Την Δευτέρα 29 Σεπτέμβρη 400 περίπου άτομα ξεκίνησαν από την πλατεία Εσταυρωμένου συμμετέχοντας στην πορεία διαμαρτυρίας που διοργάνωσε ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ) προς το κέντρο της Αθήνας ενάντια στα περιβαλλοντικά τεκταινόμενα στο Θριάσιο Πεδίο. Παραθέτουμε σχετικό απόσπασμα από το ιστολόγιο της Διαρκούς Κίνησης για την υπεράσπιση των Δασών και Αλσών Χαϊδαρίου:
“Πραγματοποίησε λοιπόν ο ΑΣΔΑ χθες την περίφημη «Ελευσίνια πορεία» για τη διάσωση του περιβάλλοντος στην Δυτική Αττική. Ναι ο ίδιος ΑΣΔΑ που δενδροφυτεύει Απρίλιο – Μάϊο το Ποικίλο για να φροντίσει να μη μείνει ούτε κλαράκι που να μην ξεραθεί στην επερχόμενη ζέστη. Ο ίδιος που δεν είναι ικανός να τοποθετήσει μια μπάρα στον δασικό δρόμο δίπλα από το γνωστό «κέντρο ψυχαγωγίας», ο ίδιος που αφήνει τις υπόλοιπες να ρημάζουν δημιουργώντας δρόμους – κέντρα υποδοχής απορριμματοφόρων μέσα στα δάση μας, ο ίδιος που μας έχει προσφέρει τόσες και τόσες «ομορφιές» στη περιοχή μας. Μαζί του βέβαια και όλη η γνωστή «αθώα» παρέα των «επαναστατών» τοπικών δημάρχων, βουλευτών και νομαρχέων που όπως σωστά σχολίασε κάποιος με το ένα χέρι υψώνουν την γροθιά και με το άλλο υπογράφουν την καταστροφή μας. Οι ίδιοι που αφήνουν τον Σκαραμαγκά να λειτουργεί κανονικότατα σαν λιμάνι, ενώ την ίδια στιγμή «διαμαρτύρονται» για αυτό ακριβώς! Οι ίδιοι που είναι έτοιμοι να αποδεχτούν την μεταφορά των δεξαμενών από το Πέραμα στην ήδη κατεστραμμένη λίμνη Κουμουνδούρου και στους πρόποδες του Ποικίλου. Αυτοί που υπογράφουν την επέκταση των ΕΛΠΕ και αδυνατούν ή αρνούνται να αντιδράσουν στις διεκδικήσεις κάθε μορφής «Αγίων» στο Ποικίλο Όρος. Αυτοί που κάνοντας τις αθώες περιστέρες με περίσσια υποκρισία και θράσος υψώνουν τους τόνους ενάντια σε αυτούς που φέρνουν την ολική καταστροφή στην Δυτική Αττική”. (xaidari.blogspot.com)

Το δόγμα της ανάπτυξης μέσα στο πλαίσιο του αστικού πολιτισμού είναι συνώνυμο με την καταστροφή του ανθρώπου και του περιβάλλοντος. Οι διάφοροι “αναπτυξιακοί σύνδεσμοι” και οι διάφορες “δημοτικές αναπυξιακές εταιρίες” είναι πρωταγωνιστές στην διαχείριση της καπιταλιστικής λεηλασίας των περιοχών της αρμοδιότητάς τους. Όσον αφορά περιπτώσεις αντιπαλότητας όπως και αυτή στο προκείμενο σε σχέση με το Θριάσιο Πεδίο, δεν είναι τίποτε άλλο από σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των μηχανισμών “ανάπτυξης” όπου το επίδικο ενδύεται με αμφιβόλου περιεχομένου χαρακτηρισμούς όπως “ορθολογική διαχείριση του περιβάλλοντος”. Πρόκειται για ρητορικά τεχνάσματα με σκοπό την κοινωνική συσκότηση γύρω από τα πραγματικά αίτια των συγκρουόμενων ενδοεξουσιαστικών συμφερόντων.

Οι άνθρωποι λοιπόν από το Χαϊδάρι διατυπώνουν με σαφήνεια στην περίπτωση του Θριάσιου Πεδίου τα κραυγαλέα επιφαινόμενα αυτής της αντιπαλότητας, τα χυδαία “διαδημοτικά” κολπάκια εκμαίευσης κοινωνικής νομιμοποίησης…