Καταρχήν διαρκής ενημέρωση για όσα συμβαίνουν αναφορικά με την σιωνιστική επίθεση στον στόλο αλληλεγγύης προς τους παλαιστίνιους τηγς λωρίδας της Γάζας:

http://www.shiptogaza.gr

Τους τελευταίους μήνες η διπλωματική σχέση των αμερικάνων με το Ισραήλ έχει αλλάξει ρότα. Η αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από το Ιράκ το 2011 δεν σημαίνει επουδενί παραίτηση των "κατακτήσεων" του προς όφελος του Ιράν. Επομένως, η προσέγγιση και η "καλυτέρευση" των σχέσων του Ομπάμα με τους Άραβες θεωρείται μονόδρομος. Αυτό δεν είναι απλά μια  εκτίμηση καθώς η "σκλήρυνση" της στάσης του Ομπάμα απέναντι στο Ισραήλ είναι ήδη τεκμηριωμένη.

Το Ισραήλ δεν έχει παρά να θωρακίσει τόσο τις άμυνές του όσο και την επιθετική και αδιάλλακτη επιθετικότητα του στην περιοχή. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο στόλος αλληλεγγύης προς την μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου, την λωρίδα της Γάζας, ήταν δεδομένο ότι θα έπρεπε να δεχτεί ένα οριστικό και τελεσίδικο πλήγμα. Όχι μόνο αυτός καθεαυτός αλλά και η θέσμισή του ως εγχείρημα με ανοιχτές προοπτικές.

Επιπλέον, δεν πρέπει να είναι τυχαίο το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των δολοφονημένων αλληλέγγυων είναι τούρκοι. Οι τούρκοι είναι μουσουλμάνοι και ως εκ τούτου τεκμαίρεται το μένος των σιωνιστών απέναντί τους. Τα αντανακλαστικά της πολιτικής διαχείρισης του τουρκικού κράτους (σύγκληση έκτακτου υπουργικού συμβουλίου σήμερα τα χαράματα στις 5) αποδεικνύουν την δρομολόγηση γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην περιοχή της ανατολικής μεσογείου με επιτάχυνση των ήδη επισφαλών διπλωματικών σχέσεων τουρκίας και ισραήλ. Την ίδια στιγμή δεν υπήρχε αντίστοιχα ούτε  ίχνος ελληνικής κυβερνητικής "ευαισθησίας". Τίποτε δεν είναι τυχαίο…

θεωρούμε αυτονόητη την παρουσία όλων στην συγκέντρωση σήμερα στις 7μμ έξω από την πρεσβεία των σιωνιστών δολοφόνων

εικόνες από το μακελειό…

Κρίση δεν είναι

το εξωτερικό χρέος, το ΔΝΤ ούτε η ΕΚΤ και η ΕΕ, τα μεγάλα κεφάλαια που φεύγουν ανενόχλητα στο εξωτερικό, τα μεγάλα αφεντικά που πάντα εξαιρούνται από τα «μέτρα»,οι εκβιασμοί των κουστουμάτων κυβερνητικών αξιωματούχων, οι 15.000 καινούργιοι μπάτσοι, οι εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις, το καινούργιο εμπορικό μεγαθήριο του Βωβού στον Ελαιώνα ούτε του Φουρλή στον Κηφισό, η λυσσασμένη επίθεση των «από πάνω».

Κρίση είναι

η μοιρολατρία, η απάθεια, η απραξία, η παραδοπιστία, η εξατομίκευση, ο ωχαδερφισμός, ο κοινωνικός αυτοματισμός, η αυτοκαταστροφική συναίνεση, η απουσία της λυσσασμένης άρνησης των «από κάτω».

Και είναι καιρός να τελειώνουμε με την Κρίση

2 μέρες συναντήσεων

για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη

για την αυτοοργάνωση και την αντίσταση

Παρασκευή, 30/04, 19:00 Συζήτηση με θέμα: "Η "κρίση του συστήματος" ως πρόσχημα για κοινωνική λεηλασία"

Σάββατο, 01/05, 19:00 Συζήτηση με θέμα: "Από τον εκβιασμό της μισθωτής εργασίας, στον διπλό εκβιασμό της ανεργίας"

στην πλ. Ιατρού Παπανικολάου (πίσω από το γήπεδο Μαυροθαλασσίτης)

«Δεν είμαστε σε διαδικασία απώλειας κυριαρχίας αλλά είμαστε σε μια διαδικασία απώλειας αξιοπρέπειας από την οποία πρέπει να βγούμε το ταχύτερο δυνατόν» δήλωσε χθες στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας κ. Α. Λοβέρδος…

Τα γεγονότα εξελίσσονται ραγδαία. Για να επανακτήσει την αξιοπρέπειά του το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο του υπουργού πρέπει να χάσει το δικό μας πρόσωπο τη δική του αξιοπρέπεια. Σε μας απευθύνεται αυτή η χυδαία ρητορεία. Τους τελευταίους μήνες έχουν περάσει –και θα ακολουθήσουν- τα περισσότερα δυσμενή για τους «από κάτω» μέτρα από καταβολής του ελληνικού κράτους. Τίποτε δεν είναι τυχαίο:

«Άλλα 62.022 άτομα προστέθηκαν στη στρατιά των ανέργων σε έναν μόνο μήνα, τον Ιανουάριο του 2010, ανεβάζοντας έτσι την ανεργία στο 11,3% από 10,2% που ήταν τον Δεκέμβριο του 2009».  (Βήμα, 21/4/10)

Κι ενώ πριν μερικές εβδομάδες η προσφυγή στο ΔΝΤ θεωρούταν η μεγαλύτερη «οικονομική κατάρα» για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, η μεγαλύτερη απειλή και το τρισμέγιστο απευκταίο γεγονός που θα σήμαινε την θέσμιση της γενικευμένης εξαθλίωσης… σήμερα το ΔΝΤ είναι εδώ μαζί με όλα τα σημαινόμενά του…

Στις γειτονιές μας δεν μιλάμε πια για κλειστά ή άδεια μαγαζιά, για «σφιγμένο ζωνάρι» ή αγωνία για το μέλλον (βασικές πια κοινοτοπίες) αλλά για μια γενικευμένη αινιγματική σιωπή, μια αφόρητη ψυχική συμπίεση στην καθημερινή ζωή, μια δοκιμασία για τα όρια αντοχής της μοιρολατρίας, έναν διάχυτο φόβο, μιλάμε για φιγούρες που γλιστράνε στους κάδους σκουπιδιών μόλις πέσει η νύχτα, μιλάμε για βιασμένη αξιοπρέπεια…

Μιλάμε για μια ζωή που οριοθετείται όλο και περισσότερο από τους φάρους των περιπολικών. Που όλο και πληθαίνουν…

Την ίδια στιγμή, τα ΜΜΕ είναι πυλώνας της εξουσίας και βασικός διαχειριστής των κυριαρχικών εκβιασμών… Οι συνδικαλιστές δεν υπολογίζονται στην κοινωνική συνείδηση, παραδόπιστοι και θλιβεροί, κρατικοδίαιτοι και κομματικοί εντεταλμένοι… Η Αριστερά υπάρχει στην πολιτική χειραγώγηση και τις δηλώσεις νομιμοφροσύνης, στην πολιτική εκτόνωση και τις συντεχνιακές ασκήσεις αλλά δεν υπάρχει στους δρόμους με καμία υποδομή που να μπορεί πλέον να ποδηγετήσει την κοινωνική δυσαρέσκεια.

Τι κάνουμε; Αποκατάσταση του συλλογικού σε όλο το φάσμα της καθημερινής ζωής, ριζοσπαστική αλληλεγγύη ενάντια στην (αυτό)καταστροφική εξατομίκευση, συλλογικότητες χωρίς ιεραρχίες και ανισοτιμίες, αυτοοργανωμένες αντισυναινετικές δράσεις, λυσσαλέα αντίσταση. Η κρίση δεν είναι τίποτε άλλο από πρόσχημα για μια καινούργια και αδυσώπητη λεηλασία της ζωής μας από τον κόσμο των αφεντικών.  

Να πάρουμε τη ζωή μας στα δικά μας χέρια. Βλέπεις τίποτε καλύτερο;

Έξι σύντροφοί μας συνελήφθησαν και κατηγορούνται για τρομοκράτες. Μια χιλιοπαιγμένη κωμωδία ανεβαίνει ξανά στο θέατρο της  «κοινής γνώμης».

Η «εξάρθρωση της τρομοκρατίας» είναι ένα έργο που έχει παιχτεί τόσες φορές που και η πιό κοντή μνήμη μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την κάθε του πράξη. Ένα έργο με τους γνωστούς ατάλαντους παραγωγούς, τους γνωστούς πουλημένους θεατροκριτικούς, το γνωστό κοινό που παρακολουθεί αμέτοχο και τον εξώστη που παλεύει να διαλύσει την παράσταση.
Και όπως πάντα τα συνήθη θύματα. 

Γιατί τώρα, γιατί έτσι; Γιατί επέλεξαν αυτή τη συγκυρία; 
Δεν έχουμε μπροστά μας εκλογές. Δεν έχουμε Ολυμπιακούς αγώνες. Ούτε ανασχηματισμούς, ούτε (για την ώρα) νέους αντιτρομοκρατικούς νόμους.  Έχουμε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό: έχουμε την έμπρακτη αποτυχία του μοντέλου εκμετάλλευσης των τελευταίων δεκαετιών. Έχουμε την πλήρη αποκάλυψη του ψέματος της καπιταλιστικής ευμάρειας. Έχουμε το τέλος του μύθου πως η υποταγή και η συναίνεση «πληρώνουν». Για πόσο καθυστερημένους μας περνάνε ώστε να περιμένουν πως κανείς δεν θα παρατηρήσει πως η πρεμιέρα του έργου τις «εξάρθρωσης…» απείχε μόλις λίγες ώρες από την ολοκλήρωση του deal της ελληνικής εξουσίας με τους διεθνείς όμοιούς της για την διαχείριση της νέας τους επίθεσης εναντίον της κοινωνίας; 

Εδώ και μήνες η επικοινωνιακή εκστρατεία που διαφημίζει την ανάγκη να γίνουν, με τη θέλησή τους, οι φτωχοί φτωχότεροι πηγαίνει παράλληλα με μια άλλη εκστρατεία: η καταστολή απλώνει τα πλοκάμια τη παντού. Από το δικαστικό όργιο της υπόθεσης Χαλανδρίου, την άγρια δύση των επικηρύξεων, τις επιθέσεις σε ανοιχτούς πολιτικούς χώρους, τις προληπτικές προσαγωγές χιλιάδων ανθρώπων, το χτύπημα αυτοοργανωμένων  κοινωνικών εγχειρημάτων, την ενεργοποίηση των φασιστικών εφεδρειών… Μια εκστρατεία που στηρίχθηκε σε επιμέρους καμπάνιες τρομοκράτησης τόσο για να πραγματοποιηθεί όσο και για να διασωθεί κάθε φορά που έτρωγε τα μούτρα της. Από το «Άβατο των Εξαρχείων», το «πανεπιστημιακό άσυλο», «την επέτειο του Δεκέμβρη» φτάσαμε τον τελευταίο μήνα να προαναγγέλεται με κάθε λεπτομέρεια η στοχοποίηση συγκεκριμένων αγωνιζόμενων ανθρώπων, μέχρι την τελική τους σύλληψη.  

Το να θολώσουν τα νερά, το να τραβήξουν αλλού το ενδιαφέρον των παθητικών τηλεθεατών είναι ο πρώτος αλλά όχι ο σημαντικότερος στόχος τους. Δεν χτυπούν τους αναρχικούς μόνο για να αλλάξουν επικοινωνιακή ατζέντα, ούτε μόνο για να απαντήσουν στις επαναστατικές τους προκλήσεις. Ο αποδέκτης αυτού του μυνήματος είναι η κοινωνία. Αν τα ψέματα και οι κάλπικες υποσχέσεις του συστήματος βγήκαν πλεόν στην φόρα, αν όλοι οι μηχανισμοί εξασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης (κόμματα, καθεστωτικός συνδικαλισμός, ΜΚΟ, φορείς…) δεν πείθουν πλέον κανένα, η πιθανότητα να συμμαχήσουν οι καταπιεσμένοι με τον εαυτό τους, να αμφισβητήσουν το κοινωνικό συμβόλαιο, να αυτοοργανωθούν, να επανοικειοποιηθούν τον πλούτο που παράγουν και τις ζωές που ζουν, είναι μια πιθανότητα που προκαλεί τρόμο στην εξουσία και τους λακέδες της. 

Η «εξάρθρωση της τρομοκρατίας» έχει το μάτι στραμμένο στις μάχες που έρχονται και όχι στις μάχες που δόθηκαν. Επιχειρεί, μαζί με τις άλλες τρομοκαμπάνιες, να ξεδοντιάσει τον αγώνα των καταπιεσμένων πριν αυτός πάψει να γκρινιάζει και σκεφτεί να δαγκώσει. 

Υποθέτοντας ότι θα εκμεταλλευτούν την «παγωμάρα» του πρώτου καιρού, πως θα έχουν, όπως στην περίπτωση της 17Ν μια «περίοδο χάριτος» να φτιάξουν όπως τους βολεύει το σκηνικό, επιτέθηκαν. Αλλά αυταπατώνται. Το 2010 δεν είναι 2002. Κι αν προσβλέπουν στα νομιμόφρονα κλαψουρίσματα της καθεστωτικής αριστεράς και του «προοδευτικού επώνυμου κόσμου», προσβλέπουν σε ένα άδειο κέλυφος. 

Σήμερα δεν θα έχουν ούτε ένα δευτερόλεπτο αβάντα. Οι σύντροφοί μας δεν είναι μόνοι. Δεν θα μείνουν στιγμή μόνοι τους. Γιατί από τη μια, ως αναρχικοί, ούτε το κοινωνικό τους συμβόλαιο αποδεχόμαστε, ούτε στην δημοκρατική νομιμότητα τους αναγνωρίζουμε άλλο περιεχόμενο από αυτό της διαιώνισης της εκμετάλλευσης και της ετερονομίας. Και από την άλλη ως καταπιεζόμενοι και εκμεταλλευόμενοι ξέρουμε τους αγώνες που πρέπει να δώσουμε, ξέρουμε ποιοι είναι «οι δικοί μας» και ποιοι είναι «οι άλλοι».  

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Ένα πολύ δυνατό όπλο. 
Όλοι αυτοί οι «άλλοι» καλά θα κάνουν να επαναστοχαστούν το λάθος τους. Ναι, οι συντροφοί μας θα χτυπηθούν. Σέρνονται στα δικαστήρια, συκοφαντούνται, φυλακίζονται. Αλλά οι μπάτσοι θα μας βρίσκουν έξω από τα σπίτια των διωκόμενων. Θα μας βρίσκουν στα δικαστήρια, στους δρόμους, στις πλατείες. Οι δικαστικοί θα μας αντιμετωπίζουν στις αίθουσές τους, κι έξω από αυτές θα απολογούνται. Οι  Χρυσοχοίδηδες θα καταλάβουν πως στην κούρσα της πολιτικής τους ανέλιξης καβάλησαν κουτσό άλογο. Οι δημοσιογράφοι πως τέλειωσαν τα ψέματα περί «λειτουργήματος» και άρχισε η αποκάλυψη της διατεταγμένης τους υπηρεσίας. 

Καταλάβαμε τη ΕΣΗΕΑ, αυτό το συντεχνιακό άντρο της δημοσιογραφικής αριστοκρατίας, για να κάνουμε σαφές σε όλους πως και βλέπουμε και κατανοούμε και θα πολεμήσουμε την ιερή συμμαχία της εξουσίας.  Το πλοκάμι που λέγεται Media έρχεται αυτή τη φορά να παίξει έναν ακόμα πιο αναβαθμισμένο ρόλο. Οι συλληφθέντες ΠΡΕΠΕΙ να καταδικαστούν, τα «στοιχεία» ΠΡΕΠΕΙ να επαρκούν, η υπόθεση ΠΡΕΠΕΙ να είναι δεμένη. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατάνε πια στα δελτία τους μπρος στην ανάγκη τους να φέρουν σε πέρας την εργολαβία…

 
Είμαστε εμείς που τους είπαμε πρώτοι «αλήτες και ρουφιάνους», συλήβδην και ισοπεδωτικά και σήμερα, ούτε ανάμεσά τους δεν μπορεί να βρεθεί μια ντουζίνα που να ισχυριστεί ότι αδικήσαμε τον κλάδο. Είμαστε εμείς που ουδέποτε  συρθήκαμε να ζητιανέψουμε τον τηλεοπτικό τους χρόνο, που βασιστήκαμε στα δικά μας μέσα για να προβάλουμε τις θέσεις και τους αγώνες μας. Εμείς που δεν γίναμε ένα ακόμα λουλούδι στη γλάστρα τους γιατό και οι ρίζες μας είναι γερές. Που αντισταθήκαμε στις «σειρήνες» της απεύθυνσης στην «κοινή γνώμη» και επιμείναμε στην απεύθυνση στην κοινωνία. Που η ύπαρξή μας και μόνο, εδώ και 35 χρόνια είναι η απόδειξη της αδυναμίας τους.  Εμάς δεν μπορούν να μας εκβιάσουν. 

Τα επώνυμα παπαγαλάκια της ασφάλειας θα παραδοθούν στη χλεύη και την απαξίωση. Στο βλέμμα μας δεν υπάρχει ικεσία αλλά γνώση και οργή. Κι αν μερικοί νοιώσουν αδικημένοι, αν κάποιοι δημοσιογράφοι φαντασιώνονται πως σε αυτό το βαρέλι με τα σάπια μήλα αυτοί θα παραμείνουν φρέσκοι και τίμιοι, τι να πούμε, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Αν προλάβουν να κάνουν την αυτοκριτική τους πριν σαπίσουν τόσο το καλύτερο γιαυτούς. 

Ο αγώνας αυτός είναι μόλις στην αρχή του. Ξέρουμε τι έρχεται. Θα σταθούμε στο πλευρό των συντρόφων μας αταλάντευτα, όπως θα σταθούμε και στην πρώτη γραμμή του κοινωνικού πολέμου, σε όλα τα μέτωπά του σε όλους τους αγώνες που έρχονται. Ως την τελική νίκη. 
 
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ 
 
ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΙΣ 14&15 ΑΠΡΙΛΗ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ  6 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ 
 
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 15/4 7.00μμ  ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ Ζ. 
 
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 27/4 6.00μμ  ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ 
 
Αναρχικοί/ες, Αντιεξουσιαστές/τριες

*Μια χρήσιμη αντιστοίχιση των γεγονότων από το Ρεσάλτο:

http://anarxiko-resalto.blogspot.com/2010/04/blog-post_13.html

Μηνύματα συντρόφων από το στόχαστρο της κρατική καταστολής:

* Επιστολή Κώστα Γουρνά

* Επιστολή Μανόλη Μπεραχά

* Κείμενο  Λήδας Σοφιανού

* Κείμενο Νατάσας Ανανιάδου

Σε καιρούς που εξελίσσεται μια από τις μεγαλύτερες -από καταβολής- καπιταλιστικές επιθέσεις στην ελληνική κοινωνία, κάθε απάντηση από μεριάς των αντιστεκόμενων αποκτά βαρύνουσα σημασία. Και ένας καινούργιος χώρος κοινωνικών και πολιτικών πειραματισμών που συνεισφέρουν στον αγώνα για την κοινωνική και προσωπική απελευθέρωση σε μια γειτονιά δεν μπορεί παρά να είναι ένα χαρμόσυνο νέο… μια σημαντική απάντηση στην δωσίλογη εξατομίκευση, στην επιβαλλόμενη κοινωνική συναίνεση, στην εντεινόμενη κατασταλτική στρατηγική. Ας μας συστηθούν λοιπόν:

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος στο κέντρο του Κορυδαλλού (Δημητρακοπούλου 23).
Από το Μάρτη του 2010 λειτουργεί ο Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος στο κέντρο του Κορυδαλλού (Δημητρακοπούλου 23).

Πρόκειται για ένα αυτοοργανωμένο και αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα που θέλει να λειτουργεί ως σημείο αναφοράς και συνάντησης των αντιστεκόμενων από τον Κορυδαλλό και τις γύρω περιοχές. Όσων κατανοούν την αναγκαιότητα να συναντηθούν με τους ‘από τα κάτω’ ,να ξεφύγουν από τη σύγχρονη καπιταλιστική ιδιώτευση της αποξένωσης και της απομόνωσης και να αντισταθούν συλλογικά στο υπάρχον σύστημα της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.

Στόχος είναι ο χώρος να συμβάλλει στη δημιουργία και την ανάπτυξη δράσεων, παρεμβάσεων και πρωτοβουλιών για κάθε τοπικό ή κεντρικό ζήτημα που απασχολεί όποιον συμμετέχει, να φιλοξενεί άλλα εγχειρήματα κοινωνικού και πολιτικού χαρακτήρα, να γίνει ένας χώρος κοινωνικής και πολιτικής ζύμωσης.

Κάθε πρωτοβουλία που έχει σχέση με το χώρο διατηρεί την αυτονομία και την ευθύνη της δράσης της αρκεί να μην έρχεται σε αντίθεση με τα βασικά χαρακτηριστικά του χώρου. Το ίδιο ισχύει και για κάθε φιλοξενούμενο εγχείρημα.

Βασιζόμενοι στην ουσία της αλληλεγγύης που δεν απαιτεί ταύτιση απόψεων και αντιλήψεων μεταξύ των αγωνιζόμενων, δημιουργούμε τους όρους της αντίστασης σ’ένα χώρο που λειτουργεί ΕΛΕΥΘΕΡΑ στηριζόμενος στις εξής βάσεις:

* Ισότιμα, χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς ανώτερους και κατώτερους.
* Κανείς δεν επιβάλλεται σε κανέναν και με κανένα τρόπο.
* Καμία συνδιαλλαγή, καμία συμμετοχή στο σύστημα της εκμετάλλευσης.
* Μακριά από κομματικές λογικές και οργανώσεις.
* Χωρίς εμπορευματικές σχέσεις.

Οι αποφάσεις λαμβάνονται στις Ανοιχτές Συνελεύσεις του χώρου.

Σ’αυτή την κατεύθυνση καλούμε όλους να συναντηθούν, να συμμετέχουν και να ασχοληθούν οι ίδιοι με τα ζητήματα που τους αφορούν.

Αναδημοσίευση από http://antiracist-korydallos.blogspot.com

Κανένας εργαζόμενος-η δεν είναι μόνος – Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών

Η συναδέλφισσα Κάρμεν Μ., μέλος του σωματείου που επέστρεφε από νόμιμη άδεια, απολύθηκε από το αφεντικό της αλυσίδας καφετεριών VIA VAI. Στις συναντήσεις που έγιναν για να καταβληθούν τα δεδουλευμένα, τα ένσημα και η αποζημίωση, ο εργοδότης Στέλιος Καρέζος εμφανίστηκε προκλητικός απέναντι στην εργαζόμενη αλλά και στους εκπροσώπους του σωματείου, με αποκορύφωμα τη συνάντηση της 23ης Μαρτίου, ημέρας που θα γινόταν ο τελικός διακανονισμός. Ο Καρέζος, άρχισε να τραβάει φωτογραφίες ενώ σήκωσε την μπλούζα του και επέδειξε το ΟΠΛΟ που έφερε στη ζώνη του. Η συνέχεια δόθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου οι αστυνόμοι αφού κατέγραψαν το γεγονός «συνέστησαν» στην εργαζόμενη και στα μέλη του σωματείου να μην προβούν σε μηνύσεις. Ο Καρέζος καθ’ όλη την διάρκεια του περιστατικού επαναλάμβανε τη φράση «Τώρα μπλέξατε»…

Στις 24 Μάρτη αργά το απόγευμα, η Κάρμεν Μ. δέχθηκε επίθεση από αγνώστους την ώρα που κατευθύνονταν σπίτι της. Τη χτύπησαν βάναυσα στο κεφάλι και την εγκατέλειψαν αιμόφυρτη και λιπόθυμη στην είσοδο του σπιτιού της. Το κίνητρο της επίθεσης δεν ήταν η ληστεία, καθώς όταν η Κάρμεν συνήλθε είχε πάνω της και τα χρήματα και το τηλέφωνο της.

Στις 26 Μάρτη μέλη του Σωματείου μαζί με δεκάδες αλληλέγγυους απέκλεισαν το VIA VAI (Σταδίου 3) για αρκετές ώρες ενώ ο μέχρι πρότινος προκλητικός και εριστικός Καρέζος κρύφτηκε στο υπόγειο. Ακολούθησαν παρόμοιες παρεμβάσεις στα VIA VAI στην Πανεπιστημίου(έναντι των Προπυλαίων) και στην Μπενάκη και Φειδίου. Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο Καρέζος επικοινώνησε με το σωματείο ζητώντας να καταβάλει τα χρωστούμενα στην Κάρμεν λέγοντας ότι όλα ήταν μια παρεξήγηση.

Προφανώς δεν υπάρχουν ούτε παρεξηγήσεις, ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Οι απλήρωτες εργατοώρες, τα ακόλλητα ένσημα, η μη καταβολή δώρων και επιδομάτων, οι απολύσεις, η μείωση μισθών, η μαύρη εργασία είναι πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά στα εργασιακά κάτεργα. Όποιος τολμήσει να μιλήσει γι αυτά και να ορθώσει το ανάστημά του, έρχεται αντιμέτωπος από την μια με την εργοδοτική τρομοκρατία που περιλαμβάνει όπλα, απειλές, μπράβους, βιτριόλι και από την άλλη με την τρομοκρατία της ανεργίας. Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που το κράτος, αυτή τη φορά με αφορμή την οικονομική κρίση, επαναπροσδιορίζει τους όρους της μισθωτής εργασίας, προς όφελος των αφεντικών, θεσμοθετώντας την κατάργηση των εργασιακών κεκτημένων και ανοίγοντας τον δρόμο για την ένταση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Σε αυτή τους την προσπάθεια κράτος και αφεντικά για την επίτευξη των σχεδιασμών τους, βρήκαν πρόθυμο σύμμαχό τους επαγγελματίες εργατοπατέρες, δίνοντάς τους ως αντάλλαγμα μελλοντικά κρατικά και κομματικά πόστα. Σε αυτή την κατεύθυνση υπογράφουν οι τελευταίοι συλλογικές συμβάσεις, οι οποίες προβλέπουν πάγωμα ή μείωση μισθών, κάνουν γαργάρα τις δολοφονίες και τα σακατέματα δεκάδων εργαζομένων, συγκαλύπτουν τις μπίζνες μεγαλοεργολάβων και δεν κατεβάζουν απεργίες. Όταν κάποτε καλούν σε απεργία υπό την πίεση των εργαζομένων, τις σαμποτάρουν οι ίδιοι και τις καταστέλλουν. Χαρακτηριστική η στάση της ΓΣΕΕ στην απεργία στις 11 Μάρτη, όπου σε συνεργασία με την αστυνομία διαχώρισε την θέση της από τα πρωτοβάθμια σωματεία με αποτέλεσμα τα τελευταία να δεχτούν επίθεση των ΜΑΤ.

Μέσα σε αυτή την ζοφερή πραγματικότητα τα ΜΜΕ σε εντεταλμένη υπηρεσία προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα γίνονται για το δικό μας καλό σύμφωνα με το οποίο «όλοι οφείλουμε να κάνουμε θυσίες για να σωθεί η οικονομία και η χώρα». Ως είναι γνωστό όπου δεν φτάνει το κλομπ του μπάτσου φτάνει το μικρόφωνο του δημοσιογράφου. Έτσι από τη μία τα ΜΜΕ ως γνήσια παπαγαλάκια της ασφάλειας δημοσιεύουν τα στοιχεία και το όνομα μέλους του σωματείου, καταδεικνύοντας το ως υπεύθυνο για το «εργατικό ατύχημα» του αλήτη-λέρα-εργατοπατέρα Παναγόπουλου, στο απεργιακό συλλαλητήριο της 5ης Μάρτη και από την άλλη μυρίζοντας πιασάρικο θέμα (ως γνήσια κοράκια) κόπτονται να δημοσιοποιήσουν την υπόθεση με το VIA VAI αποσκοπώντας να αναδείξουν την μερικότητα και τον μεμονωμένο χαρακτήρα του γεγονότος. Είμαστε αρνητικοί με τα ΜΜΕ διότι για μας η πληροφόρηση είναι δράση που συνδέεται με το μέσο και γι αυτό δράση που μας φέρνει, ως σώματα, στον φυσικό χώρο της εκμετάλλευσης και των αγώνων. Δεν γίνεται λοιπόν στα γεγονότα των 8 αλλά στα γεγονότα του δρόμου. Έτσι το ζήτημα είναι να αναπτυχθούν οι δικές μας υποδομές εργατικής αντιπληροφόρησης κι ο αγώνας τούτος ενέχει αυτή την προοπτική.

Από την δική μας εμπειρία στην εργασία θεωρούμε ότι πρέπει να πάρουμε ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ την ευθύνη για:
-την Δημιουργία Σωματείων Βάσης απαρχής, σε όσους χώρους εργασίας δεν υπάρχουν
-την Ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων Σωματείων Βάσης
-την Ενδυνάμωση των Γενικών Συνελεύσεων των εργαζομένων
-το ξεπέρασμα των Διοικητικών Συμβουλίων και όλων των μηχανισμών διαμεσολάβησης
-την ζωή μας και όσα μας αφορούν

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας

Συγκέντρωση-πορεία
Τρίτη 30 Μάρτη – 6μμ Προπύλαια

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων
και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού
Λόντου 6 και Μεσολογγίου, 2ος όροφος, στα Εξάρχεια / 210- 3820537 / 6998-051810
ssm.info@gmail.com ή στο protovouliaergazomenon@yahoo.com

Την περασμένη Τρίτη 16/02, στην περιοχή του Βύρωνα, κατά τη διάρκεια καταδίωξης ληστών, ένας μπάτσος πυροβολεί και σκοτώνει με 9 σφαίρες τον 25χρονο υδραυλικό N. Toddy. Χαρακτηριστική στιγμή της αυτοπραγμάτωσης του δολοφόνου μπάτσου είναι η κραυγή του τη στιγμή που βλέπει τον Toddy να πέφτει νεκρός: «Τον φάγαμε τον πούστη».  Ένας ακόμη «περαστικός» πέφτει νεκρός από το όπλο, όχι ενός «μη εκπαιδευμένου καουμπόυ σε άτυχη στιγμή», αλλά μιας συνολικότερης κατασταλτικής στρατηγικής που χαράσσεται τον τελευταίο καιρό.

Μιάμιση εβδομάδα μετά, Σάββατο 27 /02, καλείται πορεία στον Βύρωνα από αναρχικούς και αντιεξουσιαστές της περιοχής, στην οποία συμμετέχουν και κάτοικοι της περιοχής αλλά και κάποιες αριστερές οργανώσεις. 800 περίπου άτομα, ξεκινούν από την πλατεία Ταπητουργείου και πορεύονται στις γειτονιές του Βύρωνα, περνώντας και από το σημείο όπου δολοφονήθηκε ο N. Toddy. Στην πλατεία Δεληολάνη, οι μπάτσοι επιτίθενται αναίτια στην πορεία και την διαλύουν με χημικά. Ακολουθεί κυνηγητό στους γύρω δρόμους και άγριοι ξυλοδαρμοί διαδηλωτών από τα δεκάδες ένστολα καθάρματα που με ιδιαίτερο ζήλο επιχειρούν να επιβάλουν τα «ήθη» του δολοφόνου συναδέλφου τους.

18 άτομα προσάγωνται στη Γ.Α.Δ.Α. εκ των οποίων οι 11 τελικά συλλαμβάνονται στη βάση στημένων κατηγορητηρίων. Οι 3 από αυτούς κατηγορούνται με κακουργήματα και παραπέμπονται με βάση τον κουκουλονόμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η περίπτωση διαδηλωτή που κατηγορείται για επίθεση με μολότοφ τη στιγμή που στην πορεία δεν υπήρξε τέτοιο συμβάν. Αρκετοί, ακόμη, είναι οι τραυματίες εκ των οποίων ένας  (ο οποίος μάλιστα κατηγορείται με κακουργήματα) μεταφέρεται άσχημα χτυπημένος στο νοσοκομείο.

Μας έχουν συνηθίσει οι πραίτωρες της «δημόσιας τάξης» σε τέτοιες καταστάσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που τα όπλα τους δολοφονούν. Άλλες φορές από «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις», άλλες από «εξοστρακισμό» των σφαιρών και άλλες για να φάνε κάποιον «πούστη περαστικό». Δεν είναι η πρώτη φορά που διαλύουν πορείες, συλλαμβάνουν και τραυματίζουν κόσμο. Άλλωστε «τη δουλειά τους κάνουν». Δεν είναι η πρώτη φορά που στήνουν κατηγορητήρια για να θέσουν σε ομηρία αγωνιστές και μη.

Το μεγάλο διακύβευμα, από μεριάς μας, είναι αν θα στήσουμε αναχώματα αντίστασης και αλληλεγγύης απέναντι σε έναν κόσμο που δεν έχει τίποτε άλλο να επιδείξει από την δολοφονική κουλτούρα που πρεσβεύει.

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της πορείας του Βύρωνα

Συγκέντρωση στα δικαστήρια Ευελπίδων, Δευτέρα 01/03  9.00 π.μ., όπου περνάει ο ανήλικος συλληφθέντας που κατηγορείται με πλημμελήματα

Συγκέντρωση στα δικαστήρια Ευελπίδων, Τρίτη 02/03 8.00 π.μ., όπου περνούν οι υπόλοιποι συλληφθέντες.

Ανακοίνωση του κατειλημμένου Αγρού (http://eleftherosagros.blogspot.com/)

Την Τετάρτη το βράδυ 23/12 ο Αγρός, το Αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο Πάρκο Τρίτση δέχτηκε εμπρηστική επίθεση –στις 23:45 καλέστηκε η πυροσβεστική και λίγο αργότερα οχήματά της έσβησαν τη φωτιά. Τα φασιστοειδή περίμεναν να φύγουμε από το χώρο και λίγο αργότερα μπήκαν στα σκοτεινά και μουλωχτά, όπως μαρτυράει το σπασμένο κάγκελο που βρήκαμε στο πίσω μέρος της κατάληψης. Οι σημαντικότερες υλικές ζημιές έγιναν στο χώρο αποθήκευσης των εργαλείων και της δεξαμενής νερού –όπου βρίσκεται και το διαρρηγμένο παράθυρο. Όπως όλα δείχνουν περιέλουσαν ό,τι μπορούσαν με εύφλεκτο υγρό, ενώ στο χώρο βρέθηκαν καμένα κομμάτια μιας τσάντας πλάτης, φιτίλια, εμποτισμένα πανιά με εύφλεκτο υγρό, φελιζόλ κ.α. τυλιγμένα σε πετσέτα. Το μικρό φυτώριο στα δεξιά της κατάληψης, όπου φιλοξενούνταν κάποια φυτάκια μέχρι να φυτευτούν στο χωράφι, καταστράφηκε επίσης –χωρίς φωτιά! Οι ζημιές όπως είπαμε είναι μόνο υλικές, περιορισμένες και επισκευάσιμες.

Η επίθεση στον αγρό, συμπληρώνει μια σειρά άλλων που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα σε στέκια και καταλήψεις, όπως στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη στην Κυψέλη στις 2/11, η επίθεση με μολότωφ στην κατάληψη Villa Amalias στις 3/11, η εμπρησμός στο σπίτι του αριστερού αγωνιστή Γ. Γιαννατσή στα Πετράλωνα στις 20/11, η επίθεση στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Buena Ventura στη Θεσσαλονίκη στις 24/11, στο στέκι μεταναστών στα Χανιά 16/12, στο στέκι της Ανοιχτής Συνέλευσης Δυτικών Συνοικιών στη Θεσσαλονίκη στις 18/12, στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Βοτανικός Κήπος στην Πετρούπολη στις 18/12.

Οι παρακρατικές επιθέσεις –ή ακροδεξιά τρομοκρατία όπως την αποκάλεσε πρόσφατα ο αρχηχός της κρατικής καταστολής Χρυσοχοΐδης καλώντας τη να ενεργοποιηθεί- δε μας τρομάζουν. Αντίθετα δυναμώνουν τη βούλησή μας να παραμείνουμε ακλόνητοι-ες στις επιλογές μας, σύμφωνα με τα προτάγματα της αυτοοργάνωσης, αντιιεραρχικά, αντιεμπορευματικά και αδιαμεσολάβητα. Και αυτά δε χτυπιούνται, γιγαντώνονται.

Από το Σάββατο 26/12 στις 11.00 το πρωί, στον Αγρό αρχίζουν οι δουλειές αποκατάστασης του χώρου.

Φωτογραφία από το κατεστραμμένο σπορείο

…και το διαρρηγμένο παράθυρο, απ’ όπου μπήκαν οι φίλοι των σωμάτων ασφαλείας.

αναδημοσίευση από http://anarxiko-resalto.blogspot.com/

Μόλις εκδοθεί η νέα ανακριτική απόφαση (αναμένεται τις επόμενες μέρες) τόσο για το ύψος των χρηματικών εγγυήσεων όσο και για τους περιοριστικούς όρους θα υπάρξει άμεση ενημέρωση.

-Κυρία ανακρίτρια να σας ρωτήσω κάτι;
-Φυσικά.
-Στο σπίτι σας έχετε ζάχαρη;
-Έχω.
-Έχετε βούτυρο;
-Έχω δεσποινίς.
-Αυτό σημαίνει ότι αύριο θα φτιάξετε κέϊκ;
-Όχι.
-Τότε πώς ισχυρίζεστε ότι επειδή εμείς έχουμε άδεια μπουκάλια και πετρέλαιο για την σόμπα στο στέκι μας, αύριο θα φτιάξουμε μολότοφ;

Κι όμως, με αυτήν ακριβώς τη λογική διώκονται 22 άτομα που συνελήφθησαν το Σάββατο 5 Δεκέμβρη μετά από «προληπτική» εισβολή της αστυνομίας στον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης «Ρεσάλτο». Έναν πολιτικό και κοινωνικό χώρο που εδώ και πολλά χρόνια είναι ανοιχτός, ευπρόσωπα ανυπόταχτος και παρεμβατικός στις γειτονιές του Κερατσινίου. Δεν είναι τυχαία εξάλλου η αλληλουχία της αλληλεγγύης που ακολούθησε την εισβολή στο Ρεσάλτο. 42 άτομα κατέλαβαν το Δημαρχείο Κερατσινίου  κι όταν η αστυνομία μπήκε στο Δημαρχείο και συνέλαβε τους καταληψίες αρκετοί γείτονες συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν. Μετά κι από αυτό, κανείς δεν αμφιβάλλει πια ότι με αφορμή την συγκυρία, το επανιδρυθέν σοσια-ληστρικό Κράτος δρομολογεί την επιδίωξή του να εξαφανίσει κάθε ακηδεμόνευτη φωνή από το πολιτικό προσκήνιο χρησιμοποιώντας την τακτική της γκεμπελικής προπαγάνδας. Έτσι, ένας ανοιχτός κοινωνικός χώρος βαφτίζεται γιάφκα, παραβιάζεται, αντιστεκόμενοι άνθρωποι διασύρονται και διώκονται με κακουργηματικό χαρακτήρα, φορτώνονται με βαρύτατες χρηματικές εγγυήσεις και περιοριστικούς όρους μέσα σε ένα κλίμα κατασκευασμένου κοινωνικού φόβου.

Στη συνέχεια, με γελοία δημαγωγικά κόλπα αντιστρέφεται η πραγματικότητα, ο  φασισμός του κρατικού μηχανισμού επικαλείται την «προστασία του πολίτη» και ο ακηδεμόνευτος, ανιδιοτελής  και αξιοπρεπής αγώνας  για την ελευθερία ονομάζεται φασισμός. Η ουσία όμως, πέρα από τα ονόματα, παραμένει εξόφθαλμα αναλλοίωτη και τα γεγονότα απίστευτα πεισματάρικα.  Οι ανιστόρητες βλακείες του υπουργού προστασίας των αφεντικών συντρίβονται από τα γκλομπ των φασιστοειδών υφισταμένων του, από τις ναζιστικού τύπου προληπτικές συλλήψεις, από τις εκατοντάδες προσαγωγές διαδηλωτών. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι φασισμός είναι η στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας ανεξάρτητα από το πρόσχημα που επικαλείται ο εκάστοτε δικτατορίσκος. Και στο προκείμενο, η στρατιωτικοποίηση είναι εμφανής. Όσον αφορά το πρόσχημα, ο υπουργός θέλει ακόμη πολύ δουλειά.

Πίσω, όμως, από τα κωμικοτραγικά παραληρήματα του Χρυσοχοϊδη που δηλώνουν ένα έμμονο προσωπικό στοίχημα, μπορεί κανείς να διακρίνει με διαύγεια τα κατασταλτικά διακυβεύματα. Γίνεται εμφανές ότι το καθεστώς είναι αποφασισμένο να υπερασπιστεί όλες εκείνες τις επιλογές που μας κάνουν όλο και περισσότερο δύσκολη τη ζωή. Μια κρίση των αφεντικών που κι αυτή τη φορά, όπως πάντα εξάλλου, έχουν φορτωθεί οι «μισθωτοί» και οι «μη έχοντες», μια λιτότητα που ελαύνει αυξάνοντας τις κοινωνικές ανισότητες, ένας πολιτισμός κοινωνικών αποκλεισμών και περιθωριοποίησης δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Αυτή την απανθρωπιά υπερασπίζεται σύσσωμο το καθεστώς θωρακίζοντας μια κοινωνία εκπειθάρχησης και ελέγχου και επιχειρώντας να καταστείλει κάθε ανυπότακτη φωνή.

Παρ’ όλους τους τόνους εκφοβιστικής προπαγάνδας που για καιρό διέσπειραν οι κυριαρχικές οθόνες και παρά τις υπερμεγέθεις κατασταλτικές εκστρατείες, το στοίχημα του Δεκέμβρη κερδήθηκε από τις χιλιάδες των «συκοφαντημένων». Παρά τους ισχυρισμούς των υπουργών, των γραμματέων και των φαρισαίων, των ένστολων ροπαλοφόρων και των undercover δημοσιογράφων, σε όλες σχεδόν τις πόλεις της επικράτειας διατυπώθηκε και πάλι ένα μήνυμα ανυποταγής από εργαζόμενους και άνεργους, φοιτητές και μαθητές, άνδρες και γυναίκες, ντόπιους και μετανάστες… Ένα μήνυμα σύγκρουσης με το στρατό κατοχής της Δημοκρατίας, ένα μήνυμα καταστροφής στις καταναλωτικές αυταπάτες, ένα μήνυμα αδιαλλαξίας προς την Εξουσία. Ένα μήνυμα που περισσεύει από τις επετείους και διεκδικεί  παρουσία σε κάθε τόπο και χρόνο.

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες μετά από εισβολή των μπάτσων στον αναρχικό χώρο «Ρεσάλτο» στο Κερατσίνι.

Αλληλεγγύη στους διωκόμενους, στους προφυλακισμένους και τους υπόδικους των τελευταίων ημερών.

Όλα είναι δρόμος

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω

[kaltura-widget wid=”3h2ukxrg2g” width=”400″ height=”365″ addpermission=”2″ editpermission=”2″ align=”center” /]

Μια στιγμή αλληλεγγύης από τα Δικαστήρια Πειραιά 6/12/09

Ύστερα από την αστυνομική έφοδο το απόγευμα του Σαββάτου 5 Δεκέμβρη στον χώρο του Ρεσάλτο, οι 22 σύντροφοι και συντρόφισσες αφέθηκαν ελεύθεροι από τα δικαστήρια του Πειραιά τα ξημερώματα της Τρίτης 8 Δεκέμβρη.

Για την μη προφυλάκισή τους αλλά και για να αφεθούν ελεύθεροι έως την εκδίκαση της υπόθεσης, τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι καθώς και υψηλές χρηματικές εγγυήσεις.

Το συνολικό χρηματικό ποσό των εγγυήσεων ανέρχεται στα 51.000 ευρό.

Πιο συγκεκριμένα: σε έναν από τους συλληφθέντες η εγγύηση είναι 15.000 ευρό, σε τρεις από 5.000 ευρό ο καθένας-καθεμία και σε άλλους-ες εφτά η εγγύηση είναι από 3.000 ευρό.

Το σύνολο των χρηματικών εγγυήσεων πρέπει να κατατεθεί έως την Πέμπτη 17 Δεκέμβρη αλλά για να αποφευχθούν τυχόν γραφειοκρατικές εμπλοκές τα χρήματα της οικονομικής ενίσχυσης είναι σκόπιμο να συγκεντρωθούν έως την Τρίτη 15 Δεκέμβρη.

Για την οικονομική ενίσχυση των 22 συλληφθέντων του Ρεσάλτο, λοιπόν, αλλά και για την έγκαιρη αποπληρωμή των χρηματικών τους εγγυήσεων, συγκροτήθηκε ταμείο αλληλεγγύης.

Η συνδρομή όλων μας σε αυτό κρίνεται απαραίτητη έτσι ώστε τις επόμενες ημέρες να μαζευτεί το συνολικό ποσό των υψηλών χρηματικών εγγυήσεων.

Για τον λόγο αυτό αλλά και για την αμεσότερη και βέβαιη συγκέντρωση των χρημάτων επικοινωνήστε με το κινητό τηλέφωνο 6973657960 ή με την ηλεκτρονική διεύθυνση tameio22@espiv.net .