Οι χυδαίοι, οι εξεφτελισμένοι, οι κουτοπόνηροι βρήκαν θεσμικό παραθυράκι για να τιμωρήσουν την κοινωνική απάντηση για την ελεύθερη και ανοιχτή μετακίνηση στην πόλη. Την μοριακή κοινωνική στάση απέναντι στην λεηλασία της καθημερινής ζωής, στις ρεμούλες των επιτήδειων, στο άγριο φαγοπότι των εργολάβων πάνω στις πλάτες των από τα κάτω…

Και οι από τα κάτω βρήκαν και πάλι τον τρόπο να αφήνουν τα εισιτήρια για τους επόμενους, όχι εκεί που την έχουν στήσει οι σεκιουριτάδες της κακομοιριάς δίπλα στα μηχανήματα που ήταν το προηγούμενο σημείο του κοινωνικού κώδικα μοριακής ανυπακοής, αλλά σε άλλα σημεία, παντού στο μετρό διάχυτα σαν την προλεταρική ευφυία. Ένα διαρκές παιχνίδι απειθαρχίας…προπομπός αυτών που θα ακολουθήσουν στους άγριους καιρούς που έρχονται.

Και ο προχτεσινός ουρανός πάνω από τις γειτονιές μας με τον ήλιο να δύει θυμίζοντας για μια ακόμη φορά την ομορφιά με την οποία πρέπει να ευθυγραμμίσουμε τις μοίρες μας

Δημαρχείο Αιγάλεω. Δημοτικό Συμβούλιο 11 Μάη 2010. Απίσχανση συμμετοχικότητας ακόμη κι όταν, τέτοιες μέρες, συζητιέται η υπόθεση των συμβασιούχων εργαζομένων στον δήμο…

Απ' έξω οι συμβασιούχοι…κι ο Νικολιτσόπουλος (ειδικός εμπειρογνώμων επί των εργασιακών σχέσεων και των τηλεοπτικών παραθύρων).

και ένα πανώ των  εργαζομένων στον δήμο

Η τράπεζα Marfin στο Αιγάλεω με μαύρη σημαία στην πρόσοψη. Στη σημερινή "γλαφυρή" και κροκοδείλια  επιστολή του ο Βγενόπουλος δηλώνει ότι πληρούνταν όλες οι προδιαγραφές ασφάλειας του υποκαταστήματος της Σταδίου χωρίς να εξηγεί πώς την ίδια στιγμή δεν λειτούργησε τίποτε πέρα από δύο πυροσβεστήρες χειρός. Με μότο τη φράση: "δεν μας αγγίζει!" επιχειρεί μια επικοινωνιακή άσκηση όπου για μια ακόμη φορά απλά επιβεβαιώνεται το εύρος του αναισθητικού λίπους στην λεία επιδερμίδα των παχύδερμων. Δεν τους αγγίζει τίποτα!  Δεν προσπερνάμε την υπόθεση αυτή (έχουμε πολλά να αναστοχαστούμε για τον άδικο χαμό των 3 ανθρώπων) αλλά δεν μπορούμε να μην έχουμε μια γαργαλιστική απορία για τον Βγενόπουλο:

Η μαύρη σημαία έχει αναρτηθεί και στα τρία κότερα του;

[kaltura-widget wid=”” width=”400″ height=”365″ addpermission=”” editpermission=”” align=”center” /]

3 το μεσημέρι οδός Μπότσαρη στο Αιγάλεω. Συλλαμβάνονται δύο μετανάστες με την κατηγορία της διακίνησης πλαστών χαρτονομισμάτων. Τους περνάνε χειροπέδες, τους βάζουν στο περιπολικό και τους πάνε για τα περαιτέρω.

Διαδικασία απλή… αλλά και άγνωστη για κάποιους σαν τον Χριστοφοράκο (ποτέ δεν ένοιωσε χειροπέδες στα χέρια του).

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν θέσει το ζήτημα σε μια απλή τυπική λογική βάση: “Δεν μπορεί να υπάρχει ισονομία σε μια ανισότιμη κοινωνία”. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η χαμηλή παραβατικότητα έχει πολλαπλασιαστεί στην περιοχή μας τελευταία. Και σ’ αυτήν εμπλέκονται εκτός των άλλων “παριών”, οικογενειάρχες, άνθρωποι υπεράνω υποψίας, απελπισμένοι φτωχοδιάβολοι ως απότοκα της “καπιταλιστικής κρίσης”. Οι φυλακές γεμίζουν με απεγνωσμένους, οι διακρίσεις βαθαίνουν, η δυστυχία απλώνεται. Την ίδια στιγμή οι αιτίες, προφανώς, μένουν άθικτες, το κεφάλαιο συσσωρεύεται, οι μπάτσοι πολλαπλασιάζονται στους δρόμους και… οι εξουσίες ενώ πρίν χαϊδεύονταν σαν ερωτιάρες γάτες στις στέγες μας τώρα μοιάζουν σαν τίγρεις που μας περιμένουν στην εξώπορτα.

Ένας κόσμος που θέλει την κλωτσιά του για να κυλήσει στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας…

Όσον αφορά την πυρκαγιά στο παντοπωλείο ιρακινού μετανάστη επί της οδού Π. καβάλας 122 στον Αγ. Σπυρίδωνα στο Αιγάλεω όλα δείχνουν ότι προκλήθηκε από βραχυκύκλωμα. Ο ίδιος ο μαγαζάτορας αποκλείει τον εμπρησμό και είναι σίγουρος ότι για όλα ευθύνονται οι κακές καλωδιώσεις που έδιναν ρεύμα σε ένα μεγάλο ψυγείο μέσα στο κατάστημα. Με μια πρώτη ματιά φαίνεται ένα μεγάλο κομμάτι του ψυγείου καμμένο ακριβώς γύρω από το σημείο που εισέρχονταν τα καλώδια τροφοδοσίας ρεύματος. Επίσης από διπλανή ψησταριά που ήταν ανοιχτή λίγο μετά τα μεσάνυχτα χτες, την ώρα δηλαδή που προκλήθηκε η πυρκαγιά, οι εργαζόμενοι ούτε άκουσαν κάποιο θόρυβο να προηγείται ούτε είδαν κάποιους εκεί γύρω. Είπαν ότι το μαγαζί αυτό λειτουργεί εκεί επί χρόνια χωρίς κανένα πρόβλημα. Οι συγκεκριμένοι επίσης ήταν οι πρώτοι που αντιλήφθηκαν την πυρκαγιά και ήταν αυτοί που κάλεσαν την πυροσβεστική. Αυτή την ώρα, ο μαγαζάτορας περιμένει κάποιους από την Ασφάλεια (;) για έλεγχο προκειμένου να αρχίσει να τακτοποιεί το μαγαζί. Το ανακριτικό της πυροσβεστικής δεν έχει δώσει εν τω μεταξύ κάποια σημεία ζωής για να ενημερώσει τον ιδιοκτήτη. Εκείνο πάντως που έχει ανακοινωθεί στα Μέσα είναι πυρκαγιά κι όχι εμπρησμός.

Πουλήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα το ελικόπτερο του μεγαλοβιομήχανου Ελ. Μουζάκη που φαίνεται στην σπάνια αυτή φωτό αραγμένο προς πώληση στην ταράτσα-ελικοδρόμιο του εργοστασίου “Πεταλούδα”. Κλείνει τυπικά έτσι κι ένας κύκλος μιας ταξικής σημειολογίας με τον μοναδικό άνθρωπο στο Αιγάλεω που ερχόταν στη “δουλειά” του με ελικόπτερο καθημερινά πλην σαββατοκύριακου, εορτών και σχόλης. Είτε στο κλασσικό δρομολόγιο από τα Βόρεια προάστια που έμενε είτε στο δρομολόγιο από τις Στροφάδες του Ιονίου, από το ιδιόκτητο νησί του. Πρωί πρωί συνεπέστατος μέχρι τα βαθιά του γεράματα, ο παραδοσιακός αυτός αντιπρόσωπος της “αυτοδημιούργητης” μεγαλοαστικής τάξης υπερίπτατο του Αιγάλεω, αγέρωχος μέσα στην “επιτυχία’ του και προσγειωνόταν στην ταράτσα του εργοστασίου του δίπλα στις ταλαίπωρες εργατικές πολυκατοικίες του Κάτω Αιγάλεω. Και μετά, πάλι συνεπής, γύρω στις 4 το μεσημέρι απογειωνόταν και πάλι για την επιστροφή στο σπίτι από τη “δουλειά”.

Τώρα, στο Αιγάλεω κανείς πια δεν έρχεται στη δουλειά του με ελικόπτερο…

Με τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνα του καλογερόπουλου να αποσύρονται σιγά σιγά στις δημοτικές αποθήκες, οι 160 εργάτες στα ναυπηγεία του σκαραμαγκά παραμένουν σχεδόν 9 μήνες απλήρωτοι λόγω “αναρμοδιότητας” της διοίκησης στη καταβολή των οφειλών, οι εργαζόμενοι στα ικεα και στα media markt γίνονται λάστιχο για να εξυπηρετήσουν τις καταναλωτικές ορδές των “γιορτινών αγορών”, οι καταναλωτικές ορδές συντρίβονται μέσα στην δανειοπληξία τους  και οι πολιτικοί διαχειριστές καλούν σε εθνική ενότητα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης…
Εθνική ενότητα για μια σοσιαληστρική βαρβαρότητα…

[kaltura-widget wid=”enq9d68b2o” width=”400″ height=”365″ addpermission=”” editpermission=”” align=”center” /]

Μετά το ξεθεμελίωμα της ανασκαφής δίπλα στα ΙΚΕΑ, με ένα μικρό κομμάτι της να συνεχίζεται ακόμη, εντοπίσαμε καινούργια ανασκαφή στο Αιγάλεω σε οικόπεδο επί του Κηφισού λίγο πριν την διασταύρωση με την Καβάλας. Ας έχουμε μερικές εικόνες αποτυπωμένες πριν αρχίσει κι εδώ το ξεθεμελίωμα…

Διαβάζουμε πως στα πλαίσια της “Πολιτιστικής Διαδρομής 2009” του δήμου Αιγάλεω, σήμερα Τρίτη, παρουσιάζεται το έργο του Ντάριο Φο “Δεν πληρώνω- Δεν πληρώνω” στο δημοτικό θέατρο Αλέξης Μινωτής. Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο στο οποίο κυριαρχεί η εναντίωση στον καπιταλισμό, η συλλογική απαλλοτρίωση/ επανάκτηση των αγαθών που παρήγαγαν οι ίδιοι οι εργάτες, η αυτοοργάνωση της καθημερινότητας, η σύσφιξη των σχέσεων αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων… Κι όλα αυτά μόνο με 17 ευρώ (!!!), κάτι παραπάνω από μισό μεροκάματο δηλαδή. Χωρίς πολλά προσχήματα*. Άλλωστε ο αστικός πολιτισμός της αφομοίωσης και του κατακερματισμού έχει φροντίσει ώστε η τέχνη να υφίσταται, να λειτουργεί και να γίνεται αντιληπτή σε μια διαχωρισμένη σφαίρα απο αυτή της καθημερινής ζωής, ξεκομμένη απο τις κοινωνικές σχέσεις που την διαπερνούν.
Θα το έχουν όμως σίγουρα υπόψη τους οι Καλογεροπουλοι όταν θα χειροκροτάνε τους έμμισθους καλλιτεχνάδες του αστικού θεάματος, και ενδόμυχα θα τρέμουν μη συμβεί ποτέ μια κατάσταση ίδια με του σεναρίου…

* Το προσχηματικό “ελεύθερη είσοδος” που διαβάζουμε καμιά φορά στα προγράμματα εκδηλώσεων κρύβει από πίσω του τους δεκάδες σπόνσορες του δήμου ή των επιχειρήσεων που επιδιώκουν να αποκομίσουν από τη διαφήμισή τους πολιτική υπεραξία ή οικονομικό κέρδος. Έτσι κι αλλιώς η εμπορευματοποίηση της τέχνης δεν μπορεί να αναγνωστεί μέσα στα στενά πλαίσια της άμεσης υλικότητας ενός εισιτηρίου και σίγουρα δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα από τα χαρακτηριστικά σύσσωμου του αστικού πολιτισμού.

Η σκηνή με τους αστυνομικούς να διαπραγματεύονται την προσαγωγή της 80χρονης

Πριν λίγη ώρα στην πλατεία εσταυρωμένου εξελίχθηκε και πάλι το γνωστό σκηνικό με τους θλιβερούς δημοτικούς wannabe αστυνομικούς να προπηλακίζουν μετανάστες μπροστά στην είσοδο του σταθμού του μετρό. Αυτή τη φορά, ωστόσο, η κοινωνική κατακραυγή ήταν μεγάλη, με δεκάδες ανθρώπους να βρίζουν και να απωθούν τους wannabe από την πλατεία. Προεξέχουσα φυσιογνωμία μια ηλικιωμένη γυναίκα περίπου 80 χρονών που ήταν πολύ επιθετική και απαξιωτική απέναντι στο θράσος των 4 δημοτικών υπαλλήλων με την αντιπαράθεση, συνεπικουρούντων και πολλών άλλων περαστικών, να παίρνει εκρηκτικό χαρακτήρα. Οι wannabe κάλεσαν την real αστυνομία για βοήθεια και λίγα λεπτά αργότερα στην αντιπαράθεση συμπεριελήφθησαν και άλλοι 4 αστυνομικοί. Εν τω μεταξύ, ένα μίζερος wannabe είχε ήδη περιορίσει τις κινήσεις της 80χρονης εμποδίζοντάς την με εκνευριστικά δήθεν διακριτικό τρόπο να φύγει από την πλατεία μέχρι να έρθει το περιπολικό της αστυνομίας. Είχε σκοπό, όπως φάνηκε αμέσως μετά, να προσάγει την 80χρονη στο τμήμα για εξύβριση. Φυσικά, ξεσηκώθηκε μεγάλη κατακραυγή, ξεκαρδιστικοί διάλογοι από την φτηνή, αμυντική και μισανθρωπική επιχειρηματολογία των αστυνομικών και επιπλέον προστέθηκε και μια στιγμή που θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύρραξη. Ένας real μπάτσος προσπάθησε να τραβήξει στο περιπολικό έναν παρεμβαίνοντα και απωθήθηκε… Η κατάσταση εκτονώθηκε με την 80χρονη να φυγαδεύεται συνοδευόμενη από κόσμο και τα περιπολικά να απομακρύνονται εν μέσω οργής και απαξίας… Ελάχιστοι “αγανακτισμένοι πολίτες”, κανα-δυό για την ακρίβεια, πήγαν να υπερασπιστούν την “καθαρή πλατεία” και την αστυνομία αλλά πήραν τις απαντήσεις τους και έφυγαν βιαστικά.

Το κλίμα, γενικότερα, φαίνεται να είναι πολύ τεταμένο στην περιοχή με τις σκηνές θεσμικού ρατσισμού και μισανθρωπισμού να προσπαθούν επίμονα να γίνουν καθεστώς. Χωρίς όμως να κατορθώνουν με τίποτε να κατοχυρώσουν την ποθητή τους κοινωνική νομιμότητα. Στα μέρη μας μόνο ελάχιστοι αρρωστημμένοι έχουν πειστεί ότι για τα προβλήματά τους φταίνε οι μετανάστες. Από την κρίση, την φτώχια και την λιτότητα -ως παράγωγα των επιλογών των μεγάλων ομάδων συμφερόντων κι όχι των φτωχοδιάβολων προσφύγων-, μέχρι το σκηνικό που εξελισσόταν το συγκεκριμένο γεγονός, την ρημαγμένη και χωρίς ούτε ένα δέντρο κεντρική πλατεία, η φρουρά αυτής της αθλιότητας εισπράττει ό,τι της αναλογεί. Η υπόθεση της αλληλεγγύης στους μετανάστες προφανώς δεν αφορά μόνο το κέντρο της αθήνας και το απαρτχάιντ  προσπαθεί να συγκροτηθεί σε κάθε γειτονιά ανά την επικράτεια. Η υπόθεση της αλληλεγγύης στους μετανάστες  είναι ήδη υπόθεση όλων μας. Να είμαστε όλοι και όλες σε εγρήγορση!

Στου Λιούμη λοιπόν, στην Αγία Τριάδα, για γέλια και για κλάματα…

Τον τελευταίο μήνα, και μαζί με τον ερχομό της άνοιξης, έχουν κάνει και πάλι την εμφάνισή τους, στους δρόμους του Αιγάλεω, οι γύπες της Δημοτικής Αστυνομίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουμε αναφορά στη μίζερη αυτή κατασταλτική-εισπρακτική συμμορία. Μια συμμορία επανδρωμένη από ανθρωπάκια -ανθυπομπάτσους- που τις περισσότερες φορές αντλούν από τη στολή και την εξουσία προεκτάσεις της μικροαστικής τους ματαιοδοξίας: δημόσιοι υπάλληλοι χωρίς ιστορική προϋπηρεσία εξουσιαστικού κύρους, που αν δεν τους σεβόμαστε θα προσπαθήσουν πολύ να τους φοβόμαστε…

Αυτή η ένστολη συμμορία, πέρα από το αξιολύπητο λειτούργημα του να περιφέρεται και να κόβει κλήσεις σε σταθμευμένα αυτοκίνητα, τον τελευταίο καιρό επιδίδεται σε νταηλίκια, σε σόου μαγκιάς που εκτυλίσσονται σχεδόν καθημερινά στην πλατεία του ΜΕΤΡΟ όπου μετανάστες μικροπωλητές απλώνουν τις πραμάτειες τους. Δεν φτάνει λοιπόν σ’ αυτά τα ανθρωπάκια μόνο το ότι η ίδια τους η παρουσία (ακόμη και όταν εποχούμενοι περνούν φευγαλέα από την κεντρική πλατεία) κάνει τους μετανάστες να μαζεύουν όπως όπως τις πραμάτειες τους και να τρέχουν φοβισμένοι. Και ας μην έχουν σκοπό να τους συλλάβουν. Σκοπός τους είναι να κάνουν παραστάσεις τσαμπουκά, στέκονται στη μέση της πλατείας και φωνάζουν μηρυκάζοντας την θρασυδειλία τους: “Ξέρεις πώς θα σε πάρουν αν σε ξαναδώ εδώ” ή “Μην με κοιτάζεις έτσι γιατί ξέρεις που θα βρεθείς”. Έπειτα, με το ύφος της ευχαρίστησης που τους προσέδωσε το κραυγαλέο τους Τίποτα, περιφέρονται σε όλη την πλατεία φαντασιώνοντας, αν όχι δάφνες και χειροκροτήματα από τους περαστικούς, τουλάχιστον ένα νεύμα κοινωνικής αποδοχής.

Γλίσχρες ασκήσεις! Του εξευτελισμού, της περίσσιας μαγκιάς και του καβατζωμένου τσαμπουκά, των ειρωνικών χαμόγελων που τρέφονται από πράξεις ταπείνωσης . Πρόκειται για την αίσχιστη μιζέρια του να ρίχνεις σφαλιάρες στους ανυπεράσπιστους, να τους προσβάλλεις και να τους ταπεινώνεις, να τους τρομάζεις και να παίζεις με τη δυστυχία τους και αυτό να σημαίνει ότι «κάνεις καλά δουλειά σου». Εξάλλου, και οι ναζί στη δίκη της Νυρεμβέργης δήλωναν ότι «εκτελούσαν εντολές» στα κρεματόρια…

Μάλιστα… Όταν λοιπόν αυτά τα ανθρωπάρια, θα διαπομπεύονται κοινωνικά ας γνωρίζουν ότι δεν είναι «δουλειά» να παίζεις με την δυστυχία των άλλων. Είναι επιλογή και ως τέτοια θα αντιμετωπιστεί…