100 περίπου άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πρωτοβουλίας για συζήτηση γύρω από την υπόθεση της μισθωτής σκλαβιάς. Για να βοηθηθεί η συζήτηση, την εισήγηση συνόδευε και μια μπροσούρα της πρωτοβουλίας που, με τη σειρά της, έθετε τα ζητήματα με εκτενέστερη τεκμηρίωση διατηρώντας έτσι και την δική της αυταξία. Στον χώρο υπήρχε και μια μικρή έκθεση αφισών που έχουν εκδοθεί από αυτοοργανωμένα εγχειρήματα σε εργασιακούς χώρους και πρωτοβάθμια σωματεία με αντιεξουσιαστική βάση.
Η εισήγηση ήταν αναγκαστικά μακροσκελής μια και έπρεπε να παρουσιαστούν τόσο τα παραδείγματα των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και του ΙΚΕΑ όσο και η δομή του κατεστημένου συνδικαλισμού, τα αδιέξοδά του, τα αυτοοργανωμένα πρωτοβάθμια σωματεία και, φυσικά, μια αναρχική πρόταση για την εργασία, την ταξικότητα και τον συνδικαλισμό. Το ζητούμενο ήταν να δημιουργηθεί μια σαφής υποδομή στην προοπτική ενός ουσιαστικού διαλόγου. Έτσι, αυτό που κατορθώθηκε τελικά ήταν, πέρα από μερικές τοποθετήσεις-παρουσιάσεις εργασιακών εγχειρημάτων από συντρόφους που συμμετέχουν σε αυτά, να θιχτούν μια σειρά από ζητήματα όπως η ίδια η ηθική της εργασίας, η όποια σημασία της εναλλακτικής εργασίας, τα θεσμικά όρια της συλλογικής δουλειάς σε εργασιακούς χώρους, η φιλοσοφία της μείωσης του ωραρίου, ο αναπόφευκτος ρεφορμισμός της συνδικαλιστικής δράσης κάθε οργανωτικής μορφής, ο εργατισμός, η επαναστατική συνείδηση ως υπερ-βαση της ταξικής…
Το κρύο στο άλσος του Μπαρουτάδικου που ξεπέρασε τα ανεκτά όρια και η ατιθάσευτη έκταση των ζητημάτων που ανοίχτηκαν επέσπευσαν το τέλος της εκδήλωσης. Τα ερωτήματα που τέθηκαν και η επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε γύρω από το θέμα της “δουλειάς” επιβεβαίωσαν ένα ζωηρό ενδιαφέρον του οποίου την έκταση κι εμείς δεν είχαμε εξαρχής εκτιμήσει. Θεωρούμε ότι η όλη προσπάθεια αποτελεί ένα σοβαρό ενέχυρο στην πορεία μας για την κατάκτηση της συνείδησης της ελευθερίας, στη ζωή και στη δράση μας στη περιοχή.