Τα γεγονότα του Δεκέμβρη μας ξεπέρασαν! Όχι μόνο εμάς, αλλά και την καθησυχαστική εικόνα που έτρεφε το Κράτος σε σχέση με τη δύναμή του. Για πρώτη φορά, η “εικόνα” της απαθούς κοινωνίας που έντρομη παρακολουθούσε τα γεγονότα από τις τηλεοράσεις θρυμματίστηκε στο σύνολό της. Η κοινωνία πολώθηκε. Και αυτό είναι κάτι που μας κάνει χαρούμενους. Χιλιάδες εξεγερμένοι/ ες σε όλη την Ελλάδα, μαθητές, φοιτητές, εργάτες, άνεργοι, μετανάστες, άνθρωποι κάθε ηλικίας ξεχύθηκαν στους δρόμους. Η οργή, όπως αυτή εκφράστηκε με δυναμικές πορείες, συγκρούσεις, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους υπήρξε ανεξέλεγκτη. Δεν κατάφεραν να την χαλιναγωγήσουν ούτε καν οι διαμεσολαβητές της εξουσίας. Η Εξέγερση του Δεκέμβρη δεν διαμόρφωσε κεντρικά αιτήματα. Ούτε αρκέστηκε στο να υιοθετήσει τα μετριοπαθή αιτήματα περί “πτώσης της κυβέρνησης των δολοφόνων”. Ο κόσμος που βρέθηκε όλον αυτό τον καιρό στους δρόμους δεν θέλησε να περιορίσει την ουσία της Εξέγερσης σε ψευτοδιεκδικήσεις και ψευτοδιλήμματα που τόσο έντεχνα προσπάθησε να επιβάλλει τόσο το Κράτος όσο και τα Μ.Μ.Ε. και κάποια κομμάτια της αριστεράς. Και αυτό είναι κάτι που μας κάνει διπλά χαρούμενους…
Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, δεν μας φαίνεται διόλου περίεργο που τις τελευταίες δύο βδομάδες γίνεται μια εντατική προσπάθεια από πλευράς της Εξουσίας να καλλιεργήσει ένα κλίμα φόβου και ένα αίσθημα ανασφάλειας μέσα στην κοινωνία. Τα δελτία ειδήσεων μονοπωλούνται καθημερινά από δεκάδες ρεπορτάζ που αφορούν σε δολοφονίες, σε εμπόριο ναρκωτικών, σε απαγωγές, σε γκετοποιημένες περιοχές της Αθήνας, σε τουρκικές προκλήσεις, μέχρι και τα Ζωνιανά επέστρεψαν στην επικαιρότητα. Προφανώς, όλα αυτά υπήρχαν πάντα. Και προφανώς δεν είναι κρίση ευαισθησίας αυτό που έχει πιάσει τα Μ.Μ.Ε. και ξαφνικά κόφτονται για το εμπόριο ναρκωτικών στο κέντρο της Αθήνας ή τις δολοφονίες γυναικών στα “σπίτια” της Ευριπίδου. Όλα αυτά συνέβαιναν πάντα, και μάλιστα με την πλήρη ανοχή του Κράτους.
Άλλο είναι αυτό που καίει την Εξουσία. Και αυτό είναι η ριζοσπαστικοποίηση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας στην διάρκεια των γεγονότων του Δεκέμβρη. Γιατί, για πρώτη φορά αμφισβητήθηκε στο σύνολό του το Κράτος και οι μηχανισμοί του. Και τώρα, η κατάσταση αυτή πρέπει να αναστραφεί. Η αστυνομία πρέπει και πάλι να γίνει απαραίτητη στα μάτια των πολιτών. Το Κράτος πρέπει και πάλι να γίνει η προστατευτική “οικογένεια” που θα αγκαλιάσει με στοργή τους ανθρώπους. Τα Μ.Μ.Ε. πρέπει και πάλι να αποκτήσουν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας.
Δοκιμασμένες τακτικές ενός δοκιμασμένου κόσμου που δεν έχει τίποτα να μας πει. Ευχαριστούμε αλλά αυτή τη φορά δεν θα πάρουμε.
Η σκέψη όλων μας δίπλα στους φυλακισμένους, συντρόφους μας και μη, για τα εξεγερσιακά γεγονότα του Δεκέμβρη. Τίποτα δεν τέλειωσε. Όλα συνεχίζονται.
