειάζεται αφορμές για να αναπαράγει τον εαυτό του.

Πριν από 4 μέρες μια «ομάδα κατοίκων» του Αιγάλεω, μοίρασε ένα κείμενο σε καταστηματάρχες της περιοχής του Αγ.Σπυρίδωνα, με το οποίο τους ζητούσε να κλείσουν τα μαγαζιά τους για μια ώρα το πρωί, έτσι ώστε να συμμετάσχουν σε συγκέντρωση στην πλατεία της περιοχής με σύνθημα: «και οι έλληνες έχουν δικαίωμα στη ζωή». Κάλεσμα χωρίς υπογραφή. Η συγκέντρωση έγινε χτες το πρωί στις 9 η ώρα και συμμετείχαν 50-80 περίπου άτομα μεγάλης κυρίως ηλικίας που δήλωναν γείτονες της περιοχής. Ζητούσαν να παρέμβει η αστυνομία για να «καθαρίσει» την περιοχή από τους ενοχλητικούς μετανάστες. Κρατούσαν πανώ που εναντιωνόταν στην «υποβάθμιση της περιοχής». Σήμερα το πρωί στην τηλεόραση κάποιοι εκπρόσωποι των «κατοίκων του Αιγάλεω» ωρύονταν απαιτώντας την «γαλήνη» που εδώ και χρόνια έχουν χάσει.

Τα πράγματα, φυσικά, δεν είναι έτσι. Η κίνηση αυτή των «κατοίκων του Αιγάλεω» έρχεται να καταστρατηγήσει μια συνύπαρξη 30 ολόκληρων χρόνων μεταξύ ιρακινών και ελλήνων γύρω από την πλατεία του Αγ. Σπυρίδωνα. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Ως αφορμή παρουσιάζεται η ραγδαία αύξηση της παρουσίας των Κούρδων του Ιράκ, μουσουλμάνων, οι οποίοι από τα χαράματα φτάνουν στην πλατεία και στέκονται επί της Θηβών μπας και κατοχυρώσουν κανένα μεροκάματο. Κάποιοι από αυτούς συχνάζουν το βράδυ στην πλατεία χωρίς ωστόσο κανείς από όλους αυτούς να έχει πειράξει κάποιον ντόπιο. Λόγω διαφορών που υπάρχουν μεταξύ τους, οι Κούρδοι, μερικές φορές έρχονται στα χέρια μεταξύ τους και πριν τρεις εβδομάδες υπήρξε κρούσμα αλληλομαχαιρώματος. Συνήθως κάποιοι γείτονες καλούν την αστυνομία, η οποία με τη σειρά της προχωράει σε εκτεταμένες σκούπες. Οι χριστιανοί Ιρακινοί, που αποτελούν και τον κορμό της μακρόβιας κοινότητας των μεταναστών στην περιοχή και που η θρησκευτική τους καταβολή τούς κρατάει σε απόσταση από τους κούρδους, εμπλέκονται σε όλην αυτή την κατάσταση με δυσθυμία αφού εισπράττουν την επιθετικότητα μερικών ένθερμων ντόπιων αλλά και τα πογκρόμ της αστυνομίας.

Αλλά αν το μαχαίρωμα ήταν η αφορμή για την ρατσιστική συγκέντρωση τα αίτια βρίσκονται αλλού. Τα έκδηλα χαρακτηριστικά της φασιστικής και ρατσιστικής ρητορείας του Καρατζαφέρη στους συγκεκριμένους «κατοίκους του Αιγάλεω» που ενώ αποτελούν μια μειοψηφία θέλουν να επιβάλλουν ένα ανύπαρκτο γενικευμένο ρατσιστικό κλίμα, έρχονται να συμπληρώσουν τις υπολανθάνουσες ρατσιστικές δηλώσεις της Μπακογιάννη για το «μπλοκάρισμα της λαθρομετανάστευσης». Κι αυτό την ίδια στιγμή που δημοσιοποιούνται οι άθλιες συνθήκες και τα βασανιστήρια που υφίστανται οι «λαθρο»μετανάστες από τους συνοριοφύλακες, τους μπάτσους και τους λιμενικούς σε τμήματα και κέντρα «υποδοχής» μεταναστών. Έτσι, το κλίμα «θυματοποίησης» των ελληνόψυχων της γειτονιάς μέσα σε μια συνθήκη όπου κυριαρχεί μια δήθεν προνομιακή μεταχείριση προς τους μετανάστες, μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει. Γελοία πολιτική, γελοίων ανθρώπων.

Οι μετανάστες, είτε πακιστανοί, είτε ιρακινοί, είτε κούρδοι, είναι άνθρωποι που ξεριζώνονται από τα μέρη που μεγάλωσαν για να γίνουν άθυρμα της άθλιας μοίρας που έχουν σχεδιάσει γι’ αυτούς τα αφεντικά της εκάστοτε Νέας Τάξης. Το πρόβλημά τους είναι και πρόβλημά μας

Κι αν πρόβλημά τους είναι πέρα από την ίδια την κρατική πολιτική και τα διάφορα φασιστοειδή, αγανακτισμένοι «κάτοικοι» ή «παρέες», τότε είναι και πρόβλημά μας. Η περιοχή αν πρόκειται να «καθαρίσει» από κάτι, αυτές θα είναι οι ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις.

Αλληλεγγύη στους μετανάστες

Αναρχικοί Αιγάλεω