“Το πρόβλημα με την έλλειψη δενδροφύτευσης της Πλατείας “Ελευθέριος Βενιζέλος” (όπως είναι η τυπική ονομασία της) παραμένει, ένα και πλέον έτος μετά την ολοκλήρωση του σταθμού του ΜΕΤΡΟ “Αιγάλεω” και ουδείς από τη δημοτική αρχή δείχνει να συγκινείται.
Το μόνο που γνωρίζουν οι πολίτες είναι ότι δήμος Αιγάλεω και ΑTΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ βρίσκονται σε διένεξη προκειμένου να ξεκαθαριστεί ποιος από τους δύο φορείς είναι υποχρεωμένος να προβεί στο απαραίτητο αυτό έργο.“

Το Μετρό αποτελεί αναμφισβήτητα από καταβολής του πρότυπο διαχείρισης δημόσιων χώρων. Παρότι ο χώρος του Μετρό θεωρείται ιδιωτικός, τα μέτρα ελέγχου και διαχείρισής του είναι ένας πρότυπος θύλακας που φυτεύεται για να εμπεδωθούν τα μέτρα αυτά κοινωνικά και να εξαπλωθούν προς κάθε κατεύθυνση. Αυτό που συμβαίνει όσον αφορά τη δενδροφύτευση της πλατείας Εσταυρωμένου είναι μια γελοία κατάσταση που αντανακλά την αποποίηση ευθυνών εκατέρωθεν για μερικά ψίχουλα. Τόση τσιγκουνιά από τόσο “σοβαρούς” διαχειριστές δημόσιων χώρων!
Εκείνο ωστόσο που προκαλεί εντύπωση είναι ότι εταιρία και δήμος μπορεί να μην τα βρίσκουν μεταξύ τους για μερικά δέντρα που πρέπει να φυτευτούν, μπορεί να καθυστερούν, να αδιαφορούν, να παίζουν με τις εντυπώσεις αλλά όταν πρόκειται, ας πούμε, για αφισοκολλητές που προσπαθούν να περάσουν τα πολιτικά και κοινωνικά τους μηνύματά στην πλατεία οι εντολές είναι συσχετισμένες, συντονισμένες, αλληλοσυμπληρούμενες και άμεσες: οι σεκιουριτάδες της Αττικό Μετρό ειδοποιούν την δημοτική αστυνομία και όταν αυτή δυσκολεύεται ειδοποιεί τους ένοπλους μπάτσους. Χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς αδιαφορία, χωρίς παιχνίδια εντυπώσεων. Ένας είναι ο εχθρός: ο εσωτερικός…