Υπόθεση βιασμού μετανάστριας σε αστυνομκό τμήμα

Τα χαράματα της Πέμπτης 31 Ιούλη 4 αστυνομικοί βίασαν 26χρονη ρωσίδα μετανάστρια μέσα σε κελί του Αστυνομικού Τμήματος Κυψέλης. Η μετανάστρια προσήχθη στο τμήμα μαζί με συνομήλικη συμπατριώτισσά της για ασήμαντη αφορμή και μετά από λίγες ώρες κατέληξε στο νοσοκομείο ΚΑΤ βιασμένη, χτυπημένη, ταπεινωμένη. Αυτό το συμβάν είναι ένα από τα εκατοντάδες «μεμονωμένα περιστατικά», τους εκατοντάδες βιασμούς που χαρακτηρίζουν την μεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους. Αυτό που κάνει την περίπτωση αυτή ξεχωριστή είναι η κατάθεση μήνυσης από το θύμα. Και φυσικά, η απάντηση από μεριάς σύσσωμου του κράτους είναι μια προσπάθεια συγκάλυψης του βιασμού και μάλιστα με τρόπο που προεκτείνει τον βιασμό με το να φροντίζει το βιαστή, να αποκαθάρει την «υπηρεσία» και να εξευτελίζει δημόσια το θύμα. Έτσι, η βιασμένη μετανάστρια “ήταν μεθυσμένη” για να «ασθενήσουν» τη μνήμη της, “ήταν χτυπημένη από πριν” για να δικαιολογήσουν τους κραυγαλέους μώλωπες, “λέει ψέματα μια και δεν αναγνωρίζει όλους τους βιαστές της” χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι δεν μπορείς να δεις κατά πρόσωπο υπανθρώπους όταν σε βιάζουν «παρά φύσιν». Τέτοιο μεγαλείο η ΕΛΑΣ! Τέτοιο μεγαλείο η ελληνική δημοκρατία!

Όμως, το γεγονός ενός βιασμού μετανάστριας σε αστυνομικό τμήμα που δημοσιοποιείται δεν είναι παρά η κορυφή ενός παγόβουνου. Συμπυκνώνει το πνεύμα της «ελληνικής φιλοξενίας» που δεκαετίες τώρα διαφημίζει τον ρατσισμό και τη στυγνή εκμετάλλευση. Γιατί αν το ξεζούμισμα στα εργοτάξια και η καχυποψία και η απαξίωση στις γειτονιές είναι καθολική συνθήκη για όλους τους μετανάστες, τα πράγματα επιβαρύνονται ακόμη περισσότερο για τις μετανάστριες. Η επιτακτική ανάγκη των γυναικών αυτών για ένα μεροκάματο, για μια οριακή επιβίωση «επιτρέπει» σε κάθε είδους εγχώριο αρσενικό να εκβιάσει μια διαθεσιμότητα χωρίς όρια. Δεν είναι μόνο μια εχθρική γειτονιά, ούτε ένα σκληρό μεροκάματο για ένα κομμάτι ψωμί που έχουν να αντιμετωπίσουν αυτές οι γυναίκες αλλά και επιπλέον, την αυτονόητη ευκολία με την οποία «ανήκουν» στη βαρβατίλα των γηγενών αρσενικών.

Αυτή η συνθήκη δεν είναι παρά απόρροια μιας συγκεκριμένης μεταναστευτικής πολιτικής που συγκροτεί ρατσιστικές συμπεριφορές, διαφημίζει την ωμότητα απέναντι στους μετανάστες και τις μετανάστριες και νομιμοποιεί κάθε κοινωνική έκφρασή της. Ο βιασμός σε κάθε πόλεμο αποτελεί πάντοτε όπλο απέναντι στον εχθρό. Όπλο κατίσχυσης, ταπείνωσης και βεβήλωσης. Αποτελεί μήνυμα υποταγής, εξαθλίωσης και εξανδραποδισμού. Όποιος δεν αναγνωρίζει στοιχεία πολέμου στους βιασμούς των μεταναστριών από τους μπάτσους και θεωρεί ότι πρόκειται για απλή «εκτροπή» από τα καθήκοντά τους, θα πρέπει να εξηγήσει την θρασύτατη ατιμωρησία των εκάστοτε βιαστών που με τη σειρά της νομιμοποιεί το καθεστώς της ελεύθερης αναπαραγωγής των βιασμών. Από τα κελιά των αστυνομικών τμημάτων στα μικροαστικά σαλόνια και από τις μπάρες της καταναγκαστικής πορνείας στα σοκάκια των μεταναστευτικών γκέτο.

Όμως, σε αυτόν τον πόλεμο οι μετανάστες και οι μετανάστριες δεν είναι μόνοι τους.

Κανένας θάνατος δεν θα μείνει αναπάντητος, κανένας βιασμός συγκαλυμένος, καμία ταπείνωση ασύδοτη.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *