Με τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνα του καλογερόπουλου να αποσύρονται σιγά σιγά στις δημοτικές αποθήκες, οι 160 εργάτες στα ναυπηγεία του σκαραμαγκά παραμένουν σχεδόν 9 μήνες απλήρωτοι λόγω “αναρμοδιότητας” της διοίκησης στη καταβολή των οφειλών, οι εργαζόμενοι στα ικεα και στα media markt γίνονται λάστιχο για να εξυπηρετήσουν τις καταναλωτικές ορδές των “γιορτινών αγορών”, οι καταναλωτικές ορδές συντρίβονται μέσα στην δανειοπληξία τους και οι πολιτικοί διαχειριστές καλούν σε εθνική ενότητα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης…
Εθνική ενότητα για μια σοσιαληστρική βαρβαρότητα…
ενδιαφερον…αλλα εχω μια απορια που με ταλανιζει καιρο τωρα, τι κοσμο θελετε? περιμενω με αγωνια απαντησεις επι του θεματος ομως οχι αναλυσεις κοινωνιολογικες κτλ
Πώς να καταχωρήσω τόσα γεγονότα – τόσες απόπειρες.
Πώς να μιλήσω;
Ενώ οι φωνές επιμένουν – οι ίδιες φωνές – ενώ αποκρούομαι – πώς θες να μείνω
μια αστραπή ένα κυκλάμινο μια ρομφαία –
πώς θες να μείνω επιτύμβια στήλη σε πεδίο μαχών
σε ποιό σταθερό δάπεδο να οχυρώσω τις λεγεώνες μου;
Ο επίμονος θόρυβος σε οχήματα πόλεις αίθουσες
οι αδέξιες φωνές σε χώρους εναλασσόμενους
το πλήθος έντρομο ενώ προχωρεί γυρίζει απότομα
κοιτάζει σε ορισμένο σημείο και κουρασμένο κλαίει-
δεν ξέρει
δεν υπάρχει
δεν εξουσιάζεται.
Για τούτο υψώνω το λάβαρο τη νύχτα λευκό
μετά το σπάω και γίνομαι σίδερο
φωνασκώ υποκλίνομαι παραδίδω τις εντολές
παραδίδω κλειδιά πολιτείες μπετόν και σημαίες.
Μπορούσα να χαμογελώ καθ’ όλην την διάρκεια.
Μπορούσα να αγαπώ καθ’ όλην την διάρκεια.
Μπορούσα να κλαίω μιλώντας για την Ειρήνη.
Σας αραδιάζω τα εμπόδια:
Η επέμβασις των γεγονότων των ήχων των παρατάξεων
Η επέμβασις των πλοίων από το άγριο πέλαγος
οι λαϊκοί ήρωες το στήθος μου οι φωνές
οι φάμπρικες
το 1917
το 1936
το 1944
ανάβουν τις πυρκαγιές τα φλογερά λόγια
ανάβουν το δάσος μου που μου παρέδωσαν και ανεμίζει.
Πώς θέλετε να οχυρώσω τις λεγεώνες μου
σε πονηρά κατάστιχα και σε ντουλάπια
πώς θέλετε να μπω μες στα τετράγωνα;
Παραμένω εν πλήρει συγχύσει αθώος.
Ν. Κατσαρός, Κατα Σαδδουκαίων, 1953
malista, kammia apanthsh para ena…poihma!
Η ερώτησή σου διαβάζεται με τόσο πολλούς τρόπους που δεν μπορεί να απαντηθεί επί κανενός συγκεκριμένου. Το ποιήμα είναι σαφώς πιό συγκεκριμένο από την ερώτησή σου. Εκτιμούμε μερικές φορές περισσότερο ένα ποιήμα παρά μια ανάλύση. Παρόλαυτά, αν σου απαντούσαμε ότι θέλουμε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση θα σου αρκούσε; Γιατί περί αυτού πρόκειται…
Ανώνυμε, είμαι σίγουρος ότι αν τόσο καιρό που σε ταλανίζει η συγκεκριμένη -πράγματι αόριστη- απορία, είχες μπει στον κόπο να διαβάσεις το σύνολο του υλικού που υπάρχει σε αυτό το blog (αφίσες, προκυρήξεις, έντυπα, δοκίμια, αναρτήσεις) θα είχες βρει ίσως ένα μεγάλο μέρος από τις απαντήσεις που ζητάς.
Οι σύντροφοι/ ισσες της πρωτοβουλίας είναι ανοιχτοί σε όποιου είδους διάλογο μπορεί να προκύψει από τα όσα γράφουν και λένε (και αυτό θα το διαπιστώσεις ανατρέχοντας σε προηγούμενες αναρτήσεις). Ωστόσο, ένα blog με τέτοια (πολιτικά) χαρακτηριστικά δεν είναι τηλεπαιχνίδι. Θα ήταν μάταιο, αν σε κάθε ανάρτηση ξεκινούσε από το μηδέν μια συζήτηση με τόσο αόριστα, μάλιστα, χαρακτηριστικά. Για να γίνει ένας διάλογος δεν αρκεί μόνο η πρόθεση αλλά και η συνθήκη της αναζήτησης μιας βάσης για να ξεκινήσει και να εξελιχθεί.
Οι αφίσες, τα κείμενα, οι αναρτήσεις δεν είναι πυροτεχνήματα ούτε ευαγγέλια που είτε γίνονται αποδεκτά είτε αφορίζονται. Επιζητούν την διαλεκτική σχέση που προϋποθέτει ότι ο οποιοσδήποτε που θα τα πάρει στο χέρι του ή θα τα δει στο δρόμο θα μπει στη διαδικασία να τα διαβάσει και να εκμαιεύσει τα νοήματά τους.
Πάνω σε μια τέτοια συνθήκη μπορεί να γίνει διάλογος.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω ότι ανάγνωσες πολύ βιαστικά μέχρι και το ποίημα ή το προσπέρασες θεωρώντας ότι ήταν ένας επικοινωνιακός ελιγμός των συντρόφων. Θα σου πρότεινα να το ξαναδιαβάσεις τόσο αυτό όσο και το (αρκετά πλούσιο) υλικό που υπάρχει σε αυτό το ιστολόγιο.
ευχαριστω τους 2 συνομιλητες, ομολογω οτι δεν εχω διαβασει ολο το υλικο στο σαιτ, τα τελευταια χρονια ομως παρακολουθω τα τεκταινομενα στην κοινωνια και εχω καπου μπερδευτει…ειμαι μαλλον μερος του κατεστημενου και πιθανον γι’αυτο να μην αντιλαμβανομαι πληρως καποια πραγματα! φυσικα ειμαι απλα ενας τελευταιος τροχος στην αμαξα ετσι?! δεν ανηκω στην ελιτ, υπαλληλος στον Δ.Τ απλα…
Γιατι εχω μπερδευτει? μα γιατι δεν βλεπω ξεκαθαρα τι προτεινετε ως χωρος! καποιος απαντησε “έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση” συμφωνω και εγω αλλα ΠΟΛΥ αοριστο αυτο.Πως θα επιτευχθει? με εξεγερση? με ανατροπη? ας πουμε ναι αλλα για να γινει αυτο δεν απαιτειται ενα ρευμα πλειοψηφιας?? Οταν επιτευχθει αυτη η ανατροπη πως θα οργανωθει η κοινωνια που θα προκυψει? δεν θα οργανωθει? θα λειτουργει με τι κανονες? τι δομες θα εχει?
και συγχωρηστε με αν θα γινω πεζος αλλα πχ απλα καθημερινα πραγματα πως θα λειτουργουν? ποιος θα παρεχει ηλεκ.ρευμα, νερο,θα υπαρχουν επιχειρησεις,καταστηματα?? γενικα ΠΩΣ το εχετε ονειρευτει? αυτο με ενδιαφερει να δω , εκει ειμαι μπερδεμενος! μηπως μιλαμε για μια ουτοπια?
περιμενω τα σχολια/απαντησεις
Αν ξεκινήσουμε με τα βασικά ,θα δείς ,και με αφορμή την αρχική σου ερώτηση ,οτι μπορείς να πάρεις κάποιες απαντήσεις για τη θέση της πρωτοβουλίας και τις αντιστάσεις στους εργασιακούς χώρους,από αυτή τη μπροσούρα
( https://anarxikoiaigaleo.squat.gr/files/2009/06/mais1.pdf ).
Απο κει και πέρα,πως μπορούμε να ζήσουμε αυτοοργανωμένα σε ελεύθερες δομές,ένα καλό και εισαγωγικό βίντεο είναι αυτό
( http://video.google.com/videoplay?docid=3828241846908973113# ).
Ντοκιμαντέρ ,που περιγράφει την “ουτοπία”,η οποία όμως έγινε καθημερινότητα στην Ισπανία του ’36.Περιμένω τις παρατηρήσεις σου.
*την άμαξα,οι τροχοί τη κινούνε.Όπως και μεις που παράγουμε το πλούτο για τα αφεντικά.Χωρίς τους τροχούς,η άμαξα δε κινείται…
Ανώνυμε, προσωπικά θεωρώ ότι το ζήτημα της (αυτο)οργάνωσης μιας όποιας κοινωνίας “χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση” είναι ζήτημα καθαρά και μόνο της κοινωνίας αυτής. Οι αναρχικοί πότε δεν υπερασπίστηκαν ότι κατέχουν κάποια “μαγική” συνταγή πάνω στην οποία θα δομηθούν πιθανόν μεταεπαναστατικές κοινωνίες. Αντίθετα, υπάρχει μια “εμπιστοσύνη” στους ανθρώπους και στις κοινωνίες ότι αυτές (όπως άλλωστε έχει αποδειχθεί ιστορικά) όχι μόνο μπορούν αλλά και τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα όταν δεν είναι υποτελείς στις διάφορες εξουσίες. Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι δεν σκοπεύω ούτε εγώ ούτε οι σύντροφοί/ ισσες μου να γίνουμε οι μελλοντικοί “καθοδηγητές” των κοινωνιών. Κι αυτό γιατί πολύ απλά έχουμε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους ότι μια χαρά θα τα καταφέρουν και μόνοι τους να ορίσουν τις ζωές τους.
Κι αν παρόμοιες κινήσεις του παρελθόντος απέτυχαν ήταν γιατί οι εξεγερμένοι πάντα είχαν μια (λανθασμένα) ανθρωπιστική αντιμετώπιση απέναντι στις εξουσίες. Οι οποίες φυσικά εκ των υστέρων στάθηκαν αμείλικτες!
Δεν ξέρω αν σου φαίνονται και πάλι αόριστα αυτά που γράφω ωστόσο είναι κάτι παραπάνω από πολύ συγκεκριμένα. Το ότι ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα όρια μιας στενής καθοδηγητικής πολιτικής θεώρησης (που ορίζει τα πάντα) δεν τα κάνει ουτοπικά, μάλλον τα φέρνει λίγο πιο κοντά στην ελευθερία.
Πάντως, θεωρώ ότι έχεις υπερεκτιμήσει τον παράγοντα “κράτος” στις ζωές μας. Ότι είναι δημόσιο δεν είναι απαραίτητα και κρατικό. Ας διαχωρίσουμε αρχικά αυτές τις έννοιες. Το νερό δεν είναι μια κρατική υπηρεσία, το ρεύμα δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχαν εργάτες στα εργοστάσια της ΔΕΗ (και φυσικά αρκετές εκατοντάδες καρκινοπαθείς γιατί ζουν γύρω από αυτά τα εργοστάσια), οι επιχειρήσεις και τα καταστήματα χρησημεύουν στο να πουλάνε κάτι το οποίο έτσι κι αλλιώς μας “ανήκει”. Πουλάνε προϊόντα που έχουν φτιαχτεί από τον κόπο και το ρήμαγμα χιλιάδων ανθρώπων. Η παραγωγή (ως κατάσταση) δεν είναι κρατικό αγαθό επίσης. Το κράτος επεμβαίνει στη διαχείρισή της, και μάλιστα με τους πιο βάρβαρους όρους (εκμετάλλευση, εξαναγκασμός και όσα μπορούν αυτά να επιφέρουν).
Αυτά για την ώρα μιας και είναι καλύτερο να υπάρχει μια ροή στον διάλογο και όχι ερωταπαντήσεις και δυσθεώρητοι μονόλογοι!
πάντως τα ερωτήματα που βάζεις έχουν απασχολήσει, απασχολούν και θα απασχολούν όλους εκείνους που θέλουν μια κοινωνία χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.Ένα λάθος όμως που κάνεις είναι ο δεύτερος πληθυντικός : πως το ονειρεύεστε;
το θέμα είναι πως το ονειρευόμΑΣΤΕ και πως βρισκόμΑΣΤΕ για να δούμε πως θα τα καταφέρουμε…
μετα τις τελευταιες εξελιξεις τι γνωμη εχετε για το μελλον ? αναφερομαι στις συλληψεις τρομοκρατων για τα ΜΜΕ και αγωνιστων για αλλους..
εντωμεταξυ η πλακα ειναι οτι σημερον εχει και επετειο η ¨επαναστασις¨ χα χα χα