Απρίλης του 2008. Μια ολόκληρη οικογένεια ψάχνει στα σκουπίδια σε κάποια γειτονιά του Κάτω Αιγάλεω. Μια εικόνα που δεν είχε προηγούμενο στην περιοχή, προστίθεται σε πολλές άλλες παρόμοιες τα τελευταία χρόνια και έρχεται να υπονομεύσει την επιτηδευμένη ρητορεία για το Αιγάλεω που “αλλάζει”, να σπάσει την βιτρίνα μιας κοινωνίας της αφθονίας, να καταλύσει κάθε πρόσχημα ανθρωπινότητας ενός συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Οι καιροί ου μενετοί!
Ο μοναδικός τρόπος που έχει μείνει
για να λυθεί όποιο πρόβλημα
είναι η επανάσταση.
Χτύπα για τον απλό λόγο
ότι έχεις ίσα δικαιώματα
μ’ αυτούς που χτύπησαν
(δέστε το κι απ’ την δική σας πλευρά)
T.Σ.
Ο Τάσος Σκορδάκης είναι εμβληματική φιγούρα στην μεταπολιτευτική ιστορία του Αιγάλεω.
Μέλος του ΚΚΕ και οργανωτής της ΚΝΕ Αιγάλεω στα τέλη του ’70 διαγράφτηκε από το Κόμμα μια και έκφραζε πια τις θέσεις της καταστασιακής διεθνούς. Ο πόλεμος που του ασκήθηκε από το Κόμμα ήταν εξοντωτικός. Αρχές του 1980 συμμετείχε στην κατάληψη του Μποδοσάκειου και ενίσχυσε την θέση για την δημιουργία ενός αντιεμπορευματικού χώρου, τη συγκρότηση ενός προπυργίου ενάντια στις ιδεολογίες και τους θεσμούς του αστικού πολιτισμού. Μετά από μερικά χρόνια άνοιξε ένα βιβλιοπωλείο στην περιοχή. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ο Τάσος πεθαίνει καταπονημένος από ένα βαρύ άσθμα. Το 1991 εκδίδεται από δικούς του ανθρώπους συλλογή με δικά του ποιήματα. Τιμής ένεκεν…
ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΨΑΧΝΟΥΝ??
Η ηλιθιότητα των φασιστοειδών δεν συμμαζεύεται.
Αν έχεις ακούσει ποτέ για φτώχεια θα ήξερες και τι σημαίνει πείνα.Ξέρεις αυτή η κατάσταση εξαθλίωσης που επιβάλουν τα αφεντικά και το κράτος;
κι αν ακόμα δεν κατάλαβε το ανώνυμο ασπόνδυλο οι άνθρωποι αυτοί προσπαθούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες με τα σκουπίδια του πολιτισμού των διαχωρισμών.Το αν θα ξεγελούσε την πείνα τους ένα γαλανόλευκο κωλόπανο δεν εξετάζεται ως ενδεχόμενο.
ασε ρε μπουφε.Πλουσιοπαιδα του μπαμπα που δεν εχετε δουλεψει ποτε στη ζωη σας.Και μετα μιλατε για φτωχεια και εργατικα δικαιωματα.
Ο σοσιαλισμος και η μαχη για τα δικαιωματα του ανθρωπου αν δεν συνοδευεται απο το εθνικο στοιχειο τοτε ειναι μια τρυπα στο νερο
Είδαμε το σοσιαλισμό του Μεταξά και του Παπαδόπουλου με τους Μποδοσάκηδες, τους Ωνάσηδες, τους Λάτσηδες και τους Βαρδινογιάννηδες να αλωνίζουν πάνω στην πλάτη του λαού. Είδαμε την αγάπη του Χίτλερ για το έθνος το δικό του που γέμισε το χώμα με εκατομμύρια νεκρούς άλλων εθνών.
Μπούφος είπες;
Φασίστες, δεν θα σας λυπηθούμε γιατί δεν αξίζετε ούτε τον οίκτο μας!
Δεν γνωρίζω το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που γράφουν για τον αδελφό μου στην ιστοσελίδα σας. Η συγκίνησή μου δεν περιγράφεται. Είναι σαν να τον βλέπω πάλι ζωντανό. Για μένα βέβαια δεν πέθανε ποτέ, αλλά το να βλέπω πως κάποιοι μνημονεύουν πως ήταν “βαθιά δημοκρατικός άνθρωπος” και παρουσιάζουν το βιβλίο με τα ποιήματά του που τα μάζεψα από τα χειρόγραφά του και τα τύπωσα στον Ελεύθερο Τύπο του Γιώργου Γαρμπή, δεν μπορώ να περιγράψω τί νιώθω.
Επί τη ευκαιρία, στα πλαίσια των ευρωεκλογών ήλθε στη δουλειά μου ο Σπύρος Χαλβατζής. Οταν του έθεσα κάποιες ερωτήσεις και του ανέφερα ότι ήμουν αδελφή του Τάσου, νομίζω ότι συγκινήθηκε βαθιά. Είναι και αυτό στοιχείο του Τάσου.