[kaltura-widget wid=”” width=”400″ height=”365″ addpermission=”” editpermission=”” align=”center” /]

3 το μεσημέρι οδός Μπότσαρη στο Αιγάλεω. Συλλαμβάνονται δύο μετανάστες με την κατηγορία της διακίνησης πλαστών χαρτονομισμάτων. Τους περνάνε χειροπέδες, τους βάζουν στο περιπολικό και τους πάνε για τα περαιτέρω.

Διαδικασία απλή… αλλά και άγνωστη για κάποιους σαν τον Χριστοφοράκο (ποτέ δεν ένοιωσε χειροπέδες στα χέρια του).

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν θέσει το ζήτημα σε μια απλή τυπική λογική βάση: “Δεν μπορεί να υπάρχει ισονομία σε μια ανισότιμη κοινωνία”. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η χαμηλή παραβατικότητα έχει πολλαπλασιαστεί στην περιοχή μας τελευταία. Και σ’ αυτήν εμπλέκονται εκτός των άλλων “παριών”, οικογενειάρχες, άνθρωποι υπεράνω υποψίας, απελπισμένοι φτωχοδιάβολοι ως απότοκα της “καπιταλιστικής κρίσης”. Οι φυλακές γεμίζουν με απεγνωσμένους, οι διακρίσεις βαθαίνουν, η δυστυχία απλώνεται. Την ίδια στιγμή οι αιτίες, προφανώς, μένουν άθικτες, το κεφάλαιο συσσωρεύεται, οι μπάτσοι πολλαπλασιάζονται στους δρόμους και… οι εξουσίες ενώ πρίν χαϊδεύονταν σαν ερωτιάρες γάτες στις στέγες μας τώρα μοιάζουν σαν τίγρεις που μας περιμένουν στην εξώπορτα.

Ένας κόσμος που θέλει την κλωτσιά του για να κυλήσει στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας…