Πριν λίγη ώρα τελείωσε η πορεία που καλέστηκε από την πακιστανική κοινότητα και την αριστερή οργάνωση “συμμαχία σταματήστε τον πόλεμο”. Προηγήθηκε συγκέντρωση, στις 6 το απόγευμα στην πλατεία Κοτζιά, στην οποία διαβάστηκαν διάφορα μηνύματα αλληλεγγύης στην πακιστανική και ελληνική γλώσσα. Κάποια στιγμή μεταφέρθηκαν τρία φέρετρα πακιστανών στην πλατεία, εκ των οποίων το ένα ήταν η σoρός του Μοχάμεντ ενώ τα άλλα δύο ήταν θυμάτων τροχαίου δυστυχήματος, με σκοπό να εξελιχθεί προσευχή για το κατευόδιο των ψυχών τους. Στη συνέχεια, αφού απομακρύνθηκαν οι σoροί, ξεκίνησε πορεία 1000 περίπου ατόμων που κατευθύνθηκε προς την Βουλή με την συμμετοχή πολλών πακιστανών, διαφόρων αριστερών οργανώσεων και ατόμων του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου.
Η πορεία είχε παλμό με πιο αιχμηρές τις φωνές των μεταναστών. Ήταν μια σχετικά αξιοπρεπής αποκατάσταση του οργισμένου κλίματος που αντιστοιχεί σε μια περίπτωση κρατικής δολοφονίας αφήνοντας πίσω μια συγκέντρωση που έμοιαζε με προεκλογική καμπάνια της διοργανώτριας αριστερής οργάνωσης…
Όλα συνεχίζονται!
“…ήταν μια σχετικά αξιοπρεπείς αποκατατάσταση του οργισμένου κλίματος που αντιστοιχεί σε μια περίπτωση κρατικής δολοφονίας…” γράφετε μεταξύ των άλλων στο κείμενο σας σύντροφοι.Λυπάμαι πραγματικά να διαβάζω τέτοια πράγματα από αναρχικούς.Υπήρξε μία απο τις πιο απότροπαιες δολοφονίες και συμπεριφορές απέναντι στο πιο κολασμένο κομμάτι μεταναστών αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.Μπάτσοι να συμπεριφέρονται σε ανθρώπους λες και ειναι ένα τίποτα.Λες και είναι σκουπίδια.Να τους στέλνουν στα νοσοκομεία και να τους δολοφονούν.Και εσείς να γράφετε ότι ήταν μια σχετικά αξιοπρεπής αποκατάσταση της οργής….κτλ.Η μόνη διαφορά με τους αριστερούς του ΣΕΚ που κάλεσαν ήταν τα λίγο πιο οργισμένα συνθήματα μας.Μέχρι εκεί…Είναι απαράδεκτο λοιπόν να γράφετε τέτοια πράγματα.Μιλάμε για απόλυτα υποτιμημένες ζωές.Ζωές και όχι…Λίγη οργή παραπάνω στους δρόμους και όχι μόνο λόγια στις αφίσες και τα συνθήματα.Αναρχικοί είστε.
Συντροφικά
Το “κτλ” και ό,τι του ακολουθεί έχει τη σημασία του σύντροφε! Δεν μπορείς να υποκαταστάς με “κτλ” φράσεις με τις οποίες οι σύντροφοι στην ανάρτησή τους προσδιορίζουν το υποκείμενο και τις πολιτικές αντιλήψεις αυτού, οι οποίες χαρακτήρισαν τη συγκεκριμένη συγκέντρωση.
Διάβασε ξανά χωρίς αφαιρετικές αφαιρέσεις.
Εντάξει λοιπόν!Αν το κτλ. είναι το πρόβλημα σε αυτά που λέω τότε το διαγράφω και παραθέτω όλο το κείμενο…Ωραία,πάμε παρακάτω τώρα.Και τι αλλάζει σε αυτά που γράφονται?Δεν είναι το κτλ. το θέμα σε αυτά που γράφω αλλά η άποψη περι αξιοπρεπούς αποκαταστάσεως του οργισμένου κλίματος.Και σε αυτό δεν απαντάς.Φαίνεται ότι άλλα πράγματα σε ενδιαφέρουν πιο πολύ και όχι το ότι δολοφονούνται για πλάκα άνθρωποι και κάποιοι σύντροφοι ικανοποιούνται με τη χθεσινή πορεία.
Στο προσωπικό κομμάτι, δεν είμαι στο γήπεδο για να ικανοποιούμαι κι ούτε με γνωρίζεις για να συμπεράνεις πώς και αν ιεραρχώ τα “ενδιαφέροντά” μου.
Στο πολιτικό κομμάτι, παρόλο που δεν είμαι από την Πρωτοβουλία Α. Α. εξακολουθώ να υποστηρίζω πως εξακολουθείς να βγάζεις συμπεράσματα απομονώνοντας φράσεις που ακολουθούν, κι ακολουθούν κι ακολουθούν. Οι σύντροφοι στην ανάρτησή τους δεν εισάγουν το ζήτημα της δική τους αντίληψης περι συλλογικών απαντήσεων αλλά αντιπληροφορούν για μία πορεία στην οποία καταγράφηκε κάποια “αξιοπρεπή αποκατάσταση του οργισμένου κλίματος” της ημέρας εκείνης και όχι του οργισμένου κλίματος γενικά. Άσε λοιπόν στην άκρη την κακόβουλη διάθεσή σου για τους άλλους, σκέψου, πρότεινε και δράσε. Αναρχικοί είμαστε, φυσικά, και όλα συνεχίζονται.
Σύντροφε ανώνυμε Α. η ανάρτησή μας αυτή κρίνεται μέσα στο σχετικό κλίμα της συγκεκριμένης συγκέντρωσης. Η συγκεκριμένη λοιπόν συγκέντρωση καλέστηκε από την πακιστανική κοινότητα (που σημειωτέον δεν εκφράζειτο σύνολο των πακιστανών) και το ΣΕΚ. Όσον αφορά το ΣΕΚ η πολιτική επικάλυψη του χώρου έφτανε μέχρι τη χυδαιότητα. Δεν χρειάζεται να πούμε νομίζω περισσότερα. Τα πρόσωπα των πακιστανών ήταν βαθιά θλιμένα και τη στιγμή της εναποόθεσης των φερέτρων στην πλατεία για τη δημόσια προσευχή η ένταση ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή. Οι πακιστανοί δεν είναι ούτε Αλβανοί ούτε Νιγηριανοί μια και διακατέχονται από μια άλλη κουλτούρα, η οποία από μας διαβάζεται ως μια αινιγματική εσωτερικότητα. Στου Ρέντη, όπως και στο Αιγάλεω, σε μερικούς πακιστανούς αυτή η εσωτερικότητα βρήκε την οργισμένη της έκφραση απέναντι στους φασίστες χωρίς ωστόσο να πρόκειται για γραμμική συμπεριφορά. Σε σχέση λοιπόν με την εκνευριστικά αδιάφορη συγκέντρωση διαπιστώσαμε στην πορεία μια ένταση ανάμεσα στους πακιστανούς που σχετικά με όσα γράφουμε παραπάνω έφερνε κάπως στην αντιστοίχιση με το γεγονός.
Η πορεία αυτή είχε την διακριτική μας παρουσία, δεν διοργανώθηκε από μας, δεν υιοθετήθηκε από αρκετούς πακιστανούς και -αν αυτό σε ενδιαφέρει- δεν εξαντλεί τη στάση μας απέναντι στο γεγονός. Η αλληλεγγύη στους μετανάστες είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση (όπως και κάθε άλλη εξάλλου) και θα πρέπει κάθε φορά να στοχαζόμαστε πάνω στο ζήτημα των αντιδράσεων των ίδιων των μεταναστών, να το κατανοούμε χωρίς αυτό και απόλυτα να μας δεσμεύει. Η αλληλεγγύη προϋποθέτει την μια σχέση μεταξύ των υποκειμένων και, φυσικά, των υποκειμένων με την πραγματικότητα.
Σύντροφε ανώνυμε Α. ο Κάφκα έλεγε ότι το μεγαλύτερο ανθρώπινο λάθος είναι η ανυπομονησία. Προσυπογράφουμε ως αναρχικοί αλλά και χωρίς να θεωρούμε εαυτούς ως την μοναδική και πρωτοπόρα αναρχική άποψη. Να μας συμπαθάς λοιπόν.
Ραντεβού στους δρόμους…
Ανώνυμε Β.
1)Προφανώς θεωρείς ή θέλεις να δημιουργήσεις εντυπώσεις όσο αφορά εμένα λέγοντας περί γηπεδων,προσπαθώντας να δείξεις ότι οδηγούμαι από τα ταπεινά ελατήρια της ικανοποίησης(για να μην το πω χυδαία)και όχι από οργή για ότι συνέβη.
2)Πάλι κρύβεσαι λέγοντας ότι απομονώνω φράσεις και δεν απαντάς στο ζήτημα που βάζω.Είναι γνωστή αυτή η πρακτικη ιδιαίτερα όταν μπαίνουν ζητήματα οργής ή άμεσης δράσης.Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή…
3)Οτι εχω για να προτείνω και να δράσω φυσικά και δεν θα το κάνω στο ιντερνετ.
4)Είναι απαράδεκτο να λες ότι έχω κακόβουλη διάθεση επειδή ούτε κι εσύ με γνωρίζεις και ούτε ξέρεις τι σχέση μπορεί να έχω με τους συντρόφους της πρωτοβουλίας.
5)Μπορεί βέβαια και εγώ να μην σε γνωρίζω αλλά γνωρίζω πολύ καλά τον τρόπο σκέψης σου.Συνεχής αναβολή και ατέρμονη ανάλυση.Φυσικά και όλα συνεχίζονται για σένα αργά και χαλαρά…
Σύντροφε/ισσα από την πρωτοβουλία,δεν διαφώνω σε πολλά από αυτά που γράφεις στην απάντηση σου,ιδιαίτερα στο θέμα της αλληλεγγυης και των υποκειμένων της.Η ένσταση μου όμως εξακολουθεί να υπάρχει σε αυτά που έχω αναφέρει.Πάντως ούτε απόμόνωσα εκφράσεις ούτε κακόβουλη διάθεση είχα απέναντι σας.Απεναντίας,με λύπησε το γεγονός αυτών που διάβασα και γι αυτό εγραψα.Ίσως ο λόγος μου να ήταν φορτισμένος λόγω των γεγονότων αλλά νομίζω δίκαια…
Συντροφικά.
Δεν επικοινωνούμε σύντροφε ανώνυμε Α και μάλλον δεν υπάρχει και περιθώριο για να επικοινωνήσουμε όταν φιλτράρεις με το δικό σου άδικο τρόπο το διάλογο. Αφού όπως κι ο ίδιος λες
“…γνωρίζω πολύ καλά τον τρόπο σκέψης σου. Συνεχής αναβολή και ατέρμονη ανάλυση…”,
εγώ αποσύρομαι από το διάλογο με τα φορτισμένα ζητήματα που εισήγαγες επαναλαμβάνοντας την απάντηση που δεν θέλεις να διαβάσεις
…”Οι σύντροφοι στην ανάρτησή τους δεν εισάγουν το ζήτημα της δική τους αντίληψης περι συλλογικών απαντήσεων αλλά αντιπληροφορούν για μία πορεία στην οποία καταγράφηκε κάποια “αξιοπρεπή αποκατάσταση του οργισμένου κλίματος” της ημέρας εκείνης και όχι του οργισμένου κλίματος γενικά.”…
Μιας που έως τώρα δε γνώριζα ότι κάποια σχέση έχεις με τους συντρόφους της πρωτοβουλιάς, λογικά θα συναντηθούμε σύντομα να τα συζητήσουμε όλα αυτά από κοντά, περιέργως με απασχολούν ιδιαίτερα τα ζητήματα που μου έθεσες περι αναβολών, ατέρμονων αναλύσεων, αργών, χαλαρών κ.ο.κ.
Συντροφικά ε;
Σύντροφε ανώνυμε Α. έχεις κάθε δικαίωμα στην ένσταση. Προσωπικά τώρα ως συντάκτης της ανάρτησης έχω κι εγώ ωστόσο μια ένσταση. Η αλήθεια είναι ότι η φόρτιση του σχόλιού σου είναι κατανοητή αλλά η επιθετικότητά σου εναντίον μας είναι αδικαιολόγητη. Τα εγκλήματα του κράτους είναι διαρκή και ατελεύτητα. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Π. Ράλλη δεν είναι μόνο οι κάθε Σάββατο ταπεινώσεις και εξευτελισμοί των μεταναστών στην ουρά για τα χαρτιά αλλά οι ανελέητοι ξυλοδαρμοί και τα καθημερινά βασανιστήρια μέσα στο ίδιο το στρατόπεδο συγκέντρωσης των 500 μεταναστών 365 μέρες το χρόνο. Κι αυτά μόνο σε ένα κτίριο. Να προσθέσουμε τους κάθε λίγο και λιγάκι πνιγμούς στο Αιγαίο και τους ανατιναγμένους στον Έβρο; Να προσθέσουμε τους νεκρούς από εργατικά ατυχήματα έναν κάθε τρεις μέρες; Τα βασανιστήρια στις φυλακές; Τα ψυχιατρεία; Τις αυτοκτονίες στο στρατό; Γνωστά πράγματα…Η ζωή είναι παντελώς απαξιωμένη στον καπιταλισμό και η οργή μας γι’ αυτό δεν περιμένει την δολοφονία στην Π. Ράλλη για να μπουκώσει. Θα είχαμε προ πολλού γεμίσει το χώμα ή τις φυλακές αν μας καθόριζε αποκλειστικά η οργή. Η οργή μας είναι χειραφετημένη από την αναρχική αντίληψη. Δεν είναι μέρος ενός νεόκοπου ψυχοναυτισμού που ανακαλύπτει άξαφνα τον αστικό κυνισμό. Είναι η ψυχή ενός μεγάλου σχεδίου για την ανατροπή του αστικού πολιτισμού.
Στη μάχη με το κράτος και τα αφεντικά δεν μπορούμε παρά να είμαστε τόσο συναισθηματικοί όσο και ευφυείς. Οι αναρχικοί έχουν πληρώσει πολλές φορές με αίμα στο παρελθόν την πολιτική τους αφέλεια όντας οργισμένοι στα οδοφράγματα τη στιγμή που άλλοι ετοίμαζαν τους ομαδικούς τάφους. Ως εδώ! Εμείς εκτιμούμε ότι για να κάνουμε ζημιά στο Σύστημα πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι και σωστά τοποθετημένοι μέσα στην πραγματικότητα με επίγνωση των δυνάμεων και των δυνατοτήτων μας. Εσύ με την τοποθέτησή σου στενεύεις τόσο πολύ την αναρχία στο προκείμενο που κατά την άποψή μου δυστυχώς την περιορίζεις σε μονομάχους και έτσι, καλώς ή κακώς, μας εγκαλείς.
Εγώ θεωρώ ότι βιάστηκες, δεν διάβασες το κείμενο ως συνέχεια μιας ολόκληρης στάσης που πέρα από την αυταξία του κειμένου αυτού καθεαυτού κατά κάποιον τρόπο απεικονίζεται επαρκώς σε όλο αυτό το ιστολόγιο. Σε συμμερίζομαι αλλά θα μας επιτρέψεις να δοκιμάσουμε τον τρόπο μας στους δικούς μας χρόνους, θα μας επιτρέψεις να έχουμε και τη δική μας συνεισφορά στην αναρχική πρόταση.
Σύντροφε κ. από την πρωτοβουλία,
δεν χρειαζόταν να αναφέρεις τόσα γνωστά πράγματα για να αποδείξεις ότι η ζωή στον καπιταλισμό είναι παντελώς απαξιωμένη.Φαντάζομαι ότι οι αναγνώστες του blog σας τα γνωρίζουν.Και μέσα από όλο αυτό το σκεπτικό να “αποδεικνύεις” ότι διακατέχομαι από έναν νεόκοπο ψυχοναυτισμό και ανακαλύπτω ξαφνικά τον αστικό κυνισμό,τόσο πολύ μάλιστα που από αυτό τον συναισθηματισμό και την πολιτική μου αφέλεια εγώ (και πολλοί άλλοι προφανώς) έχουμε κάνει τους αναρχικους να πληρώσουν με αίμα στο παρελθόν.Ούτε σε αφελή απευθύνεσαι ούτε είναι καλό να δημιουργούνται τέτοιου είδους εντυπώσεις…Το προσπερνώ καλη τη πίστη.
Πολλές φορές η οργή μας έχει οδηγήσει να κάνουμε μεγάλα πράγματα τη στιγμή που η “ψυχραιμία” και η αναβολικότητα λόγω της επίγνωσης της πραματικότητας και των δυνάμεων μας μας έχει απογοητεύσει και μας έχει οδηγήσει στο τίποτα.Και το χειρότερο είναι ότι αυτή η “ψυχραιμία ” κρύβει τις περισσότερες φορές φόβο και δειλία.Πολλές φορές όπως λέει και ένα παλιό σύνθημα μπορεί “να αξίζει και μόνο που τολμάμε”.Αλλιώς…
Φυσικά και δεν έχω την πρόθεση να στενέψω την αναρχία περιρίζοντας την σε επίπεδο μονομάχων.Μακριά απο έμενα αυτό.Δεν την στενεύω όμως φτάνοντας και στο άλλο άκρο.
Δεν χρειαζόταν επίσης καν να αναφέρεις οτι πρέπει να σας επιτρέψω να δοκιμάσετε τους δικούς σας τρόπους στους δικούς σας χρόνους και πόσο μάλλον να έχετε τη δική σας συνεισφορά στην αναρχική πρόταση.Έτσι κι αλλιώς ο καθένας κρίνεται.
Σύντροφε ανώνυμα Α., όταν ξεδιπλώνω ένα σκεπτικό ίσως χρειάζεται να υπενθυμίσω μερικά πράγματα ακόμη κι αν θεωρούνται αυτονόητα. Απ’ ό,τι φαίνεται δεν κατανόησες τον συνειρμό όχι γιατί δεν μπορείς αλλά γιατί μάλλον δεν θέλεις. Δεν θέλεις να κατανοήσεις τί σημαίνει χειραφετημένη οργή, διαστρεβλώνεις την έννοια της ψυχραιμίας ταυτίζοντάς την με τον φόβο και την δειλία. Ακόμη παραπέρα εγώ προσωπικά δεν γουστάρω να ταυτίζω τον φόβο με την δειλία. Πιστεύω ότι όλοι φοβόμαστε όταν είμαστε εκτεθειμένοι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δειλιάζουμε, ότι δηλαδή δεν κάνουμε αυτό που θέλουμε λόγω του φόβου. Δεν γουστάρω την εικόνα του ατρόμητου και του ήρωα που με κάτι σκεπτικά σαν κι αυτά που καταθέτεις περνάμε στους άλλους ανθρώπους. Φοβόμαστε κι εμείς όπως όλοι αλλά αυτό δεν μας αποτρέπει από την δράση. Επιπλέον θεωρώ ότι δεν κατανοείς και την έννοια του αυθόρμητου μια και το αποκόπτεις από την συνείδηση. Θα ήθελα επίσης να μου αναφέρεις μια, έστω μια, ιστορική στιγμή που η οργή από μόνη της κατάφερε περισσότερα πράγματα από την ψύχραιμη (κι όχι φυσικά αναβλητική -να κι άλλη διαστρέβλωση) στάση. Από τη μεριά μου θα σου αναφέρω μόνο ότι όλες τις μέρες της γαλλικής επανάστασης που οι αβράκωτοι (οι πιό κοντινοί μας πολιτικά) ήταν στα οδοφράγματα οργισμένοι, όλοι οι άλλοι επαναστατημένοι αστοί μέσα στα νέα μέγαρα της εξουσίας ετοίμαζαν τις καρμανιόλες. Τελικά οι αβράκωτοι κατέληξαν σε ομαδικούς τάφους επειδή δεν “ασχολούνταν” με την “πολιτική”.
Σύντροφε, εκείνο που θα ήθελα αν σκοπεύεις να συνεχίσεις το διάλογο είναι να προσπαθήσεις να διαβάζεις το κείμενο μου. Διαπιστώνω εξαρχής ότι είσαι αρνητικά προκατηλλειμένος απέναντι στην συλλογικότητά μας, ότι δεν μας έχεις κατανοήσεις και παρόλα αυτά μας έχει τοποθετήσει σε στερεότυπα που δεν μας χωράνε. Σε βαθμό που αμφισβητώ αυτό που δήλωσες: ότι μας γνωρίζεις…
Καταρχάς ανώνυμε Α θεωρώ τουλάχιστον άδικους τους χαρακτηρισμούς σου.Φράσεις οπώς «απαράδεκτο να γράφετε…» και «οχι μόνο λόγια…»,για να μην αναφερθώ στο γενικότερο ύφος,δείχνουν και άγνοια και μια ανεξήγητη επιθετικότητα απέναντι στις δράσεις των ανθρώπων της Πρωτοβουλίας.
Κριτική,φυσικά.Και αμείλικτη όταν χρειάζεται.Φτάνει να γνωρίζεις τα πεπραγμένα,την πολιτική αντίληψη και τη συνολικότερη στάση και δράση αυτών στους/στις οποίους/ες απευθύνεσαι. Όσον αφορά την οργή, ως αναρχικοί/ες πρώτα απ’όλα της προσδίδουμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των επιλογών μας κι αυτό έχει να κάνει με το συνειδησιακό πεδίο που ανοίγουμε συλλογικά και ατομικά όσον αφορά το πως αντιλαμβανόμαστε τις δομές αυτού του πολιτισμού και τις πάντα επιθετικές κινήσεις μας απεναντί του. Όλοι και όλες κρινόμαστε και τις παρακαταθήκες που θα αφήσουμε τις φροντίζει ο καθένας και η καθεμιά βάση αυτού του πεδίου. Το ποσοτικό κομμάτι που εισάγεις(“λιγη οργη παραπάνω…” )βάζει απο το παράθυρο,είτε το θες ειτε οχι,έναν διαχωρισμό.Αυτόν που θέλει τους αναρχικούς ή μονομάχους ή γραφειοκράτες ένος αργού και ανασταλτικού μηχανισμού.
Δειλία και φόβος!Μάλιστα.Τεστοστερόνη της παλικαροσύνης(βλ.Μονομάχοι) ή θρασύδειλες κότες(βλ. «όχι μόνο λόγια στις αφίσσες…»)
Ντροπή σύντροφε δεν είναι να φοβάσαι,αλλά να φοβάσαι το φόβο κι αυτό είναι κάτι που σίγουρα δεν χαρακτηρίζει τους αναρχικούς.Ο εχθρός είναι έξυπνα στημένος και οι απαντήσεις μας όσο ανυπόμονοι/ες κι αν είμαστε πρέπει να χτυπούν στην καρδιά του..Οι διαφορετικές πολιτικές εκτιμήσεις όσον αφορά την ευστοχία απέναντι στις συστημικές δομές είναι τραγικό λάθος να εγκλωβίζονται στο,παντελώς ξένο για εμάς ,δίπολο «Δειλία-Θάρρος».
Είναι καταφανέστατο οτι δεν θες να κατανοήσεις που αναφέρεται η φράση:«ήταν μια σχετικά αξιοπρεπής…».Η αναφορά έχει να κάνει με τους πακιστανούς μετανάστες που βρέθηκαν στην πορεία .
Το να τους πούμε εμείς πως θα έπρεπε να αντιδράσουν θα ήταν τουλάχιστον πατερναλιστικό όπως και το να μην επικοινωνήσουμε μαζί τους στον τόπο της κοινής συνάντησης τα περιεχόμενά μας ωστε να γίνει κατανοητή και απο τους ίδιους ,διακριτά, η όποια κίνησή μας.
Συντροφικά
.
Καταρχήν θέλω να πω οτι όλες αυτές τις μέρες σκεφτόμουν πολύ σοβαρά αν θα έπρεπε να συνεχίσω αυτό το διάλογο από τη στιγμή που οτιδήποτε γράφω παρεξηγείται στην καλύτερη και διαστρεβλώνεται στη χειρότερη.
Τί να πω για τον τελευταίο που σχολίασε αυτά που έγραψα(ο/η ένας σύντροφος είπε)?Μίλησα εγώ για μονομάχους,τεστοστερόνες και παληκαροσύνες?Μίλησα εγώ για θρασύδειλες κότες όταν γράφω “όχι μόνο λόγια στις αφίσες”.Αυτό εννοούσα?Ντροπή το λιγότερο.Τύφλα να έχει ο Γκέμπελς “σύντροφε/ισσα”.Θα μπορούσα να απάντησω σε όλα όσα γράφεις αλλά δεν αξίζει καν τον κόπο.Άλλους έχεις στο μυαλό σου αλλά τους τσουβαλιάζεις όλους.Μπορώ να καταλάβω βέβαια από που μπορεί να εκπορεύεται όλο αυτό αλλά τι να πω τώρα.Μείνε με τα στερεότυπα και τους διαχωρισμούς σου.Άλλωστε εσύ τους κάνεις (τους διαχωρισμούς) και όχι εγώ.
Σύντροφε κ. από την πρωτοβουλία,μίλησα εγώ για την εικόνα του ατρόμητου και του ήρωα όταν έγραφα για το φόβο?Είπα εγώ ότι δεν φοβάμαι?Αυτά εννοούσα?Νομίζω ότι εσύ δεν θέλεις να καταλάβεις τί εννοώ.Απογοήτευση μεγάλη…
Όσο αναφορά για το αν μπορώ να σου αναφέρω (έστω και μία) ιστορική στιγμή που η οργή κατάφερε πολλά πράγματα,μπορώ να το κάνω χωρίς να πάω δύο αιώνες πίσω και μιλώντας για πράγματα πιο κοντυνά σε εμάς.Που αν μη τι άλλο μας αφορούν πολύ πιο πολύ και έχουν σχέση με αυτά που συζητάμε εδώ.Η υπόθεση των βασανιστηρίων των αφγανών μεταναστών το δεκεμβριο του 2004.Αλλα ας μην επεκταθούμε πιο πολύ σε αυτό.
Σύντροφε κ. εκτός του ότι διαρκώς “παρεξηγείς” αυτά που γράφω λες και ότι είμαι αρνητικά προκατειλημμένος απέναντι στη συλλογικότητα σας.Είναι τουλάχιστον άδικο.Ας είναι.
Κάπου εδώ νομίζω ότι θα πρέπει να τελειώσει αυτός ο διάλογος.Ότι ήταν να ειπωθεί(κυρίως από τις δυο μεριές)ειπώθηκε.Ο καθένας κρίνεται.Ελπίζω να μην χρειαστεί να επανέλθω
Συντροφικά.
Σύντροφε, κι εγώ το σκέφτηκα αρκετά αν έπρεπε να μπω στον συγκεκριμένο διάλογο. Παρ’όλα αυτά, επειδή αναφέρεις ότι οτιδήποτε γράφεις εδώ μέσα παρεξηγείται και διαστρεβλώνεται είπα να πω κιεγώ δύο πράγματα!
Εγώ διαβάζω μια απάντηση/ κριτική που τελειώνει με τη φράση “Είναι απαράδεκτο λοιπόν να γράφετε τέτοια πράγματα.[…]Λίγη οργή παραπάνω στους δρόμους και όχι μόνο λόγια στις αφίσες και τα συνθήματα.Αναρχικοί είστε.”. Κάθε κριτική είναι απαραίτητη (γι’ αυτό άλλωστε οι αναρτήσεις μας είναι ανοιχτές προς σχολιασμό). Δεν κατέχουμε καμία “αλήθεια” και προφανώς δεν μονοπωλούμε την έκφραση της αναρχικής αντίληψης. Όταν όμως πίσω από μια συντροφική κριτική διακρίνεται η καχυποψία και η προκατάληψη και όταν μάλιστα αυτή η κριτική μας αδικεί και διαστρεβλώνει την ουσία του λόγου μας δεν μπορούμε παρά να διατηρούμε κάποιες αμφιβολίες στο κατά πόσο συντροφική είναι.
Θα έλεγα κιεγώ η κουβέντα να σταματήσει εδώ. Ότι ήταν να ειπωθεί, ειπώθηκε. Ας μην ανακυκλώσουμε τις ίδιες απόψεις και την εκατέρωθεν δυσαρέσκεια παραπάνω. Άλλωστε, υπάρχουν και οι διαδικασίες στις οποίες μπορούν να συζητηθούν όλα αυτά σε λιγότερα, ίσως, “φορτισμένο” κλίμα.
Μα αυτό ακριβώς είναι το θέμα!
Τέτοιες κριτικές και τόση πεφωτισμένη κακεντρέχεια μόνο πίσω από τις οθόνες διοχετεύεται.
Γιατί προφανώς δε συναντιούνται πουθενά αυτές οι -ώ του θαύματος!- “αλληλοπαρεξηγίσιμες” αντιλήψεις.
Κάτι έγραψε παραπάνω ένας σύντροφος για την ανυπομονησία, πως είναι το μεγαλύτερο κακό για τον άνθρωπο, εγώ συμπληρώνω πως ακόμη μεγαλύτερο είναι ο ανταγωνισμός.
Βέβαια ο ανώνυμος α τώρα θα επικαλείται και πάλι πως τον παρεξηγούμε όλοι οι υπόλοιποι, αλλά ακόμη δεν μας εξήγησε τί προτίνει ο ίδιος αλλά αν συμφωνεί ή διαφωνεί σε αυτά που προτείνουν κι αναφέρουν όλοι οι υπόλοιποι.
Για να μη θίξουμε τις επιλεκτικές “ευγενικές” απαντήσεις του.
Αμάν πια με αυτή τη συντροφικότητα. Είναι αυτονόητη και δεν τη ξαναγράφω σαν κατάληξη.
Είναι προφανές οτι έχεις έναν περίεργο τρόπο ανάγνωσης και δυσκολεύομαι πολύ να τον παρακολουθήσω.Αποφεύγοντας να απαντήσεις στην ουσία,αποκόπτεις φράσεις και βάση αυτών επιτίθεσαι και με διάφορα στολίδια μάλιστα(ντροπή,απαράδεκτο,γκεμπελισμός…).
Είπα εγώ οτι μίλησες εσύ για κότες και παλικάρια;Εγώ είμαι αυτός που το είπε θέλωντας δηκτικά να σου επισημάνω οτι:”Το ποσοτικό κομμάτι που εισάγεις(“λιγη οργη παραπάνω…” )ΒΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ,ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΣ ΕΙΤΕ ΟΧΙ,έναν διαχωρισμό.Αυτόν που θέλει τους αναρχικούς ή μονομάχους ή γραφειοκράτες ένος αργού και ανασταλτικού μηχανισμού”.Το οτι απαντώ σε ένα πολιτικό σκεπτικό που υπάρχει ακόμη και χωρίς εσένα αλλά που χαρακτηριστικά του αναπαράγεις με την επιθετική σου φρασεολογία γίνεται κατανοητό; Και πως θες να ερμηνεύσω τη δειλία όταν απλά επιβεβαιώνεις το αρνητικό πρόσημο που έχει αυτή η λέξη στο αξιακό μου σύστημα;Τι εννοείς επιτέλους;Λες συνεχώς οτι παρεξηγούνται τα γραφόμενά σου χωρίς να προσπαθείς να τα διασαφηνήσεις ενώ σου ζητιέται.Βόηθα λιγο το διάλογο και μην εγκλωβίζεσαι στους χαρακτηρισμούς και τις θαυμαστές αντιστροφές («Μείνε με τα στερεότυπα και τους διαχωρισμούς σου.Άλλωστε εσύ τους κάνεις (τους διαχωρισμούς) και όχι εγώ».Το οτι απαντάς-προβληματικά είναι η αλήθεια-μόνο σε αυτή τη φράση του σχολίού μου ενώ μπορείς ,όπως λες ,να απαντήσεις και σε όλα τα υπόλοιπα πως να το εκλάβω;Kαι με την πεφωτισμένη κακεντρέχεια των ψηφιακών κρυψώνων τί χρεώνεις και σε ποιούς;
Συντροφικά (γιατί τα αυτονόητα πρέπει και να επαληθεύονται για να νοούνται ως τέτοια)
Σύντροφε από πάνω, δεν είμαι ο ανώνυμος α, εγώ ο οποίος έθιξα τη πεφωτισμένη κανεντρέχεια και την επιλεκτική ευγένια του ανώνυμου α.
Για την αποκατάσταση της αναπαραγώμενης και προβληματικής -αυτό είναι αυτοκριτική- ανωνυμίας.
Σύντροφοι/ισσες ό,τι ήταν να ειπωθεί ειπώθηκε. Ας κλείσει αυτή η προβληματική επικοινωνία εδώ χωρίς να ενδώσει κανείς/μία στην ματαιοδοξία της τελευταίας κουβέντας. Επιτρέψτε μου να σαλπίσω το σιωπητήριο… Ταρατατζούμ!
η αναρτηση όπως (και αν) βλεπεις και συ ,εμπεριεχει καποιες λεξεις κλειδια. αναφερει ότι ΠΙΟ ΑΙΧΜΗΡΕΣ ηταν οι φωνες των ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ(η παρουσια τους και μονο δε θα επρεπε να αποθαρρυνει κανεναν μας…),και παρακατω λεει ότι ηταν μια ΣΧΕΤΙΚΑ αξιοπρεπης απόκατασταση(λεει σχετικα αξιοπρεπης,οχι σκετο αξιοπρεπης,ουτε ιδανικη,ουτε υπερβολικη.οι πακιστανοι δεν είναι νιγηριανοι να συγκρουονται ολη τη νυχτα ακηδεμονευτα με τους μπατσους όπως εγινε περισυ στη καλαμαρια μετα τη δολοφονια του ονουα.αντιστοιχα οι αφγανοι της πατρας,ενδεχομενως να αντιδρουσαν λιγοτερο η περισσοτερο οργισμενα…ο κάθε λαος[ή κοινωνικη ομαδα] εχει τη δικη του σταση στη διαχειρηση της οργης του…εμεις,τι θα μπορουσαμε να κανουμε στη συγκεκριμενη στιγμη;να διαμεσολαβησουμε στις διαθεσεις τους,η να να γινουμε ένα συγκρουσιακο σ.ε.κ,που θα τους σηκωσει (υπο αναρχικη κηδεμονια) τη παντιερα της συγκρουσης;) …και η ανταποκριση από τη πορεια,τελειωνει με το ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ,ότι δηλαδη σε καμια περιπτωση δε θα θεωρηθει τυχαιος και μεμονωμενος ο θανατος του 24χρονου,και ουτε σκοπευουμε να εξαντλησουμε την αλληλεγγυη μας στους μεταναστες πηγαινοντας στις κηδειες τους…αν δεν δε μπορεις να κατανοησεις την βαρυτητα και την σαφηνεια των λεξεων,παω πασο.και γω που συμμετειχα στη πορεια και δε συμμετεχω στη πρωτοβουλια ,αυτόν τον απολογισμο θα μπορουσα να κανω.η αναρτηση ηταν ξεκαθαρη.τα πολιτικα αισθητηρια του μελους της πρωτοβουλιας αποτιμησαν τη πορεια με τα παραπανω λογια.τι να κανουμε τωρα ρε συντροφε;ο καθενας εχει τη δικη του αντιληψη και τοποθετηση πανω σε -λεπτομερη -ζητηματα πολιτικης δρασης.οκ,ενδεχομενως να ηταν ατοπος η ρεφορμιστικος,η δε ξερω και γω τι άλλο, ο σχολιασμος του συντροφου από τη πρωτοβουλια.η δικια σου κριτικη όμως,που στοχευσε;διαβαζοντας τα σχολια σου ,δεν ειδα κατι ξεκαθαρο στις τοποθετησεις σου.ειδα μια γκρινια για ελλειψη οργης,ένα τσουβαλιασμα για οργη και συγκρουσεις και όχι μονο αφισες και συνθηματα(λες και το ένα αναιρει το άλλο..),και μια αοριστολογια εκ του ασφαλους…δε προτεινες κατι,ουτε σχολιασες πως ειδες εσυ τη πορεια(αν τελος παντων ησουν εκει…),αλλα υπενθυμισες τα αυτονοητα.για τους θανατους ,τον εξευτελισμο,τη κακοποιηση,τη κτηνωδη κρατικη βια.πιο κατω όμως,μετα το σχολιο του συντροφου από το αιγαλεω,θεωρησες ότι σαφως τα γνωριζεις όλα αυτά ,και δεν εχει νοημα να επαναλαμβανονται αναιρωντας τον ιδιο σου –αρχικο- συλλογισμο…Μονο εσυ δηλαδη εχεις γνωση των κρατικων δολοφονιων και μπορεις να τις επικαλεισαι,και οι υπολοιποι,απλα φλυαρουν;και αφου στη συνεχεια βεβαια,παραμερισες τα της συγκεκριμενης πορειας,αναλωθηκες σε μια ανωφελη διαδυκτιακη ’’αντιπαραθεση’’ για την κατανοηση και την ερμηνεια των λογων σου.κανεις δε σε ειδε ανταγωνιστικα.δε νομιζω να κραταει κανεις τα ΙΡ των ανταγωνιστικων-διαφορετικων αποψεων και ξαφνικα να ορμουν ολοι πανω τους…Αλλα αν διαβαζες πιο προσεκτικα και νηφαλια τα αρχικα σου σχολια ,μπορει να εβλεπες ότι βαζεις το διαλογο εξ’αρχης σε μια ανταγωνιστικη βαση…όταν από το πρωτο σου σχολιο δημιουργεις ένα διπολο λεγοντας στον αλλον ότι αναλωνεται σε συνθηματα και αφισες και όχι σε οργη και συγκρουση,και στη συνεχεια λες ότι πολλες φορες η ψυχραιμια είναι προφαση της αναβλητικοτητας και της δειλιας,εχεις θεσει το αναρχομετρο σε λειτουργια και περιμενεις να χτυπησει κοκκινο… Και στη τελικη ,αναρχικοι ειμαστε (ετσι δεν είναι;),την αυτοοργανωση προτασσουμε…δε περιμενουμε καμια αυθεντια -ρεφορμιστικη ή επαναστατικη- να μας φωτισει το δρομο της ελευθεριας.επιλεγει ο καθενας μας την δραση του, και κρινεται από αυτη.συνεπως, ελπιζω να αφησεις τους ¨δειλους¨,αναβλητικους από τη μια, και τους δοκτορες της εξεγερσης από την άλλη,να δρασουν με συνειδηση των πραξεων τους,χωρις εμμονες για το ποιος θα βγαλει τον αναρχισμο, ασπροπροσωπο…αυτά.το κουρασα αρκετα το θεμα,τελος από μενα,ραντεβου στους δρομους και στις ανοιχτες συνελευσεις…
συντροφικoτατα (και λιγο αργοπορημενα…)
ανωνυμος 4;5;(εχασα το μετρημα στη παρελαση της ανωνυμιας…)
Τόλμησε ένας σύντροφος να κάνει κριτική και έπεσαν επάνω του όλα τα “δυτικά” να τον κατασπαράξουν.Γιατί χωρίς υπερβολή περί αυτού πρόκειται.Θίχθηκαν όλοι.Ευτυχώς που άλλο πράγμα είναι τα δυτικά,άλλο ο θερσίτης,άλλο το ρεσάλτο και άλλο η πρωτοβουλία του αιγάλεω όπως διατείνεστε.Γιατί μην μου πείτε ότι έστω και ένας από όλους αυτούς που απάντησαν στον ανώνυμο α δεν είναι,δεν έχει ή είχε κάποια σχέση με αυτό που ονομάζουν όλοι δυτικά?Φαίνεται από χλμ. μακριά.Τουλάχιστον για όσους σας ξέρουν χρόνια.θιχθήκατε τόσο πολύ που χάσατε όλοι μαζί τη συνήθη ψυχραιμία σας.
Τί να κάνουμε,η αλήθεια να λέγεται…
Ο σύντροφος που παρέθεσε το πρώτο σχόλιο σ’ αυτή την ανάρτηση δεν έκανε κριτική αλλά πολεμική. Δεν ανέπτυξε θέσεις αλλά μια πικρία που έφτασε μέχρι τον προσβλητικό πατερναλισμό. Από μεριάς της πρωτοβουλίας η απάντηση ήταν πολιτική επεξηγώντας την φιλοσοφία της ανάρτησης. Η πολιτική μας απάντηση, ωστόσο, δεν κατάφερε να υποστείλει την πολεμική του συντρόφου για να γίνει κριτική επί πολιτικών θέσεων και στον διάλογο επιβλήθηκε, δυστυχώς, η στείρα πολεμική. Δεν γνωρίζουμε τις ταυτότητες των ανθρώπων που σχολιάζουν ούτε ελέγχουμε τον διάλογο. Το τελευταίο σχόλιο κάνει το λάθος να θεωρεί δίκαιη αφορμή την κατάθεση απόψεων από κάποιους συντρόφους για να ομογενοποιήσει εγχειρήματα που είναι σαφώς διακριτά μεταξύ τους. Το ότι συμπράττουν μέσα από το ίδιο πολιτικό πλαίσιο της ανοιχτής κοινωνικής παρέμβασης, και μάλιστα σε προλεταριακές γειτονιές, καθιστά αυτά τα εγχειρήματα συντροφικά και όχι μια κοινότητα μορμόνων.
Αν κάποιος συνεισφέρει για πρώτη φορά σ’ αυτό το ιστολόγιο και η συνεισφορά του είναι να πιστοποιήσει ενδοπολιτικά μέτωπα στον χώρο των α/α, τότε το μόνο που κάνει είναι να παράγει και να αναπαράγει απλά την πολιτική παρακμή του ίδιου του τού προτάγματος για την αλληλεγγύη.
Τι να κάνουμε…η αλήθεια δεν σταματάει εκεί που επιθυμεί ο καθένας αλλά προεκτείνεται για να αποκαλύψει εντέλει το κίνητρο και τις επιπτώσεις του χειρισμού της.
Μιας που θίχτηκε το ζήτημα της “αλήθειας” από τον σύντροφο που έχει αυτή την υπερβατική ικανότητα να βλέπει με καλωδιακές διόπτρες, πρέπει εξίσου να γνωρίζει χρόνια τώρα πως κι η ΕΛ.ΑΣ. την “αλήθεια” επικαλείται όταν με επίσημες ανακοινώσεις της διατυμπανίζει πως…
“Την 21:30 ώρα της 25-10-2008, 29χρονος αλλοδαπός, έπεσε σε ρέμα στην περιοχή του Βοτανικού, το οποίο είχε προσεγγίσει για ικανοποίηση σωματικής ανάγκης. Ανασύρθηκε από συγγενικά του πρόσωπα και με σταθμό ΕΚΑΒ μεταφέρθηκε σε Νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.”
Αλήθεια, πως μπορεί κανείς να επικαλείται την “αλήθεια”;
Κάθε “αλήθεια”;
Πραγματικότητες υπάρχουν σύντροφε, κι αυτές είναι πολλές, όχι αλήθειες.
Κοίτα τριγύρω σου κι όχι στον εαυτό σου.