Εν μέσω των καταστροφικών αποτελεσμάτων της επιθετικότητας της Εξουσίας ενάντια στο φυσικό περιβάλλον και των πυρκαγιών που ανοίγουν νέους δρόμους για τις μπουλντόζες της ανάπτυξης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης των πρώην δασικών εκτάσεων, δεν ξεχνάμε τον Θοδωρή Ηλιόπουλο που διανύει την 46η ημέρα απεργίας πείνας. Ο Θοδωρής νοσηλεύεται από την Παρασκευή στο νοσοκομείο Σωτηρία σε κρίσιμη, πλέον, κατάσταση.

Σήμερα, Πανελλαδική Ημέρα Δράσης για την Αποφυλάκιση του Θ. Ηλιόπουλου καλούνται σε πολλά μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού συγκεντρώσεις και συναυλίες.

Αύριο, η Ανοιχτή Συνέλευση Εξεγερμένων για την Αλληλεγγύη στους Διωκόμενους της Εξέγερσης καλεί σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Θοδωρή στο νοσοκομείο Σωτηρία στις 18.30, ενώ τη Πέμπτη πρωτοβάθμια εργατικά σωματεία καλούν σε πορεία στις 19.00 στα Προπύλαια.

27/08 Update

Αποφυλακίστηκε σήμερα ο Θ. Ηλιόπουλος μετά από 49 ημέρες απεργίας πείνας και με περιοριστικούς όρους την απαγόρευση εξόδου του από τη χώρα και την υποχρεωτική παρουσία του κάθε 15 ημέρες σε αστυνομικό τμήμα

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΡΙΑΡΙΔΗ

Αγαπητοί φίλοι γεια σας

Στις 4 Αυγούστου του 2009 ο ελληνικός στρατός, τον οποίο είχα υπηρετήσει σαν καλός υποψήφιος δολοφόνος στα χρόνια 1994-1995, μου επέδωσε Φύλο Ατομικής Προσκλήσεως για μια Ημερήσια Επίσκεψη στη 12 μεραρχία και στο Στρατόπεδο Καμπάνη του Κιλκίς. Πρόκειται για μια τρίωρη επίσκεψη ενημερωτικού χαρακτήρα – η οποία ωστόσο παράγει όλα τα έννομα αποτελέσματα της στρατιωτικής υποχρεωτικής εφεδρικής θητείας. Ως εκ τούτου η άρνηση αυτής της «τρίωρης επίσκεψης συνεπάγεται ποινική δίωξη για ανυποταξία και πενταμελές στρατοδικείο.

Ουσιαστικά με αυτήν την «υποχρεωτική πρόσκληση» ο ελληνικός στρατός μου έκανε ένα σπάνιο όσο και απρόσμενο δώρο: μου έδωσε την ευκαιρία να τον αρνηθώ και να εισπράξω το κόστος για αυτό. Γιατί είναι αυτονόητο πως μετά από τουλάχιστον 5 βιβλία και 60 άρθρα όπου χαρακτηρίζω τον στρατό ως έναν απάνθρωπο μηχανισμό βιολογικού και συμβολικού φόνου, ως θεσμό θανάτου και τελετουργία μίσους, δεν θα μπορούσα παρά να αρνηθώ οποιαδήποτε στράτευση, οποιαδήποτε συμμετοχή, οποιαδήποτε επίσκεψη, εντέλει οποιαδήποτε συναίνεση και υπαγωγή σε όσους θεωρούν τον θεσμοθετημένο φόνο συνθήκη και προϋπόθεση της ανθρώπινης κοινωνίας.

Έτσι συνέταξα την ακόλουθη Δήλωση άρνησης στράτευσης την οποία σήμερα απέστειλα σε όλες τις αρμόδιες στρατιωτικές αρχές, τη δημοσίευσα στην ιστοσελίδα μου και, με το παρόν μήνυμα, την κοινοποιώ και σε εσάς. Σε αυτήν επιχειρώ να περιγράψω την διαδρομή μου προς αυτήν την άρνηση:

http://www.triaridis.gr/keimena/keimD062.htm

Φυσικά θα ήταν χρήσιμο να σημειωθεί το αυτονόητο: είναι σαφές πως με τούτη την άρνηση στράτευσης, σήμερα και στη φάση ζωής που βρίσκομαι, διακυβεύω ελάχιστα – σε αντίθεση με άλλους που έκαναν αντίστοιχες δηλώσεις (παίρνοντας τις αντίστοιχες αποφάσεις) με τεράστιο προσωπικό κόστος, σε καιρούς πολύ δυσκολότερους, τότε που όλοι δειλιάζαμε.

Είναι επίσης αυτονόητο πως θα επιδιώξω με κάθε τρόπο να δικαστώ από το πενταμελές στρατοδικείο για τούτη την άρνησή μου – και το παράλογο όσο και παρα-νοϊκό σχήμα «ένα στρατοδικείο για μια τρίωρη επίσκεψη» με πεισμώνει αφάνταστα. Ήδη σήμερα το πρωί έστειλα συστημένη την δήλωση αυτή τόσο προς το 1ο στρατολογικό γραφείο Θεσσαλονίκης, στην 12η Μονάδα Επιστρατεύσεως και στο Γενικό Επιτελείο Στρατού δηλώνοντας την διεύθυνση μου (για να μην μπορούν να ισχυριστούν πως «δεν με βρήκαν λόγω . αγνώστου διαμονής»), τα τηλέφωνα μου, τα e-mail μου – ενώ φυσικά δημοσιεύω τη Δήλωση και στο ίντερνετ, στην ιστοσελίδα μου και όπου αλλού. Στόχος μου: να μην «παραπέσει» στις καλένδες τους η περίπτωσή μου αλλά να υποχρεωθούν να εφαρμόσουν τον αντισυνταγματικό και, κατ’ επέκταση, παράνομο «νόμο» τους και με δικάσουν – έτσι ώστε να καταγραφεί και να καταδειχτεί στην μεγαλύτερη δυνατή έκταση ο προγραμματικά παρα-νοϊκός και προγραμματικά απάνθρωπος χαρακτήρας του στρατού και, κατ’ επέκταση, κάθε στρατιωτικής νομοθεσίας. Θεωρώ μέγιστη τιμή το να σταθώ απέναντι σε έναν θεσμό θανάτου σε ένα στρατοδικείο – την πιο σημαντική πολιτική παρακαταθήκη που έχω να αφήσω στα παιδιά μου.

Δικηγόρους μου για την υπόθεση αυτή ορίζω τρεις φίλους μου: τους δικηγόρους Θεσσαλονίκης Θωμά Χαραλαμπίδη και Αλέξανδρο Καρδασιάδη και τον δικηγόρο Βέροιας Γιάννη Ιερόπουλο.

Πολλούς χαιρετισμούς σε όλους.

*Εν τω μεταξύ 41η μέρα απεργίας πείνας του Θ. Ηλιόπουλου…

Τί κοινό έχει η πλατεία Κουμουνδούρου αυτές τις μέρες με το Σακραμέντο, το Οντάριο, το Ρέντμοντ δίπλα στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ; Η μιζέρια, η εξαθλίωση, η έκπτωση από το ανθρώπινο, η βαθιά δυστυχία. Στην πλατεία Κουμουνδούρου μετανάστες, άστεγοι και πρεζάκια… Στις ΗΠΑ οι αποτυχημένοι που τιμωρούνται… Τί δηκτική ειρωνία! Ένας “παράδεισος” που αργά αργά ξεμακραίνει από όλους.

[kaltura-widget wid=”aj010mufwg” width=”400″ height=”365″ addpermission=”2″ editpermission=”2″ align=”center” /]

Τί κοινό έχει η πλατεία Κουμουνδούρου αυτές τις μέρες με το Σακραμέντο, το Οντάριο, το Ρέντμοντ δίπλα στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ; Η μιζέρια, η εξαθλίωση, η έκπτωση από το ανθρώπινο, η βαθιά δυστυχία. Στην πλατεία Κουμουνδούρου μετανάστες, άστεγοι και πρεζάκια… Στις ΗΠΑ οι αποτυχημένοι που τιμωρούνται… Τί δηκτική ειρωνία! Ένας “παράδεισος” που αργά αργά ξεμακραίνει από όλους.

[kaltura-widget wid=”aj010mufwg” width=”400″ height=”365″ addpermission=”2″ editpermission=”2″ align=”center” /]

Όπως φαίνεται και στα βίντεο που τραβήχτηκαν πριν από λίγη ώρα η κρατική τακτική της αθλιότητας συνεχίζεται ακάθεκτη στην οδό Σαλαμινίας. Μέσα στην αφόρητη ζέστη πρόσφυγες περιμένουν σχεδόν μάταια να πάρουν το μαγικό χαρτάκι για την… κατάθεση αίτησης …για την παροχή ασυλίας. Οι μαρτυρίες των προσφύγων για ξυλοδαρμούς και απεχθή συμπεριφορά από τους αστυνομικούς συνεχίζουν να είναι εκνευριστικές για τη διάρκεια μέσα στο χρόνο και την αμείωτη πανομοιότυπη ένταση της βαρβαρότητας των ένστολων ανθρωποειδών.  Σε ένα φόντο μαζικών κρατικών ρατσιστικών πογκρόμ η Σαλαμινίας παραμένει με το ίδιο  διαχρονικό μουντό και θλιβερό της χρώμα. Λίγες μόνο αλλαγές.  Οι αφρικανοί προωθούνται γρήγορα στην ουρά με εξαίρεση τους Μαροκινούς τον τελευταίο μήνα. Η επιλεκτικότητα των “επικεφαλής”, με δεδομένο τον αποκλεισμό προσφύγων σπό την κεντρική Ασία,  έχει αμφιβόλου ορθολογικότητας κριτήρια… Τζόγος. Δείχνουν με το δάχτυλο ανθρώπους, εσύ, εσύ…κι εσύ…Περάστε! Ελάχιστοι χαμογελούν ανάμεσα σε εκατοντάδες ταλαιπωρημένους ανθρώπους.

[kaltura-widget wid=”uwql96l2o8″ width=”400″ height=”365″ addpermission=”2″ editpermission=”2″ align=”center” /]

Το περιπολικό απαγορεύει την πρόσβαση στην Σαλαμινίας  σε οποιονδήποτε έχει χαρτιά!… Όσο για την κατάσταση “σα να μην πέρασε μια μέρα” από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δολοφονήθηκαν οι τρεις μετανάστες μέσα στο 2008.

Με το Αιγάλεω βυθισμένο στην καλοκαιρινή ραστώνη να διεκδικεί τα ποσοστά που του αναλογούν από τα “μπάνια του λαού” το φετεινό  καλοκαίρι δείχνει να είναι ένα βαθύ καλοκαίρι… Τα τελευταία πολλαπλά εργατικά ατυχήματα με φόντο τις 100.000 ήδη απολύσεις και την καπιταλιστική κρίση που τρέφεται ασταμάτητα με τις σάρκες των “μη εχόντων και κατεχόντων”, την ρατσιστική κρατική βαρβαρότητα ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες που έχει σχεδόν τιγκάρει τα αστυνομικά τμήματα όλης της επικράτειας για να τα αδειάσει αργά και σταθερά με χιλιάδες απελάσεις, την αντιμετώπιση της απεργίας πείνας του Θ.  Ηλιόπουλου, του μοναδικού πλέον κρατούμενου  από την εξέγερση του Δεκέμβρη και δέκτη μιας παραδειγματικής εκδικητικότητας από μεριάς των διωκτικών μηχανισμών, την απίσχναση του οξυγόνου στην πόλη και την ασταμάτητη λεηλασία του περιβάλλοντος από τις εργολαβίες κάθε είδους, την επερχόμενη επέλαση νεοφώτιστων νεοδιορισμένων  διμοιριών της αστυνομίας με επικουρεία νεοαγορασμένων πυροσβεστικών αντλιών με κανόνια νερού στραμμένα μονίμως προς διαδηλωτές και συνεπικουρεία χειροβομβίδων με διασπώμενα θραύσματα καουτσούκ… όλα αυτά διατυπώνουν την επιμονή και αποφασιστικότητα της δημοκρατικής φενάκης να εφαρμοστούν όλα της τα καπιταλιστικά επιθετικά δόγματα.

Μετά το “βαθύ” καλοκαίρι, όμως, έρχεται το φθινόπωρο και έχουμε την ισχυρή εντύπωση ότι με τις πρώτες βροχές δεν θα βγούνε στους δρόμους μόνο τα σαλιγκάρια…

Με το Αιγάλεω βυθισμένο στην καλοκαιρινή ραστώνη να διεκδικεί τα ποσοστά που του αναλογούν από τα “μπάνια του λαού” το φετεινό  καλοκαίρι δείχνει να είναι ένα βαθύ καλοκαίρι… Τα τελευταία πολλαπλά εργατικά ατυχήματα με φόντο τις 100.000 ήδη απολύσεις και την καπιταλιστική κρίση που τρέφεται ασταμάτητα με τις σάρκες των “μη εχόντων και κατεχόντων”, την ρατσιστική κρατική βαρβαρότητα ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες που έχει σχεδόν τιγκάρει τα αστυνομικά τμήματα όλης της επικράτειας για να τα αδειάσει αργά και σταθερά με χιλιάδες απελάσεις, την αντιμετώπιση της απεργίας πείνας του Θ.  Ηλιόπουλου, του μοναδικού πλέον κρατούμενου  από την εξέγερση του Δεκέμβρη και δέκτη μιας παραδειγματικής εκδικητικότητας από μεριάς των διωκτικών μηχανισμών, την απίσχναση του οξυγόνου στην πόλη και την ασταμάτητη λεηλασία του περιβάλλοντος από τις εργολαβίες κάθε είδους, την επερχόμενη επέλαση νεοφώτιστων νεοδιορισμένων  διμοιριών της αστυνομίας με επικουρεία νεοαγορασμένων πυροσβεστικών αντλιών με κανόνια νερού στραμμένα μονίμως προς διαδηλωτές και συνεπικουρεία χειροβομβίδων με διασπώμενα θραύσματα καουτσούκ… όλα αυτά διατυπώνουν την επιμονή και αποφασιστικότητα της δημοκρατικής φενάκης να εφαρμοστούν όλα της τα καπιταλιστικά επιθετικά δόγματα.

Μετά το “βαθύ” καλοκαίρι, όμως, έρχεται το φθινόπωρο και έχουμε την ισχυρή εντύπωση ότι με τις πρώτες βροχές δεν θα βγούνε στους δρόμους μόνο τα σαλιγκάρια…