Το ΚΚΕ γέμισε το πολιτικό τοπίο με «ριζοσπαστικό πατριωτισμό». Το Αιγάλεω δεν γλίτωσε.

“(…)Το ταξικό πατριωτικό καθήκον είναι ο παλλαϊκός ξεσηκωμός για να αποκρουστούν τα αντιδραστικά σχέδια για ασφαλιστικό, εργασιακό, μισθούς και φόρους. ” (γραφείο τύπου κκε,22/2/2010)

“Καταρχήν αυτό αποδεικνύει ότι οι επιχειρηματίες δεν είναι πατριώτες και ας αφήσουν τον πατριωτισμό. Πάνε εκεί που τους συμφέρουν τα κέρδη. Και αν θέλετε αυτό, βεβαίως θα αντιδράσουν. ” (συνέντευξη Παπαρήγα στη ΝΕΤ,25/02/2010)

“Τώρα ο όψιμος πατριωτισμός που εκφράζουν οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης από τη μια στόχο έχουν να κοροϊδέψουν το λαό και από την άλλη δείχνει την πρόθεση και αυτής της κυβέρνησης να αξιοποιήσει το τεράστιο χρέος των γερμανικών κυβερνήσεων προς τον ελληνικό λαό με βάση τα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας”. (γραφείο τύπου κκε, σχετικά με τις γερμανικές αποζημιώσεις ,25/02/2010)

“…Περισσότερο από ποτέ γίνεται φανερό ότι το ταξικό και πατριωτικό καθήκον του λαού είναι να ξεσηκωθεί για να αποκρούσει την αντιλαϊκή θύελλα και να σπάσει τα ιμπεριαλιστικά δεσμά. ” (γραφείο τύπου κκε,26/02/2010)

“Υπάρχει η Ελλάδα των πλουσίων και η Ελλάδα του λαού. Εμείς είμαστε με αυτή την Ελλάδα, αυτή δεν πρέπει να πτωχεύσει: Η Ελλάδα του εργαζόμενου λαού. ” (δήλωση Παπαρήγα ,για τα 67 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ,28/02/2010)

“Να μην πτωχεύσει ο λαός, να πληρώσει η πλουτοκρατία. Αυτό είναι σήμερα υπεύθυνη ταξική πατριωτική θέση. ” (γραφείο τύπου κκε,02/03/2010,σχετικα με τα νέα μέτρα)

«Εμείς όταν λέμε η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, αν το πούμε έτσι, εννοούμε αφεντικό στην Ελλάδα πρέπει να γίνει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της, τα λαϊκά στρώματα” (δηλώσεις Παπαρήγα για τη συνάντηση Παπανδρεου-Μερκελ,06/03/2010)

“Είτε πάρει η Ελλάδα χρήματα από την ΕΕ, είτε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η πλάστιγγα γέρνει προς το δεύτερο -πέραν του ότι και οι δύο είναι σφαγείς των δικαιωμάτων των εργαζομένων- έχει δρομολογηθεί η συμφωνία με σοβαρά ανταλλάγματα στο Αιγαίο, στο Κυπριακό, στα Βαλκάνια και στο Αφγανιστάν. Και αυτό είναι μείζον ζήτημα και αφορά και τον άνεργο και αυτόν που χάνει τα επιδόματα και βλέπει να μειώνονται οι μισθοί και αυτόν που δεν του φτάνουν τα χρήματα για να ζήσει το μήνα. Δεν είναι δηλαδή κάποια άλλα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής». ” (συνέντευξη Παπαρήγα στον ραδιοφωνικό σταθμό “πρώτο θέμα”, 19/03/2010)

Ως σταλινικό ιδίωμα «η αγάπη για την πατρίδα», είναι αλήθεια ότι δεν έλειψε ποτέ από τις καταστατικές αρχές του ΚΚΕ. Η πρόκρισή του τις μέρες της κατοχής 1941-44 διαμόρφωσε πατριωτικά μέτωπα που αργότερα στον εμφύλιο απέβησαν μοιραία για τον ίδιο το «λαό». Με την πτώση του ανατολικού μπλοκ ξεδιπλώθηκε –σχεδόν σε όλα τα κράτη που «αποδεσμεύτηκαν»- μια προσέγγιση της «αγάπης για την πατρίδα» που προκάλεσε έκπληξη μόνον στους αφελείς. Μέλη των κομμουνιστικών κομμάτων ή και ολόκληρα κομμουνιστικά κόμματα μεταμορφώθηκαν εν μία νυκτί σε «εθνικιστές» που ξανάφεραν τους ομαδικούς τάφους στο προσκήνιο της ιστορίας πλειοδοτώντας πλέον σε εθνικές εκκαθαρίσεις. Αποδεικνύοντας αδιαμφισβήτητα στην ιστορική πράξη ότι ο πατριωτισμός απέχει από τον εθνικισμό όσο οι ομαδικοί τάφοι από τα εθνικά λάβαρα.

Η ψηφοθηρική ερωτοτροπία του ΚΚΕ με τον μικροαστισμό έχει μια παράδοση δεκαετιών. Στις μέρες μας, η σχέση αυτή αναθερμαίνεται από τα περιεχόμενα που πυροδοτεί η ίδια η κρίση του συστήματος. Το Κόμμα εκτιμά ότι οι συνθήκες για την έξοδο από την ΕΕ είναι περισσότερο κατάλληλες από ποτέ και το επιχείρημα της εξόδου από έναν υπερεθνικό οργανισμό δεν μπορεί να ενισχυθεί από τίποτε άλλο πέραν του ίδιου του εθνισμού.

Η έννοια του «ριζοσπαστικού πατριωτισμού» αποτελεί ένα νέο εφεύρημα του ΚΚΕ ως απόπειρα διαχωρισμού από τον αριστεροεθνικιστικό χυλό που κυκλοφοράει τα τελευταία χρόνια στο πολιτικό σούπερ μάρκετ.

Σε νέα συσκευασία λοιπόν, λεκτική αναβίωση ενός κακοχωνεμένου ιστορικού προϊόντος, ένα νέο εμπόρευμα αυταπατών και χειραγώγησης προς «λαϊκή» κατανάλωση.
Ευχαριστούμε! Δεν θα πάρουμε!

Σήμερα  5 Φλεβάρη αναρχικοί/ές, αντιεξουσιαστές/στριες, αντιφασίστες/στριες επιλέγουμε να κρατήσουμε ανοιχτό ως χώρο συνδιαμόρφωσης και αγώνα το κτίριο της Πρυτανείας στα Προπύλαια. Σκοπός μας είναι η ζύμωση και η αντιπληροφόρηση εν όψει της αυριανής αντιφασιστικής συγκέντρωσης, που έχει καλεστεί για τις 11:00 στα Προπύλαια. Μιας συγκέντρωσης που στέκεται απέναντι στο εθνικιστικό και ρατσιστικό συρφετό των φασιστικών ομάδων, που καλούν αύριο στις 15:00 στα Προπύλαια. Μιας συγκέντρωσης που αντιπαραθέτει την αλληλεγγύη των καταπιεσμένων στα κρατικά και παρακρατικά πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες. Στεκόμαστε εχθρικά τόσο απέναντι στο θεσμικό ρατσισμό, έτσι όπως εκφράζεται και μέσα από το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, όσο και απέναντι σε όσους με τα μισάνθρωπα καλέσματά τους επιδιώκουν τη φυσική εξόντωση των μεταναστών.
Την ίδια στιγμή που το κράτος στοχοποιεί τους χώρους αντίστασης συνολικά, οι φασίστες επιχειρούν να εισβάλουν σ’ ένα χώρο, που μέσα από σκληρούς αγώνες ανήκει στον κόσμο της ελευθερίας και της αντίστασης.Δε σκοπεύουμε να αφήσουμε ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο στο κράτος και το παρακράτος.
Καλούμε κάθε αγωνιζόμενο/η στην ανοιχτή συνέλευση στο χώρο της Πρυτανείας στις 20:00 με θέμα την αυριανή αντιφασιστική συγκέντρωση στα Προπύλαια.

Σήμερα  5 Φλεβάρη αναρχικοί/ές, αντιεξουσιαστές/στριες, αντιφασίστες/στριες επιλέγουμε να κρατήσουμε ανοιχτό ως χώρο συνδιαμόρφωσης και αγώνα το κτίριο της Πρυτανείας στα Προπύλαια. Σκοπός μας είναι η ζύμωση και η αντιπληροφόρηση εν όψει της αυριανής αντιφασιστικής συγκέντρωσης, που έχει καλεστεί για τις 11:00 στα Προπύλαια. Μιας συγκέντρωσης που στέκεται απέναντι στο εθνικιστικό και ρατσιστικό συρφετό των φασιστικών ομάδων, που καλούν αύριο στις 15:00 στα Προπύλαια. Μιας συγκέντρωσης που αντιπαραθέτει την αλληλεγγύη των καταπιεσμένων στα κρατικά και παρακρατικά πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες. Στεκόμαστε εχθρικά τόσο απέναντι στο θεσμικό ρατσισμό, έτσι όπως εκφράζεται και μέσα από το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, όσο και απέναντι σε όσους με τα μισάνθρωπα καλέσματά τους επιδιώκουν τη φυσική εξόντωση των μεταναστών.
Την ίδια στιγμή που το κράτος στοχοποιεί τους χώρους αντίστασης συνολικά, οι φασίστες επιχειρούν να εισβάλουν σ’ ένα χώρο, που μέσα από σκληρούς αγώνες ανήκει στον κόσμο της ελευθερίας και της αντίστασης.Δε σκοπεύουμε να αφήσουμε ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο στο κράτος και το παρακράτος.
Καλούμε κάθε αγωνιζόμενο/η στην ανοιχτή συνέλευση στο χώρο της Πρυτανείας στις 20:00 με θέμα την αυριανή αντιφασιστική συγκέντρωση στα Προπύλαια.

Για ό­σους δεν θέλουν να έ­χουν αυ­τα­πά­τες, δεν κλεί­νουν τα μά­τια επιλεκτικά και δεν σιω­πούν συ­νέ­νο­χα α­πέ­να­ντι σε ό­σα συμ­βαί­νουν και ό­σα ε­ξυ­φαί­νο­νται γύ­ρω μας. Για ό­σους δεν επιλέγουν να ξε­χνούν κα­νέ­ναν κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τικό χώ­ρο ή α­γω­νι­στή που βρέ­θη­κε και ε­ξακο­λου­θεί να βρί­σκε­ται πά­ντα α­ντι­μέ­τω­πος με την κρα­τική κα­τα­στο­λή, τους ε­μπρη­σμούς και τις ε­πι­θέ­σεις των πα­ρα­κρατι­κών φονιάδων.

Οι ε­στί­ες της συλ­λο­γι­κής και αυ­τοορ­γα­νω­μέ­νης κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κής α­ντί­στα­σης ό­πως οι κα­ταλή­ψεις δεν έ­πα­ψαν να στο­χο­ποιού­νται και να α­ντι­με­τωπί­ζουν το φά­σμα των κρα­τικών κα­θώς και πα­ρα­κρα­τι­κών ε­πι­χει­ρή­σε­ων που α­πο­σκο­πούν στην α­πο­κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση, την τρο­μο­κρά­τη­ση, την α­πο­μό­νω­ση και την κα­τα­στρο­φή τους.

Η Κα­τά­λη­ψη της Λέ­λας Κα­ρα­γιάν­νη 37, έ­νας αυ­το­ορ­γα­νω­μέ­νος κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τικός χώ­ρος με ι­στο­ρί­α συλ­λο­γι­κής ζω­ής, κοινωνικής α­ντί­στα­σης κι αλληλεγγύης 22 χρό­νων, βρέ­θη­κε σήμερα ξανά στο στό­χα­στρο πα­ρα­κρα­τι­κών φα­σι­στο­ει­δών που θέ­λη­σαν να πυρπολήσουν το κτίριο και να κάψουν αν­θρώ­πους.

Στις 4:30 τα ξη­με­ρώ­μα­τα της 2ας Νο­έμ­βρη 2009 το κα­τει­λημ­μέ­νο κτί­ριο δέ­χτη­κε εμπρη­στι­κή ε­πί­θε­ση με μο­λό­τωφ που ε­κτο­ξεύ­τη­καν σε διά­φο­ρα ση­μεί­α του προκα­λώ­ντας ε­στί­ες φω­τιάς. Εστίες οι ο­ποί­ες σβή­στη­καν ε­γκαί­ρως α­πό τους κα­τα­λη­ψί­ες προτού επεκταθούν. Τα φασιστοειδή αποχώρησαν πανικόβλητα αφήνοντας πίσω τους μια σακούλα με μολότωφ και εμφανή ίχνη αυτοπυρπόλυσης απέναντι από την κατάληψη. Ή­ταν μια α­κό­μη ε­πί­θε­ση α­πό τις πολ­λές που έ­χει δε­χτεί η Λέλας Καραγγιάννη 37 στη μακρά ι­στο­ρί­α της και η πιο πρό­σφα­τη α­πό ένα πλήθος ε­πι­θέ­σεων που εκ­δη­λώ­θη­καν την τε­λευ­ταί­α πε­ρί­ο­δο ε­νά­ντια σε πολλές κα­τα­λή­ψεις και αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­νους κοι­νω­νι­κούς χώ­ρους στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις.

Μια πε­ρί­ο­δο που ση­μα­δεύ­τη­κε ε­πί­σης α­πό συ­νε­χή πο­γκρόμ και επιθέσεις κα­τά με­τα­να­στών, όπως αυτή στο κέντρο της Αθήνας και πιο συγκεκριμένα στην πε­ρί­πτω­ση της πλα­τεί­ας του Αγ. Πα­ντε­λε­ή­μο­να ό­που οι α­στυ­νο­μι­κές «ε­πι­χει­ρή­σεις σκούπας», οι ξυ­λο­δαρ­μοί, οι συλ­λή­ψεις και τα βα­σα­νι­στή­ρια προ­σφύ­γων και με­τα­να­στών χω­ρίς χαρ­τιά ε­ξε­λί­σσο­νταν με τη δυναμική συν­δρο­μή ρα­τσι­στών και χου­ντι­κών νοι­κο­κυ­ραίων και την ε­πι­κου­ρι­κή δρά­ση πα­ρα­κρα­τι­κών νε­ο­να­ζί και φα­σι­στοειδών.

Με­τά α­πό αυτή την τελευταία πε­ρί­ο­δο ό­που οι μά­σκες εί­χαν πέ­σει για τα κα­λά και οι πα­ρα­κρα­τι­κοί φα­σί­στες ε­πι­τί­θο­νταν απροσχημάτιστα μα­ζί με τις α­στυ­νο­μι­κές δυ­νά­μεις και προ­στα­τευό­με­νοι α­νοι­χτά α­πό αυ­τές, χτυ­πώ­ντας με μα­χαί­ρια και μο­λό­τωφ μετα­νά­στες, νε­ο­λαίους, δια­δη­λω­τές κι α­γω­νι­ζό­με­νους αν­θρώ­πους, με την νέ­α κυ­βερ­νη­τι­κή ε­ναλ­λα­γή ε­πι­χει­ρεί­ται σήμερα μια άλ­λη, δια­κρι­τι­κό­τε­ρη δια­χεί­ρι­ση του ε­πι­κου­ρι­κού φαι­νό­με­νου των πα­ρα­κρα­τι­κών συμμοριών. Τα προ­σω­πεία και τα προσχήματα ε­πι­στρέ­φουν μέ­σα α­πό τον δημοκρατικό εξωραϊσμό της ε­πί­ση­μης κατασταλτικής πο­λι­τι­κής με τη συνδρομή και τη συνεργασία της θε­σμι­κής αντιρατσιστικής α­ντι­πο­λί­τευ­σης α­πω­θώ­ντας αλ­λά και συ­γκα­λύπτο­ντας στο χώ­ρο του «κά­νου­με πως δεν βλέ­που­με» τη δρά­ση των φα­σι­στο­ει­δών όταν αφορά στοχοποιημένους χώρους. Τα παρακρατικά καθάρματα θα συ­νε­χί­σουν να κά­νουν τη βρώ­μι­κη δου­λειά τους πα­ράλλη­λα με ε­κεί­νη των ε­πί­ση­μων κα­τα­σταλ­τι­κών δυ­νά­με­ων του κρά­τους που εστιάζουν ξεκάθαρα στον «εσωτερικό εχθρό», ό­σο το δυ­νατόν ό­μως πιο α­ό­ρα­τα για να μην ε­πι­βα­ρύ­νουν την ωραία ει­κό­να της νέ­ας εκ­δη­μο­κρατι­σμέ­νης αντιεξεγερτικής κα­τα­σταλ­τι­κής πο­λι­τι­κής του Χρυσοχοΐδη υ­πουρ­γού Προ.Πο. και των πρόθυμων προ­ο­δευτι­κών συ­νο­μι­λη­τών του.

Αυτών που σήμερα διοργανώνουν αντιρατσιστικές συναυλίες υπό την αιγίδα του δημοκράτη με πυγμή Χρυσοχοΐδη και την αχρείαστη προστασία (από μια δράκα παρακρατικών χαφιέδων) της «μεταμελημένης» αστυνομίας του, αλλά όλη την προηγούμενη περίοδο κοιτούσαν ανήμποροι, σιωπηλοί κι απόμακροι τα συμβαίνοντα στον Αγ. Παντελεήμονα. Όπως στις 9 Ιούνη όταν 150 αναρχικοί και αντιεξουσιαστές πραγματοποιούσαν παρέμβαση στην πλατεία και άνοιγμα της «παιδικής χαράς» αντιμετωπίζοντας την επίθεση «αγανακτισμένων πολιτών» και της αστυνομίας με αποτέλεσμα τραυματισμούς και τη σύλληψη 5 αγωνιστών που δικάζονται στις 9 Νοέμβρη, όπως στις 7 Ιουλίου όταν πορεία 2.500 αναρχικών, αντιεξουσιαστών, μεταναστών και αλληλέγγυων, δεχόταν τη συντονισμένη επίθεση φασιστοειδών και ΜΑΤ κατά την διέλευση της από τον Αγ. Παντελεήμονα, όπως επίσης στις 9 Ιούλη που δεχόταν παρακρατική επίθεση με μολότοφ η κατάληψη Villa Amalias αμέσως μετά την ενθαρρυντική επίσκεψη του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης Μαρκογιαννάκη στους «αγανακτισμένους» της αστυνομοκρατούμενης  πλ. Αγ. Παντελεήμονα.

Ό,τι και να σχεδιάζουν όμως τα επιτελεία της κρατικής καταστολής, αξιοποιώντας αναλόγως των περιστάσεων και των αναγκών πότε τις θεσμικές και πότε τις εξωθεσμικές εφεδρείες τους, οι κοινωνικοί αγώνες για την ελευθερία δεν ανακόπτονται, δεν ενσωματώνονται, δεν υποτάσσονται. Και σε ό,τι μας αφορά ξέ­ρου­με πως βρι­σκό­με­νοι πά­ντα στο πλευ­ρό των κα­τα­πιε­ζό­με­νων κι α­γω­νι­ζό­με­νων αν­θρώ­πων δεν εί­μα­στε ποτέ μό­νοι και πως η αλληλεγγύη τους μάς συνοδεύει σε κάθε μας βήμα. Ξέ­ρου­με ε­πί­σης να α­να­γνω­ρί­ζου­με ό­χι μό­νο τους πραγματικούς αλληλέγγυους αλ­λά και τους ε­χθρούς της κατάληψης α­πό τους ο­ποί­ους τα συ­γκε­κρι­μέ­να φα­σι­στο­ει­δή δεν εί­ναι παρά τα τε­λευ­ταί­α κατακάθια των α­θλί­ων που της ε­πι­τί­θε­νται, εμ­φα­νι­ζό­με­να κα­τό­πιν της συ­στη­μα­τι­κής στο­χο­ποί­η­σης του εγ­χει­ρή­μα­τος α­πό τους κρατικούς διω­κτι­κούς μη­χα­νι­σμούς μέσω κα­τευ­θυ­νό­με­νων δημοσιευμάτων στα ΜΜΕ κα­θώς και της προ­σπά­θειας κα­τα­συ­κο­φά­ντη­σής του στην ο­ποί­α ε­πι­δί­δο­νται ταυ­τό­χρο­να με­ρι­κοί μικρόνοες πα­ρα­τρε­χά­με­νοι της κα­τα­στο­λής.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

φωτογραφία από τα σημερινά επεισόδια στον Άγιο Παντελεήμονα όπου φαίνεται φασιστοειδές να πετά φωτοβολίδα -ανενόχλητα από την αστυνομία- ενάντια σε διοργανωτές της συγκέντρωσης-συναυλίας αλληλεγγύης στους μετανάστες της περιοχής

Περισσότερα από 3.000 άτομα -ανάμεσά τους και πολλοί μετανάστες- συμμετείχαν στην προχθεσινή πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες που είχε καλεστεί από αναρχικούς/ ες, αντιεξουσιαστές/ στριες και αλληλέγγυους/ ες.  Οι διαδηλωτές θέλοντας να στείλουν ένα ξεκάθαρο μύνημα στη δημοκρατία των σύγχρονων απαρτχάιντ και στους νοικοκυραίους υπερασπιστές του έθνους, πορεύτηκαν από την Ομόνοια προς τον Άγιο Παντελεήμονα, τη περιοχή όπου τον τελευταίο καίρο έχει κάνει την εμφάνισή της μια θλιβέρη “επιτροπή κατοίκων” με ξεκάθαρα ρατσιστικά και φασιστικά χαρακτηριστικά.  Τα μίζερα αυτά ανθρωποειδή, οι σύγχρονοι τιμητές των εμπνευστών του Άουσβιτς, του  Νταχάου και του Μπούχενβαλντ, εξαντλούν τη χυδαιότητά τους ξυλοκοπώντας μετανάστες, κλειδώντας παιδικές χαρές προκειμένου να μην μπορούν να παίξουν τα παιδιά των μεταναστών, στήνοντας τα βράδια ρατσιστικά “πογκρόμ” επιχειρώντας να αναβιώσουν μια νέα “νύχτα των κρυστάλλων”.

Λίγο πριν η κεφαλή της πορείας φτάσει στη πλατεία της φυλετικής καθαρότητας, ομάδα φασιστών κινούμενη μέσα απο τις γραμμές των μπάτσων επιτέθηκε με μολότοφ και φωτοβολίδες εναντίον των διαδηλωτών και στη συνέχεια τα ένστολα ανθρωπάρια ανέλαβαν να περατώσουν το σχέδιο διάλυσης της πορείας. Δεκάδες δακρυγόνα, ασφυξιογόνα, ξύλο συμπλήρωσαν το παζλ της επιχείρησης διαφύλαξης της πλατείας από τα “ανθελληνικά μιάσματα”. Παρ’ όλα αυτά η πορεία παρέμεινε συγκροτημένη και κατευθύνθηκε προς την Πατησίων όπου στήθηκαν οδοφράγματα και οι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με τους μπάτσους αναγκάζοντάς τους να οπισθοχωρίσουν.

από τη συνεργασία ΜΑΤ- φασιστών

Για μια ακόμη φορά λοιπόν, γίνεται παραπάνω από προφανές ότι τα παρακρατικά τάγματα της δημοκρατίας δε λειτουργούν απλώς επικουρικά στις επιχειρήσεις των μπάτσων, αλλά αποτελούν κυρίαρχο κομμάτι που διαμορφώνει τα χαρακτηριστικά μιας συντονισμένης επίθεσης εναντίον ριζοσπαστικών κομματιών της κοινωνίας. Το πολωμένο εμφυλιοπολεμικό κλίμα που επανήλθε στην επιφάνεια μετά το δεκέμβρη, οριοθετείται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Από τη μια οι μπάτσοι, οι φασίστες, οι αμύντορες της τάξης της ασφάλειας και του τρόμου, που διεκδικούν ξανά το μονοπώλιο της βίας επιχειρώντας να μετατρέψουν τις πλατείες σε σύγχρονα κρεματόρια και από την άλλοι οι 3.000 άνθρωποι που βρέθηκαν στο δρόμο δηλώνοντας ότι το πάθος για αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη θα στήνεται διαρκώς απέναντι σε κάθε τους κίνηση.

Ξανά και ξανά. Στον Αγ. Παντελεήμονα και οπουδήποτε αλλού χρειαστεί.

Αλληλεγγύη στους μετανάστες.

Έμπρακτη, διαρκής, αμέριστη!

Η χτεσινή μέρα έχει μερικά πράγματα να πει τόσο για την ελληνική ακροδεξιά πραγματικότητα όσο και για την αντιρατσιστική δράση.

Καταρχήν, 150 φασιστοειδή στην πλατεία Ομονοίας δεν πιστοποιούν ούτε το στοιχειώδες πολιτικό εκτόπισμα, στο βαθμό που υποτίθεται ότι είναι το ποσοτικό αποτέλεσμα μιας εκτεταμένης προεκλογικής προπαγάνδας της «χρυσής αυγής». Τα άτομα αυτά περιφέρονταν ελεύθερα σε οτιδήποτε επέλεγαν ως στόχο τριγύρω από την πλατεία σε αγαστή συνεργασία –για μια ακόμη φορά- με τα ΜΑΤ. Η επίθεση των φασιστών στο εφετείο από τον στενό παράδρομο της Μενάνδρου δεν θα μπορούσε να εκτυλιχτεί χωρίς την συνεργασία των διμοιριών της αστυνομίας.

Η συγκέντρωση αυτή είχε την διακριτική κάλυψη του ακροδεξιού ΛΑΟΣ με την επισήμανση ότι δεν επιθυμεί να χρεωθεί τις ακρότητες των χρυσαυγιτών ρισκάροντας τα δικά του ποσοστά. Σε επίπεδο κοινοβουλευτικής ρητορικής η διακριτική κάλυψη της συγκέντρωσης και της «δίκαιας αγανάκτησης» των «ελλήνων πολιτών» απέκτησε τα όρια της στον χαρακτήρα των επεισοδίων. Η πρόταση για την ποινικοποίηση της κουκούλας έχει κατατεθεί στην ουσία από το συγκεκριμένο κόμμα. Αρκετοί, ωστόσο, από τους «δίκαια αγανακτισμένους πολίτες» έφεραν όλη τη σημειολογία των κουκουλοφόρων, συμμετείχαν στην συγκέντρωση και συνδιαλέγονταν διαρκώς με την αστυνομία. Στην ουσία είναι εμφανές ότι δεν υπάρχει τρόπος στη βάση της νομολογίας να γίνουν διακριτά τα όρια της ελληνόψυχης αγανάκτησης. Πρόκειται για μια περίπτωση όπου η ακροδεξιά ρητορεία είναι εκτεθειμένη όσον αφορά την δημοκρατική της δημαγωγία.

Το κράτος, η πολιτική διαχείριση και η κατασταλτική της στρατηγική πήραν σαφή θέση για μια ακόμη φορά και στα χτεσινά επεισόδια στο πλάι της συμμορίας της χρυσής αυγής. Ελικόπτερο, εκατοντάδες αστυνομικοί όλων των ειδικοτήτων και ένα τείχος σιωπής για τα τεκταινόμενα διαμόρφωσαν ένα κλίμα κατευόδωσης των κατασταλτικών σχεδίων. Η κατάσταση εκτονώθηκε σχετικά γρήγορα, οι απαντήσεις από μεριάς των διαδηλωτών ήταν εκ των πραγμάτων περιορισμένες, τραυματίστηκαν μετανάστες και αλληλέγγυοι…

Η κατευόδωση των σχεδίων του Μαρκογιαννάκη βασίστηκε τόσο στις δεδομένες και προβλεπόμενες συμπεριφορές των αριστερών αντιρατσιστικών οργανώσεων όσο και στα λάθη των αναρχικών καλεσμάτων. Η αριστερή αντιρατσιστική κουλτούρα, ανεξάρτητα από τις αποχρώσεις, ακολουθεί περισσότερο την επίφαση του κοινωνικού και πολιτικού ρητορικού χαρακτήρα των αντισυγκεντρώσεων στις οποίες καλεί, παρά στην ουσιαστική αποτροπή αυτών των μισανθρωπικών φασιστικών συνάξεων. Παρά τις καταγγελίες τους κατά των αναρχικών για τον στείρο αντικρατικό χαρακτήρα του ακτιβισμού τους, οι αριστεροί στήνονται στο δρόμο (χωρίς τίποτε στα χέρια τους) με δεδομένη την αποδοχή των αστυνομικών αναχωμάτων. Θεωρούν ότι αναδεικνύοντας την αστυνομική βία ως ενισχυτική των φασιστών θα καταδείξουν την κυβερνητική πολιτική και θα εισπράξουν όση πολιτική υπεραξία αναλογεί στην κοινωνική αντιρατσιστική ευαισθησία . Γνωρίζουν, ωστόσο, κάθε φορά ότι δεν πρόκειται να συναντηθούν με τους φασίστες γι’ αυτό και δεν είναι προετοιμασμένοι ποτέ στην ουσία για ένα τέτοιο ραντεβού. Ακόμη και στο εφετείο ο πυροσβεστικός χαρακτήρας των ελάχιστων αριστερών απέναντι στους εκατοντάδες αγανακτισμένους μετανάστες ήταν καταφανής.

Οι αναρχικοί, τέλος, πληρώσαμε την αμφισβητήσιμη ανάγκη για ένα διακριτό κάλεσμα στην πλατεία Κάνιγγος, τόσο κοντά σε προβλεπόμενες κινήσεις και τόσο μακριά από τα θερμά σημεία. Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για την βιασύνη των ημερών αλλά μάλλον πρόκειται για τα εμφανή όρια κάποιων συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών. Ήταν δεδομένο ότι αυτή η διακριτότητα, με δεδομένη την έλλειψη- λόγω ελάχιστου χρόνου προετοιμασίας- του αναγκαίου ποσοτικού εκτοπίσματος, θα έδινε στην αστυνομία την ευκαιρία να χειριστεί την κατάσταση και να την χειραγωγήσει.

«Τα νερά περάσανε την ίσαλο γραμμή της καρδιάς μας»

Προφυλακίστηκαν τα δύο άτομα που χτύπησαν και λήστεψαν τους πακιστανούς στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας. Η δίκη των 3 πακιστανών με την κατηγορία της οπλοκατοχής αναβλήθηκε…
Ο ρατσισμός έχοντας ρίζες στην ξενοφοβία δημιουργεί ένα κλίμα κοινωνικής νομιμοποίησης κάθε είδους αποπομπής σε βάρος των μεταναστών/τριών. Οι “ξένοι” γίνονται τα εύκολα θύματα και σε γειτονιές, ταξικά προσδιορισμένες, όπως είναι το Αιγάλεω, η εξαθλίωση και η χαμηλή παραβατικότητα βρίσκουν μια “ανώδυνη” στόχευση.
Σε αυτή τη βάση δεν έχει σημασία αν οι βάναυσες και εξευτελιστικές επιθέσεις που δέχονται οι μετανάστες/τριες είναι απότοκα μιας συγκροτημένης φασιστικής και ρατσιστικής αντίληψης των θυτών. Έχουν όλα τα χαρακτηριστικά της ρατσιστικής συμπεριφοράς και οι κοινωνικές απαντήσεις πρέπει να είναι οι δέουσες.
Από την άλλη μεριά, το κράτος διαχειρίζεται μια κατάσταση που το ίδιο προωθεί και καλλιεργεί μέσα από κάθε του δομή. Το κράτος, έτσι κι αλλιώς, αποτελεί τον βηματοδότη, αποτελεί το μεγάλο Παράδειγμα του ρατσισμού. Χτες χάϊδευε τις ρατσιστικές συμμορίες, σήμερα τις ταλαιπωρεί και αύριο θα τις χαϊδεύει και πάλι, διαστέλλοντας και συστέλλοντας τη χειραγωγική του πολιτική ανάλογα με την κοινωνική συγκυρία. Οι δύο προφυλακισμένοι είναι αυτοί που όντας πάμφτωχοι λοιπόν και χωρίς την εύνοια “μεγαλοδικηγόρων” αποτελούν τα εύκολα θύματα με τη σειρά τους της συγκυριακής συστολής της κρατικής ρατσιστικής πολιτικής.
Την περίοδο του μεσοπολέμου ο Βίλχεμ Ράιχ είχε διατυπώσει με θαυμαστή σαφήνεια στο βιβλίο του “η μαζική ψυχολογία του φασισμού” αυτήν ακριβώς τη διαδικασία. Εξαθλιωμένες μάζες δεν αγωνίζονται πάντα ενάντια σ’ αυτούς που τους προκαλούν όλα τα δεινά, αλλά μπορεί και να βρισκουν διέξοδο σε έναν ωμό φασισμό ενάντια στους εκάστοτε “ξένους”, στους εκάστοτε “εθνικούς εχθρούς”. Επιλέγουν λοιπόν έναν φυλετικό πόλεμο που στην τελική εξυπηρετεί πάντα αυτούς που διαφεντεύουν την εξαθλιωμένη τους μοίρα.
Καμία προφυλάκιση λοιπόν δεν καταφέρνει να ρίξει στάχτη στα μάτια των αντιστεκόμενων μια και οι ρίζες του φασισμού και του ρατσισμού βρίσκονται στην ίδια τη δομή του κράτους και των μηχανισμών του.

Η συγκέντρωση των 100 περίπου ατόμων σήμερα το απόγευμα ικανοποιεί στοιχειωδώς μια αντανακλαστική κίνηση που αντιστοιχεί στην περίσταση. Ένα κομμάτι κόσμου που ανεξάρτητα από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες δηλώνει κοινωνικό παρών στην απαίτηση για αποφασιστικές απαντήσεις στην υπόθεση του ρατσισμού και του φασισμού. Ας μην παίζουμε ωστόσο με τα επιφαινόμενα. Η υπόθεση αυτή έχει πολλές πτυχές και βαθιά ιστορικότητα σε τέτοιο βαθμό ώστε να υπονομεύει επί του παρόντος την μία και καταλυτική εκείνη κίνηση που θα ξερίζωνε τις κοινωνικές της καταβολές άπαξ δια παντός. Βρισκόμαστε στη μέση της συγκεκριμένης ιστορίας, με πολύ παρελθόν πίσω μας και πολύ μέλλον μπροστά μας. Ως τοπική συλλογικότητα που έχει κατ’ επιλογήν το προνόμιο να γνωρίζει κατατόπια, πρόσωπα, καταστάσεις και ανθρώπους, διατυπώνουμε με σαφήνεια την αδιαπραγμάτευτη θέλησή μας να το χρησιμοποιήσουμε στον πόλεμο με την πιο ποταπή φιλοσοφία που γέννησε ποτέ η χειρότερη εκδοχή του ανθρώπινου γένους. Δηλώνουμε ήδη παρόντες τόσο στα “κατατόπια” μας όσο και στα οπουδήποτε ζητούμενα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας. Στους δικούς τους εσωτερικούς διαλόγους τα ανθρωποειδή είναι αυτά που δηλώνουν με απόγνωση ότι πρέπει να “ξαναπάρουν πίσω τα δυτικά προάστια“. Μια απόγνωση που, καθώς δεν έχει άλλη κατώτερη συναισθηματική βαθμίδα, ίσως προλάβει να τους οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή…πριν τους συναντήσουμε.

Παραθέτουμε το κείμενο που μοιράζαμε στην συγκέντρωση:

NO PASARAN!

Επίθεση δέχτηκαν πακιστανοί μετανάστες χτες αργά το βράδυ από ομάδα φασιστoειδών οι οποίοι τους χτύπησαν και τους λήστεψαν στην οδό Ζωσιμάδων στη συνοικία του Λιούμη. Είναι η τρίτη στη σειρά επίθεση αυτού του είδους με τις άλλες δύο να έχουν εξελιχθεί τις αμέσως προηγούμενες μέρες στα σκοτάδια του άλσους του Μπαρουτάδικου.

Σε μια εποχή που ο κόσμος δέχεται την πιο σκληρή καπιταλιστική επίθεση σε όλα τα μέτωπα της καθημερινής ζωής, με τις απολύσεις, την ανεργία, τον κοινωνικό αποκλεισμό, μια οικονομική κρίση που επωμίζονται οι φτωχοί της ιστορίας, με την επίταση της καταστολής και του κοινωνικού ελέγχου για να επιβληθούν αυτές οι αισχρές συνθήκες, οι παρακρατικοί και φασιστικοί κύκλοι έρχονται να παίξουν τον παραδοσιακό τους ρόλο. Όπου δεν φτάνει το μακρύ χέρι του κράτους, έρχονται να πιάσουν δουλειά οι υπάνθρωποι.

Μετά τους βαρύτατους τραυματισμούς διαδηλωτών από τα δολοφονικά όπλα των μπάτσων, μετά από τις δολοφονίες και τους τραυματισμούς μεταναστών σε αστυνομικά τμήματα, μετά από την παρακρατική χειροβομβίδα (!) σε στέκι μεταναστών, έρχονται να προστεθούν ρατσιστικές επιθέσεις σε γειτονιές από συμμορίες ανθρωποειδών.

Το Αιγάλεω, μια συνοικία που έχει κτιστεί από μετανάστες, μπαίνει στο στόχαστρο των πιο αντιδραστικών δυνάμεων προκειμένου να ακυρωθεί κάθε προοπτική κοινωνικών αντιστάσεων, κάθε εκδήλωση κοινωνικής αλληλεγγύης, κάθε ίχνος κοινωνικής ανυποταξίας.

Ο γενικότερος πολιτικός στόχος είναι να επιβληθεί ένα κοινωνικό κλίμα γενικευμένου φόβου και υποταγής. Κι αυτός ο στόχος δεν θα περάσει!

Όλοι στους δρόμους

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω

Επίθεση με χειροβομβίδα δέχτηκε χτες το βράδυ το στέκι του Δικτύου Μεταναστών στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια. Την ώρα εκείνη βρίσκονταν στον χώρο 30 περίπου άτομα που γλίτωσαν τη ζωή τους επειδή η χειροβομβίδα, ενώ πετάχτηκε στο παράθυρο, έκανε γκελ στο τζάμι και έσκασε έξω από τον χώρο καταστρέφοντας μια ζαρντινιέρα και πολλά τζάμια κτιρίων της περιοχής.
Το επίπεδο τόσο της κρατικής (βλ. χειροβομβίδες της αστυνομίας ενάντια σε διαδηλωτές προκαλώντας σοβαρούς τραυματισμούς) όσο και της παρακρατικής βίας έχει φτάσει σε σημείο που ξεπερνάει κατά πολύ τους πολιτικούς συμβολισμούς. Διαμορφώνεται ένα κλίμα το οποίο επιδιώκει να τιθασεύσει την γενικευμένη κοινωνική οργή που εκδηλώθηκε τους τελευταίους μήνες και να αποκόψει την διαδικασία πολιτικής χειραφέτησης των κοινωνικών αντιστάσεων.
Τα πράγματα, ωστόσο, δεν είναι τόσο απλά για να διευθετηθούν με χειροβομβίδες. Στις μέρες μας οι εκρήξεις αυτές πετυχαίνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που επιδιώκουν. Αντί να τρομάζουν, αφυπνίζουν.
Κι αυτό θα φανεί στη συνέχεια…

…στους 2.000 αιγαλιώτες που ψήφισαν το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη στις προηγούμενες εκλογές. ‘Ετσι, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους…
Αυτά ήθελε να μας πει και ο Άδωνις τις προάλλες στο Δημαρχείο αλλά τον ξαποστείλαμε. Ξεκάθαρα πράγματα!

[kaltura-widget wid=”j8v1l00ehw” width=”410″ height=”364″ addpermission=”2″ editpermission=”2″ align=”center” /]

Θεσσαλονίκη, Εθνικής Αμύνης με Αρμενοπούλου, έξω από το ΑΠΘ, στις 8/12/2008, δυο μέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξη.

Έχει γίνει πολλές φορές εκτενής αναφορά αλλά και έχουν εκτιλυχθεί και έντονοι διάλογοι σε αυτό το ιστολόγιο για την σχέση αστυνομίας και φασιστοειδών. Παρότι εικόνες όπως αυτές της 2 Φλεβάρη 2008 έχουν πιστοποιήσει αυτή την αδιαμφισβήτητη πολιτική σχέση και δολοφονική συνεργασία στο δρόμο μπροστά στα μάτια των ανθρώπων όλης της επικράτειας, η προσπάθεια των παρακρατικών να διαστρεβλώσουν αυτήν την πραγματικότητα συνεχίστηκε αμείωτη. Προκειμένου η ακροδεξιά να αναβιώσει το εμφυλιακό κλίμα αναγνωσμένο από τη δική της μεριά, προκειμένου να αυτοπροβληθεί ως “αγωνιστική” πολιτική αντίληψη που διώκεται από το αριστερό κατεστημένο με αιχμή τους “παρακρατικούς” αναρχικούς, επιχειρείται μια αντιστροφή της πραγματικότητας.
Όμως τα γεγονότα είναι τα πιο πεισματάρικα πράγματα στον κόσμο…

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, 01 Δεκεμβρίου 2008

Χθες, Κυριακή 30-11-2008, σε προγραμματισμένη εκδήλωση του Δήμου Αιγάλεω

όπου επρόκειτο να μιλήσουν για τα προβλήματα της Νεολαίας οι: Κατερίνα Παπακώστα (Ν.Δ.)

Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου (ΠΑ.ΣΟ.Κ.) Φώτης Κουβέλης (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)

Άδωνις-Σπυρίδων Γεωργιάδης (ΛΑ.Ο.Σ.)

και ενώ η εκδήλωση μόλις είχε ξεκινήσει...με την παρουσία Μελών του Δημοτικού Συμβουλίου,

η εκδήλωση διεκόπη βιαίως, διότι δεκαπέντε (15) αυτοαποκαλούμενοι αναρχικοί και με την απειλή

εκ μέρους της άσκησης βίας στους παριστάμενους, απαίτησαν την αποχώρηση

του Βουλευτή Άδωνη - Σπυρίδωνα Γεωργιάδη. Οι παριστάμενοι συνάδελφοι Βουλευτές

του  Άδωνη - Σπυρίδωνα Γεωργιάδη, αρνήθηκαν να υποχωρήσουν στο φασιστικό αυτό αίτημα,

με συνέπεια η εκδήλωση να ματαιωθεί. Ο Βουλευτής Άδωνις -Σπυρίδων Γεωργιάδης

καταγγέλλει την φασιστική βία από ομάδες αυτόαποκαλούμενων αναρχικών που εμπόδισαν

έναν εκλεγμένο Βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου μέσα στην εκλογική του περιφέρεια

να εκφράσει τις απόψεις του.

 Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ

ΑΔΩΝΙΣ-ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

«η δημοκρατία επέμβαινε με τα λόγια και ο φασισμός με τις μπόμπες…»

Ασημάκης Πανσέληνος, βουλευτής της ΕΔΑ

για τον ισπανικό εμφύλιο

Η ιστορία του προηγούμενου αιώνα βρίθει από περιπτώσεις που οι φασίστες χρησιμοποίησαν την δημοκρατία ως προκάλυμα για την επίθεσή τους ενάντια στις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες. Ο ρατσισμός, τα εθνικά ιδεώδη, η πολεμοκαπηλεία, η μισαλοδοξία, ο μισογυνισμός, η προγονοπληξία, και κάθε φυλετική αιματηρή παθολογία εκδηλώνεται τόσο με φυσική όσο και με θεσμική επιθετικότητα από τους φυσικούς φορείς αυτών των αντιλήψεων. Και σε αυτή την περίπτωση λοιπόν έχουμε την επίκληση ελευθεριών που το συγκεκριμένο ανθρωποειδές αρνείται μέσα στην ίδια του την αντίληψη για την κοινωνική θέσμιση. Η Ιστορία, ωστόσο, δεν μας επιτρέπει να είμαστε τόσο αφελείς όσο μας θέλουν οι Γεωργιάδηδες. Όποιος επιχειρεί να περιορίσει τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες θα λάβει όσα του αναλογούν. Τα χέρια που επιχειρείται να απλωθούν πάνω μας και πάνω σε κάθε καταπιεσμένο αυτού του κόσμου θα κοπούν από τη ρίζα. Αν κάποιοι «αριστεροί» ονομάζουν δημοκρατία τον διάλογο με τους πραγματικούς ή επίδοξους βασανιστές τους τότε έχουμε πρόβλημα και με την δημοκρατία και με την αριστεροσύνη τους.

Στο Αιγάλεω, μια πόλη που χτίστηκε από μετανάστες, θα ήταν επικίνδυνη αφέλεια να νομιμοποιηθεί ένας διάλογος με φορείς ρατσιστικών και φασιστικών προσβολών. Προσβολών ενάντια στην ίδια την έννοια της ελευθερίας, ενάντια στην ίδια την ιστορική υπόσταση της πόλης μας, ενάντια στην προλεταριακή μας συνείδηση, ενάντια στους μετανάστες της περιοχής….

Ας αφήσει λοιπόν το φασιστοειδές κατά μέρος τις ψευτοδημοκρατικές του ευαισθησίες, τα εκκωφαντικά ψέμματα (για την υποστήριξη των συναδέλφων του, για τους ανύπαρκτους κουκουλοφόρους, τις σπασμένες τζαμαρίες και την βία ενάντια στους παρευρισκόμενους) και τους αστείους χαρακτηρισμούς («αυτοαποκαλούμενοι» αναρχικοί). Αν επικαλείται την αλήθεια ας ρίξει την άθλια μάσκα του και ας μιλήσει ευθέως την χαμερπή του γλώσσα.

Και τότε όλοι θα αντιληφθούν ότι ήμαστε πολύ μεγαλόψυχοι μαζί του…