οι πολέμιοι της εξεγερσιακής ευαισθησίας

Είναι γεγονός ότι ο Γ. Μηλιός δυσκολεύει με τις αναλύσεις του τις ομάδες διαφώτησης του ΚΚΕ μια και δομιστής μαρξιστής ων έχει απέναντί του γιαλαντζί μαρξιστές μικροαστούς. Αυτά, ωστόσο, αφορούν τις έριδες της αριστεροσύνης. Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι ότι στο πλασίο της αντιπαλότητάς τους ο Ριζοσπάστης έγραψε:
Πού βρήκαν οι Μηλιοί το ανάστημα να κατηγορούν το ΚΚΕ για έλλειψη επαναστατικότητας; Κι όμως έχουν αυτό το θράσος! Κι ας είναι βέβαιο ότι με τέτοιες τοποθετήσεις σαν του Μηλιού, θα είναι σύμφωνες και οι υπηρεσίες που κατευθύνουν τους κουκουλοφόρους να σπάζουν βιτρίνες για να νιώθει καλά η αστική εξουσία. Οι δήθεν αντιεξουσιαστές λουστραδόροι του συστήματος. Το πρόβλημα, λέμε και πάλι, βρίσκεται στην ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Επαίρεται, που χαϊδεύει τα αφτιά των κουκουλοφόρων”.

Αυτά γράφει το θλιβερό ΚΚΕ. Στη σημερινή “Αυγή”, ωστόσο, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διατυπώνει:
Και με τη βία; Τί γίνεται με τη βία; Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον ερώτημα, διότι η βία του Δεκέμβρη έγινε αφορμή για τη μητέρα όλων των σπεκουλών. Τον Δεκέμβρη λοιπόν είχαμε δυο είδη βίας. Από τη μια τη βία των παιδιών που πέταγαν νεράτζια (άντε και καμιά πετρούλα) στα όργανα της τάξης που είχαν μόλις δολοφονήσει το συμμαθητή τους, των παιδιών που αμύνονταν νομίμως απέναντι στα ίδια όργανα που τα χτύπαγαν αλύπητα με τα γκλομπ και τα ψέκαζαν σαν τη μικρή Τερέζα. Κι από την άλλη τη βία της φωτιάς και της βαριοπούλας, η οποία εκδηλώθηκε από ομάδες που θεωρούσαν ότι σπάζοντας και καίγοντας θα αφυπνήσουν τις μάζες και τελικά το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να βλάψουν, εκόντες άκοντες, την υπόθεση του Δεκέμβρη. Οι δυνάμεις του νόμου και της τάξεως, του ΚΚΕ συμπεριλαμβανομένου, έκαναν που λέτε την εξής λουμπινιά. Πήραν την εύλογη βία των μαθητών και των φοιτητών, την ταύτισαν αυθαίρετα με την τυφλή βία των οργανωμένων ομάδων και ζήτησαν από τις πολιτικές δυνάμεις να καταδικασουν τη βία οπόθεν κι αν προέρχεται, να καταδικάσουν εντέλει τους μαθητές και τους φοιτητές. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να τσουβαλιάσει δικαίους και αδίκους και ευτυχώς, παρά την ανυπόφορη πίεση, δεν το έκανε.”

Θα μπορούσε να είναι απλά διασκεδαστικό το να γινόμαστε, ως αναρχικοί και αντιεξουσιαστές, το απόλυτο κακό που προσπαθεί να αποποιηθεί σύσσωμη η αριστερά, ευθυγραμμισμένη με τις επιταγές του Καρατζαφέρη και του Μαρκογιαννάκη. Πρόκειται, ωστόσο, για μια επικίνδυνη χυδαιότητα. Η συμπύκνωση μιας πολιτικής αντίληψης στην “κουκούλα”, χωρίς την παραμικρή αναγωγή ας πούμε στο παράδειγμα των Ζαπατίστας (ούτε ο Βελόπουλος δεν τους κατηγορεί για την “κουκούλα”; περίεργο δεν είναι;), τα ιδεολογικά ψεύδη και οι φτηνές συκοφαντίες ενάντια στις “οργανωμένες ομάδες” των αναρχικών, η αριστερή πάλη για την περιχαράκωση μιας πολιτικής αντίληψης δεν σημαίνει τίποτε άλλο από απόπειρα περιθωριοποίησης και ποινικοποίησής της. Οι ανύπαρκτοι τον Δεκέμβρη, οι άθλιοι χειραγωγοί, οι ποδηγέτες κάθε εξεγερσιακής ευαισθησίας διαγκωνίζονται για το ποιός θα χριστεί ο καλύτερος αμύντωρ της μικροαστικής κανονικότητας. Φυσικά, αυτές οι τακτικές έχουν κάνει πολλούς ανθρώπους να απηυδήσουν με μια αριστερά που προσπαθεί με κάθε τρόπο να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα στο βωμό των άθλιων εκλογικών παιχνιδιών και των δημοσκοπήσεων. Γι’ αυτό τόσες χιλιάδες άνθρωποι κατεβαίνουν στους δρόμους μαζί με τους “κουκουλοφόρους” και τις “οργανωμένες ομάδες τυφλής βίας”…
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι ο ιδεολογικός πόλεμος σύσσωμης της αριστεράς πρόκειται να μένει αναπάντητος.

Για τους γύπες της Δημοτικής Αστυνομίας

Τον τελευταίο μήνα, και μαζί με τον ερχομό της άνοιξης, έχουν κάνει και πάλι την εμφάνισή τους, στους δρόμους του Αιγάλεω, οι γύπες της Δημοτικής Αστυνομίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουμε αναφορά στη μίζερη αυτή κατασταλτική-εισπρακτική συμμορία. Μια συμμορία επανδρωμένη από ανθρωπάκια -ανθυπομπάτσους- που τις περισσότερες φορές αντλούν από τη στολή και την εξουσία προεκτάσεις της μικροαστικής τους ματαιοδοξίας: δημόσιοι υπάλληλοι χωρίς ιστορική προϋπηρεσία εξουσιαστικού κύρους, που αν δεν τους σεβόμαστε θα προσπαθήσουν πολύ να τους φοβόμαστε…

Αυτή η ένστολη συμμορία, πέρα από το αξιολύπητο λειτούργημα του να περιφέρεται και να κόβει κλήσεις σε σταθμευμένα αυτοκίνητα, τον τελευταίο καιρό επιδίδεται σε νταηλίκια, σε σόου μαγκιάς που εκτυλίσσονται σχεδόν καθημερινά στην πλατεία του ΜΕΤΡΟ όπου μετανάστες μικροπωλητές απλώνουν τις πραμάτειες τους. Δεν φτάνει λοιπόν σ’ αυτά τα ανθρωπάκια μόνο το ότι η ίδια τους η παρουσία (ακόμη και όταν εποχούμενοι περνούν φευγαλέα από την κεντρική πλατεία) κάνει τους μετανάστες να μαζεύουν όπως όπως τις πραμάτειες τους και να τρέχουν φοβισμένοι. Και ας μην έχουν σκοπό να τους συλλάβουν. Σκοπός τους είναι να κάνουν παραστάσεις τσαμπουκά, στέκονται στη μέση της πλατείας και φωνάζουν μηρυκάζοντας την θρασυδειλία τους: “Ξέρεις πώς θα σε πάρουν αν σε ξαναδώ εδώ” ή “Μην με κοιτάζεις έτσι γιατί ξέρεις που θα βρεθείς”. Έπειτα, με το ύφος της ευχαρίστησης που τους προσέδωσε το κραυγαλέο τους Τίποτα, περιφέρονται σε όλη την πλατεία φαντασιώνοντας, αν όχι δάφνες και χειροκροτήματα από τους περαστικούς, τουλάχιστον ένα νεύμα κοινωνικής αποδοχής.

Γλίσχρες ασκήσεις! Του εξευτελισμού, της περίσσιας μαγκιάς και του καβατζωμένου τσαμπουκά, των ειρωνικών χαμόγελων που τρέφονται από πράξεις ταπείνωσης . Πρόκειται για την αίσχιστη μιζέρια του να ρίχνεις σφαλιάρες στους ανυπεράσπιστους, να τους προσβάλλεις και να τους ταπεινώνεις, να τους τρομάζεις και να παίζεις με τη δυστυχία τους και αυτό να σημαίνει ότι «κάνεις καλά δουλειά σου». Εξάλλου, και οι ναζί στη δίκη της Νυρεμβέργης δήλωναν ότι «εκτελούσαν εντολές» στα κρεματόρια…

Μάλιστα… Όταν λοιπόν αυτά τα ανθρωπάρια, θα διαπομπεύονται κοινωνικά ας γνωρίζουν ότι δεν είναι «δουλειά» να παίζεις με την δυστυχία των άλλων. Είναι επιλογή και ως τέτοια θα αντιμετωπιστεί…

Διάλογος με έναν κομμουνιστή

Blogger Ο/Η Εφημερίδα Αιγάλεω είπε…

Θέλω να γράψετε αναλυτικά, τι εννοείτε στείρο λαϊκισμό, γιατί δεν το “πιάνουμε” (αναφερόμαστε στο κείμενο “Τα ψηφαλάκια τής Αλέκας”. Επαναλαμβάνουμε, αναλυτικά.

28 Απρίλιος 2009 9:46 πμ

Ανώνυμος Ο/Η κ. από την πρωτοβουλία είπε…

Στείρος λαϊκισμός είναι, αν ξεκινήσουμε με τα βασικά παραδοσιακά του ΚΚΕ, το σύνθημα: ψωμί, δουλειά, προκοπή. Η προκοπή για τον προλεταριακό κόσμο δεν ήταν και δεν είναι άλλο από το πέρασμα στην μικροϊδιοκτησιακή κουλτούρα του μικροαστισμού. Προκοπή σημαίνει: Ένα δικό μας σπίτι, μια δική μας δουλειά, ένα αυτοκίνητο, ένα εξοχικούλι, το ένα παιδί μας γιατρός, το άλλο δικηγόρος κ.ο.κ. Κι όλα αυτά με μια “εντιμότητα” και “παληκαριά” που παραπέμπει απευθείας στον λαΪκισμό τύπου Ξανθόπουλου και Καζαντζίδη. Η στειρότητα αυτού του τύπου λαϊκισμού είναι στο ότι κρίνεται εκ του αποτελέσματος αντεπαναστατική και εστιάζει στο στενό συμφέρον του κομματικού μηχανισμού και μόνον. Στο ίδιο επίπεδο κινείται και το φρέσκο σύνθημα των ημερών: “τιμωρείστε τους με ψήφο στο ΚΚΕ”. Δηλαδή, επικέντρωση και πάλι στο στενό συμφέρον του κομματικού μηχανισμού ενεργοποιώντας καθαρά μικροαστικά κριτήρια για την “τιμωρία”, μια φτηνή και ιδεολογικά ιδιοτελή ερμηνεία του καφενοβιακού -πολιτικά αδρανούς και αμφιλεγόμενου- λαϊκισμού του τύπου: “μαυρίστε τους”. Και πάλι η στειρότητα αυτού του τύπου λαϊκισμού είναι ότι δεν συνεισφέρει σε τίποτα στην διαμόρφωση μιας έστω στοιχειωδώς αντικαπιταλιστικής λαϊκής συνείδησης.

ΥΓ. Για περαιτέρω ανάλυση χρειαζόμαστε περισσότερο χώρο από αυτόν που προσφέρεται στα σχόλια. Εκείνο πάντως που προκαλεί εντύπωση είναι ότι στάθηκες στον στείρο λαϊκισμό. Αυτό σημαίνει ότι απλά κατανοείς τα άλλα που αναφέρονται στην ανάρτηση (φτηνή ρητορική, πειθαρχία στο Κόμμα) ή τα αποδέχεσαι;

28 Απρίλιος 2009 12:28 μμ

Blogger Ο/Η Εφημερίδα Αιγάλεω είπε…

Γράφετε ότι το ΚΚΕ θέλει: “Ένα δικό μας σπίτι, μια δική μας δουλειά, ένα αυτοκίνητο, ένα εξοχικούλι, το ένα παιδί μας γιατρός, το άλλο δικηγόρος κ.ο.κ.”
Λυπάμαι. Διαβάστε τις θέσεις του. Ίσως είχαν δίκο κάποιοι που μού είπαν ότι σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να ανοίξω διάλογο μαζί σας.
Παρά το ότι, κι εγώ και οι συνεργάτες μου έχουμε προβάλει τις θετικές προς την επίλυση τών προβλημάτων θέσεις σας, την ιστοσελίδα σας, τις κινητοποιήσεις σας κ.λπ. και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε γιατί έτσι είναι το σωστό. Αυτή τη στάση έχουμε προς τον οποιονδήποτε.
Αυτό το “Ψωμί, δουλειά, προκοπή” το βρήκατε σε έντυπο προ τού ’40 ή μετά; Διαβάστε παιδιά, διαβάστε. Έχετε μείνει πολύ πίσω. Τα συνθήματα τώρα είναι: ανυπακοή, απειθαρχία, όχι στον ευρωμονόδρομο, να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση τού κεφαλαίου, εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη, την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία, Νόμος το δίκιο τού εργάτη.
Στον Ριζοσπάστη τής 9ης Απριλίου, στον κύριο υπότιτλο, γράφει: “Εμείς θα είμαστε με αυτούς που εσείς λέτε ταραξίες. Τους απεργούς, τους εργάτες, τους φτωχούς αγρότες”. Και στον κύριο τίτλο: “Νόμος το δίκιο τού εργάτη. Αυτό υπηρετεί το ΚΚΕ”.
Όσον αφορά τις λέξεις “στείρος λαϊκισμος” έμεινα περισσότερο σ’ αυτές και όχι στο “φτηνή ρητορική” και “πειθαρχία στο κόμμα”, γιατί άλλοι χώροι, άκρα συντηρητικοί, και όχι ο αναρχικός, τις χρησιμοποιούν.
Όσον αφορά τις εξεγέρσεις, που γράφει κάποιος ανώνυμος στις 7 Απριλίου, τις έζησα το 80, όταν ήμουν ήμουν μέσα στο Πολυτεχνείο και έβλεπα από ψηλά κάποιους μαυροντυμένους να είναι δίπλα στις αύρες που μας είχαν πνίξει στο δακρυγόνο, όσους είμασταν στην κατάληψη, όπου δεν σπάγαμε και δεν καταστρέφαμε, αλλά διαμαρτυρόμασταν για τους φόνους τού Κουμή και τής Κανελλοπούλου που έγιναν στην τότε πορεία τού Πολυτεχνείου.
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα ακόμα για άλλες παρόμοιες καταστάσεις στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην Αθήνα (κατά την επίσκεψη Κλίντον), αλλά για κάποιους συγκεκριμένους λόγους δεν το κάνω.

3 Μάϊος 2009 1:08 πμ

Ανώνυμος Ο/Η κ. από την πρωτοβουλία είπε…

Καταρχήν ,αν αυτοί που σου γνέψαν να μη διαλέγεσαι μαζί μας είχαν δίκιο, δεν έχει νόημα η συνέχεια διαλόγου που επιχειρείς.
Στην προηγούμενη απάντησή μου γράφω: ας αρχίσουμε από τα “παραδοσιακά” όπερ μπορεί και να σημαίνει δεκαετία ’80 (κι όχι του ’40-αυτή είναι φτηνή ρητορική). Ήθελα να κάνω μια γραμμική ιστορική παραβολή του κκεδικου στείρου λαϊκισμού. Δεν έγραψα πουθενά ότι μόνο αυτά είναι τα συνθήματα του ΚΚΕ. Οπότε δεν έχει και νόημα να μου παραθέτεις όλη τη συνθηματολογία. Απαντώντας σε συγκεκριμένη ερώτησή σου συνέχισα με το τωρινό και φρέσκο προεκλογικό σύνθημα του ΚΚΕ: “τιμωρήστε τους”. Και εξήγησα ότι και αυτό είναι στείρος λαϊκισμός γιατί μόνο αυτό μου ζήτησες εξαρχής να σου εξηγήσω. Το κατά πόσο το ΚΚΕ παίζει με τον μικροαστισμό και ερωτοτροπεί με τον συντηρητισμό για να εξασφαλίζει την διαιώνιση του μηχανισμού του είναι γνωστόν τοις πάσι. Μπορείς να συγκρίνεις τον προοδευτισμό του συνόλου των συνθημάτων του όταν τα προβάλλεις πάνω σε βουλευτές τύπου Κανέλη, Γκλέτσου, Καφαντάρη! Από την άλλη συνθήματα του στυλ: “ανυπακοή” και “απειθαρχία” ας τα κραδαίνει το ΚΚΕ στην ελληνική κοινωνία γιατί αυτές οι λέξεις είναι απαγορευμένες εντός του κόμματος. Μιας και είσαι της γενιάς του 80 και αιγαλιώτης ή θά’ πρεπε να ξέρεις την περίπτωση Τάσου Σκορδάκη ή θάπρεπε να τρέξεις αμέσως να τη μάθεις.
Τη μέρα της δολοφονίας Κουμή και Κανελοπούλου τα επεισόδια άρχισαν έξω από τη Βουλή από το ΚΚΕ-ΜΛ κι όχι από τους αναρχικούς. Τώρα οι αναφορές που κάνεις για το Πολυτεχνείο όπου κλείστηκες εσύ (αλήθεια γιατί και με ποιούς;) και από όπου έβλεπες ασφαλίτες μαζί με την αστυνομία είναι παντελώς άστοχο. Εκτός αν θέλεις να κάνεις αντιπαραβολές με το σήμερα και προσπαθείς να μας πεις ότι είμαστε κι εμείς κάτι σαν ασφαλίτες (!!!) Κρίμα! Πρόκειται για εξαρχής ατυχές σου εμπαθές σχόλιο που εκτός του ότι εθελοτυφλεί σκοπό έχει να μας προσβάλλει με φτηνό κιόλας τρόπο.

ΥΓ. Δεν ζητήσαμε από κανένα να αναπαράγει το λόγο μας. Ούτε από την εφημερίδα σας. Το κάνουμε εδώ και χρόνια μόνοι μας με πολλούς τρόπους. Το ότι, ωστόσο, δημοσιεύετε επιλεκτικά την άποψή μας εκεί όπου εσείς θεωρείτε ότι κρίνεται σε θετική κατεύθυνση, είναι θέμα που πρέπει να απασχολήσει την ποιότητα των δημοσιεύσεών σας. Αλλά όχι και να μας ζητάτε το λόγο γιατί δεν χωράμε στην δική σας ιδεολογία και τολμάμε την κριτική…

3 Μάϊος 2009 3:13 μμ

Ανώνυμος Ο/Η Εφημερίδα Αιγάλεω είπε…

Γραφεις: “Τώρα οι αναφορές που κάνεις για το Πολυτεχνείο όπου κλείστηκες εσύ (αλήθεια γιατί και με ποιούς;) και από όπου έβλεπες ασφαλίτες μαζί με την αστυνομία είναι παντελώς άστοχο”.
Το γιατί στο έγραψα, μάλλον δεν γίνομαι αντιληπτός.
Το με ποιους δεν το γνωρίζεις; Για απάντησε σ’ αυτό, γιατί αν υπάρχει έλλειμμα πληροφόρησης, δεν θα μπορέσουμε να συνεννοηθούμε. Και δεν σου έγραψα “ασφαλίτες” αλλά για μαυροντυμένους ανενόχλητους, κάτι που έζησα από πρώτο χέρι και στη Θεσσαλονίκη και ΕΙΔΙΚΑ στην επίσκεψη Κλίντον. Μετά τα συμβάντα στη Θεσσαλονίκη, είχα βάλει πηχιαίο τίτλο “Τα προβοκατοροΣημιτοΧρυσοχοϊδάκια” γιατί ενώ εμάς που είχαμε πάει απ’ όλη την Ελλάδα μας είχαν από κοντά, στον παραδίπλα κεντρικό δρόμο δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο, δεν πλησίασε αστυνομία.
Θα ‘θελα απαντήσεις για όλα αυτά, για να σου συνεχίσω και με τα άλλα που γράφεις, περί Τάσου κ.λπ.
Και δεν σου “ζήτησα τον λόγο” όπως γράφεις, εμείς στην Αριστερά διάλογο κάνουμε, προσπαθούμε να πείσουμε για τις θέσεις μας, δεν έχω αντιπαλότητα με τους αναρχικούς και κάποιοι από σας το ξέρετε αυτό, και δεν θέλω να επεκταθώ ΕΙΔΙΚΑ σ’ αυτό ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

3 Μάϊος 2009 4:14 μμ

Ανώνυμος Ο/Η κ. από την πρωτοβουλία είπε…

Στο πολυτεχνείο έχω κλειστεί εγώ προσωπικά πολλές φορές (όπως κι εσύ το 1980…)και δεν έχει πέσει στην αντίληψή μου η ύπαρξη “χαϊδεμένων” παιδιών απο την αστυνομία. Πολλά μπορείς να πεις για αυτές τις καταστάσεις (όπως ότι παρεισφρύουν ασφαλίτες… μήπως όμως δεν έχουν παρεισφρύσει ασφαλίτες στην αριστερά;), αρνητικά και θετικά, να ασκήσεις κριτική, εξάλλου είναι ανοιχτές κοινωνικά, αλλά δεν μπορείς να πείσεις για την ύπαρξη οργανωμένων ομάδων που επικοινωνούν με τον κρατικό μηχανισμό. Γελοία προπαγάνδα του ΚΚΕ. Με έχουν συλλάβει για την ανοιχτή κοινωνική δράση μου, με έχουν χτυπήσει (επί χρυσοχοϊδη), έχουν συλλάβει αντίστοιχα δεκάδες συντρόφους και συντρόφισσες και έχουν στείλει στο νοσοκομείο πολλαπλάσιους/ες (επί χρυσοχοϊδη). Όσο κι αν προσπαθείτε να δημιουργήσετε μια αρνητική μυθολογία για την αναρχική δράση τα γεγονότα θα σας διαψεύδουν. Στην πορεία ενάντια στον ερχομό του Κλίντον στην Αθήνα προκλήθηκαν επεισόδια στα οποία συμμετείχαν και μέλη της ΚΝΕ (μαρτυρία ιδίοις όμμασι). Στη Θεσσαλονίκη το 2003, στη σύνοδο της ΕΕ, εκείνο που κατακρεουργήθηκε ήταν το μαύρο μπλοκ. Όταν, προσωπικά, μετά το χτύπημα του μαύρου μπλοκ στη διαδρομή διαφυγής μου βρέθηκα στη Λ. Όλγας η πορεία των αριστερών δυνάμεων συνεχιζόταν κανονικά χωρίς να υπάρχει ούτε ένας μπάτσος για δείγμα. Λες και βρέθηκα ξαφνικά σε άλλο κόσμο… Μήπως θέλεις να σου παραθέσω φωτό για τον όγκο των κατασταλτικών δυνάμεων σε αναρχική πορεία και αντίστοιχα την σχετική ανυπαρξία τους σε πορείες του ΚΚΕ; Μήπως θες να σου παραθέσω φυλακίσεις και διώξεις αναρχικών τα τελευταία 20 χρόνια (και δεν επικαλούμαι τις λεγόμενες ποινικές υποθέσεις, επικαλούμαι τις αυστηρά πολιτικές); Μήπως θες να σου παραθέσω φωτό από τους τραυματισμούς των “χαϊδεμένων” αναρχικών;
Μπορώ να το κάνω. Πες μου όμως κι εσύ για τον Τάσο…

ΥΓ. Ντροπή σας να αναπαράγετε τη θλιβερή σας προβοκατορολογία ακόμη κι εδώ. Οι αιγαλιώτες είδαν την παντελή απουσία και τους χυδαίους πολιτικάντικους χειρισμούς της αριστεράς στα δεκεμβριανά, την ανυπαρξία μιας έστω συμβολικής απάντησης σε μια ωμή κρατική δολοφονία… Εσείς αρκεστήκατε στην προβοκατορολογία. Ας είναι. Παίρνετε θέση. Ίσως και λίγους ψήφους. Για επανάσταση και αγώνες όμως δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε…

4 Μάϊος 2009 12:09 πμ

Blogger Ο/Η Εφημερίδα Αιγάλεω είπε…

Για να συνεχίσω το διάλογο, κι έχω πάρα πολλά να πω για αυτονόητα πράγματα που ζούμε όσοι ασχολούμαστε με την πολιτική από τα παιδικά μας χρόνια, θέλω να μου διευκρινίσεις γιατί έβαλες τρεις τελείες μετά τη λέξη 1980.

4 Μάϊος 2009 12:24 πμ

Ανώνυμος Ο/Η κ. από την πρωτοβουλία είπε…

Ακατανόητο αυτό το καθεστώς διαλόγου. Ρωτάς συνέχεια εκτρέποντας τον διάλογο σε όποια κατεύθυνση επιλέγεις κάθε φορά. Σου έχω απαντήσει σε κάθε τι που ρωτάς και εσύ όχι μόνο δεν ανταπαντάς αλλά ορίζεις το διάλογο σε δικά σου ανεπικοινώνητα μέτρα. Μήπως έχεις τη λανθασμένη εντύπωση ότι είμαστε για κάποιο λόγο υπόλογοι; Μήπως έχεις μεγάλη εντύπωση για τα “αυτονόητά” σου;

4 Μάϊος 2009 9:15 πμ

Ανώνυμος Ο/Η ένας εκτός πρωτοβουλίας είπε…

Ο διάλογος αυτός προχωράει μέσω ενός ανοιχτού ιστολογίου και το γεγονός ότι έως τώρα διεξάγεται μεταξύ εσού και του κ. από την πρωτοβουλία, δε σημαίνει ότι αφορά αποκλειστικά τους δυο σας.

Εάν έχεις όντως να πεις πολλά, πες τα χωρίς να εκβιάζεις κάθε φορά τη συνέχιση του διαλόγου, με ακατάληπτες κιόλας απαιτήσεις. Αναλυτικές εξηγήσεις σου (σας) δόθηκαν κατά παραγγελία κοφτή και απότομη αλλα από ότι φάνηκε αυτό δεν άλλαξε και πολλά στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεις τον διάλογο.

Αναφέρεις ξανά και ξανά ότι έχεις πράγματα να πεις αλλά για συγκεκριμένους λόγους δεν το κάνεις λες και μας κάνεις χάρη. Εάν δε θες να μας εξηγήσεις τους λόγους έστω, μη μας τους αναφέρεις καν γιατί έτσι αυτοαναιρούνται. Εδώ δεν είμαστε λάτρεις υπόγειων διεργασιών ούτε μυστικολάγνοι. Εδώ μιλάμε ανοιχτά.

Μιας και σκάλωσες με τις τελίτσες, θα σου τις ερμηνεύσω εγώ (αν σου κάνει βέβαια) παρόλο που δεν τις συνέταξα, μόνο και μόνο για να δω εάν έχεις κάτι άλλο να πεις και αν ναι, τι.

Οι τελίτσες μετά το 1980 μπήκαν όχι για να αμφισβητήσουν το εάν ήσουν εκεί που λες. Το θέμα είναι ότι χρησιμοποιείς την εκεί παρουσία σου τότε, ως αυτάρκη απόδειξη ενός ακόμη πλασματικού κόσμου που αφήνει συνεχώς υπόνοιες για τις προθέσεις και τις δράσεις πολιτικών υποκειμένων όπως οι αναρχικοί, τους οποίους μόνο ως πολιτικά υποκείμενα δε θέλετε να τους εκλαμβάνετε. Σκοπίμως και επιμελώς βέβαια. Αυτό όμως είναι κατ’ επίφαση επιχείρημα. Οι τελίτσες μπήκαν γιατί η πραγματικότητα δεν σχετίζεται με τη δική σου ανυπόστατη μαρτυρία. Και αυτό δεν υπονοήθηκε αλλα εξηγήθηκε επαρκώς στον εν λόγω σχολιασμό, μόνο που εσύ για κάποιο λόγο δεν το κατάλαβες.

(Και για να προλάβω τις διαπροσωπικές παρεξηγήσεις: το ανυπόστατο της μαρτυρίας δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι ψεύδεσαι σε εμάς. Οι εμμονές έχουν την ικανότητα να δημιουργούν ισχυρότατες εντυπώσεις και το κάνουν αν μη τι άλλο. Και ξέρουμε όλοι ότι από γεννησιμιού του, ο υπαρκτός σοσιαλισμός γνώριζε πολύ καλά από εμμονές. Πόσο μάλλον όταν είναι ανύπαρκτος)

Τώρα που σου διευκρίνισα τις τελίτσες, τι έχει σειρά;

4 Μάϊος 2009 11:31 πμ

Blogger Ο/Η Εφημερίδα Αιγάλεω είπε…

Δεν μ΄ ενδιαφέρει να εκτρέψω τον διάλογο προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Οι τελείες, όπως ο εκτός πρωτοβουλίας γράφει έχουν μια συγκεκριμένη έννοια. Αφού ο κ. δεν τις αναλύει, το αντιπαρέρχομαι. Δεν σας θεωρώ υπόλογους για τίποτα, τους συγκεκριμένους δύο που γράφετε, γιατί δεν ξέρω τη δράση σας και μιλάω ατομικά, αποκλειστικά. Όπως κι εσείς μπορεί να με θεωρήσετε υπόλογο για οτιδήποτε -δεν έχω πρόβλημα σ’ αυτό, άποψή σας είναι- έτσι κι εγώ και ο οποιοσδήποτε μπορεί να θεωρήσει κι εσάς και τον οποιοδήποτε, ως υπόλογο για ο,τιδήποτε. Αυτονόητα θεωρώ, αυτά που έγραψε ο κ. για παρείσφρυση ασφαλιτών στις γραμμές τών αναρχικών για παράδειγμα. Αυτά που γράφονται στις εφημερίδες για γνωστούς-αγνώστους, για ελάχιστους που μετατρέπουν -πολλές φορές ανενόχλητοι- τα πανεπιστήμια και το κέντρο τών πολεων σε ρημαδιό, με αποτέλεσμα την περαιτέρω συντηρητικοποίηση τού μέσου βλάκα, όπως λέω εγώ, και που δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ, όσον αφορά την ανατροπή τού εκμεταλλευτικού συστήματος το οποίο είναι κι αυτό αυτονόητο, ότι πολεμάμε κι οι δυο. Παράδειγμα, ο Μάης τού ’68, για τον οποίο είχα διοργανώσει συζήτηση στο Πνευματικό Κέντρο Νέων “Δημήτρης Γληνός”, πριν 30 χρόνια περίπου, όπου βασικοί μετέχοντες και συνομιλητές ήταν ο Τάσος Σκορδάκης κι άλλος ένας που δεν τον θυμάμαι, και ο οποίος Μάης, κατέληξε στην ενίσχυση τού Ντε Γκολ στις επόμενες εκλογές. Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά απαντώντας και στα υπόλοιπα που γράφετε, αλλά ας ξεκινήσουμε απο τα παραπάνω για να τα κλείνουμε ένα-ένα.
Όσον αφορά το ύφος τού διαλόγου, θα παρακαλούσα, επειδή διάλογο με ένταση δεν μπορώ να κάνω -αδυναμία μου- θα παρακαλούσα:
1) Να πάψουν οι εκφράσεις: “θλιβερή προβοκατορολογία, εμμονές” και όλα τα σχετικά, γενικά οι χαρακτηρισμοί, μια και εγώ έχω συνηθίσει να μιλάω με γεγονότα και δεν κάνω χαρακτηρισμούς ή δεν αμφισβητώ αυτά που γράφετε για προσωπικά σας πράγματα και περιπέτειες. Μιλάω συγκεκριμένα, δεν είμαι μέλος κόμματος, μη χρησιμοποιείτε πληθυντικό, λες και αντιπροσωπεύω το ΚΚΕ και τους κομμουνιστές, με ενδιαφέρει να συνεννοηθούμε, να παραδεχθούμε ή να μην παραδεχθούμε κάποια πράγματα, όπως για τη Θεσσαλονίκη, όπου εγώ γράφω ότι στον παραδίπλα δρόμο, -απ αυτούν που οι κόκκινοι έκαναν πορεία- δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο, ενώ ο Κ. δεν απάντησε σ’ αυτό, απλώς ότι δεν είχαμε εμείς αστυνομία δίπλα -και όμως είχαμε, στις καθέτους συγκεκριμένα, τους είδα με τα μάτια μου- ενώ οι μεγάλες καταστροφές έγιναν, και το ερώτημα είναι γιατί οι τόσοι πολλοί αστυνομικοί που είχαν κατέβει στη Θεσσαλονίκη δεν τις απέτρεψαν. Αλλά ας σταματήσω εδώ, να κλείσουμε αυτά και συνεχίζουμε.

6 Μάϊος 2009 2:30 πμ

Ανώνυμος Ο/Η κ. από την πρωτοβουλία είπε…

Θα δυσκολευτούμε να συνεννοηθούμε γιατί δεν κατανοείς ότι στην ουσία έχεις μερίδιο στην πυροδότηση της έντασης στον διάλογο.
Τα αποσιωπητικά, για να διευκρινίσω από τη μεριά μου, αφορούν μια έκπληξη γιατί πρόκειται για μια πρακτική (την χρήση και όχι την αφηρημένη υπεράσπιση του ασύλου) που η αριστερά έχει ξεχάσει εδώ και πολλές δεκαετίες… Δεν είχα υπόψη μου τον εγκλεισμό αριστερών στο πολυτεχνείο το 1980. Ήμουν στους δρόμους. Και δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτοί που ήταν δίπλα στους μπάτσους και απέναντι στους έγκλειστους διαδηλωτές δεν ήταν ασφαλίτες. Γιατί οι αναρχοαυτόνομοι (έτσι αυτοοριζόμασταν τότε) είχαμε σε μεγάλο βαθμό προσωπικές συντροφικές σχέσεις…
Υπόλογος σημαίνει: υπό του λόγου. Δέχομαι ότι μπορεί να είμαι υπό του δικού μου λόγου. Όχι όμως υπό του δικού σου. Αυτό είναι το θέμα μου.
Πρέπει να το πάρετε χαμπάρι.Ποτέ οι μπάτσοι δεν έχουν καταλάβει το πολυτεχνείο. Άλλο παρείσφρυση κι άλλο καθορισμός πολιτικών κατευθύνσεων. Δεν θα μπορέσετε ποτέ να αντιληφθείτε τη διαδικασία μιας ανοιχτής αυτοοργανωμένης συνέλευσης. Υπάρχει πάντα ένας συλλογικός μαζικός πολιτικός πυρήνας που δεν μπορεί να διατρηθεί από τους ασφαλίτες ακόμη κι αν επιχειρήσουν προβοκάτσιες. Η λογική των “προβοκατόρων γνωστών-αγνώστων” δεν είναι παρά μια αυθαίρετη και άσχετη με την πραγματικότητα διευθέτηση του αδιεξόδου της αριστεράς να ερμηνεύσει πολιτικά την ακηδεμόνευτη δράση.
Δεν περίμενα να αναφέρεις τη φράση: “αυτά που γράφονται στις εφημερίδες” ως δικό σου θέσφατο. Κρίμα. Πρέπει να αναστοχαστείς τα πολιτικά εργαλεία σου.
Την συντηρητικοποίηση του μέσου βλάκα να την σκεφτείς περισσότερο ως αποτέλεσμα της συντηρητικοποίησης του αριστερού λόγου παρά ως αποτέλεσμα των “κουκουλοφόρων”. Αν είναι δυνατόν! Εξάλλου, αρχειακά μιλώντας, δεν μπορούν άνθρωποι που έχουν πίσω τους μια Βάρκιζα να κάνουν και μαθήματα επαναστατικού ορθολογισμού…
Ο Τ. Σκορδάκης για τον οποίο δεν γράφεις τίποτε απολύτως στην ουσία… απλά με αφορμή μια σύμπραξη αναφέρεσαι επιφατικά στη σχέση σας…διαγράφτηκε από το ΚΚΕ και τη γαμημένη αριστερά σας… και άντε λοιπόν πές μας τους λόγους, τις κομματικές μεθόδους διαγραφής και τα αποτελέσματα αφού είσαι γνώστης! Περιμένουμε…
Για την ένταση του διαλόγου ευθύνεσαι ευθύς εξαρχής. ¨οταν γράφεις: “Ίσως είχαν δίκο κάποιοι που μού είπαν ότι σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να ανοίξω διάλογο μαζί σας”… τί περιμένεις;
Όχι λοιπόν, δεν ενδιαφέρεσαι να συνεννοηθείς. Να επιβάλεις την άποψή σου θέλεις και μάλιστα με ενοχλητική υπεροψία. Απλά περίμενες ότι οι αναρχικοί είναι “παιδιά”, αλλά σου βγήκε και το ανεπιθύμητο ενδεχόμενο να είναι και μεγαλύτεροί σου σε ηλικία και με πιθανόν μεγαλύτερη ιστορική εμβρίθεια από τη δική σου. Αυτό είναι πράγματι έκπληξη! Αλλά δεν θα έπρεπε να είναι για σένα. Για έναν μέσο βλάκα δικαιολογείται…
Σου έγραψα για την δική μου εμπειρία στο δρόμο. Κι αυτή λέει ότι δεν υπάρχει περίπτωση η αριστερά να έχει περισσότερη αστυνομία από τους αναρχικούς. Υπάρχουν φωτογραφικά τεκμήρια… Από κει και πέρα δεν καταλαβαίνω τί μου γράφεις. Κάποιες εκατοντάδες κνιτών στη διάρκεια του πολέμου στο Κόσοβο σταμάτησαν κι έγραψαν με σπρέυ τραίνα του ΝΑΤΟ κοντά στην Κατερίνη. Οι Νατοϊκοί στρατιώτες τους χάζευαν μέσα από τα βαγόνια. Η αστυνομία ανύπαρκτη. Φαντάζεσαι μια τέτοια δράση να την είχαν κάνει αναρχικοί πού θα βρίσκονταν τώρα που μιλάμε; Ούτε να το σκεφτώ δεν θέλω.
Στο μαύρο μπλοκ στην Θεσσαλονίκη το 2003 υπήρχαν 3.000 άνθρωποι. Οι μπάτσοι ήταν 5.000. Και έγινε της κολάσεως…Δεκάδες τραυματίες και συλληφθέντες. Για τους 7 μάλιστα έγινε εκτενής καμπάνια καθώς τους φόρτωσαν με ενα κάρο αυθαίρετες κατηγορίες από το σωρό… Τί δεν αποτράπηκε; Δεν καταλαβαίνω… Είσαι υπέρ των προληπτικών συλλήψεων;
Πρέπει να αρχίσεις να απαντάς και να τεκμηριώνεις. Εδώ δεν υπάρχουν τα “αυτονόητα” των εφημερίδων γενικώς και αορίστως, ούτε αυτά που βλέπουμε επιλεκτικά…

6 Μάϊος 2009 3:18 πμ

Blogger Ο/Η Εφημερίδα Αιγάλεω είπε…

Γράφεις ότι δεν είχες υπόψη σου τον εγκλεισμό αριστερών στο Πολυτεχνείο το 1980. Ο μόνος επώνυμος που ήταν μέσα τότε ήταν ο Καραμπελιάς. Επειδή έχουν περάσει τα χρόνια δεν θυμάμαι αν ήταν από το ΕΚΚΕ και άλλες εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις, μάλλον ήταν. Σίγουρα, γνωστός ΚουΚουές δεν ήταν μέσα, ίσα-ίσα κάποια στιγμή το εκκένωσαν οικοδόμοι βίαια το Πολυτεχνείο, αλλά εγώ δεν ήμουν μέσα εκείνη τη στιγμή. Βγαίναμε έξω και κάναμε πορείες στο κέντρο τότε, με αρκετό κόσμο και έβλεπα περιστασιακά αστυνομικούς, σ’ αυτές, έναν ή δυο κυρίως στα δημόσια κτίρια. Όποτε θέλαμε κάναμε πορεία τότε χωρίς ενόχληση, αν θυμάμαι καλά.
Αυτό το “Δεν θα μπορέσετε ποτέ να αντιληφθείτε τη διαδικασία μιας ανοιχτής αυτοοργανωμένης συνέλευσης”, τη στιγμή που έχω μετάσχει σε τέτοιες, όπου μετείχαν και αναρχικοί, στο Φυσικό, στο Χημείο, στο Πολυτεχνείο κι αλλού, το αντιπαρέρχομαι, δεν πειράζει. Για τους γνωστούς-αγνώστους έχω την άποψη που έχει η πλειοψηφία τών πολιτών. Διαφωνούμε, το κλείσαμε αυτό. Μη μου μιλάς για Βάρκιζες, έχω ένα ρητό που λέω συχνά: Φρέσκα κουλούρια. Δεν έχω πίσω μου τίποτα, κοιτάω μπροστά με δύναμη, επιμονή, υπομονή και προπάντων αισιοδοξία και χωρίς διάθεση αυτοκτονίας. Εννοώ ότι δεν θα πάρω φόρα να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο, τουλάχιστον αν δεν εξαντλήσω τα περιθώρια που μου δίνει το σύστημα, εγώ προσωπικά δεν μιλάω για επανάσταση και εξέγερση στις σημερινές συνθήκες. Έχεις δίκιο για την υπεροψία, σίγουρα είσαι μεγαλύτερος στην ηλικία, αλλά το “ψωμί, δουλειά, προκοπή”, το “στείρος λαϊκισμός” και το εξοχικούλι μαζί με το “δικηγόρος ή γιατρός” μου χτυπάνε πολύ αρνητικά, είναι άδικα, γι’ αυτό απάντησα έτσι στην αρχή, λάθος.
Για τον Τάσο το μόνο που ξέρω είναι ότι τον διέγραψαν, ότι όταν ήταν γραμματέας στην ΚΝΕ στο Αιγάλεω πούλαγαν 1000 Οδηγητές, κάτι που δεν ξανάγινε, ότι η αδελφή του Αλεξάνδρα σε ιστοσελίδα τών Νέων γράφει ότι το ΚΚΕ τον κατέστρεψε, είχαμε μιλήσει αρκετά με τον Τάσο, ήταν δημοκρατικός άνθρωπος, ελαφρώς αρπαζόταν όπως είχα δει μέσα στο ΠΑΣΟΚ τού Αιγάλεω όπου είχε μετάσχει σε κάποια συζήτηση-συγκέντρωση αμέσως μετά τη μεταπολίτευση και όπως σου είπα, πέρα από κάποιες άλλες πληροφορίες για το άσθμα, για το πώς πέθανε, για το ότι είχε κάποτε πάει με τα πόδια στην Κόρινθο, δεν έχω ακούσει, δεν έχω ιδία αντίληψη. Πριν από λίγες εβδομάδες έμαθα για πρώτη φορά και για άλλο πρόβλημα υγείας που είχε -όπως μου είπε γνωστός Αιγαλιώτης που πέρασε από το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ -και τώρα δεν πηγαίνει καν να ψηφίσει- και ειλικρινά δεν γνωρίζω κάτι άλλο, δεν έχει τύχει να συζητήσω το θέμα διαγραφής με κάποιον. Σε γενικές γραμμές, θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τον Τάσο βαθιά δημοκρατικό άνθρωπο που την έψαχνε πάρα πολύ, μα πάρα πολύ και είναι απ’ αυτούς που δεν ξεχνιούνται, θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω θρυλική μορφή τού Αιγάλεω. Δεν θα επαναλάβω τα περί “επιβολής απόψεων” που γράφεις, απάντησα. Δεν σε θεωρώ εχθρό κι αντίπαλο, απλώς δεν ταυτιζόμαστε σε βασικά πράγματα, μεθόδους κ.λπ., τα ανάλυσα πιο πάνω.
Έχω ακούσει πράγματι μετά από διαγραφές, άτομα που είναι μέλη ή πρόσκεινται στο ΚΚΕ να λένε για τους διαγραφέντες τα μύρια όσα, μέχρι “κλέφτες” έχω ακούσει για κάποιους απ’ αυτούς.
Τέλος, με τον Κλίντον, έζησα το πώς μπορείς να σπας ανενόχλητος τις βιτρίνες και τις τράπεζες στην Πανεπιστημίου, ενώ κοιτάζοντας προς τη Σταδίου έβλεπα την αστυνομία να κυνηγάει τους κομμουνιστές. Η μοναδική φορά που είδα την αστυνομία να σας έχει από δίπλα, τις ΜΑΤ, ήταν σε κάποια πορεία τού Πολυτεχνείου επί Σημίτη που σας είχαν κι απ’ τις τέσσερις μεριές περικυκλωμένους κι όταν άρχισαν να γίνονται ντράβαλα, σας την έπεσαν και τέτοιο ξύλο δεν έχω ξαναδεί, το είδα στην τηλεόραση μετά την πορεία, σαν ακρίδες είχαν πέσει απ’ όλες τις μεριές. Από την εμπειρία που έχω από το ’75 και μετά, από παρόμοιες καταστάσεις δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο.
Δεν μιλάω για προληπτικές συλλήψεις, απλώς λέω ότι με την κοινή λογική, οποιαδήποτε αστυνομία στον κόσμο γνωρίζει από πού μπορεί να προέλθουν επεισόδια, σε έχει από δίπλα και ή φοβάσαι και δεν κάνεις τίποτα ή αν κάνεις, όπως στην πορεία που αναφέρω, πέφτει επάνω σου και σε διαλύει. Δεν πιστεύω ότι μπορεί οποιοδήποτε μπλοκ άοπλο ή με 5 ξύλα ή με 1000 πέτρες να τα βάλει με τις δυνάμεις καταστολής και να έχει μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα.
Στο σημείο αυτό θα σταματήσω τον διάλογο λόγω τού “γαμημένη Αριστερά” κυρίως, και τής συνεχιζόμενης έντασης.
Όποτε θέλεις, σε ύφος χωρίς ένταση, μπορούμε να συνεχίσουμε και εδώ και τώρα αν θες.
Ένα από τα λίγα προσόντα που έχω είναι η τεράστια υπομονή μου, όπως μου λένε οι φίλοι μου, με την οποία έχω καταφέρει πάρα πολλά πράγματα μέχρι τώρα, γιατί πάντα το παλεύω και είμαι απ’ αυτούς που επεμβαίνουν με δύναμη στα πράγματα και δεν τα αφήνουν να πηγαίνουν όπως πηγαίνουν (συγνώμη για την περιαυτολογία).
Σ’ ευχαριστώ για το χρόνο σου κι εσένα και τον δεύτερο συνομιλητή και πάντα στη διάθεσή σας για δημοκρατικό και ανοιχτό διάλογο, στείλτε μέιλ στο egaleonews@gmail.com.
Χαιρετώ
Γιώργος Καφετζής

6 Μάϊος 2009 10:15 πμ

Ανώνυμος Ο/Η κ. από την πρωτοβουλία είπε…

Τα φρέσκα σου κουλούρια είναι από λάθος φούρνο. Η προδοτική ιστορική ζύμη της Βάρκιζας είναι η μαγιά του ΚΚΕ του σήμερα. Ο Τάσος πέθανε εδώ και καιρό από το άσθμα του. Λοιπόν, αυτοί που μιλάνε για ανυπακοή και απειθαρχία ήταν και είναι αμείλικτοι στα ανυπάκουα και απείθαρχα πνεύματα. Ο Τάσος οργάνωσε την ΚΝΕ Αιγάλεω. Την μαζικοποίησε. Επηρεάστηκε από τους καταστασιακούς και άρχισε να ασκεί κριτική στον σταλινισμό του κόμματος. Τον διέγραψαν, τον πολέμησαν, του έκαναν απίστευτο ψυχολογικό πόλεμο, τη ζωή μαύρη. Και όντως μια μέρα τον μάζεψαν από την Εθνική οδό τρελαμένο και αδύναμο να αντιπαρατεθεί στην ιδεολογική σκουριά και την κομματκή υποκρισία. Οι εξεγερμένες ψυχές έχουν μία κατάρα: όσο κι αν δρομολογούν την επιθετικότητά τους δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν τόσο απάνθρωποι όσο οι εξουσιαστές. Και αυτή την κατάρα την πληρώνουν πολύ ακριβά. Αυτά τα ιδεολογικά κτήνη λοιπόν στηρίζεις ακόμη και σήμερα με τις ανυπόστατες «ενωτικές» αριστερές ιδεολογικές σου εμμονές. Πρόβλημά σου. Γι’ αυτό και θα σε έχουμε απέναντί μας.
Ο δικός μας πολιτισμός δεν αποστασιοποιείται απο την εξέγερση και την επανάσταση γιατί τις ανιχνεύει διαρκώς μέσα στην καθημερινότητα. Εδώ και τώρα. Αυτό που πρεσβεύουμε παλεύουμε και να είμαστε. Εμείς μοιραζόμαστε τις απόψεις και τις αγνωνίες μας ανιδιοτελώς. Δεν κατεβαίνουμε σε εκλογές για να εισπράττουμε πολιτική υπεραξία. Δεν έχουμε σχέσεις με τον κόσμο των εμπόρων για να ζούμε από τις διαφημίσεις τους. Δεν ζούμε από τα έντυπά μας. Διαφέρουμε λοιπόν και διαφωνούμε.
Είναι να απορεί κανείς με την πολιτική αφέλεια των «πολιτών». Αν το σύστημα μπορούσε να διαλύσει τους αναρχικούς θα το είχε κάνει…. Δεν μπορείς να χτυπήσεις μια διαδήλωση αναρχικών γιατί θα εξαπλώσει τη βία της στα στενά. Δεν μπορείς να συλλάβεις αναρχικούς γιατί θα δυναμώσεις ποιοτικά και ποσοτικά το κίνημά τους. Θα το πληρώσεις με ανεξέλεγκτες εστίες αντίστασης παντού. Η Ελλάδα δεν είναι Ευρώπη… Δεν έχει την ίδια κινηματική ιστορία. Ακόμη κι εκεί ωστόσο που οι κατασταλτικές στρατηγικές είναι ωμές και ανελέητες οι αναρχικοί υπάρχουν και απαντούν διαρκώς και σε αντιστοιχία.
Δεν υπάρχει τίποτε άλλο να πούμε. Τα άλλα στους δρόμους…

6 Μάϊος 2009 11:02 πμ

Όμορφα προπύργια, ζωντανοί άνθρωποι

poreia

Χτες δόθηκε μια ουσιαστική απάντηση στα κατασταλτικά σχέδια. Η παρακαταθήκη του Δεκέμβρη είναι πολύ πιο δυνατή από την προσπάθεια παλινόρθωσης της Δημοκρατίας. 3.000 άνθρωποι, με πολύ παλμό και δύναμη, κέφι και αποφασιστικότητα δηλώσανε παρουσία απέναντι στις απειλές, την φοβοκρατία, την ένστολη θρασυδειλία, την απάθεια, την υποταγή, την πλήξη… Η πορεία ξεκίνησε από το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου και Χ. Τρικούπη εκεί όπου η αστυνομία χτύπησε χαράματα κυριακής όποιον έβρισκε μπροστά της προσπαθώντας να εκτονώσει τα επιχειρησιακά της αδιέξοδα. Πέρασε από την κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά, ένα μεταδεκεμβριανό εγχείρημα που οργανώνεται απέναντι στα σχέδια του ΝΑΤ, στις εξαγγελίες Σανιδά και τις επερωτήσεις του Βορίδη στη Βουλή. Επόμενη στάση η κατάληψη Βίλα Αμαλίας, 20 χρόνια αντίστασης και επιμονής στην κοινωνική δράση. Στη συνέχεια η κατάληψη Λ. Καραγιάννη, 20 χρόνια αγκάθι στα σχέδια της κρατικής καταστολής, αγκάθι σε μια δύσκολη περιοχή φορτισμένη με ένα σκληρό πεδίο κοινωνικών και ταξικών αντιθέσεων. Και τέλος, το πάρκο Κύπρου και Πατησίων που οι κάτοικοι στέκονται όρθιοι παρά τα χτυπήματα τοπικής και κεντρικής εξουσίας. Όμορφα και ζωντανά σημεία μέσα στην πολεοδομική ασχήμια. Προπύργια κοινωνικών αντιστάσεων…Ακόμη πιο δυνατά μετά και την χτεσινή πορεία.

[Από το μπλογκ της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά
http://pat61.wordpress.com]

Για τη σημερινή πορεία

cf80ceb1cf81cebacebf-cebecf85cebbcebf

Δεν χρειάζεται να πάμε πίσω στο χρόνο για να αντιληφθούμε τα χαρακτηριστικά της νέας κατασταλτικής στρατηγικής. Ακόμα και τα πολύ πρόσφατα γεγονότα είναι εύγλωττα. Την περασμένη εβδομάδα διμοιρίες μπάτσων επιτέθηκαν απρόκλητα σε άτομα που απλά διανυκτέρευαν στο πάρκο επί της Ναυαρίνου και Χ. Τρικούπη. Χτύπησαν αμείλικτα όποιον έβρισκαν μπροστά τους στέλνοντας δύο άτομα στο νοσοκομείο με κατάγματα στα χέρια και κακώσεις σε όλο τους το σώμα.

mpatsoi090427b

Μόλις χτες, όπως φαίνεται και στην φωτογραφία, δεκάδες μπάτσοι μπήκαν μέσα στην Πολυτεχνειούπολη του Ζωγράφου καταλύοντας -με θαυμαστή απλότητα και εξοργιστική θρασύτητα- το άσυλο. Προσήγαγαν μάλιστα και φοιτητές που διαμαρτυρήθηκαν για το γεγονός. Όλα αυτά είναι μέρος ενός συνολικότερου σχεδίου που ξεδιπλώνεται με στόχευση στην κοινωνική απειθαρχία και ανυπακοή. Αιχμή των στοχεύσεων βέβαια δεν είναι άλλη από τον αφανισμό των κατειλλημένων απελευθερωμένων χώρων αλλά και κάθε άλλου ανοιχτού κοινωνικού εγχειρήματος. Επομένως…

poreia1

Δεν είναι ΧΟΥΝΤΑ. Δεν μας χρειάζεται μια χούντα. Η δημοκρατία τα καταφέρνει μια χαρά από μόνη της. Και ομολογεί απερίφραστα πως και πριν 36 χρόνια

ΤΟ ΤΑΝΚ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ
για τους ίδιους ακριβώς λόγους

«δεν θέλουμε να καταργήσουμε το άσυλο, αυτό που ζητάμε είναι να εφαρμοστεί ο νόμος» σκυλιάζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα τα αφεντικά και οι μισθοφόροι τους. Υποκρινόμενοι πως θρηνούν για την «καταστροφή της δημόσιας περιουσίας» όλοι αυτοί που λεηλατούν τον κοινωνικό πλούτο, αφήνοντας πίσω τους ανέχεια και απόγνωση. Και ο λόγος για την επιμονή τους είναι ότι γνωρίζουν πως, όπως συνέβη στην εξέγερση του Δεκέμβρη, οι πανεπιστημιακοί χώροι αποτελούν το έδαφος όπου επικοινωνούν οι «από κάτω» για να αντιπαρατεθούν στην κρατική βαρβαρότητα, την ένταση της εκμετάλλευσης και σε κάθε είδους καταπίεση που εμφανίζονται σαν μονόδρομοι επιβίωσης. «Στις καταλήψεις επιτελούνται έκνομες ενέργειες», τραυλίζουν οι θεματοφύλακες της τάξης και της ομαλής κυκλοφορίας του εμπορεύματος, γιατί αν κάτι τους φοβίζει αυτό είναι η εξάπλωση των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων σε γειτονιές, σχολές και χώρους εργασίας, η σύνδεση των κοινωνικών αντιστάσεων σε έναν επιθετικό σχηματισμό απέναντι στην έρημο των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων. Όταν η κατασταλτική υπόσχεση και ο εμπαιγμός της δημοκρατικής συμμετοχικότητας βυθίζονται στην καπιταλιστική κρίση το μόνο που μπορούν να διαχειριστούν οι κρατούντες είναι ο τρόμος. Εκεί που σάπισε το «κράτος πρόνοιας» γεννήθηκε το κράτος ασφάλειας για να εξασφαλίσει πως κανένας δεν θα σηκώσει κεφάλι. Γι’ αυτό αυξάνονται διαρκώς τα αστυνομικά στρατεύματα κατοχής, γι’ αυτό χρειάζονται τις κάμερες και τις τράπεζες dna, γι’ αυτό προπαγανδίζεται ο αφανισμός των καταλήψεων. Οι κυρίαρχοι ζουν με την απειλή μιας νέας εξέγερσης που θα σαρώσει κάθε προνόμιο και καταναγκασμό αυτού του παρακμασμένου κόσμου. Και έχουν κάθε λόγο να φοβούνται.


ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥΣ.

ΠΟΡΕΙΑ Τρίτη 28.04.09, 06:00 μμ. Πάρκο Ναυαρίνου & Ζ. Πηγής (Εξάρχεια)

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

200904-afisa-poreia-katalipseis

Για την χτεσινή γιορτή αλληλεγγύης

Πολλοί μετανάστες από την περιοχή του Αγ. Σπυρίδωνα συμμετείχαν στη γιορτή αλληλεγγύης. Αρκετοί αιγαλιώτες έφεραν ρούχα και φαγητά και όλοι μαζί προσπαθήσαμε να διαμορφώσουμε ένα κλίμα επικοινωνίας έξω από τα κυρίαρχα στερεότυπα των διαχωρισμών και του αποκλεισμού. Επίσης, στη γιορτή συμμετείχαν και άτομα από την “πρωτοβουλία προσφύγων, μεταναστών/τριών και αλληλέγγυων”. Από τις 12.30 το μεσημέρι οι μετανάστες, κούρδοι από το Ιράκ, ιρακινοί και λίγοι πακιστανοί στήσανε το δικό τους χορό αφού ανάλαβαν οι ίδιοι τη μουσική επιμέλεια. Μέχρι τις 6 περίπου το απόγευμα ο χορός δεν σταμάτησε ούτε στιγμή. Ενδιάμεσα αδειάσαν τα ταψιά, οι νταμιτζάνες και οι κρεμάστρες από τα ρούχα. Η απόπειρα να γνωριστούμε με τους μετανάστες αλλά και να καταδείξουμε ότι η περιοχή είναι ανοιχτή και φιλόξενη, μακριά από τη μιζέρια και το δηλητήριο του ρατσισμού, απέφερε τους προσδοκώμενους καρπούς. Και είναι μόνο η αρχή…

ΥΓ. Με δεδομένο ότι επρόκειτο για μια ανοιχτή γιορτή που είχε πολλά χαρακτηριστικά ενός παραδοσιακού πανηγυριού, με το κρασί να ρέει άφθονο και τα αίματα ξαναμμένα, κάποια στιγμή προς το τέλος μερικοί μετανάστες συνεπλάκησαν μεταξύ τους για ασήμαντη αφορμή. Αυτή ήταν και μια ευκαιρία για την αστυνομία να δηλώσει παρουσία με περιπολικά και μια κλούβα και με τον επικεφαλής να κρατάει μπαστούνι του μπέιζμπολ (!) Ωστόσο, η κατάσταση διευθετήθηκε από τους συγκεντρωμένους μετανάστες και αλληλέγγυους με την αστυνομία να αποχωρεί και τη γιορτή να λήγει.

μερικές φωτογραφίες:

giorti

dscf2259

dscf2275

dscf2321

dscf2276

dscf2325

dscf2293

dscf2396

dscf2350

dscf2351

Γιορτή αλληλεγγύης στην πλατεία Αγ. Σπυρίδωνα: Διασταύρωση Θηβών και Καβάλας

pazari-copy2

Είμαστε μια πρωτοβουλία ανθρώπων από το Αιγάλεω, ενάντιοι σε οποιαδήποτε

μορφή εξουσίας και εκμετάλλευσης και αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες και μετανάστες.

Είμαστε από αυτούς που ποτέ δεν ξεχνάνε ότι το Αιγάλεω χτίστηκε από

πρόσφυγες εργάτες και

κατοικείται από μετανάστες εδώ και δεκαετίες.

Ενάντια σε ένα κόσμο που μας θέλει απομονωμένους, αντίθετους, εχθρικούς και

ξένους και θέλοντας να σπάσουμε την καθημερινότητα που μας αποξενώνει

επιλέξαμε να βρεθούμε όλοι μαζί για να γνωριστούμε και να επικοινωνήσουμε.

Θέλουμε να διεκδικήσουμε μαζί, να στηριχτούμε στην αλληλεγγύη, το σεβασμό,

τη αξιοπρέπεια για ένα κόσμο χωρίς αδικία και εκμετάλλευση. Πιστεύουμε ότι

πάντα αυτός είναι ο δρόμος για να αλλάξουμε την ζωή μας.

Έτσι θελήσαμε να στήσουμε μια γιορτή αλληλεγγύης για όλους εμάς, από όλους

εμάς, μετανάστες, πρόσφυγες, γυναίκες,

άντρες, Αιγαλεώτες και μη, μια Κυριακή μεσημέρι, σε μία γειτονιά μας, στον

Άγιο Σπυρίδωνα, όπου ντόπιοι και μετανάστες συνυπάρχουν ήδη από το 1970.

Να συναντηθούμε, να μάθουμε ο ένας από τον άλλο, χωρίς

προκαταλήψεις, για να ενδυναμώσουμε τις σχέσεις αλληλεγγύης και

εμπιστοσύνης.

ΚΥΡΙΑΚΗ 26/04 ΑΠΟ ΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΗΝ ΠΛ.ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ

ΓΙΟΡΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ-ΧΑΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ

dscn1524

pazari

FOR A WORLD WITHOUT STATES, BORDERS, PAPERS, COUNTRIES, EXPLOITATION

We are an initiative of people from Aigaleo, standing against to any form of power and exploitation, in solidarity with the refugees and the immigrants. We are among those who never forget that Aigaleo was built by refugee workers and has been inhabited by immigrants for decades.

Against a world that wants us isolated, adverse, hostile and foreign, and willing to break the every day routine that estranges us, we choose to come all together to meet each other and communicate. We want to assert together, to stand in solidarity, respect, dignity for a world without injustice and exploitation. We believe that everything consist the road of changing our lives.

That is how we wanted to set up a celebration of solidarity for all of us, from all of us, immigrants, refugees, women, men, Aigaleo inhabitants or not, one Sunday noon, in one of our neighborhoods, Ag. Spyridon, where natives and refugees have been living together since 1970 already.

To meet each other, to learn from each other, without prejudice, to strengthen our relations of solidarity and trust. SUNDAY 04/26 FROM 12:00 NOON AT AGIOS SPYRIDON SQUARE

SOLIDARITY DAY FREE BAZAAR

Aigaleo Anarchists’ Initiative


dscn1521

Άμα τη ανακοινώσει αδιαμφισβήτητο το ενδιαφέρον…

Χάρτης για την πλατεία: http://www.ploigos.gr?sessionid=5b3c948abddad9bb2b159b6d32ef807d

Για το θρησκευτικό άγος

20080924_2_ekklisia


Η αφίσα της κατάληψης ΥΦΑΝΕΤ στη Θεσσαλονίκη δεν κάνει ασκήσεις λαϊκισμού. Η Εκκλησία, ο κύριος φορέας της χριστιανικής κατοχής των ημερών μας, θέλει να νουθετήσει με επιτηδευμένη πνευματικότητα και ανιδιοτέλεια τις ζωές μας. Ένας διδακτισμός που εξοργίζει με τον χριστιανισμό (όπως και κάθε θρησκεία) να έχει αποτελέσει ένα διαταξικό άλλοθι για αιρετικό αίμα και κοινωνικό σκοταδισμό από καταβολής του, με τους παπάδες να είναι δημόσιοι υπάλληλοι, τους ναούς να λειτουργούν σαν εμπορικές αντιπροσωπείες, τις μονές να έχουν τεράστιες περιουσίες και να λειτουργούν ως σκληροί κτηματομεσίτες. Ένα άγος. Το πάσχα, ένα βαρετό και ανέμπνευστο παραμύθι που κάνει κύκλους μέσα στον χρόνο αγκιστρωμένο στο εκάστοτε “γλυκύ έαρ” για να ξεκλέψει λίγη μυσταγωγία. Κάνει θόρυβο με καμπανοκρουσίες και βαρελότα για να ακουστεί, βουτάει την πνευματικότητα στο κύρος της μαγειρίτσας για να περισώσει την κοινωνική του νομιμότητα και την ίδια στιγμή καμώνεται το αντίπαλο δέος στον “υλισμό” της εκκοσμικότητας.
Άντε να τελειώνουμε…

Ο εργατικός στρατός του μεγαλοεργολάβου Βωβού

botanikos

Οι αφίσες, τα αεροπανό και οι συγκεντρώσεις των «εργατών και απολυμένων του Βοτανικού και συμπαραστατών» με θέμα την ανέγερση του εμπορικού κέντρου του Βωβού στον Βοτανικό εισήγαγαν μια ιδιότυπη θεματολογία στην κοινωνιολογία των εργατικών αγώνων. Με αρνητικότατο πρόσημο. Η θεματολογία δεν είναι άλλη από την ανταγωνιστική σχέση των μισθωτών σκλάβων με το περιβάλλον και τη φύση. Είναι δεδομένο ότι τα αφεντικά, οι εργολάβοι, οι ομάδες μεγάλων συμφερόντων έχουν από καταβολής του καπιταλισμού εχθρικότατη σχέση με το περιβάλλον και ιδιαίτερα με κάθε περιβάλλον που απέχει μερικά χιλιόμετρα από τον περίβολο των πανάκριβων σπιτιών τους. Επίσης, η μισθωτή εργασία, ιστορικά ως η πιο αλλοτριωμένη μορφή μετασχηματισμού της φύσης, ως φυσικό επακόλουθο των επιλογών και των επιβουλών του Κεφαλαίου, ασκεί μια αυτονόητη εναντίωση σε αυτό που μετασχηματίζει και στην ουσία λεηλατεί με σαφείς και συγκεκριμένους όρους: στη φύση. Η πρόσληψη από τους μισθωτούς σκλάβους, ωστόσο, αυτής της ανταγωνιστικής σχέσης -με δεδομένο ότι η μισθωτή εργασία δεν είναι παρά ένας επιβιωτικός μονόδρομος, ένας ωμός εκβιασμός- είναι ταυτόχρονα και προβληματική για το Κεφάλαιο. Δεν πρόκειται μόνο για μια προβληματική που βασίζεται στο ότι οι μισθωτοί σκλάβοι είναι οι φυσικοί φορείς, αυτοί που πραγματώνουν αυτή τη αλλοτριωτική, επιθετική, ανταγωνιστική σχέση του Συστήματος με τη φύση και, επομένως, την βιώνουν με έναν τρόπο που εύκολα μπορεί να αντιστραφεί και να μετατραπεί σε ανατρεπτική εμπειρία, σε πεδίο συνειδητής άρνησης και πολιτικής εναντίωσης στη συγκεκριμένη συνθήκη. Αυτό που πυροδοτεί τα ενδεχόμενα δυναμικής αντίθεσης προς το Σύστημα σε όλο το φάσμα των κοινωνικών σχέσεων είναι ότι οι μισθωτοί σκλάβοι είναι αυτοί που συνθήθως έχουν τα σπίτια τους εκεί που εργάζονται, μένουν και μεγαλώνουν αυτοί/ές και οι οικογένειές τους ακριβώς πάνω στην λεηλατημένη φύση. Υφίστανται οι ίδιοι το αποτέλεσμα της αλλοτριωμένης τους εργασίας, βιώνουν τα ολοκληρωτικά αποτελέσματα του ωμού εκβιασμού στο σύνολο της καπιταλιστικής καθημερινότητας.

Το Κεφάλαιο, παρακολουθώντας αυτήν ακριβώς τη συνθήκη και προσπαθώντας να κρατήσει ισορροπίες μπροστά σε ένα ανεπιθύμητο ενδεχόμενο, διαχειρίζεται τις σχέσεις αντιστοιχίζοντας τα δεδομένα και οξύνοντας τον ωμό εκβιασμό. Σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, η εταιρία «Χημικά Λιπάσματα» στην Δραπετσώνα, για πάρα πολλά χρόνια το μεγαλύτερο εργοστάσιο στα Βαλκάνια, προσλάμβανε ως εργάτες μόνο δημότες της Δραπετσώνας. Έτσι, σε δύσκολους καιρούς, εξασφάλιζε την σιωπή των εργατών μπροστά σε φαινόμενα όπου οι τοξικοί ρύποι τρυπούσαν τα ρούχα των εργατών την ώρα της δουλειάς, καθώς έσταζαν από τρύπιους σωλήνες, και με τα φουγάρα μαύριζαν τα ρούχα από τις μπουγάδες στις αυλές και τις ταράτσες της περιοχής. Η εταιρία γνώριζε ότι με οποιονδήποτε άλλον τρόπο ο κόσμος της Δραπετσώνας θα ξεσηκωνόταν. Ένα κομμάτι ψωμί λοιπόν έσωζε από τον άμεσο θάνατο αλλά υποθήκευε τις ζωές των εργατών, των εργατριών και των παιδιών τους σε έναν αργό θάνατο. Αντίστοιχο παράδειγμα σήμερα είναι οι εργάτες της ΔΕΗ στην Πτολεμαϊδα και τις γύρω περιοχές που πληρώνονται με παχυλούς μισθούς –της τάξης ακόμη και των 2500 ευρώ το μήνα- για να μην ανέχονται οποιαδήποτε φωνή ενάντια στα περιβαλλοντικά εγκλήματα της εταιρίας την ίδια στιγμή που οι ίδιοι και τα παιδιά τους πεθαίνουν σωρηδόν από καρκίνο.

Η υπόθεση αυτή των “εργαζομένων και απολυμένων του Βοτανικού και συμπαραστατών” έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την απαράδεκτη λογική. Από τη μία μεριά ο μεγαλοεργολάβος Βωβός κάνει όλη τη θεσμική δουλειά για να άρει τις εναντιώσεις στην ανέγερση του εμπορικού κέντρου και από την άλλη οι εργάτες που πρόκειται να ζευτούν στο έργο κάνουν την κοινωνική δουλειά στήνοντας ένα αντι-κίνημα στο δρόμο. Επιχειρηματολογούν με φτηνή και βλακώδη ρητορεία (όπως «μόλυνση είναι η ανεργία»: αυτό που λείπει από τους άνεργους τώρα είναι να τους θεωρούν και μολυσμένους…), κολλάνε παντού λαϊκιστικές αφίσες, στήνουν συγκεντρώσεις ενάντια σε κατοίκους της περιοχής που ζητάνε πράσινο αντί για εμπορικά κέντρα, προσπαθούν να συμμετάσχουν σε πορείες, όπως αυτή τη μέρα της απεργίας 2 Απρίλη από την οποία, ωστόσο, εκδιώχτηκαν κακήν κακώς… Δεν είναι πολλοί. Είναι όμως αρκετοί για να στήσουν έναν μικρό στρατό του Βωβού και να διεκδικήσουν την κοινωνική νομιμοποίηση των πασίγνωστων τσιμεντένιων συμφερόντων του.

Σε έναν καπιταλισμό που έχει ξεπεράσει τα όριά του σε σχέση με το περιβάλλον και αναζητά πράσινες μεταλλάξεις, σε μια Αθήνα χωρίς Πάρνηθα, Πεντέλη και Υμηττό μετά τις τελευταίες πυρκαγιές, σε μια Δυτική Αθήνα που μένει εμβρόντητη από τις απεχθείς περιβαλλοντικές εξελίξεις στο Θριάσιο Πεδίο δεν υπάρχει περίπτωση να προκριθούν τα αιτήματα του κοινωνικά εγκάθετου στρατού του Βωβού. Αυτοί οι «εργαζόμενοι» γίνονται -όλο και περισσότερο- τόσο απεχθείς όσο και το αφεντικό τους…

Το πάθος για τη λευτεριά…

[kaltura-widget wid=”43okpc0i9w” width=”410″ height=”364″ addpermission=”2″ editpermission=”2″ /]

Στιγμή από την “επίσκεψη” στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θηβών σήμερα το πρωί. Η Κατερίνα Γκουλιώνη δολοφονήθηκε από τους δεσμοφύλακες κατά τη διάρκεια πειθαρχικής μεταγωγής. Οι φυλακισμένες ξεσηκώθηκαν μετά τη δολοφονία και “αναμένουν” τις πειθαρχικές ποινές εξαιτίας της αλληλέγγυας στάσης τους. Δεν είναι μόνες…

Τα ψηφαλάκια της Αλέκας

Εδώ και δυο μέρες τώρα τριγυρίζει το αυτοκίνητο με την ντουντούκα, παραδοσιακή μέθοδος προπαγάνδισης του ΚΚΕ, διαλαλώντας την αυριανή ομιλία της Παπαρήγα στο Αιγάλεω. Να μην ξεχάσουμε ότι ενδιαφέρον προκάλεσε το συνέδριο του ΚΚΕ στα τέλη Φλεβάρη, πέραν των άλλων, από το μήνυμα του πρωθυπουργού Καραμανλή προς την Παπαρήγα. Εκτός από τα εθιμοτυπικά συγχαρητήρια ο πρωθυπουργός “ζητάει τη συνεργασία της Παπαρήγα για τον περιορισμό των επιπτώσεων της κρίσης στην χώρα”! Θεσμικός συνομιλητής λοιπόν το ΚΚΕ με πολιτικό κύρος όσο αφορά τις διαχειρίσεις κρίσεων. Κι εδώ δεν πρόκειται για την ιστορική αντιδραστική παρακαταθήκη των ηγεσιών του ΚΚΕ αλλά για μια “σύγχρονη” εκδοχή κομματικής καταστολής των εξεγέρσεων, των ακηδεμόνευτων κοινωνικών αντιδράσεων, των ανεξέλεγκτων από το Σύστημα πολιτικών επιλογών. Ο Δεκέμβρης ήταν μια απλή επιβεβαίωση του “πολιτισμού” του ΚΚΕ με τον ακροδεξιό ΛΑΟΣ να επιχαίρει τις κομμουνιστικές επιλογές της υπονόμευσης της εξέγερσης. Μια απλή επιβεβαίωση της “απειθαρχίας” που συνήθως το Κόμμα διαλαλεί χαϊδεύοντας τα αυτιά της ανήσυχης νεολαίας ενώ με την πρώτη ευκαιρία ονομάζει προβοκάτορες όσους δεν τάσσονται κάτω από κομματικά πανώ στις διαδηλώσεις.
Ο ελληνικός καπιταλισμός δεν κινδυνεύει από το ΚΚΕ απλά “ζητάει τη συνεργασία του”. Από ιστορικής του καταβολής, η εξέγερση, η ανυποταγή και η επανάσταση όχι μόνον δεν έχουν καμία σχέση με το ΚΚΕ αλλά είναι άσπονδοι εχθροί.
Είμαστε σίγουροι και σίγουρες ότι η Παπαρήγα αύριο στο Αιγάλεω θα μας δώσει δείγματα αυτής της νέας “συνεργασίας” με το Σύστημα. Φτηνή ρητορική, στείρος λαϊκισμός, ψήφος στις εκλογές, πειθαρχία στο Κόμμα και το νου σας!… μακριά από τους “προβοκάτορες” εαυτούς σας…