Καταρχήν διαρκής ενημέρωση για όσα συμβαίνουν αναφορικά με την σιωνιστική επίθεση στον στόλο αλληλεγγύης προς τους παλαιστίνιους τηγς λωρίδας της Γάζας:
Τους τελευταίους μήνες η διπλωματική σχέση των αμερικάνων με το Ισραήλ έχει αλλάξει ρότα. Η αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από το Ιράκ το 2011 δεν σημαίνει επουδενί παραίτηση των "κατακτήσεων" του προς όφελος του Ιράν. Επομένως, η προσέγγιση και η "καλυτέρευση" των σχέσων του Ομπάμα με τους Άραβες θεωρείται μονόδρομος. Αυτό δεν είναι απλά μια εκτίμηση καθώς η "σκλήρυνση" της στάσης του Ομπάμα απέναντι στο Ισραήλ είναι ήδη τεκμηριωμένη.
Το Ισραήλ δεν έχει παρά να θωρακίσει τόσο τις άμυνές του όσο και την επιθετική και αδιάλλακτη επιθετικότητα του στην περιοχή. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο στόλος αλληλεγγύης προς την μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου, την λωρίδα της Γάζας, ήταν δεδομένο ότι θα έπρεπε να δεχτεί ένα οριστικό και τελεσίδικο πλήγμα. Όχι μόνο αυτός καθεαυτός αλλά και η θέσμισή του ως εγχείρημα με ανοιχτές προοπτικές.
Επιπλέον, δεν πρέπει να είναι τυχαίο το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των δολοφονημένων αλληλέγγυων είναι τούρκοι. Οι τούρκοι είναι μουσουλμάνοι και ως εκ τούτου τεκμαίρεται το μένος των σιωνιστών απέναντί τους. Τα αντανακλαστικά της πολιτικής διαχείρισης του τουρκικού κράτους (σύγκληση έκτακτου υπουργικού συμβουλίου σήμερα τα χαράματα στις 5) αποδεικνύουν την δρομολόγηση γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην περιοχή της ανατολικής μεσογείου με επιτάχυνση των ήδη επισφαλών διπλωματικών σχέσεων τουρκίας και ισραήλ. Την ίδια στιγμή δεν υπήρχε αντίστοιχα ούτε ίχνος ελληνικής κυβερνητικής "ευαισθησίας". Τίποτε δεν είναι τυχαίο…
θεωρούμε αυτονόητη την παρουσία όλων στην συγκέντρωση σήμερα στις 7μμ έξω από την πρεσβεία των σιωνιστών δολοφόνων
Την ίδια στιγμή, τα εγχώρια ΜΜΕ -κρατώντας βέβαια πολύ προσεχτικά όλα τα απαραίτητα ανθρωπιστικά προσχήματα μπροστά στο πρωτοφανές τουλάχιστον για τις δύο τελευταίες δεκαετίες "διεθνές" μακελειό που προκάλεσε και διεξήγαγε το ισραηλινό κράτος (μιας και οι σφαγές κατά παλαιστινίων είναι νομιμοποιημένες εδώ και πολύ καιρό στον αξιακό τους κώδικα)- δεν δίστασαν να παρουσιάσουν όλο το συμβάν ασκώντας μία λειαμένη κριτική στο κράτος-δολοφόνο, εστιάζοντας στην απώλεια του "μέτρου" της βίας που χρησιμοποίησε ενάντια στους ακτιβιστές και φυσικά κλείνοντας μάτια και στόματα σχετικά με την ίδια τη φύση και τον ρόλο του, ως ενσάρκωση του σιωνιστικού οράματος, που ως τέτοιο δύναται να παράγει τέτοιες αιματοχυσίες.
Φράσεις όπως "το ισραήλ χάνει το δίκιο που μπορεί να έχει με τέτοιες ενέργειες" χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον, χωρίς βέβαια να εξηγείται πιο ακριβώς είναι αυτό το "δίκαιο" που θα νομιμοποιούσε έστω μία αναίμακτη επίθεση στα πλοία αυτά. Οι κριτικές επικεντρώθηκαν στην κυβέρνηση νετανιάχου (σαφώς έχει τις δικές της ποιότητες), υπονοώντας ότι το πρόβλημα μπορεί να αφορά απλά και μόνο κάποιες επικίνδυνες κυβερνητικές αστοχίες και βεβιασμένες κινήσεις κι όχι αυτό το κράτος-κατασκεύασμα που κυριολεκτικά "φυτεύθηκε" σε μία περιοχή μείζονος γεωπολιτικής σημασίας που εξυπηρέτησε κι εξυπηρετεί πολλά και διάφορα συμφέροντα (κυρίως των χωρών του αξιοθαύμαστου και ανθρωπιστικού δυτικού μας άξονα). Ένα κεντρικό δελτίο έφτασε στο σημείο, κι ενώ οι ακτιβιστές βρίσκονται ακόμα υπό ομηρεία, κυριολεκτικά στο έλεος των ισραηλινών υπηρεσιών, να βγάλει ζωντανά ελληνο-ισαραηλινό εκπρόσωπο του ισραηλινου στρατού σε μία τραγελαφική προσπάθεια πολιτισμένου διαλόγου μεταξύ των χειραγωγών των ζωων μας και των αντίστοιχων δολοφόνων τους. Παράλληλα, όλη η πολιτικότητα, η αλληλεγγύη, το πάθος και η συντροφικότητα που πρέσβευε η κίνηση των 6 πλοιων, κρύφθηκε, αφομοιώθηκε και εν τέλει αποσιωπήθηκε επιμελώς μέσα από τον όρο "ακτιβισμός" ή "ανθρωπιστική βοήθεια".
Οι δολοφονίες και οι τραυματισμοί των αλληλέγγυων βρίσκονται έτσι κι αλλιώς πάνω από όλα τα άλλα, αυτές τις πρώτες δύσκολες ώρες. Αλλα, οπως πάντα, οι ύαινες της ενημέρωσης δεν χάνουν στιγμή από το υπερασπίζονται, να στηρίζουν και να δουλεύουν για τους συμμάχους τους, δείχνοντας το μετρο της αναισθησίας τους.
Ιντιφάντα παντου.
Η αναφορά στον Σιωνισμό και τους Μουσουλμάνους δείχνει να δένει κατόπιν εορτής και να φαντάζει αληθοφανής αυτή η ανάλυση. Ομως το ίδιο αυτο κράτος(Σιωνιστικό ή μη) τιμωρεί αυστηρά τα 'παιδιά' του όταν αρνούνται τον στρατό ή άλλες αξιές και δομές.
Χωρίς να θέλω να υποβιβάσω τα θρησκευτικά κίνητρα των εξουσιαστών, λάβε υπ όψην σου οτι το τούρκικο ήταν το μεγαλύτερο καράβι με τον περισσότερο κόσμο και φυσικά το πρώτο στο οποίο έγινε η επιδρομή. Ακούγοντας απο τα διπλανά καράβια αληθινά πυρά, σίγουρα δε θα μπορούσαν να αντισταθούν με τον ίδιο τρόπο όταν μάλιστα ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν ήταν στα πιθανά σενάρια.
Οι άνθρωποι που καθημερινά πεθαίνουν από Ισραηλινούς διεκδικώντας την ελευθερία τους στην Παλαιστίνοι είναι πολλοί και ανώνυμοι. Οι άνθρωποι που θάβονται κάτω απο την κυριαρχία της Χαμάς διεκδικώντας την ελευθερία τους είναι πολλοί και ανώνυμοι. Ας δώσουμε λίγη απο την πνοή των αγώνων μας…..
Αιγαλιώτης ο ανθυποπλοίαρχος του Ελεύθερη Μεσόγειος, ο Μάνος Κληρονόμος!
Προς τον φιλοσιωνιστή ή απλά σιωνιστή"πλ"
Το πρόβλημά σου είναι σαφές οτι ο "αλληλέγγυος" χαρακτηρίζει το κράτος του Ισραήλ "κράτος δολοφόνο" που φαίνεται να σε ενοχλεί ιδιαίτερα για κάποιο λόγο…
Το μόνο που κατάφερες να κάνεις στο ηλίθιο μέηλ σου ήταν να αναπαραγάγεις αξιοθρήνητα την φιλοσιωναζιστική προπαγάνδα που προωθείται ιντερνετικά απο φασιστοειδή-σιωνιστές και πρακτορίσκους σά και του λόγου σου.
Η θέση σου περί των περιβόητων πια "Ϊσων αποστάσεων" για λαούς που αγωνίζονται κατά των κατακτητών τους, βάζοντάς τους στο ίδιο τσουβάλι με τους κατακτητές, είναι ευρέως γνωστή, και χρησιμοποιείται κατα κόρον απο τα αστικά καθεστώτα, τη ρεφορμιστική αριστερά (Συριζα) αλλά όπως βλέπουμε και πρόσφατα απο μεταμοντέρνες "ελευθεριακές" γκρούπες όπως η ΑΚ , οι αυτονομία ή βαρβαρότητα, terminal 119.
Ωσ γνήσιος φιλοσιωνιστής ή απλα σιωνιστής – που φαίνεται οτι είσαι – καταλαβαίνω τη πίκρα σου για την αντίσταση της Χαμα΄ς έναντι του νο 1 αυτή τη στιγμή κράτους εγκληματία και σφαγέα αμάχων, όπως και τη στενοχώρια σου για τις πρόσφατες εκτελέσεις δοσίλογων παλαιστινίων.
Αντε να κάνεις καμιά τεμενάδα τώρα στη σοσιαλφασιστική σας διεθνή – όπου ο υπουργός σας άμυνας του ισραήλ είναι και βασικό μέλος – μήπως και καταφέρετε να ζβήσετε απο το χάρτη τη παλαιστίνη, και μετά τα λέμε.
Ομολογώ ότι δεν κατανοώ ιδιαιτέρως τον συλλογισμό του "πλ", και δεν θα προκαταβάλω τις αφετηρίες του.
Το Παλαιστινιακό ζήτημα αποτελεί εδώ και δεκαετίες ένα ισχυρό κέντρο βάρους το οποίο καθορίζει σημαντικά και διαλλεκτικά κι όχι ντετρμινιστικά σε παγκόσμιο επίπεδο (ιδιαιτέρως μετά την αποκλιμάκωση και το τέλος του ψυχρού πολέμου) τόσο το πεδίο των αντιστάσεων όσο και το πεδίο των κυριαρχικών κινήσεων. Σχετικά με τις τελευταίες, οι ισορροπίες, οι στρατηγικές και τα εθνικά και καπιταλστικά αλισβερίσια παίρνουν μορφή και δοκιμάζονται (άλλοτε με σφοδρότητα και άλλοτε με τακτικισμούς ή πειράματα) μέσα στα παλαιστινιακά εδάφη.
Μέσα σε μία τέτοια συνθήκη, ένα χάος συνεχών πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών ανακατατάξεων βρίσκεται σε διαρκή, έντονη και αρκετά μεταβαλλόμενη κίνηση, ανάλογα με τις συγκυρίες της κάθε εποχής. Οφείλουμε να παρακολουθούμε το σκηνικό αυτό, προκειμένου να έχουμε μία όσο το δυνατόν ολοκληρωμένη κάθε φορά εκτίμηση για τα γεγονότα που συμβαίνουν ή για αυτά που έρχονται.
Από την άλλη, οι παλαιστίνιοι, εδώ και πάνω από 60 χρόνια παράγουν και συνθέτουν διαρκείς αντίστασεις και κινήσεις, πράγμα σχεδόν μοναδικό. Ξέχωρα, λοιπόν από τις εκάστοτε πολιτικές-κομματικές συγκροτήσεις με τις ποιότητες της κάθε μίας να εκφράζει και τις αντίστοιχες δυναμικές που συγκρούονται, υπάρχει κάτι το οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε στιγμή. Το κοινωνικό πεδίο, ένα πεδίο αξιακά και σχεσιακά συγκροτημένο με πολύ διαφορετικό τρόπο από τα αντίστοιχα δυτικά, κι όμως τόσο κοντινό σε όλους/ες μας καθώς βασίζεται στην αδιαπραγμάτευτη, δυναμική και άμεση αλληλεγγύη των καταπιεσμένων από το οποίο παράγονται διαρκώς αντιστάσεις και αγώνες.
Παραθέτοντας το παραπάνω γενικό πλαίσιο, θέλω να πω, ότι το χειρότερο που έχουμε να κάνουμε είναι αντί να ανιχνεύουμε ποιότητες και περιεχόμενα να οδηγούμαστε σε μία εύκολη, αδιέξοδη και κατά τη γνώμη μου φτηνή σχηματοποίηση ενός ασύλληπτου φάσματος εξουσιών και αντιστάσεων, τσουβαλιάζοντας τους παντες στο δίπολο "καταπιεστές" και σε "καταπιεζόμενους" με ακατανόητο τρόπο και φυσικά χάνοντας έτσι όλες τις αιχμές μας.
Γιατί είναι όντως απαράδεκτο (και δεν έχω φυσικά καμία καούρα να υπερισπαστώ καμία κομματική-θρησκευτική οργάνωση), να τσουβαλιάζουμε την όποια Χαμάς, με το σιωνιστικό κρατίδιο που κατασφάζει και καταπνίγει συστηματικά και δομικά έναν ολοκληρο λάο (και όχι μόνο) εδώ και 3 γενιές. Είναι ακατανόητο πώς κάποιος, πίσω από τις δολοφονίες και εν ψυχρώ εκτελέσεις του συγκεκριμένου στρατού και φυσικά της Μοσαντ, να βλέπει μόνο επιχειρισιακές εξηγήσεις και να αφαιρεί μονομιάς (χωρίς μάλιστα να θέλει να τα υποβαθμίσει(!)) κάποιες πολύ σημαντικές και αυτονόητες πια σημειολογίες (όπως η θρησκευτική που αναφέρθηκε). Είναι ακατανόητο, άτοπο και πλήρης αντιστροφή να αμφισβητείται η σιωνιστική φύση του κράτους αυτού, με επιχείρημα ότι οι αρνητές στράτευσης -οι οποίοι αρνούνται προφανέστατα και τον σιωνισμό- διώκονται βάναυσα (μέχρι τώρα πάντως δεν εκτελούνται εν ψυχρώ με στρατιωτικές επιθέσεις εκτός κυριαρχικών εδαφών, αυτό δε λέει τίποτα;).
Θα έλεγα να βάλουμε λίγη ποιότητα στις αναλύσεις μας κι ας αφήσουμε τους παλαιστίνιους να μας δώσουν λίγη πνοή από τους αγώνες τους.