Προφυλακίστηκαν τα δύο άτομα που χτύπησαν και λήστεψαν τους πακιστανούς στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας. Η δίκη των 3 πακιστανών με την κατηγορία της οπλοκατοχής αναβλήθηκε…
Ο ρατσισμός έχοντας ρίζες στην ξενοφοβία δημιουργεί ένα κλίμα κοινωνικής νομιμοποίησης κάθε είδους αποπομπής σε βάρος των μεταναστών/τριών. Οι “ξένοι” γίνονται τα εύκολα θύματα και σε γειτονιές, ταξικά προσδιορισμένες, όπως είναι το Αιγάλεω, η εξαθλίωση και η χαμηλή παραβατικότητα βρίσκουν μια “ανώδυνη” στόχευση.
Σε αυτή τη βάση δεν έχει σημασία αν οι βάναυσες και εξευτελιστικές επιθέσεις που δέχονται οι μετανάστες/τριες είναι απότοκα μιας συγκροτημένης φασιστικής και ρατσιστικής αντίληψης των θυτών. Έχουν όλα τα χαρακτηριστικά της ρατσιστικής συμπεριφοράς και οι κοινωνικές απαντήσεις πρέπει να είναι οι δέουσες.
Από την άλλη μεριά, το κράτος διαχειρίζεται μια κατάσταση που το ίδιο προωθεί και καλλιεργεί μέσα από κάθε του δομή. Το κράτος, έτσι κι αλλιώς, αποτελεί τον βηματοδότη, αποτελεί το μεγάλο Παράδειγμα του ρατσισμού. Χτες χάϊδευε τις ρατσιστικές συμμορίες, σήμερα τις ταλαιπωρεί και αύριο θα τις χαϊδεύει και πάλι, διαστέλλοντας και συστέλλοντας τη χειραγωγική του πολιτική ανάλογα με την κοινωνική συγκυρία. Οι δύο προφυλακισμένοι είναι αυτοί που όντας πάμφτωχοι λοιπόν και χωρίς την εύνοια “μεγαλοδικηγόρων” αποτελούν τα εύκολα θύματα με τη σειρά τους της συγκυριακής συστολής της κρατικής ρατσιστικής πολιτικής.
Την περίοδο του μεσοπολέμου ο Βίλχεμ Ράιχ είχε διατυπώσει με θαυμαστή σαφήνεια στο βιβλίο του “η μαζική ψυχολογία του φασισμού” αυτήν ακριβώς τη διαδικασία. Εξαθλιωμένες μάζες δεν αγωνίζονται πάντα ενάντια σ’ αυτούς που τους προκαλούν όλα τα δεινά, αλλά μπορεί και να βρισκουν διέξοδο σε έναν ωμό φασισμό ενάντια στους εκάστοτε “ξένους”, στους εκάστοτε “εθνικούς εχθρούς”. Επιλέγουν λοιπόν έναν φυλετικό πόλεμο που στην τελική εξυπηρετεί πάντα αυτούς που διαφεντεύουν την εξαθλιωμένη τους μοίρα.
Καμία προφυλάκιση λοιπόν δεν καταφέρνει να ρίξει στάχτη στα μάτια των αντιστεκόμενων μια και οι ρίζες του φασισμού και του ρατσισμού βρίσκονται στην ίδια τη δομή του κράτους και των μηχανισμών του.
Το συμπέρασμα ότι οι δύο συλληφθέντες κρατούμενοι είναι ρατσιστές και ανήκουν σε ρατσιστική συμμορία είναι τουλάχιστον βιαστικό και μακριά από αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Για όποιον γνωρίζει αυτά τα δύο παιδιά, την καθημερινότητα τους, το εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον τους, οι κατηγορίες του ρατσιστή και του φασίστα είναι εντελώς άδικες και προκαλούν αγανάκτηση. Για μένα είναι η ίδια αγανάκτηση και οργή που προκαλεί κάθε πραγματικά ρατσιστική επίθεση εναντίων μεταναστών όπως και κάθε επίθεση εναντίον κάθε συνειδητοποιημένου πολίτη που αντιστέκεται σε αυτά τα φαινόμενα, είτε αυτή η βία προέρχεται από τους μηχανισμούς κ του αστικού κράτους είτε από οργανωμένες ή όχι ομάδες φασιστών.
Κατά την γνώμη μου τα συγκεκριμένα γεγονότα δεν έχουν καμία βάση στο ρατσισμό και αν μένει να αποδειχτεί κάτι στη δίκη που θα γίνει, αυτό είναι το αβάσιμο των ποινικών κατηγοριών περί των ληστειών και των ξυλοδαρμών από τα συγκεκριμένα παιδιά.
Έχει ακουστεί επανηλειμένως ότι τα παιδιά προέρχονται από εργατικές οικογένειες που δίνουν καθημερινά αγώνα επιβίωσης που οι περισσότεροι από εμάς επίσης βιώνουν. Για την οικογένεια του ενός, του παιδιού αιγυπτιακής καταγωγής, μπορώ να μιλήσω με βεβαιότητα και να δηλώσω ότι μπορεί να φαίνεται ότι δεν έχει ταξική συνείδηση και να μην έχει συμμετοχή σε αγώνες του ταξικού εργατικού κινήματος, όμως αυτό από μόνο του επίσης δεν αρκεί για να τους χαρακτηρίσει ρατσιστές και φασίστες καθώς οι ίδιοι έχουν αποτελέσει σε πολλές περιπτώσεις θύματα ρατσιστικής συμπεριφοράς. Έχω σταθεί δίπλα σε αυτό το παιδί και αυτήν την οικογένεια συχνά σε διάφορες περιπτώσεις, όπου ο ίδιος ή άλλα μέλη της έχουν πέσει θύματα ρατσιστικής συμπεριφοράς από «όργανα εξουσίας» ή αγανακτισμένους ελληναράδες ή αφεντικά της δουλειάς του, και πάντα θα στέκομαι δίπλα σε κάθε συμπολίτη μου ανεξαρτήτως εθνικότητας, καταγωγής και χρώματος που θα πέφτει θύμα τέτοιου είδους συμπεριφορών. Πρόκειται για παιδί που συνήθως βρίσκω να δουλεύει με τον πατέρα του, είναι ακούραστος και από μικρός έχει μάθει να φέρεται σπαθάτα και ξεκάθαρα κόντρα στην εύκολη λογική του λαμόγιου και της ψευτομαγκιάς, με σεβασμό στον εαυτό του και στους γύρω του, με ακούραστη ενέργεια και ένα δημιουργικό μυαλό που ξέρει να ακούει και να μαθαίνει. Σε αυτή τη βάση νιώθω ότι και ο φίλος του είναι παιδί με ανάλογη συμπεριφορά και διάθεση και πως αυτοί οι δύο αποκλείεται να έχουν στοχοποιήσει αδύναμους, φτωχούς μετανάστες με τους οποίους συνήθως εργάζονται παρέα χωρίς προβλήματα και κάνουν παρέα και εκτός δουλειάς.
παραθέτω τις παραπάνω σκέψεις μου για κοινό προβληματισμό προς όλους τους συντρόφους που στεκόμαστε μαζί, στον αγώνα ενάντια στον ρατσισμό (είτε φυλετικό είτε κοινωνικό) στον αγώνα ενάντια στους εξουσιαστικούς αντιδραστικούς μηχανισμούς, στον αγώνα για την ταξική απελευθέρωση από την χούντα του κεφαλαίου.
Μένει βεβαίως να αποδειχτεί η αθωότητα τους για τα συγκεκριμένα περιστατικά που κατηγορούνται και για να γίνει αυτό και να λάμψει η αλήθεια χρειάζεται να σιγουρευτούμε ότι οι αναγνωρίσεις είναι πράγματι αληθινές και δεν στηρίζονται σε φυλετικές διαφορές (λέω π.χ αράβων και πακιστανών). Πιστεύω ότι αυτές οι συλλήψεις πρέπει να συντελέσουν στην μαζικοποίηση του αντιρατσιστικού κινήματος στην περιοχή και οι δύο πλευρές πρέπει να συναντηθούν και να κινητοποιηθούν μαζί για την αποκάλυψη των πραγματικών ενόχων και το τσάκισμα κάθε φασιστικής και ρατσιστικής δραστηριότητας ή διάθεσης.
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΚΡΕΜΑΛΑ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΕΞΩ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
Συντροφικά
σ.Αντ.
Καταλαβαίνω την προσπάθεια σου να ξεκαθαρίσεις λίγο το τοπίο, από τη στιγμή κιόλας που έχεις επαφές και έχεις σταθεί δίπλα στον έναν από τους συλληφθέντες και την οικογένεια του.
Επίσης συμφωνώ με την άποψη που λέει να μην βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα και να μην βάζουμε σε ανθρώπους ταμπέλες που δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Κι αυτό διότι φαινόμενα σαν το ρατσισμό δεν είναι μονοσήμαντα και χρειάζονται προσεχτικές και εύστοχες προσεγγίσεις/αναλύσεις. Τέλος, εδώ δεν είναι ούτε δικαστήριο, ούτε γραφείο ντετέκτιβ για να «αποδεικνύουμε» πού ήταν ποιος και πότε και τι έκανε. Εδώ, αυτό που μετράνε είναι οι κοινωνικές σχέσεις κάθε είδους και ποιότητας και σύμφωνα με αυτές μιλάμε.
Για το λόγο αυτόν, σου προτείνω να μη βιάζεσαι κι εσύ από τη μεριά σου αφενός να αφαιρέσεις εξολοκλήρου το ρατσισμό από τη βάση αυτής της επίθεσης και αφετέρου να παρουσιάζεις με τόση ευκολία τις αναγνωρίσεις των πακιστανών ως ψευδείς ή εκδικητικές. Εάν η πρώτη σου κίνηση είναι να αμφισβητείς τις μαρτυρίες και την αξιοπιστία των εκάστοτε θυμάτων μίας επίθεσης, τότε στην ουσία με τη σειρά σου τους επιτίθεσαι κι εσύ. Μία βιασμένη γυναίκα θα στο εξηγούσε πολύ καλύτερα.
Το ότι κάποιος δεν είναι συνειδητά ρατσιστής ή δεν είναι οργανωμένος σε ομάδες μισανθρώπων και φασιστοειδών δε σημαίνει ότι δεν μπορεί είτε στιγμιαία είτε πιο συστηματικά να προβεί σε ρατσιστικές πράξεις ή συμπεριφορές ή και να συναντηθεί και να συμπράξει με φασιστοκαθάρματα. Όλοι και όλες καταλάβαμε ότι δεν πρόκειται για αυτό που λέμε ρατσιστές με άποψη ή οργανωμένοι (πίστεψέ με, δε θα βρίσκονταν τώρα στα κρατητήρια για μία τέτοια υπόθεση αν ήταν τέτοια σκουλήκια). Πέρα από ανούσιους ψυχολογισμούς όμως, οφείλεις να αντιληφθείς ότι μιλάμε για μία κατάσταση πολύπλοκη, πολυεπίπεδη, με μακριά και «πλούσια» ιστορία που έχει καθορίσει εκατομμύρια ζωές και θανάτους (και λίγα λέω) και φυσικά τελείως μα τελείως αβάσιμη, ηλίθια, επίπλαστη, μικροπρεπής και κίβδηλη που όσο και αν την απεχθανόμαστε είναι βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία. Και είναι τα «από τα κάτω» κομμάτια της, οι φτωχοί, οι αποκλεισμένοι, οι προλετάριοι κ.α. που παρουσιάζουν τις πιο κραυγαλέες αντιφάσεις. Οπότε μην διαβεβαιώνεις για την όποια καθαρότητα των ανθρώπων αυτών σε ό,τι έχει να κάνει με το ρατσισμό. Πρέπει να είμαστε δλδ πολύ μετρημένοι σε αυτά που λέμε.
Με λίγα λόγια πιστεύω ότι τα δύο συνθήματα που πολύ εύστοχα έγραψες στο τέλος του σχολίου σου (και ειδικά το τελευταίο) δεν συμφωνούν και πολύ με τα όσα έγραψες παραπάνω.
Συντροφικά,
Κάποιος από την περιοχή, εκτός πρωτοβουλίας.
Καλό θα είναι να κάνεις μια ανάλυση της απάντησης σου για να δεις τις αδυναμίες που έχεις στο σκεπτικό σου και τις χρεώνεις αλλού..χάνεις το βασικό νόημα του πρώτου μηνύματος μου…αν είσαι όντως κοντά κάτοικος της περιοχής ξαναλέω ότι ο στόχος είναι ημαζικοποίηση του αντιρατσιστικού κινήματος στην περιοχή και οι δύο πλευρές πρέπει να συναντηθούν και να κινητοποιηθούν μαζί για την αποκάλυψη των πραγματικών ενόχων και το τσάκισμα κάθε φασιστικής και ρατσιστικής δραστηριότητας ή διάθεσης. Αυτό μπορεί να γίνει άμεσα με συγκεκριμένες κινήσεις και εκδηλώσεις όπου δεν θα αφήσουμε να δημιουργηθεί μια κατάσταση εκτόξευσης αλληλοκατηγοριών που δεν έχει νόημα και τέλος και τελικά θα δώσει χώρο σε φασιστοειδείς ιδέες και οργανώσεις να βγουν μπροστά και να ζητούν δικαίωση..ούτε η δική μου απάντηση σκοπεύει να απαξιώσει τις μαρτυρίες των Πακιστανών και πόσο μάλλον να αρνηθεί τις επιθέσεις αλλά ούτε και η δική σου ελπίζω να πιστεύεις ότι κάνει κάτι τέτοιο…ας κινηθούμε στην κατεύθυνση της μαζικοποίησης του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος στην περιοχή…αυτό ζητώ γιατί πιστέυω ότι τα παιδιά που κατηγορούνται ήδη φαντάζουν ως τα εύκολα θύματα παραδειγματισμού των πραγματικων ενόχων που σωστά λες ότι ποτέ δεν θα συλλαμβάνονταν και θα έμεναν μέσα.
συντροφικά
σ.Αντ.
Φίλε σ.αντ, όταν μιλάς για “μαζικοποίηση”, πρέπει να ξέρεις πως η διαχείριση κι η κινητοποίηση των μαζών, είναι ανέκαθεν προβληματική σαν διαδικασία. Την στρατηγική αυτή την έχουν χρησιμοποιήσει όλα τα καθεστώτα κι αυτό το οποίο έχουν καταφέρει είναι απλά να κατευθύνουν τις μάζες εκεί όπου κάποιοι ειδικοί και πεφωτισμένοι ή κάποιες χαρισματικές ηγεσίες κρίνουν καλό για την κοινωνία.
Η κοινωνική συνείδηση δεν μπορεί με μαζικούς όρους να οδηγηθεί προς κατευθύνσεις με συγκεκριμένα αξιακά υπόβαθρα ισότητας ελευθερίας αλληλεγγύης.
Γιατί με αυτόν τον τρόπο ελλοχεύει ο κίνδυνος της χειραγώγησης της κοινωνικής συνείδησης και της καθοδήγηδής της. Άρα αναιρείται το ίδιο το αξιακό σου το υπόβαθρο.
Η μαζικοποίηση του αντιρατσιστικού κινήματος, ακόμη κι ανα πετύχει, δε θα είναι παρά ένα καιροσκοπικό πυροτέχνημα, την στιγμή που το ίδιο το κίνημα δε συζητά και καλλιεργείται προς κάθε πεδίο ελευθερίας. Δεν μπορείς να επιδιώκεις την ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών επιδιώκοντας απλά κι αφαιρετικά τον αντιρατσισμό των μαζών, την ίδια στιγμή που κάθε κοινωνικός και ταξικός διαχωρισμός ζει και βασιλεύει. Η ίδια σου η πρόταση συνεπώς υπονομεύει την αποτελεσματικότητά της. Η κοινωνία ακόμη κι αν γίνει “αντιρατσιστική” με μαζικούς-κινηματικούς όρους, δε θα πάψει να είναι π.χ. σεξιστική (διαχωρισμοί με βάση το φύλλο).
Δεν μπορείς να “αφυπνίσεις” τις μάζες, όταν οι μάζες είναι βουτηγμένες στην τηλεόραση, στην εξατομίκευση, στα ναρκωτικά κάθε είδους. Μπορείς όμως να μιλήσεις για όλο το πλέγμα των θεσμών που έχουν εμφυτευτεί πάνω στις μάζες και τις διαχειρίζονται συνειδητά και ασυνείδητα.
Η κοινωνικοποίηση του αντιρατσιστικού λόγου και πρακτικής, είναι ένα μέρος του συνολικού προτάγματος που διέπεται από τις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης.
Οι μάζες θα αποφασίσουν από μόνες τους τι θα επιλέξουν.
ένας άλλος εκτός πρωτοβουλίας αλλά από αντίστοιχες περιοχές
Αυτοδιόρθωση: λείπει ένα “δεν” μετά το “συζητά” και πριν το “καλλιεργείται”. Ο από πάνω.
Δε σε χρεώνω τίποτα σ.Αντ. Απλά έχουμε μία διαφωνία και δεν την αναφέρω για να διαχωριστούμε, αλλά απεναντίας για να συνθέσουμε (όσο γίνεται βέβαια μέσα από ένα μπλογκ).
Δε με αφορά καμία μαζικοποίηση από τη δική μου τη μεριά. Είναι θέμα πολιτικής στάσης. Και δεν είναι το θέμα μας…
Δεν κινούμαι στη λογική των «αποκαλύψεων των πραγματικών ενόχων»,και συγγνώμη για τα εισαγωγικά αλλά μου είναι πολύ ξένη και ανούσια. Είπα, εδώ μιλάμε με βάση τις κοινωνικές σχέσεις κι όχι με ασκήσεις ποινικού δικαίου. Κατανοώ ότι έχεις μία σχέση με τον έναν από τους συλληφθέντες, αλλά κατάλαβε κι εσύ ότι εγώ έχω άλλη αφετηρία στην κουβέντα μας.
Δεν πρόκειται να τσακίσουμε καμία φασιστική ή ρατσιστική δραστηριότητα και διάθεση με το να λέμε ότι τέτοιες ενέργειες δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με το ρατσισμό, απλά και μόνο επειδή οι συγκεκριμένοι δεν είναι οργανωμένοι(αν συμμετείχαν όντως κι αυτοί). Για να πράττω φαλλοκρατικά στη ζωή μου δε χρειάζεται να είμαι φαλλοκράτης με άποψη και εντάσσομαι σε μία ομάδα αντρών-γουρουνιών. Πρέπει να αποφύγουμε τις σχηματοποιήσεις και τις απλοϊκές αναλύσεις. Να εμβαθύνουμε όσα πιο έξυπνα γίνεται σε ένα θέμα πολύ δύσκολο που έχει ταλαιπωρήσει κόσμο και ντουνιά ανά τους αιώνες.
Συντροφικά και πάλι.
Ο πρώτος εκτός πρωτοβουλίας.