Category Archives: Ποικίλο Όρος – Ελαιώνας

Ο εργατικός στρατός του μεγαλοεργολάβου Βωβού

botanikos

Οι αφίσες, τα αεροπανό και οι συγκεντρώσεις των «εργατών και απολυμένων του Βοτανικού και συμπαραστατών» με θέμα την ανέγερση του εμπορικού κέντρου του Βωβού στον Βοτανικό εισήγαγαν μια ιδιότυπη θεματολογία στην κοινωνιολογία των εργατικών αγώνων. Με αρνητικότατο πρόσημο. Η θεματολογία δεν είναι άλλη από την ανταγωνιστική σχέση των μισθωτών σκλάβων με το περιβάλλον και τη φύση. Είναι δεδομένο ότι τα αφεντικά, οι εργολάβοι, οι ομάδες μεγάλων συμφερόντων έχουν από καταβολής του καπιταλισμού εχθρικότατη σχέση με το περιβάλλον και ιδιαίτερα με κάθε περιβάλλον που απέχει μερικά χιλιόμετρα από τον περίβολο των πανάκριβων σπιτιών τους. Επίσης, η μισθωτή εργασία, ιστορικά ως η πιο αλλοτριωμένη μορφή μετασχηματισμού της φύσης, ως φυσικό επακόλουθο των επιλογών και των επιβουλών του Κεφαλαίου, ασκεί μια αυτονόητη εναντίωση σε αυτό που μετασχηματίζει και στην ουσία λεηλατεί με σαφείς και συγκεκριμένους όρους: στη φύση. Η πρόσληψη από τους μισθωτούς σκλάβους, ωστόσο, αυτής της ανταγωνιστικής σχέσης -με δεδομένο ότι η μισθωτή εργασία δεν είναι παρά ένας επιβιωτικός μονόδρομος, ένας ωμός εκβιασμός- είναι ταυτόχρονα και προβληματική για το Κεφάλαιο. Δεν πρόκειται μόνο για μια προβληματική που βασίζεται στο ότι οι μισθωτοί σκλάβοι είναι οι φυσικοί φορείς, αυτοί που πραγματώνουν αυτή τη αλλοτριωτική, επιθετική, ανταγωνιστική σχέση του Συστήματος με τη φύση και, επομένως, την βιώνουν με έναν τρόπο που εύκολα μπορεί να αντιστραφεί και να μετατραπεί σε ανατρεπτική εμπειρία, σε πεδίο συνειδητής άρνησης και πολιτικής εναντίωσης στη συγκεκριμένη συνθήκη. Αυτό που πυροδοτεί τα ενδεχόμενα δυναμικής αντίθεσης προς το Σύστημα σε όλο το φάσμα των κοινωνικών σχέσεων είναι ότι οι μισθωτοί σκλάβοι είναι αυτοί που συνθήθως έχουν τα σπίτια τους εκεί που εργάζονται, μένουν και μεγαλώνουν αυτοί/ές και οι οικογένειές τους ακριβώς πάνω στην λεηλατημένη φύση. Υφίστανται οι ίδιοι το αποτέλεσμα της αλλοτριωμένης τους εργασίας, βιώνουν τα ολοκληρωτικά αποτελέσματα του ωμού εκβιασμού στο σύνολο της καπιταλιστικής καθημερινότητας.

Το Κεφάλαιο, παρακολουθώντας αυτήν ακριβώς τη συνθήκη και προσπαθώντας να κρατήσει ισορροπίες μπροστά σε ένα ανεπιθύμητο ενδεχόμενο, διαχειρίζεται τις σχέσεις αντιστοιχίζοντας τα δεδομένα και οξύνοντας τον ωμό εκβιασμό. Σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, η εταιρία «Χημικά Λιπάσματα» στην Δραπετσώνα, για πάρα πολλά χρόνια το μεγαλύτερο εργοστάσιο στα Βαλκάνια, προσλάμβανε ως εργάτες μόνο δημότες της Δραπετσώνας. Έτσι, σε δύσκολους καιρούς, εξασφάλιζε την σιωπή των εργατών μπροστά σε φαινόμενα όπου οι τοξικοί ρύποι τρυπούσαν τα ρούχα των εργατών την ώρα της δουλειάς, καθώς έσταζαν από τρύπιους σωλήνες, και με τα φουγάρα μαύριζαν τα ρούχα από τις μπουγάδες στις αυλές και τις ταράτσες της περιοχής. Η εταιρία γνώριζε ότι με οποιονδήποτε άλλον τρόπο ο κόσμος της Δραπετσώνας θα ξεσηκωνόταν. Ένα κομμάτι ψωμί λοιπόν έσωζε από τον άμεσο θάνατο αλλά υποθήκευε τις ζωές των εργατών, των εργατριών και των παιδιών τους σε έναν αργό θάνατο. Αντίστοιχο παράδειγμα σήμερα είναι οι εργάτες της ΔΕΗ στην Πτολεμαϊδα και τις γύρω περιοχές που πληρώνονται με παχυλούς μισθούς –της τάξης ακόμη και των 2500 ευρώ το μήνα- για να μην ανέχονται οποιαδήποτε φωνή ενάντια στα περιβαλλοντικά εγκλήματα της εταιρίας την ίδια στιγμή που οι ίδιοι και τα παιδιά τους πεθαίνουν σωρηδόν από καρκίνο.

Η υπόθεση αυτή των “εργαζομένων και απολυμένων του Βοτανικού και συμπαραστατών” έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την απαράδεκτη λογική. Από τη μία μεριά ο μεγαλοεργολάβος Βωβός κάνει όλη τη θεσμική δουλειά για να άρει τις εναντιώσεις στην ανέγερση του εμπορικού κέντρου και από την άλλη οι εργάτες που πρόκειται να ζευτούν στο έργο κάνουν την κοινωνική δουλειά στήνοντας ένα αντι-κίνημα στο δρόμο. Επιχειρηματολογούν με φτηνή και βλακώδη ρητορεία (όπως «μόλυνση είναι η ανεργία»: αυτό που λείπει από τους άνεργους τώρα είναι να τους θεωρούν και μολυσμένους…), κολλάνε παντού λαϊκιστικές αφίσες, στήνουν συγκεντρώσεις ενάντια σε κατοίκους της περιοχής που ζητάνε πράσινο αντί για εμπορικά κέντρα, προσπαθούν να συμμετάσχουν σε πορείες, όπως αυτή τη μέρα της απεργίας 2 Απρίλη από την οποία, ωστόσο, εκδιώχτηκαν κακήν κακώς… Δεν είναι πολλοί. Είναι όμως αρκετοί για να στήσουν έναν μικρό στρατό του Βωβού και να διεκδικήσουν την κοινωνική νομιμοποίηση των πασίγνωστων τσιμεντένιων συμφερόντων του.

Σε έναν καπιταλισμό που έχει ξεπεράσει τα όριά του σε σχέση με το περιβάλλον και αναζητά πράσινες μεταλλάξεις, σε μια Αθήνα χωρίς Πάρνηθα, Πεντέλη και Υμηττό μετά τις τελευταίες πυρκαγιές, σε μια Δυτική Αθήνα που μένει εμβρόντητη από τις απεχθείς περιβαλλοντικές εξελίξεις στο Θριάσιο Πεδίο δεν υπάρχει περίπτωση να προκριθούν τα αιτήματα του κοινωνικά εγκάθετου στρατού του Βωβού. Αυτοί οι «εργαζόμενοι» γίνονται -όλο και περισσότερο- τόσο απεχθείς όσο και το αφεντικό τους…

χυδαία "διαδημοτικά" κολπάκια

korydallosforest001

Την Δευτέρα 29 Σεπτέμβρη 400 περίπου άτομα ξεκίνησαν από την πλατεία Εσταυρωμένου συμμετέχοντας στην πορεία διαμαρτυρίας που διοργάνωσε ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ) προς το κέντρο της Αθήνας ενάντια στα περιβαλλοντικά τεκταινόμενα στο Θριάσιο Πεδίο. Παραθέτουμε σχετικό απόσπασμα από το ιστολόγιο της Διαρκούς Κίνησης για την υπεράσπιση των Δασών και Αλσών Χαϊδαρίου:
Πραγματοποίησε λοιπόν ο ΑΣΔΑ χθες την περίφημη «Ελευσίνια πορεία» για τη διάσωση του περιβάλλοντος στην Δυτική Αττική. Ναι ο ίδιος ΑΣΔΑ που δενδροφυτεύει Απρίλιο – Μάϊο το Ποικίλο για να φροντίσει να μη μείνει ούτε κλαράκι που να μην ξεραθεί στην επερχόμενη ζέστη. Ο ίδιος που δεν είναι ικανός να τοποθετήσει μια μπάρα στον δασικό δρόμο δίπλα από το γνωστό «κέντρο ψυχαγωγίας», ο ίδιος που αφήνει τις υπόλοιπες να ρημάζουν δημιουργώντας δρόμους – κέντρα υποδοχής απορριμματοφόρων μέσα στα δάση μας, ο ίδιος που μας έχει προσφέρει τόσες και τόσες «ομορφιές» στη περιοχή μας. Μαζί του βέβαια και όλη η γνωστή «αθώα» παρέα των «επαναστατών» τοπικών δημάρχων, βουλευτών και νομαρχέων που όπως σωστά σχολίασε κάποιος με το ένα χέρι υψώνουν την γροθιά και με το άλλο υπογράφουν την καταστροφή μας. Οι ίδιοι που αφήνουν τον Σκαραμαγκά να λειτουργεί κανονικότατα σαν λιμάνι, ενώ την ίδια στιγμή «διαμαρτύρονται» για αυτό ακριβώς! Οι ίδιοι που είναι έτοιμοι να αποδεχτούν την μεταφορά των δεξαμενών από το Πέραμα στην ήδη κατεστραμμένη λίμνη Κουμουνδούρου και στους πρόποδες του Ποικίλου. Αυτοί που υπογράφουν την επέκταση των ΕΛΠΕ και αδυνατούν ή αρνούνται να αντιδράσουν στις διεκδικήσεις κάθε μορφής «Αγίων» στο Ποικίλο Όρος. Αυτοί που κάνοντας τις αθώες περιστέρες με περίσσια υποκρισία και θράσος υψώνουν τους τόνους ενάντια σε αυτούς που φέρνουν την ολική καταστροφή στην Δυτική Αττική”. (xaidari.blogspot.com)

Το δόγμα της ανάπτυξης μέσα στο πλαίσιο του αστικού πολιτισμού είναι συνώνυμο με την καταστροφή του ανθρώπου και του περιβάλλοντος. Οι διάφοροι “αναπτυξιακοί σύνδεσμοι” και οι διάφορες “δημοτικές αναπυξιακές εταιρίες” είναι πρωταγωνιστές στην διαχείριση της καπιταλιστικής λεηλασίας των περιοχών της αρμοδιότητάς τους. Όσον αφορά περιπτώσεις αντιπαλότητας όπως και αυτή στο προκείμενο σε σχέση με το Θριάσιο Πεδίο, δεν είναι τίποτε άλλο από σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των μηχανισμών “ανάπτυξης” όπου το επίδικο ενδύεται με αμφιβόλου περιεχομένου χαρακτηρισμούς όπως “ορθολογική διαχείριση του περιβάλλοντος”. Πρόκειται για ρητορικά τεχνάσματα με σκοπό την κοινωνική συσκότηση γύρω από τα πραγματικά αίτια των συγκρουόμενων ενδοεξουσιαστικών συμφερόντων.

Οι άνθρωποι λοιπόν από το Χαϊδάρι διατυπώνουν με σαφήνεια στην περίπτωση του Θριάσιου Πεδίου τα κραυγαλέα επιφαινόμενα αυτής της αντιπαλότητας, τα χυδαία “διαδημοτικά” κολπάκια εκμαίευσης κοινωνικής νομιμοποίησης…

ασκήσεις χυδαιότητας

l_3130343

Στην περιοχή του Ελαιώνα, πίσω από την Σόφτεξ, επέλεξε ο δήμαρχος Αθηναίων Ν. Κακλαμάνης να αδειάσει τα σκουπίδια που περισυνέλεξε με τους απεργοσπάστες του μόλις χτες αργά τη νύχτα. Έχει γίνει της μόδας αυτή η ορολογία: σταθμός μεταφόρτωσης απορριμάτων. Αυτός ο σταθμός δεν είναι μια περιστασιακή επιλογή αλλά γενικότερα βρίσκεται μέσα στα σχέδια “αξιοποίησης” ενός μέρους του Ελαιώνα στον αντίποδα της χωματερής των Άνω Λιοσίων. Εν πάση περιπτώσει τίποτε δεν είναι τυχαίο και είναι δεδομένη η ταξικότητα των σχεδίων αξιοποίησης των αστικών τοπίων από την Εξουσία. Στο προκείμενο, τα σκουπίδια επιχειρήθηκε να ξεφορτωθούν χωρίς κανέναν κανόνα προστασίας της δημόσιας υγείας καταμεσίς των πιο βεβαρημένων περιβαλλοντικά περιοχών της πρωτεύουσας ανάμεσά τους και το Αιγάλεω. Δεν τους πέρασε. Εμποδίστηκαν από απεργούς, κατοίκους και αλληλέγγυους.
θα μπορούσε βέβαια κανείς να θεωρήσει την ανάρτηση αυτή χωρίς νόημα μια και η κατάσταση με τα σκουπίδια είναι ήδη τόσο γενικευμένα επικίνδυνη που η υπόθεση της μεταφόρτωσης στον Ελαιώνα είναι πταίσμα. Στη αντίθεση, ωστόσο, κεφαλαίου-εργασίας όπως αυτή εξελίσσεται με τους εργάτες καθαριότητας, το πρόβλημα των επικίνδυνων σκουπιδιών είναι προφανές ότι το έχει προκαλέσει η κυβέρνηση και το κράτος. Η Εξουσία οξύνει αυτή την αντίθεση από τη μεριά της με κάθε μέσο που δεν μπορεί παρά να την χαρακτηρίζει όπως και σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση. Με διάφορα τερτίπια αδειάζονται οι κεντρικοί δρόμοι και οι χώροι μπροστά από τα υπουργεία -κι όχι φυσικά οι χώροι μπροστά από σχολεία και νοσοκομεία που έχουν αναληφθεί από το προσωπικό ασφαλείας των απεργών, προσωπικό που προφανώς υπολείπεται παρ’ όλη την καλή διάθεση των απεργών μια και μεγεθύνονται οι ποσότητες των σκουπιδιών αλγορυθμικά- και τα σκουπίδια μεταφέρονται στον Ελαιώνα! Έτσι η Εξουσία από τη μια εκθέτει τους απεργούς με τα τερτίπια της αλλά και με όλους τους ιδεολογικούς της μηχανισμούς παρά την ουσιαστική δική της αδιαλλαξία και από την άλλη επιβαρύνει το “σύνηθες” τοπίο δημιουργώντας χωροταξικά θέσφατα ενόψει της “ανάπλασης” του Ελαιώνα. Γι’ αυτό ακριβώς μιλάμε για ασκήσεις χυδαιότητας…

Για την δεντροφύτευση της 24 Φλεβάρη στο Δαφνί

4

Κυριακή πρωί 24/02/08. Παρά τη σύγχυση που προκάλεσε η αναγκαστική αλλαγή ημερομηνίας της δεντροφύτευσης του “μονοπατιού” (της πιλοτικής χάραξης του έργου της περιφερειακής οδού σύνδεσης Δαφνίου-Δάσους Χαϊδαρίου) , 300 περίπου κάτοικοι της περιοχής και όχι μόνο (ανάμεσά τους κι εμείς), απλώθηκαν σε όλο το μήκος του μονοπατιού συμμετέχοντας στην κινητοποίηση που οργάνωσαν συλλογικότητες του Χαϊδαρίου σε μια προσπάθεια ακύρωσης του “έργου”. Ενός “έργου” που η ίδια η δημοτική αρχή έχει χαρακτηρίσει “μη ωφέλιμο” και παρόλα αυτά προχωράει στην πραγματοποίησή του.

1

Στις 6 του Γενάρη, η Διαρκής Κίνηση Κατοίκων Χαϊδαρίου είχε προχωρήσει σε δεντροφύτευση 50 δέντρων στο ίδιο σημείο περίπου. Οι εργολάβοι τα ξερίζωσαν. Η δεντροφύτευση αυτή λοιπόν είναι η δεύτερη στο “μονοπάτι” αλλά και η πιο ουσιαστική μια και αυτή τη φορά είναι σαφώς ποσοτικά και ποιοτικά ενισχυμένη, με περισσότερα δεντράκια, περισσότερη προπαγάνδιση, περισσότερη συμμετοχικότητα και περισσότερη αποφασιστικότητα. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρόκειται να ξεριζωθούν τα 150 καινούργια δεντράκια με την ευκολία της προηγούμενης φοράς. Σε κάθε φυσικό τοπίο, πόσο μάλλον σε ένα ρημαγμένο μητροπολιτικό τοπίο, το να κόβεις και να ξεριζώνεις δέντρα, το να αποψιλώνεις δασικές εκτάσεις είναι εγκλήματα που δεν θα μείνουν αναπάντητα.

Κάτω τα ξερά σας από το Ποικίλο!

trikaki_dentrofyteysh

dentrofyteysh_poster

Θεωρούμε ότι η δενδροφύτευση ακριβώς εκεί που εξελίσσεται το επαίσχυντο έργο είναι μια ελάχιστη απαραίτητη πράξη ουσιαστικής κατάδειξης της κοινωνικής δυσφορίας για τα περιβαλλοντικά εγκλήματα στο βουνό. Τα χιλιάδες δένδρα που έχουν ήδη κοπεί εν ονόματι της ανάπτυξης και της καπιταλιστικής αξιοποίησης του βουνού, σε μια τραγική συγκυρία αποψίλωσης και απίσχανσης του φυσικού τοπίου μετά τις τελευταίες πυρκαγιές σε όλα τα βουνά της Αθήνας, έχουν ήδη ξεπεράσει τα όρια και της πιο έμμονης ανοχής. Στηρίζουμε την δενδροφύτευση, στηρίζουμε την ακηδεμόνευτη αυτή πρωτοβουλία κατοίκων του Χαϊδαρίου και δηλώνουμε την αμείλικτη αποφασιστικότητά μας να μην επιτρέψουμε με κανέναν τρόπο την συνέχιση του επαίσχυντου έργου.

Επίθεση "αξιοποίησης" στο Ποικίλο Όρος

poikoilo3

H “αξιοποίηση” του Ποικίλου όρους (αποτελεί δασικό υποσύνολο του όρους Αιγάλεω) δρομολογείται. Η καπιταλιστική επίθεση εξελίσσεται σε τέσσερα μέτωπα: περιφερειακή οδός Δάσους Χαϊδαρίου-Δαφνίου, σιδηροδρομική γραμμή Ασπρόπυργος-Ικόνιο, εγκαταστάσεις του Κόπα-Κοπάνα (το μεγαλύτερο παγοδρόμιο στην Ελλάδα), παραχώρηση δημόσιας έκτασης για την δημιουργία εμπορικού λιμανιού (αποθήκη κοντέινερ) στον Σκαραμαγκά.

Η επεξεργασμένη εικόνα προέρχεται από το blog της Διαρκούς Κίνησης Πολιτών: xaidari.blogspot.com