Διαβάζουμε ότι:
“Υπογράφηκε χτες (12/2/2009) το συμφωνητικό μετοχών και το σχέδιο καταστατικού για τη σύσταση κοινής ανώνυμης εταιρείας μεταξύ ΔΕΗ και Χαλυβουργικής για την κατασκευή και εκμετάλλευση δυο μονάδων συνδυασμένου κύκλου συνολικής ισχύος 880 MW. Οι μονάδες θα χρησιμοποιούν για καύσιμο φυσικό αέριο.
Η Χαλυβουργική θα κατέχει το 51% του μετοχικού κεφαλαίου και η ΔΕΗ το 49% της υπό σύσταση κοινής ανώνυμης εταιρείας. Το συμφωνητικό μετοχών και το σχέδιο καταστατικού θα υποβληθούν για έγκριση στην Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Είναι η πρώτη φορά που η ΔΕΗ συνεργάζεται με ιδιώτη, ενώ το ύψος της επένδυσης θα φτάσει τα 500 εκατομμύρια ευρώ”.

Το δολοφονικό έργο λοιπόν συνεχίζεται απτόητο. Το Θριάσιο πεδίο επιχειρείται να θαφτεί ολοκληρωτικά και το λεκανοπέδιο της Αθήνας να αποκτήσει μια Πύλη Θανάτου στο δυτικό του πλευρό. Είναι πασιφανές ότι οι διαμαρτυρίες και η γκρίνια όλων των “μαζικών φορέων” προστασίας του περιβάλλοντος της περιοχής δεν πιάνουν τόπο. Καμία ανάσχεση των σχεδίων.
Η μίζερη πολιτική των προσφυγών, οι άσφαιρες προειδοποιήσεις, οι άνευρες κινητοποιήσεις επιβεβαιώνουν την κυριαρχία της γενικευμένης μοιρολατρίας στρώνοντας το χαλί για το μεγάλο φαγοπότι των μεγαλοαστών ζόμπι. Η τοπική κοινωνία δεν αδιαφορεί. Απλώς έχει βαρεθεί τα χρόνια ξεπουλήματα, τα μικροπολιτικά παιχνίδια, τα συμφέροντα ματαιόδοξων αρχοντίσκων. Ως πότε ο δύσμοιρος κάτοικος του Θριάσιου θα σέρνεται σαν στρατιωτάκι πίσω από φτηνά και αχυρένια λάβαρα; Είναι καιρός να κατατεθεί μια πρόταση αυθεντικής αντίστασης από σχήματα αντιεξουσιαστικά, ανιδιοτελή, αυτοοργανωμένα, αδιαμεσολάβητα απαλλαγμένα από τα βάρη του παρελθόντος, αρνούμενα να συνδιαλλαγούν με εξουσίες κεντρικές και τοπικές. Σχήματα αποφασισμένα να υπερασπιστούν ανθρώπους και περιβάλλον.
Ξεκάθαρα πράγματα. Θραύσματα του Δεκέμβρη, με την εξουσία απέναντι και την ανοικοδόμηση της αυθεντικότητας στις ανθρώπινες σχέσεις.

Είναι τουλάχιστον αφέλεια να θεωρεί κανείς ότι η λεηλασία του Θριάσιου Πεδίου δεν αφορά το Αιγάλεω. Μια ανάσα -κυριολεκτικά- απόσταση από την περιοχή μας που όσο περισσότερο μολύνεται από την καπιταλιστική βαρβαρότητα τόσο την επικαθορίζει. Αυτή τη φορά η αλητεία των μεγάλων αφεντικών προβάλλεται στα κατ’ επίφασιν “μέτρα ασφάλειας” της ΠΕΤΡΟΛΑ. Μνημειώδης ιστορικότητα! Πολλοί θα θυμούνται την έκρηξη το 1992 στα διυλιστήρια που σκότωσε 12 εργαζόμενους. Ο λόγος; Αντί ένας σωλήνας να κατασκευαστεί στα 12 mm όπως έπρεπε για να ρέει το έφλεκτο αέριο με ασφάλεια, τελικά κατασκευάστηκε στα 6 mm για “οικονομία”. Η έκρηξη ήταν νομοτελειακή… Μόνο που, όπως συμβαίνει πάντα, δεν την πλήρωσε ο Λάτσης αλλά οι άτυχοι εργαζόμενοι. Το ίδιο πνεύμα “οικονομίας” ακάθεκτο μέσα στο χρόνο συνεχίζει να υποθηκεύει ανθρώπινες ζωές και περιβάλλον. Παραθέτουμε την είδηση:

Με σοβαρό κίνδυνο ατυχήματος απειλήθηκαν οι λιμενικές εγκαταστάσεις του διυλιστηρίου της ΠΕΤΡΟΛΑ το μεσημέρι της Τετάρτης 5 Νοεμβρίου όταν «για άγνωστους λόγους και κάτω από άγνωστες συνθήκες» το Ρυμουλκό πλοίο SEABULK CORMORANT προσέκρουσε στην προβλήτα Νο ΙΙ της ΠΕΤΡΟΛΑ . Σύμφωνα με την τυπική και καθόλου ενημερωτική ανακοίνωση του Λιμεναρχείου «δεν αναφέρθηκαν τραυματισμοί για τους 10 αλλοδαπούς μέλη του πληρώματος και δεν προκλήθηκε ρύπανση του θαλάσσιου περιβάλλοντος». Ωστόσο απαγορεύτηκε ο απόπλους μέχρι την αποκατάσταση των ζημιών και απαιτήθηκε η προσκόμιση πιστοποιητικού διατήρησης κλάσης από τον παρακολουθούντα νηογνώμονα. Το περιστατικό προκάλεσε και την αντίδραση του Σωματείου Εργαζομένων των ΕΛΠΕ το οποίο έκανε λόγο για έλλειψη των απαιτούμενων μέτρων ασφαλείας και επεσήμανε με ανακοίνωσή του ότι θα μπορούσε να προκληθεί έκρηξη με συνέπειες σε ανθρώπους και το περιβάλλον.

Σύμφωνα με πληροφορίες πρόκειται για σοβαρότατο συμβάν το οποίο η Διοίκηση των ΕΛΠΕ για ευνόητους λόγους υποβάθμισε πλήρως. Το ρυμουλκό θα εκτελούσε δυναμομετρήσεις των σημείων πρόσδεσης στην προβλήτα της ΠΕΤΡΟΛΑ και μόνο από τύχη κατά την πρόσκρουσή του στην προβλήτα δεν σημειώθηκε επεισόδιο έκρηξης και πυρκαγιάς. Το ρυμουλκό δεν ακολούθησε τις διαδικασίες ασφαλούς κίνησης στο λιμάνι, γιατί κανένας εκ των αρμοδίων του λιμανιού δεν του έδωσε σχετικές εντολές. Οι ανεμολογικές συνθήκες βοήθησαν ώστε να μη διευρυνθεί το πρόβλημα (μετακίνηση του σκάφους που προσέκρουσε).

Η εκτέλεση δυναμομετρήσεων στην προβλήτα με τους αγωγούς της προβλήτας γεμάτους πρώτες ύλες και προϊόντα αποτελεί άκρως επικίνδυνη πρακτική που επιβεβαιώνει εκτός των άλλων ότι παρά τις αντίθετες διακηρύξεις της εταιρίας – με την επίδειξη μάλιστα πιστοποιητικών ασφάλειας – οι πρακτικές ασφάλειας των εγκαταστάσεων που ακολουθούνται είναι ανύπαρκτες…

Είκοσι ημέρες μετά το συμβάν καμιά επίσημη ανακοίνωση για τα αίτια του ατυχήματος δεν έχει γίνει ούτε από τις Λιμενικές ούτε από τις Νομαρχιακές Αρχές παρόλο που κλιμάκιο της Νομαρχίας έσπευσε για αυτοψία στην προβλήτα.

* Την Τετάρτη 19 Νοεμβρίου βυθίστηκε η οροφή της δεξαμενής πετρελαιοειδών καταλοίπων Νο 3 του διυλιστηρίου με αποτέλεσμα να διαρρεύσει το
περιεχόμενο (slops) στις λεκάνες της δεξαμενής. Από τύχη και πάλι δεν εκδηλώθηκε
φωτιά από τους αέριους υδρογονάνθρακες που συσσωρεύτηκαν. Για ημέρες ο θαλάσσιος χώρος μπροστά στο σημείο απορροής των υγρών αποβλήτων του διυλιστηρίου είχε μαυρίσει και παρουσίαζε άθλια κατάσταση αφού διέφυγαν διάφορες ουσίες που χρησιμοποιήθηκαν για την αποκατάσταση της διαρροής και ποσότητα λάσπης από τον πυθμένα της δεξαμενής. Τοποθετήθηκε μάλιστα επιπλέον πλωτό φράγμα για να αποφυγή της επέκτασης της ρύπανσης. Μία βδομάδα μετά το περιστατικό καμία επίσημη ανακοίνωση δεν έχει γίνει ούτε από τις Λιμενικές ούτε από τις Νομαρχιακές Αρχές ενώ η εταιρία τηρεί σιγή ιχθύος.

Εμφανής η ρύπανση του νερού από πετρελαιοειδή

* Συνεχίζεται αμείωτη η εκροή πετρελαιοειδών από το Διυλιστήριο στην ακτή μπροστά από την ΠΥΡΚΑΛ. Στις 27 Οκτωβρίου τα πετρελαιοειδή διέφυγαν τόσο από τα τσιμεντοφράγματα που έχουν τοποθετηθεί μέσα στην θάλασσα όσο και από το δυτικό πλωτό φράγμα . Παρά την απαγόρευση από το Λιμεναρχείο, νέα τσιμεντοφράγματα τοποθετήθηκαν στην ακτή καθώς βρέθηκαν κι άλλα σημεία που αναβλύζουν πετρέλαιο.

Τα ψαρόνια ξεστρατίζουν από τις διαδομές τους πάνω από το Θριάσιο Πεδίο και γεμίζουν πού και πού τον ουρανό του Αιγάλεω. Ξεδιπλώνουν την υπέροχη ζωντανή τους γεωμετρία και μας θυμίζουν πόσο απέχουμε από τις όμορφες εκδοχές της δικής μας πραγματικότητας.

Στις χτεσινές εφημερίδες ανακοινώθηκε με πηχιαίο τίτλο “Φως από ΔΕΗ για τη Χαλυβουργική” η κάτωθι επιτύμβια επιγραφή για την Ελευσίνα:

“Πέρασε από το δ.σ. της ΔΕΗ ύστερα από 3 αναβολές, η συνεργασία με τη Χαλυβουργική για τη μεγάλη μονάδα ηλεκτροπαραγωγής στην Ελευσίνα”.

Το σχέδιο, λοιπόν, ολοκληρωτικής καταστροφής του Θριάσιου Πεδίου δρομολογείται από το κράτος και το μεγάλο κεφάλαιο σε αγαστή συνεργασία . Η ταφόπλακα έρχεται να πέσει με συντονισμένες κινήσεις από τους συνήθεις δολοφόνους και νεκροθάφτες ανθρώπων και περιβάλλοντος. Οι αντιδράσεις από μεριάς των τοπικών εξουσιών δεν φαίνεται να έχουν διάθεση να ξεπεράσουν την αναμενόμενη θεσμική γκρίνια, είναι προβλεπόμενα αναποτελεσματικές και θεωρούνται από τους ενδιαφερόμενους νεκροθάφτες ως γραφικές.
Ο Λόγος λοιπόν σε Όλους Εμάς.

Στο πνεύμα του “τα ουσιώδη έχουν ειπωθεί” παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την ταινία “αγέλαστος πέτρα”, ταινία που αφορά την Ελευσίνα, το ξεθεμελίωμα του ανθρώπινου από την πολύπαθη αυτή περιοχή, τη λεηλασία της γης, της θάλασσας, της μνήμης, της ιστορίας.

[kaltura-widget wid=”qmmakxqbeq” width=”410″ height=”364″ addpermission=”2″ editpermission=”2″ /]

Ας ελπίσουμε ότι ο αγώνας για την αποκατάσταση του ανθρώπινου στο θριάσιο Πεδίο μόλις αρχίζει. Ύστερα από πολλές αναβολές…

Έχει ανακοινωθεί για αύριο συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 12 το μεσημέρι στην ανατολική είσοδο της Ελευσίνας που καλείται από την Επιτροπή Αγώνα. Δημοτικές αρχές, μαζικοί φορείς και κάτοικοι πρόκειται για μια ακόμη φορά να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για την σχεδιαζόμενη λεηλασία του τόπου τους. Είναι γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει κατορθωθεί η επιθυμητή ανάσχεση της καπιταλιστικής επιθετικότητας στο Θριάσιο. Η λογική των αντισταθμιστικών μέτρων που κάθε φορά επικαλούνται οι τοπικές αρχές και η αναπτυξιολάγνα λογική των καθεστωτικών αριστερών οργανώσεων έχουν οδηγήσει κάθε προσπάθεια ακύρωσης των σχεδίων των αφεντικών της περιοχής σε αδιέξοδο. Στην χτεσινή συνέντευξη τύπου “τόσο ο νομάρχης όσο και οι δήμαρχοι εξήγησαν ότι δεν είναι ενάντια στην ανάπτυξη, όταν όμως γίνεται με σεβασμό στο περιβάλλον και τη δημόσια υγεία”. Αν είναι δυνατόν! Οι άνθρωποι αυτοί μετά από τόσα χρόνια και σαφή δείγματα αμετανότητης λεηλασίας του Θριάσιου από το κράτος και τα αφεντικά ακόμη μιλάνε για “ανάπτυξη με σεβασμό”.
Η κατάσταση στο Θριάσιο εδώ και πολλά χρόνια έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα ανεκτά επιβιοτικά όρια από κάθε άποψη. Τα καινούργια δολοφονικά περιβαλλοντοκτόνα σχέδια των αφεντικών “εξάγουν” πλέον επιθετικά το πρόβλημα από το Θριάσιο προς ολόκληρο το λεκανοπέδιο. Οι αντιστάσεις μέσα στην νέα συνθήκη δεν μπορούν παρά να ξεπεράσουν τις αγκυλώσεις των έως τώρα αδιέξοδων πρακτικών που στην ουσία διαχειρίζονταν το πρόβλημα. Όταν ο νομάρχης δηλώνει: “το έγκλημα που συντελείται στην Δυτική Αττική ξεφεύγει από τα στενά τοπικά όρια. Η μόλυνση δεν γνωρίζει σύνορα. Αυτό που σήμερα καταστρέφει τη Δυτική Αττική, πολύ σύντομα θα αποτελέσει μέγα κίνδυνο για όλο το λεκανοπέδιο” είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί με κανένα τρόπο να προσδοκεί σε μια απλή ποσοτική ενίσχυση της αντιπολιτευτικής του ρητορείας. Κανείς πια δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τον κύριο λόγο που του έδινε η δήθεν αμεσότητα ενός προβλήματος το οποίο περιοριζόταν στα φυσικά του όρια. Το πρόβλημα επεκτείνεται προς το λεκανοπέδιο και
η απόφαση είναι μία: τα καινούργια σχέδια δεν πρόκειται να εφαρμοστούν.

Η καπιταλιστική επιθετικότητα στις μέρες μας έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Δεν έχει σημασία αν ερμηνεύεται ως νεοφιλελευθερισμός, δεξιότερη μετάλαξη της σοσιαλδημοκρατίας ή απλά ως μια αποϊδεολογικοποιημένη μορφή αστικής μετα-δημοκρατίας. Εδώ και μια εικοσαετία υπάρχει μια σαφής και πάνκοινη παγκόσμια αποδοχή όσον αφορά τα όρια του καπιταλισμού σε σχέση με το περιβάλλον. Θεωρείται πλέον ως μια δομική αντίφαση του συστήματος και έχουν δρομολογηθεί κάθε είδους πράσινες εναλλακτικές διέξοδοι -πάντα βέβαια στο πλαίσιο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Στην Αθήνα που δοκιμάστηκε και θα δοκιμαστεί όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν μετά και τις τελευταίες πυρκαγιές του καλοκαιριού που πέρασε, μια ανακοίνωση για την κατασκευή μεγάλης μονάδας παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στο Θριάσιο Πεδίο δεν είναι απλά μια παράλογη ενέργεια. Είναι μια θρασύτατη κίνηση από μεριάς του κράτους και του κεφαλαίου ενάντια στους πιο φτωχούς ανθρώπους του λεκανοπεδίου (αδιανόητη ακόμη και ως νύξη για τα βόρεια προάστια) και ως τέτοια πρέπει να απαντηθεί. Η απαισχυντη ανακοίνωση έχει ως εξής:

Μνημόνιο συνεργασίας για την κατασκευή μονάδας παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος υποβάλλουν προς έγκριση στα διοικητικά τους συμβούλια ΔΕΗ και Χαλυβουργική. Βάση αυτού, η μονάδα θα λειτουργεί με φυσικό αέριο, θα έχει συνολική ισχύ 880 μεγαβάτ και θα κατασκευαστεί στις εγκαταστάσεις της Χαλυβουργικής στην Ελευσίνα. Το μνημόνιο προβλέπει τη δημιουργία ξεχωριστής ανώνυμης εταιρείας, με τη Χαλυβουργική να κατέχει το 51% του μετοχικού κεφαλαίου και τη ΔΕΗ το 49%.

Ας παρακολουθήσουμε τώρα λίγες από τις συνέπειες όπως τις καταγράφει το Δημοτικό Συμβούλιο της περιοχής, η ίδια η αρμόδια τοπική εξουσία:

Mερικές μόνο από τις συνέπειες που θα προκληθούν στο περιβάλλον στην περίπτωση που λειτουργήσει το εν λόγω εργοστάσιο είναι:
-θα αυξηθεί κατά 2000 τόνους το διοξείδιο του αζώτου, την ώρα που όλες οι βιομηχανίες που λειτουργούν στην περιοχή εκπέμπουν 3000 τόνους. Ουσιαστικά μιλάμε για διπλασιασμό,
-τα καυσαέρια θα αυξηθούν σε 4,5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα την ώρα, εκπομπή 2,5 φορές μεγαλύτερη από τα καυσαέρια όλων των εργοστασίων,
-θα οδηγήσει σε βέβαιη αύξηση του όζοντος σε όλη την περιοχή της Πρωτεύουσας, αφού έχει αποδειχτεί ότι η ρύπανση της περιοχής μας με δυο μηχανισμούς μεταφέρεται στο Λεκανοπέδιο Αθηνών,
-θα οδηγήσει σε εκπομπή 1.8 εκ. τόνους το χρόνο διοξειδίου του άνθρακα, ποσότητα 10πλάσια από τα σημερινά δικαιώματα της εταιρίας,
-θα οδηγήσει συνολικά σε ρύπανση της ατμόσφαιρας ισοδύναμης προς την κυκλοφορία 1,8 εκ. οχημάτων ημερησίως,
-η μονάδα θα κατασκευασθεί σε θαλάσσιες επιχωματώσεις 500 στρ.,
-θα υπάρξει ρύπανση του θαλάσσιου περιβάλλοντος από τις διαδικασίες ψύξης των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, η οποία απειλεί να καταστρέψει κάθε είδος θαλάσσιας ζωής στην περιοχή.

Ας δρομολογήσουν αυτοί τα σχέδια τους κι εμείς τα δικά μας…