Μετά την κρατική δολοφονία πακιστανού μετανάστη και τον τραυματισμό 15 άλλων τα χαράματα της 26 Οκτώβρη στο μεγαλύτερο ελληνικό στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Πέτρου Ράλλη συγκροτήθηκε πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών για τον συντονισμό σχετικών δράσεων αλληλεγγύης. Η πρωτοβουλία αυτή παρακολουθώντας τα τερτίπια των κρατικών υπηρεσιών που άλλαξαν ημερομηνίες εξυπηρέτησης για να διαχειριστούν ενδεχόμενη κρίση μετά την δολοφονία, αποφάσισε την διοργάνωση συγκέντρωσης-παρέμβασης επί της Π.Ράλλη σήμερα το πρωί στις 8. Οι εκατοντάδες πακιστανοί μετανάστες είχαν στηθεί και πάλι στην ουρά από χτες το βράδυ για να εξυπηρετηθούν τελικά μόλις 50 από αυτούς στις 9 σήμερα το πρωί. Περίπου 50 σύντροφοι και συντρόφισσες κρέμασαν τα πανώ.

Στη συνέχεια απλώθηκαν στην Πέτρου Ράλλη για να μοιράσουν κείμενο στα ελληνικά, αγγλικά και πακιστανικά σχετικό με την κρατική δολοφονία:

Άλλος ένας νεκρός στον πόλεμο κατά των προσφύγων και των μεταναστών, στον πόλεμο κατά των πληβείων.

Το προηγούμενο Σάββατο σε αυτούς εδώ τους δρόμους ο Μοχάμεντ δολοφονήθηκε και 15 άνθρωποι πήγαν στο νοσοκομείο κατά τη διάρκεια κυνηγητού και ξυλοδαρμών από την ελληνική αστυνομία. Όσο κι αν επιμένει η αστυνομία για το αντίθετο όλα αυτά δεν έγιναν τυχαία. Η αλήθεια είναι ότι ο Μοχάμεντ, οι 15 τραυματισμένοι μετανάστες, οι εκατοντάδες μετανάστες που πνίγονται και σκοτώνονται στα σύνορα της Ελλάδας, όλοι όσοι φυλακίζονται και βασανίζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας είναι θύματα ενός και του ίδιου πολέμου. Του στρατιωτικού και οικονομικού πολέμου που έχουν κηρύξει τα πιο αιμοβόρα ισχυρά κράτη ενάντια στους πληθυσμούς της Μέσης Ανατολής , της Κεντρικής Ασίας και της Αφρικής.

Μπορεί οι εχθροπραξίες και η λεηλασία να εξελίσσονται στην Μέση Ανατολή την Κεντρική Ασία και την Αφρική αλλά οι νεκροί, οι τραυματίες και οι απόκληροι αυτού του πολέμου φτάνουν ως τις «ανεπτυγμένες χώρες» σπρωγμένοι από τη “μοίρα” της προσφυγιάς. Όμως, τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά δεν αφήνουν τίποτε να περάσει ανεκμετάλλευτο. Οργανώνονται όλο και περισσότερο για να εκμεταλλευτούν εντατικότερα τους ξεριζωμένους -από την πόλεμο ή την αφαίμαξη- πληβείους και στις λεγόμενες «χώρες υποδοχής». Δεν δίνουν άσυλο και δυσκολεύουν τις διαδικασίες έκδοσης και ανανέωσης χαρτιών για να κρατούν τους μετανάστες στην παρανομία κι έτσι στο έλεος των αφεντικών στα εργοστάσια και τα χωράφια, στο έλεος της αστυνομίας να τους πιάνει και να τους απελαύνει ανά πάσα στιγμή.

Ας μην νομίζουν όμως πρόσφυγες και μετανάστες ότι ο πόλεμος αυτός δεν ενδιαφέρει ούτε και αφορά τους ντόπιους καταπιεσμένους. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι οι πολιτικές καταστολής και υποδούλωσης που εφαρμόζονται στους μετανάστες δεν αργούν να εφαρμοστούν και στους ντόπιους εργάτες, άνεργους, φτωχούς κι αποκλεισμένους.

Σε αυτόν τον πόλεμο δεν μπορεί να σταθεί ο καθένας μόνος του απέναντι στην Εξουσία. Ας σταθούμε όλοι μαζί ο ένας δίπλα στον άλλο χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς σε έλληνες και ξένους.

Σε αυτόν τον πόλεμο η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Το ενδιαφέρον από μεριάς πακιστανών μεταναστών για το κείμενο ήταν αναμενόμενο. Μετά από λίγη ώρα μετακινηθήκαμε από την πλατεία όπου είχε εξελιχθεί η συγκέντρωση και στηθήκαμε μπροστά ακριβώς από το κάτεργο φωνάζοντας συνθήματα αλληλεγγύης στους έγκλειστους μετανάστες.

Στην άλλη πλευρά της Πέτρου Ράλλη και επί της Σαλαμινίας βρίσκονταν συγκεντρωμένοι εκατοντάδες μετανάστες που είχαν αρχίσει να εγκαταλείπουν την ουρά μια και δεν επρόκειτο να εξυπηρετηθούν. Ειδοποιημένοι από άλλους πακιστανούς μετανάστες για την παρουσία μας μπροστά από το κάτεργο συγκροτήθηκαν σε μια μεγάλη αυθόρμητη πορεία και ήρθαν να ενωθούν μαζί μας.

Η Π. Ράλλη έκλεισε. Τα συνθήματα δυνάμωσαν, οι γλώσσες πλήθυναν και η ανταπόκριση από τους έγκλειστους ήταν συγκινητική.

Οι μετανάστες μας ενημέρωσαν για την κατάσταση που είχε προηγηθεί την προηγούμενη νύχτα και που εμείς δεν γνωρίζαμε. Και πάλι ξυλοδαρμοί και συλλήψεις με μια δημοκρατία να συνεχίζει ακάθεκτη τις αιματηρές της συνήθειες θεωρώντας, προφανώς, ότι η δολοφονία και οι τραυματισμοί δυο μόλις εβδομάδων πριν είχαν χωνευτεί κοινωνικά. Το έμπρακτο περιεχόμενο της μεγάλης πλέον και απειλητικής συγκέντρωσης διαμόρφωσε τις αιχμές της. Να αφεθούν ελεύθεροι επί τόπου οι 2 συλληφθέντες της προηγούμενης νύχτας και να δοθεί σειρά προτεραιότητας σε όλους τους παρευρισκόμενους πακιστανούς μετανάστες προκειμένου να τακτοποιήσουν τα χαρτιά τους.

Μετά από περίπου 2 ώρες, στις 12 και κάτι απελευθερώθηκαν οι δύο συλληφθέντες. Τα σημάδια στα σώματά τους εμφανή. Αδιάψευστα δείγματα “ειλικρινούς φιλοξενίας” ευρωπαϊκού επιπέδου με την βαρβαρότητα να ποτίζει το ψέμα της κυρίαρχης “δυτικής” αστικής αξίωσης της ζωής.

Δεν άργησαν να φανούν βέβαια ο “πρόεδρος” και τα “κανάλια”. Ο μεν Τζ. Ασλάμ ζήτησε φυσικά αμέσως να ανοίξει ο δρόμος και μετά την άρνηση των παρευρισκομένων πακιστανών να υπακούσουν κατάφερε μετά από πολύωρη διαπραγμάτευση να εκτονώσει την κατάσταση μεταφέροντας τον διάλογό του με τους αρμοδίους την Δευτέρα. Υποσχέθηκε να αυξηθεί ο αριθμός των εξυπηρετούμενων για το άσυλο. Όσον αφορά τα “κανάλια” πήραν τα πλάνα τους, τράβηξαν τον πρόεδρο, ρώτησαν έμαθαν και πήγαν από κει που ήρθαν για να κόψουν και να ράψουν την κουρελού μιας ακόμη στρεβλής ενημέρωσης για το γεγονός.

Στη σχέση μας με τους πακιστανούς μετανάστες τίποτε δεν θα είναι όπως πριν. Σταθήκαμε μαζί κατοχυρώνοντας την πιο δυνατή σχέση με τους πιο ριζοσπαστικούς ανάμεσά τους. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μια συλλογική υποδομή ώστε να αναδειχτεί η έμπρακτη σχέση αλληλεγγύης με τους μετανάστες μέσα στην συγκυρία, να συνδιαμορφώσουμε το επίδικο και η πράξη θεωρούμε ότι δικαίωσε την προσδοκία μας.

Η δημοκρατία με την πλάτη στον τοίχο…

Όλα συνεχίζονται…