H “αξιοποίηση” του Ποικίλου όρους (αποτελεί δασικό υποσύνολο του όρους Αιγάλεω) δρομολογείται. Η καπιταλιστική επίθεση εξελίσσεται σε τέσσερα μέτωπα: περιφερειακή οδός Δάσους Χαϊδαρίου-Δαφνίου, σιδηροδρομική γραμμή Ασπρόπυργος-Ικόνιο, εγκαταστάσεις του Κόπα-Κοπάνα (το μεγαλύτερο παγοδρόμιο στην Ελλάδα), παραχώρηση δημόσιας έκτασης για την δημιουργία εμπορικού λιμανιού (αποθήκη κοντέινερ) στον Σκαραμαγκά.

Η επεξεργασμένη εικόνα προέρχεται από το blog της Διαρκούς Κίνησης Πολιτών: xaidari.blogspot.com

Ο χρόνος που πέρασε βρήκε το Αιγάλεω βαθιά πληγωμένο όχι μόνο από την παραδοσιακή επιθετικότητα των καπιταλιστικών σχέσεων, που έτσι κι αλλιώς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αφορά το σύνολο της επικράτειας, αλλά και από τις πιο επαχθείς μορφές της. Η επέλαση του συντηρητισμού, της εξατομίκευσης και της ξενοφοβίας με την χειραγώγηση της κρατικής μηχανής και της ιδεολογικής τρομοκρατίας των ΜΜΕ, κατοχυρώνει την δυναμική επανεμφάνιση των ακροδεξιών αντιλήψεων, της μικροαστικής αντιδραστικότητας και της παρακρατικής θρασυδειλίας στην περιοχή.

Σε πολιτικό επίπεδο, οι τελευταίες εκλογές αποτελούν ένα σημείο αναφοράς. Τα αποτελέσματα των εκλογών αποτύπωσαν αξιοσημείωτες μετακινήσεις. Ο ένας στους τέσσερις δεν πήγε να ψηφίσει πιστοποιώντας έτσι ένα σημαντικό μέγεθος κοινωνικής δυσφορίας ή αδιαφορίας για την όποια πολιτική διευθέτηση μέσω των εκλογών. Η αποχή δεν είναι βέβαια μέγεθος μέτρησης πολιτικής συνειδητοποίησης αλλά διατυπώνει με σαφήνεια μια κυριαρχική κρίση που επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες. Σημειωτέον, ο κυριαρχικός λόγος φαινομενικά υποβαθμίζει αυτήν την κρίση ενώ στην ουσία πρόκειται για ένα δομικό πρόβλημα που αμφισβητεί την κοινωνική του νομιμοποίηση αλλά και το ίδιο το καθεστώς της αντιπροσώπευσης. Τρεις χιλιάδες άτομα που το 2004 ψήφισαν ΠΑΣΟΚ άλλαξαν γνώμη το 2007. Το ίδιο συνέβη με τρισήμιση χιλιάδες άτομα της ΝΔ. Εισέπραξαν από 1000 άτομα ΚΚΕ και ΣΥΝ αντίστοιχα και από κοντά 1000 άτομα εισέπραξε και ο ΛΑΟΣ διπλασιάζοντας την εκλογική του πελατεία φθάνοντας σε σύνολο 2.300 ατόμων στην περιοχή μας. Ένα πρώτο ενδεικτικό απότοκο αυτής της εξέλιξης είναι η ακροδεξιόστροφη ρατσιστική συγκέντρωση στον Άγιο Σπυριδωνα τον Οκτώβρη που πέρασε. Ελάχιστα αυξήθηκαν και οι δυνάμεις της «άκρας αριστεράς» που στο σύνολό της έφτασε κοντά στα 300 άτομα. Φυσικά, οι εκλογές αποτελούν μόνο φαινομενικό μέτρο των πραγματικών πολιτικών σχέσεων στο βαθμό που η πολιτική παρεμβατικότητα επιβεβαιώνεται στην ουσία σε καθημερινό επίπεδο κι όχι στην κάλπη. Έτσι, οι χιλιάδες των «προοδευτικών δυνάμεων» μετατοπίζονται προς στον γενικευμένο συντηρητισμό εγκλωβίζοντας τον προοδευτισμό τους είτε στις παραδοσιακές αψιμαχίες της προεκλογικής περιόδου είτε στη σύγχρονη μεταμοντέρνα δημοκρατία των καναπέδων. Είναι ενδεικτικό ότι η πρόσφατη χυδαία επίθεση στους πακιστανούς από τα ρατσιστικά ασπόνδυλα «κατόρθωσε», πέρα από τους διακριτούς 250 αναρχικούς, να κατεβάσει στους δρόμους του Αιγάλεω μετά βίας 300 γηγενείς.

Όπως έχουμε διατυπώσει πολλαπλώς σε τούτο το ιστολόγιο, η μετάβαση από τον ισχνό δευτερογενή παραγωγικό τομέα στον επελαύνοντα τριτογενή, θα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Για την επόμενη χρονιά, η λειτουργία του ΙΚΕΑ έχει ήδη δρομολογήσει ένα σύνδρομο φόβου και «επιχειρηματικής ανασφάλειας» σε πολλούς μικροβιοτέχνες και μικρέμπορους της περιοχής, οι οποίοι –και γι’ αυτο το γεγονός, φυσικά, ενδιαφερόμαστε- μεταφέρουν το σύνδρομό τους στους εργαζόμενους. Είναι γνωστό τοις πάσι ποιοί στην ουσία πληρώνουν τα τυχοδιωκτικά κερδοσκοπικά στοιχήματα των μικρών και μεγάλων αφεντικών. Η επίταση των ταξικών αντιθέσεων είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη αν προσθέσουμε και τις εξελίξεις στην υπόθεση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Η επικείμενη μετατροπή του παράκτιου χώρου σε ιδιωτικό λιμάνι έχει δρομολογήσει μια αναδιάρθρωση των κεφαλαίων, συνέπεια των οποίων αναμένεται να είναι, έτσι για «πρόγευση», η απόλυση 200 εργαζόμενων στα ναυπηγεία.

Σε κοινωνικό επίπεδο, οι επιπτώσεις της παρατεταμένης λιτότητας και της αύξησης των κοινωνικών ανισοτήτων έχει βουλιάξει στη φτώχεια χιλιάδες ανθρώπους και έχει οδηγήσει δεκάδες ανθρώπους να ψάχνουν τις νύχτες στα σκουπίδια, γεγονός ανήκουστο για το Αιγάλεω των τελευταίων δεκαετιών. Ποτέ μια γειτονιά -που μπορεί να μην στερήθηκε την ωμή εναντίωση προς κάθε τι που διέφερε ανάμεσά της αλλά από την άλλη- δεν άφησε τον «άπορο» και τον «τρελό» της χωρίς φαϊ. Τα πράγματα ωστόσο φαίνεται ότι έχουν αλλάξει δραματικά. Η χαμηλή παραβατικότητα αυξάνεται ακολουθώντας τους ρυθμούς του πληθωρισμού αποδεικνύοντας μια δηκτική αλληλεξάρτηση. Σήμερα που η εξατομίκευση είναι καθεστώς στις κοινωνικές σχέσεις, οι πόρτες και τα παράθυρα έχουν κλείσει ερμητικά κι έχουν φορέσει κάγκελα. Οι δημόσιοι χώροι έχουν παραδοθεί στον κόσμο των εμπόρων και της αστυνομίας. Όσο πιο φωτεινή είναι η Ιερά Οδός μεταξύ της Θηβών και του Κηφισού, ως εμπορικό κέντρο που λάμπει από τις απαστράπτουσες βιτρίνες, τόσο πιο σκοτεινοί είναι οι δρόμοι που οδηγούν σ’ αυτήν. Όσο πιο προσιτά είναι τα καφέ και τα μπιστρό του εμπορικού κέντρου γύρω από τον Εσταυρωμένο τόσο πιο απρόσιτα είναι τα σοκάκια γύρω από αυτές. Ο κόσμος της κατανάλωσης μετασχηματίζει όλο το φως και την ένταση της δημόσιας ζωής σε κέρδος και αλλοτρίωση, ματαιοδοξία και μοναξιά, μάζα και ευτέλεια.

Πρόσφατα, το Δασαρχείο Αιγάλεω, αποχαρακτήρισε κομμάτι γης μέσα στα ΤΕΙ Αθήνας, στην άκρη του Άλσους του Μπαρουτάδικου. Ένα καινούργιο τσιμεντένιο κτίριο -και μάλιστα δημόσιο- γεννιέται. Πρόκειται για ένα γεγονός που όσο πιο μικρό φαίνεται μέσα στην ασημαντότητά του τόσο πιο πολλά δείχνει για την λεηλασία κάθε εκατοστού γης από τις καπιταλιστικές σχέσεις. Φυσικά, συμπαραθέτουμε σ’ αυτήν την μικρή λεπτομέρεια, την μεγαλειώδη ανάπλαση του Ελαιώνα. Μια περιοχή για την οποία θεωρήθηκε μεγάλο κατόρθωμα ότι θα γεμίσει επιχειρήσεις, μεγακαταστήματα και γήπεδα, μια περιοχή χιλιάδων στρεμμάτων που θα βουλιάξει από το τσιμέντο ενώ απλά θα μπορούσε να γεμίσει με απίστευτο πράσινο βοηθώντας το ταλαιπωρημένο δυτικό τοπίο να ανασάνει. Από κοντά ξεδιπλώνονται και οι κακοβουλίες για τα βουνά Αιγάλεω και Ποικίλο. Εκκλησία, οικοδομικοί συνεταιρισμοί, δημοτικές αναπτυξιακές εταιρίες, τυχάρπαστοι ιδιώτες συγκροτούν ένα αδηφάγο πλήθος που με διάφορα σχέδια ανάπλασης παραμάσχαλα καραδοκεί με την πρώτη ευκαιρία να τσιμεντώσει τα βουνά γύρω από της περιοχή μας «αξιοποιώντας» τα.

Όσο όμως και να βαθαίνουν οι σχέσεις εκμετάλλευσης και εξουσίας άλλο τόσο οξύνονται και οι κοινωνικές αντιθέσεις. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού». Όσο περισσότερο αυξάνεται η καπιταλιστική επιθετικότητα τόσο γιγαντώνεται η ανάγκη για κοινωνική αντίσταση, η επιθυμία για ελευθερία. Είναι καιρός να εγκαλέσουμε την εξεγερσιακή μας ευαισθησία. Έχοντας στο νου μας πια ότι: Οι καιροί ου μενετοί.

250 περίπου άτομα ανταποκρίθηκαν στο σχεδόν αυθόρμητο κάλεσμα της πρωτοβουλίας για συγκέντρωση (προέκυψε και πορεία προς την πλατεία εσταυρωμένου) την Πέμπτη που πέρασε ενάντια στην φασιστική επίθεση που υπέστησαν πακιστανοί μετανάστες στην περιοχή. Παλμός, αποφασιστικότητα, “γερό πάτημα” στο δρόμο συνιστούν υποσχέσεις για μια καλή συνέχεια στην υπόθεση. Η πορεία ήταν μόνο η αρχή.

Την Παρασκευή 30 Νοέμβρη λίγο πριν τα μεσάνυχτα, στην οδό Πλάτωνος στο Αιγάλεω, 25 περίπου νεαρά άτομα επιτέθηκαν με παλούκια, σιδηρολοστούς και όπλα σε σπίτι πακιστανών μεταναστών στέλνοντας 5 από αυτούς στο νοσοκομείο. Το γεγονός είχε ξεκάθαρα ρατσιστικά χαρακτηριστικά και όλα τα δεδομένα συνηγορούν σε μια συνέχεια παρόμοιων ρατσιστικών επιθέσεων που έγιναν πριν μερικές εβδομάδες σε σπίτια πακιστανών μεταναστών στο γειτονικό δήμο του Αγ.Ι.Ρέντη.

Εξάλλου, στις 30 Οκτώβρη, εξελίχθηκε ρατσιστική διαμαρτυρία μια κάποιας «κίνησης πολιτών Αιγάλεω» με στόχο την απομάκρυνση των μεταναστών από την πλατεία Αγ. Σπυρίδωνα. Εκεί, οι μετανάστες που σωρεύονται κάθε πρωί στη Θηβών για ένα μεροκάματο εμφανίστηκαν ως φορείς «υποβάθμισης» της περιοχής καθώς ταυτίστηκαν σωρηδόν με τον «υπόκοσμο», τα «ναρκωτικά» και τη «μαφία».

Τα γεγονότα αυτά δεν είναι τυχαία. Η ρατσιστική κρατική επιθετικότητα έχει αυξηθεί τον τελευταίο καιρό με πρόσχημα την ορθολογική διευθέτηση του προβλήματος της μετανάστευσης. Οι πόλεμοι και το ξεζούμισμα των φυσικών πόρων της «καπιταλιστικής περιφέρειας» ξεριζώνουν ασταμάτητα εκατομμύρια ανθρώπους από τα μέρη που ζουν, εξανδραποδίζοντάς τους χάριν των κυριαρχικών συμφερόντων. Ο λεγόμενος εξορθολογισμός της μεταναστευτικής πολιτικής δεν είναι τίποτε άλλο από τον εξορθολογισμό της στιγνής εκμετάλλευσης, της διαχείρισης του θανάτου και της δυστυχίας, την επίταση της καταστολής. Η ελληνική αστική δημοκρατία στις μέρες μας, με την αρωγή των ΜΜΕ και ευθυγραμμιζόμενη με την ευρωπαϊκή «προοδευτική» πραγματικότητα, έχει «εμπλουτίσει» τα έδρανά της με κάθε είδους ρατσιστικά φυντάνια. Η ρατσιστική δομή του κράτους έχει εξασφαλίσει τους εξώφθαλμους πολιτικούς ελεγκτές και συνήγορους της ξενοφοβικής επιθετικότητάς του. Το μεγάλο ζητούμενο από το κράτος και τα αφεντικά δεν είναι μόνο η κοινωνική νομιμοποίηση των ατέρμονων θανάτων στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της επικράτειας, των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, των βασανιστηρίων τους στα αστυνομικά τμήματα, των δολοφονιών τους από τις μόνιμα «εξοστρακισμένες σφαίρες» των συνοριοφυλάκων, της λεηλασίας τους στα εργοτάξια και τα μπουρδέλα,… αλλά και η ανάληψη κοινωνικών «πρωτοβουλιών» με ρατσιστικές εκκαθαριστικές δράσεις στις γειτονιές. Μέσα σε αυτό το κλίμα επωάζεται και το «αυγό του φιδιού» σε περιοχές που δεν είχαν ποτέ τέτοιου είδους παραδόσεις.

Τρανό παράδειγμα είναι το Αιγάλεω. Μια πόλη που χτίστηκε από μετανάστες εργάτες και που παρά τους τόνους ρατσιστικής προπαγάνδας που δέχτηκε, όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες, ποτέ δεν διαπραγματεύτηκε την ανεκτικότητα και τη φιλοξενία της. Μετά τις τελευταίες εκλογές, ωστόσο, η περιοχή γίνεται μάρτυρας μιας συντονισμένης και επίμονης ρατσιστικής επιθετικότητας τόσο από τον κρατικό μηχανισμό όσο και από τους γνωστούς για τον αντιδραστικό ιστορικό τους ρόλο «αγανακτισμένους πολίτες».

Από τη μία βρίσκονται οι ρατσιστικές δυνάμεις που κινούνται στο φως. Η αστυνομία έχει επιτείνει τους ελέγχους, τις περιπολίες και την παρενόχληση μεταναστών σε γειτονιές, όπως ο Αγ. Σπυρίδωνας, που εδώ και πολλά χρόνια χαρακτηρίζονται από την παρουσία τους χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Συμπληρωματικά, εμφανίστηκε ομάδα αγανακτισμένων πολιτών που με πρόσχημα την «υποβάθμιση της περιοχής» προσπαθεί, αφενός μεν, να νομιμοποιήσει κοινωνικά την εκκαθάριση των μεταναστών και να εμφανίσει την αστυνομική βαρβαρότητα ως λειτούργημα, αφετέρου δε, να συντρέξει στα οφέλη της επερχόμενης καπιταλιστικής «ανάπλασης» στο Αιγάλεω.

Από την άλλη βρίσκονται οι ρατσιστικές δυνάμεις που κινούνται στο σκοτάδι. Αυτή η πρόσφατη επίθεση των 25-30 ατόμων θέλει να επιβάλλει νέα δεδομένα όσον αφορά το καθεστώς της διαβίωσης των μεταναστών. Θέλει να επιβάλλει τον φόβο και τον τρόμο στην καθημερινότητα των μεταναστών που είναι έτσι κι αλλιώς επιβαρυμένη από την καθημερινή λεηλασία στα εργασιακά κάτεργα, καθιστώντας τους διαρκώς πρόσφυγες από γειτονιά σε γειτονιά της μητρόπολης. Έως την τελική εκκαθάριση…Την ίδια στιγμή εμφανίζονται οι μετανάστες ως εστίες φασαριών στις γειτονιές, μια και τα σενάρια και οι συκοφαντίες για ξεκαθαρίσματα συμμοριών και παράνομων υποθέσεων που συνήθως συνοδεύουν τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων ρατσιστικών επιθέσεων, δημιουργούν αναχώματα στην αποδοχή και την ανεκτικότητα των γειτόνων.

Οι «προοδευτικές δυνάμεις» της περιοχής, τα κόμματα και οι μαζικοί φορείς περί άλλων τυρβάζουν αφού σε καμία των περιπτώσεων δεν ξεπερνάνε τις επερωτήσεις, τα ψηφίσματα διαμαρτυρίας και τους ανώδυνους ξορκισμούς της καταφανούς ρατσιστικής αιματηρής επιθετικότητας. Όσο όλοι αυτοί θα κάνουν ασκήσεις ψηφοθηρίας και πολιτικής νομιμότητας, οι κάθε είδους ρατσιστικές και φασιστικές συμμορίες θα χαίρονται με το αίμα και τη δυστυχία των μεταναστών σε κάθε τους επιδρομή.

Ως εδώ! Θεωρούμε ότι τα όρια της κοινωνικής ανοχής έχουν ξεπεραστεί από τη στιγμή που «τα αυγά του φιδιού» έχουν βγει από τις τρύπες τους και σέρνονται στις γειτονιές μας.

Κάθε επίθεση στους μετανάστες είναι και απειλή για την ίδια την κοινωνική ελευθερία. Και ως τέτοια θα αντιμετωπιστεί.

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω

Ολοκλήρωση του ΙΚΕΑ στον Κηφισό

Τα φώτα του Village πίσω από τον “Μουζάκη”

Ο ρυθμός της αποβιομηχάνισης είναι ταχύς και επισπεύδεται από την αντίστοιχη εγκαθίδρυση των ναών του τριτογενή τομέα: υπηρεσίες, μεταφορές, μεγακαταστήματα, διασκέδαση, κατανάλωση, άρτος και θεάματα… Η ανάπλαση του “Ελαιώνα”, μιας ταλαιπωρημένης και ταλαιπωρούσας περιοχής που η μια μεγάλη της πλευρά εισδύει στο Αιγάλεω, είναι σχεδιασμένη βάσει του νέου λαμπερού εμπορευματικού κόσμου. Τη μόλυνση από τις τυχάρπαστες βιοτεχνίες αντικαθιστά η βαθιά αλλοτρίωση από την μαζική κουλτούρα και την καταναλωτική τύφλωση.
Οι ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις εμπλουτίζουν τους πόλους τους. Η αστυνομία αυξάνει ποσοτικά και ποιοτικά την ισχύ της επιβεβαιώνοντας την αποφασιστικότητα των κυρίαρχων: να συντρίψουν όσους και όσες απειλούν τα συμφέροντά τους. Οι “ασύμμετροι” σύγχρονοι δούλοι, όμως, δεν έχουν διατυπώσει ακόμη την τρέλα τους. Τα πεπραγμένα είναι, ωστόσο, σαφή. Ελπίδα, ως εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα της γενικευμένης απελπισίας, είναι οι κυριαρχούμενοι να έχουν τον πρώτο λόγο. Το Πότε και Το Που. Το δικό μας μέρισμα είναι βαρύ και κατάφορτο: Θηβών, Ιερά Οδός, Ρώσικα, Νέο και Παλιό Εργατικό Γκέτο, Αγ. Σπυρίδωνας,…

Τον τελευταίο καιρό στα μέρη μας έχουμε γίνει μάρτυρες μιας απίστευτης αντιστροφής. Κάποιοι θλιβεροί αρχοντίσκοι, κάποιοι παρατρεχάμενοι, κάποια υπολείμματα του πιο επικίνδυνου μικροαστικού χυλού, κάνουν ασκήσεις ρατσισμού προσπαθώντας να μας πείσουν ότι δεν πρόκειται για ρατσισμό και διακρίσεις αλλά ότι όλα γίνονται για το καλό της περιοχής, της γειτονιάς, της ζωής, του σύμπαντος κόσμου.

Πριν λίγες εβδομάδες είχαμε την «επιτροπή κατοίκων Αιγάλεω» που ενώ διαδήλωσαν στον Άγ. Σπυρίδωνα με ξεκάθαρες ρατσιστικές προθέσεις, κρατώντας πανώ «ενάντια στην υποβάθμιση της περιοχής», θέλησαν τελικά να αποποιηθούν τη ρετσινιά του ρατσισμού, ισχυριζόμενοι ότι… παρασύρθηκαν από ακροδεξιούς…Μεγάλοι άνθρωποι!

Στις μέρες μας εμφανίστηκε ένα καινούργιο φυντάνι: ο κύριος Μίχος, δήμαρχος στην Αγ. Βαρβάρα και πρόεδρος του διαδημοτικού Αναπτυξιακού Συνδέσμου Δυτικής Αθήνας. Ο κύριος αυτός, «ξεκαθαρίζοντας» ευθύς εξαρχής –κι αυτός- ότι δεν είναι ρατσιστής, αρνείται την εγκατάσταση ψυχοθεραπευτικής κοινότητας δίπλα στο Δρομοκαϊτειο, με το πρόσχημα -κι αυτός- της «υποβάθμισης της περιοχής». Εμπεδώνουμε λοιπόν σιγά-σιγά τι σημαίνει «αναβάθμιση» μιας περιοχής: σημαίνει την εκκαθάρισή της από κάθε είδους μιάσματα: πρόσφυγες, μετανάστες, ψυχασθενείς, εξαρτημένα άτομα.

Όχι λοιπόν, αυτοί οι έλληνες, καθαρόαιμοι, κανονικοί, νοικοκυραίοι, τίμιοι και καταξιωμένοι πολίτες δεν είναι ρατσιστές! Απλώς όλοι οι άλλοι είναι «σκουπίδια» που υποβαθμίζουν την περιοχή και έτσι εξισώνονται με τις κάθε είδους χωματερές, των οποίων η απομάκρυνση βρίσκεται στα αγωνιστικά πλάνα των «ενεργών πολιτών», των «αγανακτισμένων δημάρχων», των σύγχρονων μελανοχιτώνων.

Δεν θα περάσουν ο ρατσισμός και ο φασισμός, ακόμη κι αν έχουν δημοκρατικά προσχήματα, ακόμη κι αν είναι «για το καλό» μας!…

Δεν θα περάσουν!

Ο γνωστός εισαγγελέας Πρωτοδικών θεσσαλονίκης Β. Φλωρίδης, στο έγγραφο κοινοποίησης της εντολής του για άρση του πανεπιστημιακού ασύλου αυτές τις μέρες του εορτασμού του Πολυτεχνείου γράφει: “είναι αδιανόητο σε μια δημοκρατική χώρα όπως η Ελλάδα, μικρές ομάδες από διαταραγμένα κυρίως άτομα, να εκτρέπονται ανενόχλητα σε έκνομες πράξεις, συκοφαντώντας το φοιτητικό κίνημα, θέτοντας σε κίνδυνο την πανεπιστημιακή κοινότητα και προκαλώντας καταστροφές σε δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες”.
Μα ποιούς εννοεί ο πασίγνωστος εισαγγελεύ; Μήπως τους πολιτικούς του προϊσταμένους για την “αναθεώρηση του 16”; Τα κοράκια των ΜΜΕ; Τους ασφαλιστοφασίστες;
Γιατί εκεί πάει ο νους. Ιδιαίτερα όταν γίνεται αναφορά σε μικρές ομάδες διαταραγμένων ατόμων…

Γείτονες μου, μου ανέφεραν τα αναγραφόμενα στην ιστοσελίδα σας και επειδή δεν επιθυμώ να εμπλακούν με τοποθέτηση τους, θα ήθελα να σας κάνω γνωστά τα παρακάτω :

Ως Δημοτικός Σύμβουλος Αιγάλεω, γνωστός τουλάχιστον στο Αιγάλεω όχι μόνο για τις αθλητικές και κοινωνικές δραστηριότητές μου αλλά και για τις πολιτικές μου ιδέες και τοποθετήσεις που μόνο ως ιδιαίτερα δημοκρατικές μπορούν να χαρακτηρισθούν και ενώ μάλιστα στο σπίτι μου κυριολεκτικά μεγαλώνουν τρία παιδιά αλλοδαπών επιθυμώ να προσθέσω ορισμένες διευκρινήσεις για την πρόσφατη κινητοποίηση κατοίκων της περιοχής Αγίου Σπυρίδωνα όπου και διαμένω, που διαμαρτυρήθηκαν για παράνομες δραστηριότητες ορισμένων μεταναστών αλλά και Ελλήνων στην περιοχή τους.

§ Ο Δήμος, το Δημοτικό Συμβούλιο αλλά και οι κάτοικοι του Αιγάλεω, ως προερχόμενοι κατά τη μεγάλη τους πλειονότητα από οικογένειες προσφύγων της Μικράς Ασίας τρέφουν μόνο αισθήματα στοργής προς τους μετανάστες.

§ Ο Δήμος του Αιγάλεω δεν συμμετείχε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των κατοίκων της περιοχής ούτε ανέπτυξε οποιαδήποτε δραστηριότητα σε βάρος των μεταναστών.

§ Ακόμα και οι κάτοικοι που προέβησαν στην πιο πάνω διαμαρτυρία δε διακατέχονται από αισθήματα «ρατσιστικά» και αισθήματα κατά των μεταναστών αλλά λόγω απειρίας ενδεχομένως να προκάλεσαν τέτοιες εντυπώσεις με την ανακοίνωση τους αφού όπως και οι ίδιοι διακηρύσσουν η διαμαρτυρία τους εστρέφετο όχι κατά των μεταναστών αλλά κατά εκείνων, αλλοδαπών και Ελλήνων που αφ’ ενός εκμεταλλεύονται τους αλλοδαπούς και τους μετανάστες και αφ’ ετέρου κατά εκείνων, αλλοδαπών και Ελλήνων, που αναπτύσσουν παράνομες δραστηριότητες με αποτέλεσμα να επηρεάζουν δυσμενώς την τοπική κοινωνία και να καθιστούν χειρότερους τους όρους διαβίωσης των Αιγαλεωτών.

§ Επιδιώκουμε, ώστε η διαβίωση αυτών των συνανθρώπων μας, να γίνεται με κοινωνικούς αποδεκτούς όρους και όχι να γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης από κάποιους που θέλουν να τους χρησιμοποιούν ως «εργάτες» παραγωγής παράνομων ενεργειών.

§ Ο Δήμος, ως επίσημος φορέας, έχει ήδη αναζητήσει χώρους εργασίας με όσες δυνάμεις διαθέτει, ώστε οι συνάνθρωποι μας να μπορούν να εργασθούν με κάθε νόμιμη προϋπόθεση, για να καταφέρουν να ενταχθούν ομαλά στην τοπική μας κοινωνία. Ήδη υπάρχουν 5.000 συνάνθρωποι μας μετανάστες που εργάζονται στο Δήμο μας και την ευρύτερη περιοχή και με προσπάθεια μας.

§ Οι Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου αλλά και κάθε άλλη δυνατότητα ιατρικής περίθαλψης που διαθέτουμε, είναι πάντα στη διάθεση τους ώστε να αισθάνονται ένα χέρι βοηθείας καθώς επίσης και οι βρεφονηπιακοί σταθμοί έχουν ήδη πολλά παιδιά μεταναστών συνανθρώπων μας.

§ Θέλουμε να πιστεύουμε ότι μετά από όσα σας αναφέραμε, δε θα ήταν δίκαιο να μας κατατάσσετε στους «φασίστες» και τους «ρατσιστές» αλλά σ’ αυτούς που προσπαθούν για μία καλύτερη πόλη, με κανόνες αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο μας.

§ Σας λέω μόνο αυτό : Γεννηθήκαμε και ανδρωθήκαμε μαζί με τους μετανάστες.

§ Ο Δήμαρχος, οι Δημοτικές Παρατάξεις και οι Αιγαλεώτες εδώ και χρόνια είμαστε αλληλέγγυοι προς τους μετανάστες.

Τάκης Μανδραφλής

Αντιδήμαρχος Αιγάλεω

Παρακαλούμε όπως δημοσιεύσετε την παραπάνω επιστολή στην ιστοσελίδα σας

Απάντηση της Πρωτοβουλίας:

Καταρχήν οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι από αξιακή πολιτική θέση, ως αναρχικοί, στις διαδικασίες μας, αυτές με τις οποίες λειτουργούμε και αυτές τις οποίες προτείνουμε κοινωνικά, δεν υπάρχουν αντιπρόσωποι. Δεν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι εξουσιοδοτούνται να αποφασίζουν εν ονόματι άλλων αλλά, όταν και όπου χρειάζεται, ορίζονται άμεσα ανακλητοί εκπρόσωποι οι οποίοι μεταφέρουν απλώς τις απόψεις αυτών που τους όρισαν. Δεν αναγνωρίζουμε το υπάρχον θεσμικό σύστημα αντιπροσώπευσης και αντιπροτείνουμε την αυτοοργάνωση και την άμεση δημοκρατία των ανθρώπων.

Παρακάμπτοντας λοιπόν, τις προσωπικές σου αναφορές για τις δημοκρατικές και αντιρατσιστικές ευαισθησίες, θέλουμε να περάσουμε απ’ ευθείας στην άποψή μας αναφορικά με τη στάση του Δήμου Αιγάλεω, ανεξάρτητα με την πολιτική του διαχείριση, αριστερή, σοσιαλδημοκρατική ή δεξιά, όπως είναι σήμερα.

Είναι θεσμικά καθορισμένο ότι η τοπική ετερο-διοίκηση, είναι ο μοριακός βραχίονας, το τελευταίο άκρο της κρατικής εξουσίας μέσα στο σώμα της κοινωνίας. Όποιος και να διοικεί τον συγκεκριμένο μηχανισμό, κάνει περιορισμένες ασκήσεις κοινωνικής και οικονομικής διαχείρισης, μια και ως θεσμός ποδηγετείται από τον κεντρικό μηχανισμό. Οι πολιτικές διαχείρισης των Δήμων μοιάζουν σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος πλέον αν βρίσκονται στο “τιμόνι” δεξιοί ή αριστεροί. Οι ευρωπαϊκές επιταγές, ο κρατικός συγκεντρωτισμός, τα κομματικά τερτίπια και η χρησιμοποίηση των τοπικών οφίτσιων ως βατήρων για πολιτική καριέρα έχουν πλέον ομογενοποιήσει την κοινωνική πολιτική των Δήμων, η οποία φενακίζει τη μιζέρια της με κάθε είδους πυροτεχνήματα προς λαϊκή κατανάλωση. Ο Δήμος του Αιγάλεω δεν έχει και δεν μπορεί να έχει τίποτε διαφορετικό μέσα σ’ αυτήν την θεσμική ταυτότητα της τοπικής ετερο-διοίκησης.

Όπως γνωρίζεις, το ζήτημα της μετανάστευσης προκαλείται από επιλογές που υπερβαίνουν την «ψωροκώσταινα» και λαμβάνονται σε επίπεδο διατλαντικών συμμαχιών. Πόλεμοι, ξεζούμισμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών κάθε «υπανάπτυκτης» χώρας, ξεριζωμός, θάνατος. Η διαχείριση όμως της μεταναστευτικής πολιτικής στην επικράτεια ανήκει στην τρέχουσα κρατική πολιτική εξουσία. Τη συγκεκριμένη διαχείριση την έχουμε υπόψη μας, για τους θανάτους στο Αιγαίο και τον Έβρο, τα διάσπαρτα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, τους εξευτελισμούς και την αισχρή εκμετάλλευση στα εργοτάξια και την «παρα»οικονομία. Ο ρατσισμός χαρακτήρισε την ελληνική κοινωνία όλη την προηγούμενη δεκαετία με σημείο αναφοράς κυρίως τους Αλβανούς μετανάστες. Μπορεί να παρατηρείται μια ύφεση στην κοινωνική εκδήλωση του ρατσισμού -κι αυτό λόγω της ενσωμάτωσης του βαλκανικού πληθυσμού- αλλά ο ρατσισμός είναι υφέρπων και με την πρώτη ευκαιρία εκδηλώνεται.

Στον Δήμο του Αιγάλεω η παρουσία των αλλοδαπών μεταναστών διαπιστώνεται στον Άγιο Σπυρίδωνα τη δεκαετία του 1970 και αφορά κυρίως ιρακινούς χριστιανούς. Η χριστιανοσύνη και η συντηρητικότητά τους είναι που πιστεύουμε εμείς ότι βοήθησε στην ανεκτικότητα και την αποδοχή τους από τον ντόπιο φτωχόκοσμο της περιοχής. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, των τελευταίων ρατσιστικών εκδηλώσεων της «ομάδας κατοίκων» συγκλίνουν μερικές συνιστώσες στις οποίες ο Δήμος Αιγάλεω έχει το μερτικό του.

Από μεριάς του κράτους, οι διαρκείς έλεγχοι των μπάτσων σε χριστιανούς μετανάστες που ζουν χρόνια στην περιοχή (και που ενώ οι μπάτσοι τους ξέρουν παρόλαυτά τους τραβάνε στα τμήματα για έλεγχο) δείχνει ότι υπάρχει κρατικό σχέδιο να αποτραπεί η ανανέωση της συνύπαρξης ντόπιων και μεταναστών στον Αγ.Σπυρίδωνα. Μην πείτε ότι δηλώνετε άγνοια του γεγονότος -όντας και κάτοικος- γιατί θα ψεύδεσθε! “Ολόκληρη” επερώτηση έκανε το ΚΚΕ στη Βουλή πρόσφατα με σημείο αναφοράς την καταστολή στην πλατεία. Δεν μπορεί, θα έχετε ενημερωθεί. Τι μέτρα πήρε ο Δήμος για να δημιουργήσει αναχώματα στις αστυνομικές αυθαιρεσίες;

Από μεριάς του Δήμου Αιγάλεω, όλη αυτή η προπαγάνδα για το Αιγάλεω που αλλάζει και «αναβαθμίζεται», με την ανάπλαση του Ελαιώνα, το Μετρό και τα μεγακαταστήματα (ας μην σχολιάσουμε την άποψή μας για την περιβαλλοντική και κοινωνική ποιότητα της ανάπλασης αυτής, μια και θα βρεθούμε αντιμέτωποι σύντομα στο δρόμο σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα) έχει δημιουργήσει μια θεσμική κάλυψη στην συνείδηση του μικροαστικού κόσμου των ιδιοκτητών για κάθε είδος αυθαιρεσίες: άνοδος των ενοικίων, ξεσπίτωμα των φτωχών ανθρώπων και εκδίωξή τους από το Αιγάλεω. Αν αυτό θέλετε, να γίνει το Αιγάλεω άλλο από αυτό που ήταν, να χαρακτηρίζεται από μεσοαστούς και νεόπλουτους, τότε εμείς δηλώνουμε την αυθεντική μας εκτίμησή στους ανθρώπους με τους οποίους μεγαλώσαμε εδώ στις γειτονιές με το να υπερασπιστούμε την απρόσκοπτη συγκεκριμένη παρουσία και σχέση. Όσο κι αν σας ξενίζει ο όρος, πρόκειται για μια ταξική και κοινωνική αλληλεγγύη που έχει τις καταβολές της στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες δεκαετιών στο Αιγάλεω. Και για να προλάβουμε τυχόν παρεξηγήσεις, κανείς δεν απορρίπτει τα έργα που θα καλυτερεύσουν τη ζωή των κατοίκων. Αυτό το οποίο μας βρίσκει αντίθετους είναι ο ξεριζωμός των ίδιων των κατοίκων, η επιβολή μιας ακόμη εσωτερικής μετανάστευσης τωνπιο φτωχών εκεί που οι συνθήκες είναι άθλιες γι’ αυτό και τα νοίκια είναι φτηνά. Έχει ή δεν έχει ο Δήμος Αιγάλεω ευθύνη για την αποδοχή και την συμμετοχή στα σχέδια αυτής της “ανάπλασης”. Έχει ή δεν έχει ευθύνη για την κάλυψη των παρεπόμενων αυθαιρεσιών;

Ερχόμαστε λοιπόν στους «κατοίκους Αιγάλεω» που διοργάνωσαν την συγκέντρωση. Αυτό που είδαμε εμείς είναι μια «σύγχυση». Κάποιοι δεν ήθελαν να έχει τέτοιον χαρακτήρα η συγκέντρωση και δηλώνουν ότι καπελώθηκαν από τους ακροδεξιούς. Γιατί δεν αντέδρασαν λοιπόν; Μήπως δεν είδαν το πανώ για την «υποβάθμιση της περιοχής τους» και τα “δικαιώματα των Ελλήνων”(!);; Μήπως εσύ δυσκολεύεσαι να διακρίνεις τη σχέση που προαναφέραμε όσον αφορά τη ρητορεία του Δήμου για «ανάπλαση» και την κίνηση αυτή των «κατοίκων» με αναφορές σε «υποβάθμιση»; Είναι πασιφανές ότι δεν θέλουν τους μετανάστες στην περιοχή γιατί δεν θέλουν να μείνουν έξω από το γιαλαντζί Αιγάλεω που έρχεται. Είναι πολλά τα λεφτά για μια μερίδα κατοίκων, τα μυρίζονται. Εμείς αυτό που είδαμε είναι ότι η «σύγχυση», την οποία και συ αποδέχεσαι στην επιστολή σου, παρήγαγε πράξη και γεγονότα και μάλιστα με αποφασιστικότητα για διάρκεια. Πρόκειται για ρατσισμό, ο οποίος στο προκείμενο είναι πιο δυναμικός μια και αφορά πλέον μουσουλμάνους (αφγανούς και κούρδους) κι όχι χριστιανούς (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτοί είναι εκτός ρατσιστικού «σχεδίου πόλεως»). Ενώσω ο Δήμος έγινε μάρτυρας αυτών των εκδηλώσεων ακόμη και στο δημοτικό του συμβούλιο (δήλωσαν ότι 200! άτομα έκαναν παρέμβαση στο ΔΣ) γιατί δεν έκανε κάτι για να το αποτρέψει, ή έστω αν κρίνεται αυτό «αντιδημοκρατικό», να διοργανώσει μιαν «άλλη» συγκέντρωση χωρίς ρατσιστικά χαρακτηριστικά; Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Παιχνίδια πολιτικής και ψηφοθηρίας.

Μια χαρά είναι οι επιστολές αποποίησης του ρατσισμού αλλά εκεί που δοκιμάζονται οι απόψεις είναι στην πράξη. Ο Δήμος Αιγάλεω έμεινε απαθής στην διαπόμπευση της περιοχής από ένα τσούρμο αγανακτισμένους. Έχει φανεί, και ιστορικά, ότι κανένας δήμος δεν μπορεί να περισώσει και να διαχειριστεί το τεράστιο πρόβλημα της μετανάστευσης στο βαθμό που εξαρτάται, οικονομικά και πολιτικά, από αυτούς που το δημιουργούν και το διαχειρίζονται. Το πρόβλημα είναι βαθιά κοινωνικό και είναι στα χέρια των κατοίκων να το αντιμετωπίσουν. Ο τρόπος θα βρεθεί χωρίς διαμεσολαβητές και καλοθελητάδες.

Ανησυχούμε για την παρουσία τέτοιων εκδηλώσεων στο Αιγάλεω, συνδιοργανώσαμε μια μηχανοκίνητη αντιρατσιστική πορεία και συγκέντρωση στον Αγ. Σπυρίδωνα, με την αστυνομική παρουσία προκλητική -που μάλιστα φρόντισε να τρομοκρατήσει από νωρίς τον κόσμο της γειτονιάς για τον ερχομό βανδάλων και άλλα τέτοια ευτράπελα της ιστορίας (σε αντίθεση, βέβαια, με την “κατανόηση” που έδειξε στην ρατσιστική συγκέντρωση της 30 Οκτώβρη)- και θα συνεχίσουμε να νομιμοποιούμε κοινωνικά την ύπαρξη των μεταναστών και την υπεράσπισή τους από κάθε ενδεχόμενο πογκρόμ. Είτε της αστυνομίας είτε των ακροδεξιών αγανακτισμένων πολιτών. Θα είμαστε εκεί με κάθε κόστος. Επαγρυπνούμε.

Την Τρίτη 30 Οκτώβρη στις 9 το πρωί, μερικές δεκάδες άνθρωποι που δήλωναν περίοικοι της πλατείας Αγίου Σπυρίδωνα στο Αιγάλεω, πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία ενάντια στην «υποβάθμιση της περιοχής», «υπέρ των δικαιωμάτων των παιδιών τους», υπέρ των δικών τους «δικαιωμάτων να κινούνται ελεύθερα στην περιοχή». Εκείνες τις μέρες η συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα περιφερόταν στα κανάλια απαιτώντας την «γαλήνη» που έχει χάσει. Η διαμαρτυρία τους αυτή δεν καλύφθηκε από τις δημοτικές αρχές, γεγονός που δεν σημαίνει ότι αντιτάχθηκαν στην εξουσία της αλλά ότι ζήτησαν να επιταθούν τα χαρακτηριστικά της.

Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η διαμαρτυρία είχε να κάνει με την αύξηση της μόλυνσης της ατμόσφαιρας, μια και η περιοχή αποτελεί κυκλοφοριακό κόμβο, την αύξηση των θανάτων από τα ναρκωτικά, την απαξίωση και την εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων ή απλά, έστω, την ανεργία. Όχι όμως! Η διαμαρτυρία αυτή είχε ως αίτημα την εκκαθάριση της περιοχής από τα σύγχρονα μιάσματα: τους δεκάδες «λαθρο»μετανάστες που στήνονται στη Θηβών επί ώρες για ένα μεροκάματο. Ανθρώπους που ο πόλεμος και τα κέρδη, δομικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού, ξερίζωσαν από τους τόπους τους για να τους αφαιμάξουν: τόπους και ανθρώπους.

Η ιδιαιτερότητα, ωστόσο, αυτής της ρατσιστικής εκδήλωσης των λιγοστών και με ακροδεξιόστροφα χαρακτηριστικά «κατοίκων της περιοχής», είναι ότι επιτίθενται στην ίδια τους την ιστορία. Το Αιγάλεω κατοικήθηκε στην ουσία από πρόσφυγες εργάτες στο Μπαρουτάδικο την μεσοπολεμική περίοδο. Ήταν οι «πρό-σφηγγες», όπως τους έλεγαν απαξιωτικά οι ελάχιστοι τότε ντόπιοι ελληνόψυχοι που διαμαρτύρονταν για την αδυναμία της Εξουσίας να τους διώξει και να «καθαρίσει» την περιοχή. Το γνωστό δίδαγμα: όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται, επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα. Έκτοτε, ένα μεγάλο κύμα Ιρακινών εμφανίστηκε στην περιοχή του Αγ. Σπυρίδωνα τη δεκαετία του 1970, νοίκιασε σπίτια, έπιασε δουλειά και δημιούργησε μια κοινότητα σε 30χρονη πια συνύπαρξη με τους ντόπιους. Αυτοί οι «καθαροί έλληνες κάτοικοι», λοιπόν, του Αιγάλεω με τις πρακτικές τους καταστρατηγούν και την δική τους ιστορία αλλά και την 30χρονη ιστορία συνύπαρξης με τους μετανάστες.

Τον τελευταίο καιρό, επανέρχεται δυναμικά ο ρατσιστικός Λόγος και στο Αιγάλεω. Αφορμή στο προκείμενο είναι οι δεκάδες αφγανοί και κούρδοι μετανάστες που, καθώς προσπαθούν να διαχειριστούν το δράμα τους, χτυπιούνται μεταξύ τους για ένα μεροκάματο και, φυσικά, δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχουν πειράξει κανέναν μέχρι σήμερα στην περιοχή. Αν δεν ήταν αυτή η αφορμή θα βρισκόταν άλλη. Η ουσία είναι ότι σύσσωμο το ελληνικό καπιταλιστικό καθεστώς βάλλει εναντίον των μεταναστών με πολλούς θεσμικούς τρόπους, υποδαυλίζοντας παράλληλα και ρατσιστικές συμπεριφορές. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για μικροαστικές κοινωνικές ομάδες που βλέποντας την άνοδο της αντικειμενικής αξίας των ιδιοκτησιών τους, αυτήν την περίοδο της λεγόμενης «ανάπλασης» της περιοχής, βλέπουν και μια ευκαιρία να «καθαρίσει» η περιοχή από τους μετανάστες. Αυτό είναι το κλειδί του αιτήματος της «εναντίωσης στην υποβάθμιση». Αυτές είναι και οι αιτίες που στην ουσία επιχειρείται η καταστρατήγηση και η κατάλυση της πολύχρονης συνύπαρξης με τους μετανάστες στην περιοχή του Αγ. Σπυρίδωνα.

Θέλουμε να διαδηλώσουμε κι εμείς από τη μεριά μας, ως κάτοικοι του Αιγάλεω, εν μέσω πολλών άλλων, ότι η συγκεκριμένη «ομάδα κατοίκων» με ρατσιστικά και ακροδεξιά χαρακτηριστικά, δεν εκφράζει την άποψη των Αιγαλιωτών αλλά του Καρατζαφέρη, της Μπακογιάννη , του Κακλαμάνη και του Σαρκοζί. Εξ ου και η ολιγάριθμη στήριξη από την τοπική κοινωνία.

Δεν μπορείς να διαλαλείς το σύνθημα «και οι Έλληνες έχουμε δικαιώματα» όπως έκαναν οι συγκεκριμένοι «κάτοικοι», εννοώντας ότι οι μετανάστες είναι προνομιούχοι(!), τη στιγμή μάλιστα που, όχι μόνο ζεις τη δυστυχία τους στην πόρτα σου, αλλά δημοσιοποιούνται εκατοντάδες εξοργιστικοί θάνατοι μεταναστών στα σύνορα και βασανισμοί όσων επιζούν σε άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης από αστυνομικούς και λιμενοφύλακες.

Οι μετανάστες, είτε πακιστανοί, είτε ιρακινοί, είτε κούρδοι, είτε αφγανοί, είναι άνθρωποι που ξεριζώνονται από τα μέρη που μεγάλωσαν για να γίνουν άθυρμα της άθλιας μοίρας που έχουν σχεδιάσει γι’ αυτούς τα αφεντικά της εκάστοτε Νέας Τάξης. Το πρόβλημά τους είναι και πρόβλημά μας.

Κι αν πρόβλημά τους, πέρα από την ίδια την κρατική πολιτική, είναι και οι επίδοξες ρατσιστικές ομάδες κατοίκων της περιοχής, τότε είναι και δικό μας πρόβλημα.

Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ «ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ» ΑΠΟ ΚΑΤΙ, ΑΥΤΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω

Πριν από 3 περίπου βδομάδες 50 άτομα, άντρες και γυναίκες ηλικίας 20-26 χρονώ, επιτέθηκαν με μαχαίρια και λοστούς σε σπίτια πακιστανών στην περιοχή του Ρέντη ισοπεδώνοντας ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Για την επίθεση αυτή δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη αφορμή. Ο ρατσισμός δεν χρειάζεται αφορμές για να αναπαράγει τον εαυτό του.

Πριν από 4 μέρες μια «ομάδα κατοίκων» του Αιγάλεω, μοίρασε ένα κείμενο σε καταστηματάρχες της περιοχής του Αγ.Σπυρίδωνα, με το οποίο τους ζητούσε να κλείσουν τα μαγαζιά τους για μια ώρα το πρωί, έτσι ώστε να συμμετάσχουν σε συγκέντρωση στην πλατεία της περιοχής με σύνθημα: «και οι έλληνες έχουν δικαίωμα στη ζωή». Κάλεσμα χωρίς υπογραφή. Η συγκέντρωση έγινε χτες το πρωί στις 9 η ώρα και συμμετείχαν 50-80 περίπου άτομα μεγάλης κυρίως ηλικίας που δήλωναν γείτονες της περιοχής. Ζητούσαν να παρέμβει η αστυνομία για να «καθαρίσει» την περιοχή από τους ενοχλητικούς μετανάστες. Κρατούσαν πανώ που εναντιωνόταν στην «υποβάθμιση της περιοχής». Σήμερα το πρωί στην τηλεόραση κάποιοι εκπρόσωποι των «κατοίκων του Αιγάλεω» ωρύονταν απαιτώντας την «γαλήνη» που εδώ και χρόνια έχουν χάσει.

Τα πράγματα, φυσικά, δεν είναι έτσι. Η κίνηση αυτή των «κατοίκων του Αιγάλεω» έρχεται να καταστρατηγήσει μια συνύπαρξη 30 ολόκληρων χρόνων μεταξύ ιρακινών και ελλήνων γύρω από την πλατεία του Αγ. Σπυρίδωνα. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Ως αφορμή παρουσιάζεται η ραγδαία αύξηση της παρουσίας των Κούρδων του Ιράκ, μουσουλμάνων, οι οποίοι από τα χαράματα φτάνουν στην πλατεία και στέκονται επί της Θηβών μπας και κατοχυρώσουν κανένα μεροκάματο. Κάποιοι από αυτούς συχνάζουν το βράδυ στην πλατεία χωρίς ωστόσο κανείς από όλους αυτούς να έχει πειράξει κάποιον ντόπιο. Λόγω διαφορών που υπάρχουν μεταξύ τους, οι Κούρδοι, μερικές φορές έρχονται στα χέρια μεταξύ τους και πριν τρεις εβδομάδες υπήρξε κρούσμα αλληλομαχαιρώματος. Συνήθως κάποιοι γείτονες καλούν την αστυνομία, η οποία με τη σειρά της προχωράει σε εκτεταμένες σκούπες. Οι χριστιανοί Ιρακινοί, που αποτελούν και τον κορμό της μακρόβιας κοινότητας των μεταναστών στην περιοχή και που η θρησκευτική τους καταβολή τούς κρατάει σε απόσταση από τους κούρδους, εμπλέκονται σε όλην αυτή την κατάσταση με δυσθυμία αφού εισπράττουν την επιθετικότητα μερικών ένθερμων ντόπιων αλλά και τα πογκρόμ της αστυνομίας.

Αλλά αν το μαχαίρωμα ήταν η αφορμή για την ρατσιστική συγκέντρωση τα αίτια βρίσκονται αλλού. Τα έκδηλα χαρακτηριστικά της φασιστικής και ρατσιστικής ρητορείας του Καρατζαφέρη στους συγκεκριμένους «κατοίκους του Αιγάλεω» που ενώ αποτελούν μια μειοψηφία θέλουν να επιβάλλουν ένα ανύπαρκτο γενικευμένο ρατσιστικό κλίμα, έρχονται να συμπληρώσουν τις υπολανθάνουσες ρατσιστικές δηλώσεις της Μπακογιάννη για το «μπλοκάρισμα της λαθρομετανάστευσης». Κι αυτό την ίδια στιγμή που δημοσιοποιούνται οι άθλιες συνθήκες και τα βασανιστήρια που υφίστανται οι «λαθρο»μετανάστες από τους συνοριοφύλακες, τους μπάτσους και τους λιμενικούς σε τμήματα και κέντρα «υποδοχής» μεταναστών. Έτσι, το κλίμα «θυματοποίησης» των ελληνόψυχων της γειτονιάς μέσα σε μια συνθήκη όπου κυριαρχεί μια δήθεν προνομιακή μεταχείριση προς τους μετανάστες, μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει. Γελοία πολιτική, γελοίων ανθρώπων.

Οι μετανάστες, είτε πακιστανοί, είτε ιρακινοί, είτε κούρδοι, είναι άνθρωποι που ξεριζώνονται από τα μέρη που μεγάλωσαν για να γίνουν άθυρμα της άθλιας μοίρας που έχουν σχεδιάσει γι’ αυτούς τα αφεντικά της εκάστοτε Νέας Τάξης. Το πρόβλημά τους είναι και πρόβλημά μας

Κι αν πρόβλημά τους είναι πέρα από την ίδια την κρατική πολιτική και τα διάφορα φασιστοειδή, αγανακτισμένοι «κάτοικοι» ή «παρέες», τότε είναι και πρόβλημά μας. Η περιοχή αν πρόκειται να «καθαρίσει» από κάτι, αυτές θα είναι οι ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις.

Αλληλεγγύη στους μετανάστες

Αναρχικοί Αιγάλεω