Τη στιγμή που οι πολιτικοί διαχειριστές του ελληνικού καπιταλισμού δηλώνουν ότι αναμένουν το «τσουνάμι» της διεθνούς οικονομικής κρίσης, το πρόβλημα διευθετείται ήδη, όπως είναι φυσικό εξάλλου, προς το μέγιστο συμφέρον του πιο επιθετικού μεγάλου κεφαλαίου. Με τα τρέχοντα δεδομένα αυτοί που πρόκειται να πληγούν από την κρίση είναι οι μισθωτοί (και στην εργασιακή συνθήκη αλλά και ως φορολογούμενοι) και οι μικρομεσαίοι.

[Μια επισήμανση για την περιοχή μας. Η λιτότητα αλλά και το ξήλωμα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι μια κατεύθυνση που βρίσκεται, έτσι κι αλλιώς, στις προοπτικές των κυρίαρχων επιλογών για το Αιγάλεω. Έχουμε αποτυπώσει και τεκμηριώσει πολλές φορές αυτήν την προοπτική που χαρακτηρίζει την φιλοσοφία του «Αιγάλεω που αλλάζει». Η τρέχουσα κρίση λοιπόν πρόκειται απλά να επιταχύνει αυτές τις αλλαγές. Τα μεγακαταστήματα λιανικής πώλησης που έχουν εγκατασταθεί στην περιοχή και θεωρούνται πυλώνας της καπιταλιστικής της αναδιαμόρφωσης, είναι μια βάση της «πραγματικής οικονομίας» που όχι μόνο δεν έχει πληγεί αλλά ενισχύεται μεσούσης της κρίσης. Θα κλείσουν σπίτια και θα ξεπουληθούν σύμφωνα με τις νέες αντικειμενικές αξίες αλλοιώνοντας την ταξική σύνθεση της περιοχής. Θα κλείσουν τα μικρομάγαζα της γειτονιάς για να αντικατασταθούν –αν αντικατασταθούν- από υποκαταστήματα μεγάλων αλυσίδων λιανικής υπό καθεστώς φρανσάιζ και συνακόλουθα υπό ενός δυσμενούς καθεστώτος εργασιακών σχέσεων]

Εκείνο που επιταχύνει την επιθετικότητα του καπιταλισμού -και προφανώς οξύνει τον κοινωνικοταξικό ανταγωνισμό- είναι η διαδικασία κοινωνικοποίησης του χρέους των τραπεζών. «Κρατική στήριξη» του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν σημαίνει τίποτε άλλο από το ότι οι ίδιοι οι φορολογούμενοι στηρίζουν τις τράπεζες που με τη σειρά τους θα συνεχίζουν απτόητες την αμετροεπή τους τοκογλυφία.

Εντυπωσιακές εξελίξεις: θα πληρώνουμε λοιπόν από δω και πέρα και τους τόκους στους τοκογλύφους αλλά και τις συνέπειες της δικής τους κερδοσκοπικής χυδαιότητας!