Διαβάζουμε στις σημερινές εφημερίδες:
“Μάχη για να κρατηθεί στη ζωή δίνει για 22η μέρα η γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών, Κωνσταντίνα Κούνεβα, μετά την επίθεση που δέχτηκε με βιτριόλι. Σοβαρές ζημιές στα μάτια, το πρόσωπο, αλλά και ζωτικά όργανά της, αφού της έδωσαν και να πιει το καυστικό υγρό…”
Πριν δέκα περίπου μέρες οι αρμόδιοι γιατροί του Ευαγγελισμού είχαν ανακοινώσει ότι θα κρατούσαν την Κωνσταντίνα στην εντατική για τον κίνδυνο των λοιμώξεων. Οι σοβαρές ζημιές στο μάτι και το στόμα ήταν μεν ανεπίστρεπτες αλλά είχαν “ολοκληρώσει” το έργο τους και δεν αποτελούσαν απειλή για την ίδια τη ζωή της Κωνσταντίνας. Απ’ ό,τι φαίνεται, ωστόσο, οι λοιμώξεις αποδεικνύονται επίμονες και απειλητικές…
Η χυδαία και εξοργιστική αυτή επίθεση που σημάδεψε τους καιρούς μας δεν λέει να κλείσει τον δολοφονικό κύκλο της. Και ενώ ο Αλέξης ήταν αιτία και αφορμή για τη νεολαία -και όχι μόνο- να κάνει λαμπόγυαλο τη βιτρίνα του ελληνικού καπιταλισμού και της δημοκρατικής πολιτικής σταθερότητας, είναι θλιβερό που η “εργατική τάξη” δεν αναγνωρίζει τον δικό της Αλέξη στο πρόσωπο της Κωνσταντίνας. Με αυτόν τον τρόπο επιτρέπει τις δολοφονικές επιθέσεις απο τα αφεντικά, το βάθεμα της εκμετάλλευσης, την επίταση της καταστολής και του ελέγχου όχι μόνο στους εργασιακούς χώρους αλλά σε όλο το φάσμα της καθημερινής ζωής.
Τίποτε όμως δεν τελείωσε…