Κυριακή 5.30 το απόγευμα. Στο άλσος του μπαρουτάδικου υπάρχει αρκετός κόσμος, παρέες με μηχανάκια κοντά στην καφετέρια, μετανάστες αραχτοί στο γρασίδι, συνταξιούχοι στα παγκάκια και μανάδες με τα παιδάκια τους που τρέχουν δεξιά κι αριστερά. Από την κεντρική είσοδο επί της Ιεράς Οδού εμφανίζονται δυο μοτοσικλετιστές της ΕΛΑΣ, εκείνου του σώματος που κυκλοφορεί με τις μπλε μηχανές των 125 κυβικών. Μπαίνουν στο άλσος με μια ταχύτητα τέτοια που θέλει να δηλώσει ένα είδος αιφνιδιασμού και αρχίζουν να ζητάνε χαρτιά από τους μετανάστες και από τις παρέες των νεαρών. Το άλσος αρχίζει να αδειάζει σιγά-σιγά μέσα σε μια διάχυτη δυσφορία μια και η τσαμπουκαλίδικη παρουσία των αστυνομικών δεσπόζει στο χώρο. Μετά από τον έλεγχο, οι δύο αστυνομικοί θεωρούν ότι το άλσος παρέχει μια πίστα πολύ πρόσφορη για να δοκιμάσουν τις οδηγικές τους ικανότητες, την αντοχή των τύπου «εντούρο» μηχανών τους αλλά και την αντοχή του λιγοστού πια κόσμου που χαζεύει στα παγκάκια. Έτσι τα δύο επιδέξια μέλη του τσίρκου της ΕΛΑΣ αρχίζουν την παράστασή τους. Τι πηδήματα στα χωμάτινα σαμαράκια, τι κωλιές, τι κατεβάσματα από τα σκαλάκια, τι σούζες… Ένα χάρμα ματιών και αυτιών! Οι συνταξιούχοι άδειασαν τα παγκάκια και οι μανάδες μάζεψαν άρον-άρον τα παιδάκια τους και δρόμο!

Θα έλεγε κανείς ότι πίσω από την στολή των αστυνομικών βρίσκεται κι ένα τσογλάνι αλλά αυτό μάλλον θα έθιγε τα τσογλάνια που στο κάτω κάτω της γραφής ούτε πληρώνονται απαραίτητα για τις τσογλανιές τους ούτε τις υπερασπίζονται με νόμους και κουμπούρια.

Αυτό λοιπόν είναι το καθεστώς στο άλσος του μπαρουτάδικου μετά το βιασμό του 13χρονου αλβανού που έγινε εκεί σχεδόν ένα μήνα πριν. Σιγά μην θορυβήθηκαν για τα αλβανάκια που από καταβολής τους τα έχουν χεσμένα. Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει ότι ο συγκεκριμένος βιασμός αποτέλεσε μιαν ακόμη αφορμή για να περιοριστεί η κοινωνική παρουσία και στον συγκεκριμένο κοινωνικό χώρο. Μετανάστες, νεολαία, «αργόσχολοι» και κάθε είδους ρεμβάζοντες είναι αυτοί και αυτές που επιβεβαιώνουν κάθε φορά την δημοσιότητα των κοινόχρηστων χώρων μια και είναι αυτοί και αυτές που δεν μαντρώνονται ούτε στην τηλεόραση ούτε και στα όλο και περισσότερο επεκτεινόμενα στην περιοχή εμπορικά καταναλωτικά κέντρα. Αυτοί οι άνθρωποι που αντιστέκονται είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα στον καθημερινό ιμπεριαλισμό του εμπορεύματος και του θεάματος δεν μπορεί παρά να είναι στόχος της Εξουσίας.

Όχι λοιπόν! Τα δύο όργανα της τάξης δεν αποτελούν ακόμη ένα μεμονωμένο περιστατικό αυθαιρεσίας. Απλά αυτή είναι η δημόσια τάξη την οποία υπηρετούν…