Χειροβομβίδες κρότου λάμψης επιστρατεύονται από κάθε μορφής μπάτσους που έχουν ξαμολυθεί σε όλα τα στενά μέχρι τη Δημοκρατίας για να καταστείλουν συμπλοκές μεταξύ οπαδών από το Αιγάλεω και τη Νίκαια. Αφορμή ένας “αγώνας”. Ένας αγώνας σε εισαγωγικά…
Η βία μεταξύ των καταπιεσμένων δίνει και παίρνει πέφτοντας μερικές φορές και πάνω στην ένστολη διαμεσολάβηση και καταστολή.
Το γήπεδο ήταν απο καταβολής του ένα εκτονωτήριο, ένας χώρος ελεγχόμενης -ή επιμελημένα ανεξέλεγκτης- αποφόρτισης συμπιέσεων της καθημερινής ζωής για μια ήσυχη και πειθαρχημένη εβδομάδα στη δουλειά και την κατανάλωση…
Μεσούσης της κρίσης ο οπαδισμός ντοπάρεται με επιπλέον φορτία που και πάλι όμως, νομοτελειακά, προσδιορίζουν την εκτόνωσή τους γύρω από τους στρογγυλούς ναούς της εκτόνωσης, τους “συνδέσμους” του αντιπάλου και πάει λέγοντας…
Οι κρότοι των δακρυγόνων συνεχίζουν να ακούγονται σε όλη την περιοχή λιγότερο σποραδικά και μπερδεύονται πια με τα σποραδικά βεγγαλικά των ημερών…