«Ένας 63χρονος πυροβόλησε με κυνηγητικό όπλο και σκότωσε την 58χρονη εν διαστάσει σύζυγό του μετά από επεισόδιο για προσωπικούς τους λόγους μέσα στο σπίτι που έμενε η γυναίκα στην οδό Ηροδότου 9 στο Αιγάλεω. Στη συνέχεια ο δράστης αυτοπυροβολήθηκε με το ίδιο όπλο δίνοντας τέλος στη ζωή του. Προανάκριση για την τραγική υπόθεση διενεργεί η ασφάλεια δυτικής Αττικής»

Εγκλήματα πάθους; Μα από πότε το πάθος είναι μόνο αρσενικού γένους; Αυτό το εξοργιστικό που κατά κόρον συμβαίνει είναι ότι αποκλειστικά γυναίκες είναι αυτές που αποκεφαλίζονται(!), εκτελούνται, τραυματίζονται, καίγονται με βιτριόλι, ξυλοκοπούνται και υφίστανται τα πάνδεινα στο πλαίσιο των «σχέσεων πάθους».

Όχι. Δεν γνωρίζουμε τις ιδιαιτερότητες του μπάρμπα-63χρονου στη σχέση του με την κυρα-60χρονη κι ούτε μας ενδιαφέρει να τις μάθουμε. Εκείνο στο οποίο οφείλουμε να σταθούμε είναι ότι και σ’ αυτή την περίπτωση ο άντρας είναι αυτός που σκορπάει το θάνατο. Και αν είναι μεγάλο κεφάλαιο το ποιες είναι οι αιτίες που σε ένα υποτίθεται «μη δεσποτικό» καθεστώς του Διαφωτισμού το οποίο προφανώς θέλει να είναι διακριτό από την «βάρβαρη» ανατολή, είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι άντρες είναι αυτοί που μονίμως οπλίζουν τα πάθη τους και ματώνουν τις γυναίκες τους . Η κουλτούρα του Καζαντζίδη όπου οι «γυναίκες είναι όλες πουτάνες εκτός από τη μάνα μου» φαίνεται πολύ πιο επίμονη και νομιμοποιημένη στα μυαλά των αντρών με την κλασσική πατριαρχία να υπονομεύει τα καπιταλιστικά προσχήματα περί «ισότητας των δύο φύλων». Τα πάθη δεν είναι μόνο αρσενικά και δεν είναι τυχαίο ότι οι περιπαθείς γυναίκες δεν εκτελούν τους άντρες. Οι «προδοσίες» και οι «απιστίες» μέσα στις σχέσεις δεν είναι «προνόμιο» των γυναικών κι όμως αυτές αποκλειστικά είναι που τις πληρώνουν με αίμα…

Πατριαρχία σημαίνει έμφυλος εγωισμός. Σημαίνει ότι ο άντρας σηκώνει ελεύθερα το χέρι του, το μαχαίρι του, την καραμπίνα του και ό,τι άλλο φοβίζει, ματώνει και σκοτώνει τις γυναίκες. Και αν δεν «μετανοήσει» όπως ο κυρ-63χρονος αιγαλιώτης δεν πειράζει… θα αθωωθεί…

Ως πότε θα νοσταλγούμε τη Μήδεια;

ή αλλιώς
στιγμές από την αυτοπραγμάτωση ενός “περιούσιου” λαού…

[kaltura-widget wid=”j8v1l00ehw” width=”410″ height=”364″ addpermission=”2″ editpermission=”2″ align=”center” /]

Θεσσαλονίκη, Εθνικής Αμύνης με Αρμενοπούλου, έξω από το ΑΠΘ, στις 8/12/2008, δυο μέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξη.

Έχει γίνει πολλές φορές εκτενής αναφορά αλλά και έχουν εκτιλυχθεί και έντονοι διάλογοι σε αυτό το ιστολόγιο για την σχέση αστυνομίας και φασιστοειδών. Παρότι εικόνες όπως αυτές της 2 Φλεβάρη 2008 έχουν πιστοποιήσει αυτή την αδιαμφισβήτητη πολιτική σχέση και δολοφονική συνεργασία στο δρόμο μπροστά στα μάτια των ανθρώπων όλης της επικράτειας, η προσπάθεια των παρακρατικών να διαστρεβλώσουν αυτήν την πραγματικότητα συνεχίστηκε αμείωτη. Προκειμένου η ακροδεξιά να αναβιώσει το εμφυλιακό κλίμα αναγνωσμένο από τη δική της μεριά, προκειμένου να αυτοπροβληθεί ως “αγωνιστική” πολιτική αντίληψη που διώκεται από το αριστερό κατεστημένο με αιχμή τους “παρακρατικούς” αναρχικούς, επιχειρείται μια αντιστροφή της πραγματικότητας.
Όμως τα γεγονότα είναι τα πιο πεισματάρικα πράγματα στον κόσμο…

Διαβάζουμε στις σημερινές εφημερίδες:
“Μάχη για να κρατηθεί στη ζωή δίνει για 22η μέρα η γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών, Κωνσταντίνα Κούνεβα, μετά την επίθεση που δέχτηκε με βιτριόλι. Σοβαρές ζημιές στα μάτια, το πρόσωπο, αλλά και ζωτικά όργανά της, αφού της έδωσαν και να πιει το καυστικό υγρό…”
Πριν δέκα περίπου μέρες οι αρμόδιοι γιατροί του Ευαγγελισμού είχαν ανακοινώσει ότι θα κρατούσαν την Κωνσταντίνα στην εντατική για τον κίνδυνο των λοιμώξεων. Οι σοβαρές ζημιές στο μάτι και το στόμα ήταν μεν ανεπίστρεπτες αλλά είχαν “ολοκληρώσει” το έργο τους και δεν αποτελούσαν απειλή για την ίδια τη ζωή της Κωνσταντίνας. Απ’ ό,τι φαίνεται, ωστόσο, οι λοιμώξεις αποδεικνύονται επίμονες και απειλητικές…
Η χυδαία και εξοργιστική αυτή επίθεση που σημάδεψε τους καιρούς μας δεν λέει να κλείσει τον δολοφονικό κύκλο της. Και ενώ ο Αλέξης ήταν αιτία και αφορμή για τη νεολαία -και όχι μόνο- να κάνει λαμπόγυαλο τη βιτρίνα του ελληνικού καπιταλισμού και της δημοκρατικής πολιτικής σταθερότητας, είναι θλιβερό που η “εργατική τάξη” δεν αναγνωρίζει τον δικό της Αλέξη στο πρόσωπο της Κωνσταντίνας. Με αυτόν τον τρόπο επιτρέπει τις δολοφονικές επιθέσεις απο τα αφεντικά, το βάθεμα της εκμετάλλευσης, την επίταση της καταστολής και του ελέγχου όχι μόνο στους εργασιακούς χώρους αλλά σε όλο το φάσμα της καθημερινής ζωής.
Τίποτε όμως δεν τελείωσε…

Άλλος ένας νεκρός μετανάστης στο ρέμα επί της οδού Σαλαμινίας πίσω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών της Π. Ράλλη. Τα στοιχεία; Χουσείν Ζαχιντούλ Τζαχανγκίρ, 24 ετών, από το Μπαγκλαντές, ξημερώματα του Σαββάτου 3/1/2009. Όπως ακριβώς δύο μήνες πριν, στην περίπτωση της δολοφονίας του πακιστανού Μοχάμεντ, η αστυνομία στην ανακοίνωσή της αναφέρει ψευδώς ότι δεν έγιναν επεισόδια στην περιοχή για να αποσυνδέσει την οποιαδήποτε σχέση αστυνομίας και νεκρού μετανάστη. Κι όμως. Επεισόδια έγιναν, ο Χουσείν έτρεξε για να μην χτυπηθεί και συλληφθεί και σκοτώθηκε πέφτοντας μέσα στο μικρό Αχέροντα της Π. Ράλλη.
Τα λόγια περισσεύουν. Η εξέγερση του Δεκέμβρη κατάδειξε τα όρια μιας Δημοκρατίας που θεσμίζει την πιο ωμή εκμετάλλευση, θωρακίζει την αστυνομική βία, γενικεύει τον κοινωνικό εξανδραποδισμό και την κουλτούρα της υποταγής, διώκει, βασανίζει, φυλακίζει, σκοτώνει όποιον και όποια δεν χωράει στο πλάνο, όποιον και όποια σηκώνει κεφάλι στις προσταγές…
Κι αν η Δημοκρατία δεν φαίνεται να πήρε το μάθημά της δεν πειράζει…Η επανάληψη είναι ο καλύτερος τρόπος εμπέδωσης.
Αύριο λοιπόν στις 2 το μεσημέρι στην πλατεία Ομονοίας διοργανώνεται συλλαλητήριο και πορεία για τον νεκρό μετανάστη από πολλές μεταναστευτικές και αριστερές οργανώσεις.
Ας ανταποκριθούμε στο αυριανό κάλεσμα.

Η συνήθης κατάσταση τα χαράματα του Σαββάτου επί της Σαλαμινίας

Το “ανοιχτό στόμα” του ρέματος, σκοτεινό κι επικίνδυνο κόβει κάθετα την οδό Σαλαμινίας δίνοντας μια απατηλή αίσθηση δυνατότητας διαφυγής σε περίπτωση “απώθησης” από την αστυνομία.

Η επίθεση των Σιωνιστών συνεχίζεται

Οι νεκροί παλαιστίνιοι

η βαρβαρότητα

οι νεκροί σιωνιστές

Η άμυνα των παλαιστινίων

Meet the Shministim

Udi Nir

Name: Udi Nir
Age: 19
Location: Tel-Aviv
Why I am one of the Shministim:
“I will not lend my own hand to the occupation and to acts that contradict my most basic values: human rights, democracy and the personal responsibility each and every human being bears towards fellow human beings.”
Sentence: Aug. 21st – Sept. 7th 2008 (18 days)

από το σάιτ των ισραηλινών αρνητών στράτευσης:

www.december18th.org

Ξέρετε τί είναι αυτό στο Αιγάλεω που μας φέρνει στο νου αυτές τις ώρες κάτι από την ατμόσφαιρα της Λωρίδας της Γάζας;

Ένα ελικόπτερο. Αποκλείεται να μην το ακούτε… Ένα ελικόπτερο που κάνει κάθε λίγο και λιγάκι δρομολόγιο πάνω από την περιοχή μας.

Είναι το ελικόπτερο που απογειώνεται από το Αλλού φαν παρκ, από το πάρκο μαζικής ξενοιασιάς, κάθε μια ώρα περίπου για να κάνει μια μεγάλη βόλτα μερικούς “τυχερούς”. Είναι μια ακόμη καινοτομία στην υπηρεσία της μαζικής αστικής κουλτούρας…

Κι έτσι η πραγματικότητα μας προσφέρει μια από της φαρσικές της εκδοχές.
Την ίδια στιγμή που για τους παλαιστίνιους της Γάζας ο ήχος των ελικοπτέρων σημαίνει θάνατο, για τους αιγαλιώτες πρέπει να σημαίνει…

Αυτές τις ώρες ο στρατός του Ισραήλ βαδίζει μέσα στα στενά της Λωρίδας της Γάζας. Αφού έχει ισοπεδώσει με την αεροπορία και το ναυτικό τις βασικές επιβιοτικές υποδομές της πιο πυκνοκατοικημένης περιοχής του πλανήτη σπέρνει τις χερσαίες μηχανές του θανάτου. Ο αριθμός των νεκρών και τραυματιών παλαιστινίων είναι ανοιχτός ακόμη… πρέπει να συμπληρωθεί σύμφωνα με τους καταλόγους της Μοσάντ. Κάθε άτομο του “καταλόγου” συνοδεύεται στο θάνατο από την οικογένειά καθώς και ολόκληρη τη γειτονιά του…
Τα προσχήματα έχουν εκπέσει εδώ και χρόνια. Δεν χρειάζονται πια καν τα προσχήματα. Αυτό κάνει το σιωνισμό ακόμη πιο κυνικό, ακόμη πιο αλαζονικό, ακόμη πιο επικίνδυνο.

Η επιθετικότητα του Ισραήλ διαρκεί 60 χρόνια. Πολύ πριν γεννηθεί η Χαμάς…

Κάθε αντιστεκόμενος στις βουλές του Ισραήλ ονομαζόταν ανέκαθεν τρομοκράτης, πρώτα η Φατάχ και τώρα που η Φατάχ είναι πια δοσίλογη είναι σειρά της Χαμάς…

Οι λιγοστές εποχές που οι παλαιστίνιοι έμεναν αδρανείς, “ειρηνικοί”, ψύχραιμοι και διαλλακτικοί ήταν οι χειρότερες γι’ αυτούς. Οι περισσότεροι ισραηλινοί εποικισμοί φτιάχτηκαν εκείνες ακριβώς τις εποχές. Οι σιωνιστές έπαιρναν τη γη των παλαιστινίων ωμά, κυνικά, αδιάλλακτα…

Όχι άλλη “ειρήνη”. Οι παλαιστίνιοι δεν είναι θύματα. Είναι αγωνιστές της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.

Οι παλαιστίνιοι δεν είναι αντισημίτες. Έχουν συμπράξει, έχουν αποδεχτεί, έχουν αγαπηθεί, έχουν συναγωνιστεί με εβραίους ενάντια στον σιωνισμό. Στο σιωνισμό που είναι η χειρότερη και πιο θανάσιμη σύγχρονη εκδοχή του φασισμού.

Οι παλαιστίνιοι είναι που από το 1987 έχουν εμπνεύσει τα ριζοσπαστικά στοιχεία του δυτικού κόσμου με την ιντιφάντα: κοινωνική εξέγερση. Και μεις που, πριν λιγες μόλις εβδομάδες, είδαμε το φως της δικής μας ιντιφάντα να αστράφτει στην επικράτεια του κρατικού κυνισμού, ξέρουμε από αλληλεγγύη.
Ας την βγάλουμε στους δρόμους!

Τα μηνύματα αγώνα που μας έστελναν αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες από ολόκληρο τον κόσμο τις μέρες του Δεκέμβρη ήταν στοιχεία που δυνάμωναν τον ίδιο τον αγώνα μας, γίνονταν κομμάτι του. Αυτές τις μέρες είναι η σειρά μας να στείλουμε το δικό μας μήνυμα.
Θα γίνουμε κομμάτι του παλαιστινιακού αγώνα.
Και χαιρόμαστε γι’ αυτό!

Στις 23/12/2008 η Κωνσταντίνα Κούνεβα δέχτηκε δολοφονική επίθεση με βιτριόλι στο πρόσωπο γύριζε από την δουλειά της. Μέχρι και σήμερα νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική του Ευαγγελισμού με σοβαρά προβλήματα στην όραση και το αναπνευστικό.

Η Κωνσταντίνα είναι μετανάστρια, συνδικαλίστρια, γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστών-στριών και Οικιακού Προσωπικού και εργάζεται στην εταιρία ΟΙΚΟΜΕΤ, μια πανελλαδική εταιρεία καθαρισμού και υπενοικίασης εργατών, ιδιοκτησίας Νικήτα Οικονομάκη, στελέχους του ΠΑΣΟΚ, που απασχολεί «επίσημα» 800 εργαζόμενους (οι εργαζόμενοι μιλούν για πάνω από 3000).

Η ΟΙΚΟΜΕΤ έχει αναλάβει εργολαβικά την καθαριότητα του ΗΣΑΠ (αλλά και άλλων δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων), προσφέροντας το φτηνότερο πακέτο με τους μέγιστους όρους εκμετάλλευσης και υποτίμησης της εργασίας. Ένα τέτοιο καθεστώς «προσφοράς και ζήτησης» έχει οργανωθεί βάσει δημόσιων οργανισμών ένας από τους οποίους είναι και ο ΗΣΑΠ, ο οποίος είναι και συνένοχος στην εργοδοτική ασυδοσία της εταιρίας.

Το εργοδοτικό καθεστώς στην ΟΙΚΟΜΕΤ υποχρεώνει τους εργαζόμενους να υπογράφουν λευκές συμβάσεις, οι οποίες δεν φτάνουν ποτέ στα χέρια τους. Δουλεύουν 6 ώρες και πληρώνονται για 4,5 (μισθός και ένσημα) για να μην ξεπερνούν τις 30 ώρες ώστε να γλιτώνει το αφεντικό την ένταξή τους στα βαρέα. Τρομοκρατούνται, μετατίθενται δυσμενώς, απολύονται και εκβιάζονται με οικειοθελή αποχώρηση (εργαζόμενη απειλήθηκε από την εργοδοσία, κρατούμενη για 4 ώρες σε χώρο της εταιρείας μέχρι να υπογράψει την παραίτησή της). Το αφεντικό στήνει εργοδοτικό σωματείο για να χειραγωγήσει τους εργαζόμενους ενώ απολύει και προσλαμβάνει κατά βούληση μη αφήνοντας κανένα περιθώριο εργασιακής επικοινωνίας και συλλογικής δράσης.

Η συνδικαλιστική δράση της Κωνσταντίνας δεν άφησε ατάραχους τους εργοδότες της.Από τις απειλές κατά της ζωής της την εκδικητική απόλυση της μητέρας της από την ίδια εταιρεία, τη δυσμενή μετάθεση της ίδιας στο Μαρούσι μέχρι την άγρια επίθεση στο άτομό της. Ύστερα από καταγγελία της εκκρεμεί τριμερής συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας στις 5/1/09 . Την προηγούμενη εβδομάδα εργαζόμενες μεταξύ των οποίων και η Κωνσταντίνα είχαν έρθει σε κόντρα με την ΟΙΚΟΜΕΤ διεκδικώντας ολόκληρο το δώρο των Χριστουγέννων και καταγγέλοντας τις παρανομίες στη μισθοδοσία. Εκτός από την επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα η εταιρεία απειλεί και άλλη εργαζόμενη με συνάντηση στα κεντρικά τις εταιρείας στις 29/12 (φυσικά η συνάντηση αναβλήκε).

Η δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα είχε σκοπό να στιγματίσει να τρομοκρατήσει να παραδειγματίσει και να φιμώσει την ίδια και όσους μάχονται για την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη, την καταπολέμηση της εκμετάλλευσης στους εργασιακούς χώρους.Και ως τέτοια θα λάβει και την απάντηση που της αναλογεί. Καθημερινά, στους εργασιακούς χώρους, στο δρόμο, στις καταλήψεις, η οργή μας θα ξεχειλίζει για τους δολοφόνους, επίδοξους και μη.

Για την Κωνσταντίνα, για τις χιλιάδες βασανισμένων και δολοφονημένων μεταναστών/ ριών, τους εκατοντάδες νεκρούς σε εργατικά “ατυχήματα”. Για ΟΛΟΥΣ μας...

Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Στα πλαίσια της αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση από αλληλέγγυους εξω από το νοσοκομείο Ευαγγελισμός, κατάληψη στα κεντρικά γραφεία του ΗΣΑΠ στις 27-28/12 από όπου και πραγματοποιήθηκε πορεία στον Ευαγγελισμό,συγκέντρωση και πορεία εξω από τα γραφεία της εταιρίας στον Πειραιά.Δρασεις αλληλλεγγύης πραγματοποιήθηκαν και σε Θεσσαλονίκη και Βουλγαρία.

Ο αγώνας συνεχίζεται…