1 Αυγούστου: ¨...να υψώσουμε άλλον πύργο ατίθασο απέναντί τους“
Η σημερινή πορεία σηματοδοτεί την τοποθέτησή μας με διαφορετικούς από τους έως τώρα όρους στην πραγματικότητα των δολοφονιών του εξουσιαστικού πολιτισμού μέσα στους εργασιακούς χώρους. Θα είμαστε η μεταβλητή Χ που ποτέ τα αφεντικά αυτού του κόσμου δεν θα μπορέσουν να υπολογίσουν στις εξισώσεις του θανάτου και του εξανδραποδισμού με τις οποίες διαφεντεύουν.
Η μεταβλητή Χ πάντα ως η μεγάλη τους άγνωστη. Σήμερα επιλέγουμε να είμαστε στους δρόμους του Περάματος, αλληλέγγυοι, δυνατοί και αποφασισμένοι να μην αφήσουμε τα 8 εγκλήματα της Ζώνης να βυθιστούν στην σιωπή.
Όλοι στο Πέραμα!
[Απόγευμα 31 Ιούλη. Στο Πέραμα όλα δείχνουν να συνεχίζονται σα να μην έχει συμβεί τίποτε. Γίνεται όμως; Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο κει από τις αυλές, τα μπαλκόνια, τις πλατείες, τα σπίτια σκοτώθηκαν 8 άνθρωποι την ώρα του μεροκάματου. Δεν γίνεται! Ακόμη κι αν ισχύουν τα σύγχρονα δεδομένα για νέους Περαματιώτες που αρχίζουν να αποσυνδέονται από τα μεροκάματα της Ζώνης είναι γεγονός ότι το τοπίο δεν αναγνωρίζει ακόμη τα σύνορα των καρνάγιων και της γειτονιάς. Στο πλαίσιο δημοσιοποίησης της μεθαυριανής πορείας (παράλληλα με άλλους συντρόφους που αφισοκολούσανε την ίδια ώρα σε διάφορα σημεία της μητρόπολης) μπήκαμε στις γειτονιές του Περάματος, κρεμάσαμε πανό, κολλήσαμε αφίσες, “ψυχογραφήσαμε” το δρομολόγιο της πορείας και ήρθαμε σε επαφή με το Πέραμα. Ως αναρχικοί. Αυτό που είδαμε είναι μια δεκτικότητα, μια αρωγή, μια βουβή επικοινωνία που αποδομεί τα στερεότυπα της κυρίαρχης ιδεολογίας για τα “τσογλάνια που καταστρέφουν τις περιουσίες του κόσμου“.
8 θάνατοι. Το ποσοτικό εδώ αποκτά νόημα μόνο όσον αφορά τον βαθμό της επιθετικότητας και τον κυνισμό της εξουσίας από τη μια και την αμηχανία της γενικευμένης μοιρολατρίας από την άλλη. Η μεθαυριανή πορεία εκεί ακριβώς μπορεί να αναγνωρίσει τον εαυτό της, ανάμεσα στην επιθετικότητα των κυρίαρχων και την μοιρολατρία των κυριαρχούμενων. Όχι, όμως, για να την αναπαράγει ανέγγιχτη. Αλλά για να διασπάσει την ισορροπία της. Δηλώνουμε παρουσία ως ανιδιοτελής, αλληλέγγυα, συναισθηματικά φορτισμένη, πολιτικά συγκροτημένη δύναμη, ως ακηδεμόνευτη οργή του ανθρώπου ενάντια στα αδηφάγα ματαιόδοξα κτήνη της εξουσίας. Όποια κι αν είναι αυτά. Διακριτά, ξεκάθαρα, ειλικρινά. Στο δρόμο κατάκτησης της συνείδησης της ελευθερίας.
Κανένα έλεος στους πλούσιους και τα σκυλιά τους.
Ραντεβού στις 1 Αυγούστου εκεί που αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας.]
Πανό στο σημείο της συγκέντρωσης μπροστά στην πύλη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης
Πανό στην κεντρική πλατεία του Περάματος, από όπου θα περάσει και η πορεία
[Προσθήκη 2 Αυγούστου: Τα πανό που φαίνονται στην φωτογραφία εξαφανίστηκαν λίγη ώρα μετά την ανάρτησή τους. Η αποκαθήλωση τους έγινε από μέλη του ΚΚΕ καθώς μαζί με αυτά τα πανό αποκαθηλώθηκε και ένα δικό τους (φαίνεται σε άλλη φωτό απέναντι από την πύλη της Ζώνης να διαφημίζει το φεστιβάλ της ΚΝΕ -διαφήμιση που είχαμε στηλιτεύσει σε προηγούμενη δική μας ανάρτηση εδώ). Στον χώρο της συγκέντρωσης έμεινε τελικά ένα πανό του συνδικάτου εργατών μετάλλου. Τέτοιου τύπου διευθετήσεις τις έχει εργολαβία μόνο το Κόμμα του Λαού στην περιοχή]
Ολοι να ειμαστε εκει!!!
Αντιγράφω από Indymedia μια περιγραφή της σημερινής πορείας:
Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα…
Η ΠΙΟ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ που εχω ζησει τα τελευταια χρονια σε πορεια και νομιζω πως δύσκολα θα βρεθεί άλλη τέτοια , ήτανε όταν λίγο πριν το τέλος της πορείας σε ένα απο τα πολλά στενά που διέσχισε η πορεία, βρεθήκαμε κάτω απο ενα σπιτι που το μπαλκόνι ήτανε μαυροφορεμένοι αντρες και γυναίκες. Αμέσως είδαμε το χαρτί στην είσοδο του σπιτιού και τους συγγενείς με δακρυα στα ματια να μας χειροκροτάνε απο το μπαλκόνι…. Εκεί ένοιωσα το στενό να σείεται απο τις φωνές μας και το πάθος που βγάλαμε όλοι με τα συνθήματα μας ήταν σαν να ήμασταν 10 πλάσιοι ! Για ωρα οι συγγενείς μας χειροκροτούσαν κλαίγοντας στην κυριολεξία και εμεις με υψωμένες γροθιές φωνάζαμε
Το αιμα κυλαει εκδικηση ζηταει και Δολοφονοι και ληστες ειναι οι εφοπλιστες !
Ολη η γειτονιά είχε βγέι έξω και με παλμο χειροκροτούσε….
Το ίδιο συνέβαινε σχεδον σε όλα τα στενά όποου τα συνθήματα δονούσανε τους δρόμους και ο κόσμος αντιλαμβανότανε ( όποιοι δεν είχανε ειδοποιηθεί απο την αστυνομία οτι επίκειται εισβολή αναρχικών στο Πέραμα και επεισόδια και σπασίματα αυτοκινήτων και λοιπές μπούρδες)
Σημερα καταφέραμε σε μια τοπική κοινωνία που πενθεί και είχε προπαγανδιστεί απο την αστυνομία εναντίον μας, να δείξουμε οτι οι αναρχικοί δεν είμαστε όπως θέλουν καποιοι να παρουσιάζουν, και αυτό φάνηκε με τα χειροκροτήματα του κόσμου…..
Ενταση υπήρξε και στα γραφεια του “Κ”ΚΕ, οπου υπήρχαν αμπάρωμένοι σταλινοτραμπούκοι ‘ετοιμοι με παλούκια στα χέρια και μισοκατεβασμένα ρολλά να υπερασπίσουν το κόμμα….
Μαζι με τους μπατσους το πήρανε και αυτοί το μήνυμα τους…
Μετά την πορεία αποχώρησαν πρωτοι όσοι είχανε κατέβει με λεωφορεία και έμειναν πισω όσοι ήτανε με μηχανάκια οπου ξεκίνησαν μηχανοκίνητη πορεία κατα τη διάρκεια της οποίας χτυπήθηκαν με μπογιές και πέτρες γραφεία και μηχανήμτα του εφοπλιστή που εμπλέκεται στην δολοφονία
Περίπου 400-450 άτομα συγκεντρωθήκαμε, και με χαρά είδαμε και μερικά παιδιά απο το Πέραμα που δεν έχουνε σχεση με τον αναρχικο χωρο και μερικούς εργάτες της ζώνης να στέκονται δίπλα μας και απέναντι απο τα κοπρόσκυλα που σήμερα φύλαγαν τα εφοπλιστικά γραφεία
Κρίμα όπως λέει και ο απο πανω συντροφος που πολλοί επέλεξαν να ακούσουν την μουσικούλα τους στην εξοχή παρά να συμμετέχουν σε μια δράση απέναντι σε μια μαζική εργατική δολοφονία.
μπραβο ρε παιδια.αξιεπαινη κινηση και μαλιστα αυτη την “δυσκολη” περιοδο.επιτελους,να δημιουργησουμε δικες μας καταστασεις,να χτισουμε αληθινες κι επικινδυνες σχεσεις.πανω απ ολα,βεβαια,επιτελους, να παψει αυτος ο βαρβαρος φορος αιματος που εισπρατουν αδιστακτα τα αφεντικα. μακαρι να μπορουσαμε να ειμαστε κι εμεις εκει να βιωσουμε αυτες τις μοναδικες εμπειριες και να μοιραστουμε τετοια συναισθηματα.καλη δυναμη και μακαρι να διατηρηθει,και γιατι οχι να διευρυνθει,μια επαφη με ολους αυτους τους ανθρωπους.το εχουμε ολοι και ολες αναγκη.
επειδη γραφω πρωτη φορα, μπραβο
για την καλη δουλεια γενικοτερα και για τον τροπο που χειριζεστε εδω τα διαφορα.
τα λεμε στον φυσικο μας χωρο,εκει που αναγνωριζουμε τους εαυτους μας…
Χαίρομαι που η ίδια η πραγματικότητα ήρθε να απαντήσει σε όλους όσους από τα σαλόνια τους πιστεύουν ότι η αναρχία είναι μόνο τα μπάχαλα. Μπράβο σε όλους όσους βρέθηκαν εκεί και για εμάς που δεν τα καταφέρουμε τι να πω.. ελπίζω την άλλη φορά να μην επιτρέψουμε στους καναπέδες μας να μας καταπιούν και να είμαστε εκεί.
Το χρειαζόταν το Πέραμα και ο αναρχικός χώρος γενικά. Ας ξανακερδιθεί ο δρόμος από όλους μας.