Κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει την χειροβομβίδα που έσκασε τα χαράματα της 18 Νοέμβρη σην αυλή των Α’ και Β’ εξατάξιων τότε γυμνασίων επί της Μοσχονησίων. Η αυλή ήταν άδεια και προφανώς η κίνηση αυτή δε απέκτησε ποτέ τον σαφή της συμβολισμό. Είχε προηγηθεί η εισβολή στο Πολυτεχνείο και τα ολονύκτια επεισόδια. Η μέρα ήταν βαριά, οι άνθρωποι μουδιασμένοι και επικρατούσε ένα κλίμα ανησυχίας για αυτά που θα ακολουθούσαν. Νεκροί, τραυματίες, αγνοούμενοι, φυλακισμένοι και διωκόμενοι, τανκ στο πολυτεχνείο, αστυνομία και στρατός στους δρόμους.
Ο στρατός στους δρόμους δεν ήταν βέβαια και καμία καινοτομία που αφορούσε τις μέρες της εξέγερσης του πολυτεχνείου. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θα θυμούνται τα στρατιωτικά περίπολα σε όλη τη διάρκεια της χούντας που περιφέρονταν στους δρόμους και τις πλατείες κάνοντας εξακριβώσεις έτσι για να μην ξεχνάει κανείς ότι ο φασισμός είναι κρατικοποίηση και στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας. Πλατεία Εσταυρωμένου, Δαβάκη, Λ. Καραγιάννη, Παπανικολάου: τα τζιπάκια του στρατού περνούσαν αργά αργά με τα βλοσυρά βλέμματα των φαντάρων να σαρώνουν τους περαστικούς και τους ρεμβάζοντες.
Σήμερα η μέρα του πολυτεχνείου σημαίνει κατάθεση στεφανιών λες και αφορά μνημόσυνο, λες και αυτοί που σκοτώθηκαν τότε υπήρχε περίπτωση να αναγνωρίσουν ως παρακαταθήκη του θανάτου τους τέτοιες θλιβερές τελετές. Σήμερα η μέρα του πολυτεχνείου σημαίνει κομματική παρέλαση που εκβιάζει τάχαμου τα καινούργια νοήματα των αγώνων με την ίδια πολιτική υποκρισία με την οποία σύσσωμη η κομματική αριστερά, όπως τότε έτσι και τώρα, θα ονομάσει ξανά και ξανά «προβοκάτορες» τους όποιους ακηδεμόνευτους εξεγερμένους. Σήμερα η μέρα του πολυτεχνείου είναι μια εικονική θλίψη με πλούσια αφιερώματα που φτωχαίνουν την αλήθεια εκείνων των ημερών. Σήμερα η μέρα του πολυτεχνείου είναι οι σχολικές γιορτές που στενεύουν το πνεύμα της εξέγερσης σε μια εθνική παράτα, σε μια επέτειο που δεν λέει τίποτε για την ευθύνη του ίδιου του σχολείου, τη διδαχή της σιωπής στις σχολικές αίθουσες, τη διαφήμιση της νομιμοφροσύνης και της τάξης. Σήμερα η μέρα του πολυτεχνείου σημαίνει μια θρασύτατη απόπειρα της κυριαρχίας με την συνενοχή της μεγάλης πλειονότητας του ελληνικού λαού, η οποία σιωπούσε σε όλη τη διάρκεια της χούντας, να σκυλέψει τους αγώνες των πολιτικών μειονοτήτων που τότε αντιστάθηκαν: να σκυλέψει τους αγώνες με τον μεταβολισμό του μικροαστισμού, της συναίνεσης, της αλλοτρίωσης…
Κι όμως, το πολυτεχνείο δεν ήταν ούτε και θα γίνει γιορτή. Χάριν των «προβοκατόρων»…
Αυτό είναι το περιβόητο φύλλο της Πανσπουδαστικής Νο8, επίσημου όργανου της ΚΝΕ, όπου κατονομάζονται ως προβοκάτορες οι πρώτοι φοιτητές που κατέλαβαν το πολυτεχνείο στις 14 Νοέμβρη 1973.
Και τί άλλαξε από τότε;
Σήμερα αναβιώνουμε αυτό το οποίο βιώσανε πριν τρισήμιση δεκαετίες οι ανήσυχοι κι οι “προβοκάτορες”, της εποχής.
Το νέο δόγμα της δημοκρατίας σήμερα βροντοφωνάζει και ηχεί:
Η αστυνομία στους δρόμους!
Τα περίπολα, οι έλεγχοι, οι εξακριβώσεις σε κάθε γωνία και στενό, οι προσαγωγές, οι κακομεταχειρίσεις κι οι βασανισμοί στα τμήματα, η επιβολή της σύγρονης κατοχής του κράτους και των πραιτόρων του στις πλατείες και στις γειτονιές, δεν έχει σήμερα μονάχα χρώμα χακί, έχει χρώμα χακί και μπλε.
Ksenomeriths
—————–
Θεώρησα πως είναι -έμμεσα- σχετικό:
http://diaforetikimatia.blogspot.com/2008/11/blog-post_15.html
http://politika-manifesto.blogspot.com/2007/11/73.html
http://ventetta.blogspot.com/2008/11/t_17.html
http://clubs.pathfinder.gr/papadopoulos/703760
Τα παραπάνω link σχετίζονται με το λεγόμενο “πόρισμα Τσεβα” συμφωνα με το οποίο οι νεκροί του Πολυτεχνείου ήταν μόλις 12.
Γνωρίζουμε κάτι επ’αυτού;
Ξενομερίτη, ο μύθος των προβοκατόρων (εξ αριστερών) και της συνωμοσιολαγνείας (εκ δεξιών) για το πολυτεχνείο του 1973 είναι συστατικό και των μπλογκ στα οποία μας παραπέμπεις (πλην ενός για το ξεκάρφωμα). Ακόμη και το πόρισμα του Τσεβά, που δεν είναι προφανώς αξιόπιστο εργαλείο πληροφόρησης, αναφέρει για ανεξακρίβωτους θανάτους που προφανώς θα μπορούσαν να έχουν διαδραματιστεί και μέσα στο πολυτεχνείο. Στην τυφλή προπαγάνδα των θλιβερών συντακτών των ιστολογίων, όμως, στα οποία αναφέρεσαι χρησιμοποιείται το συγκεκριμένο έκτρωμα για να εξαχθούν “ασφαλή” συμπεράσματα.
Όπως και να’ χει στο πολυτεχνείο του 1973 βρέθηκαν χιλιάδες άνθρωποι από διάφορες περιοχές της Αθήνας, από τις ίδιες μας τις οικογένειες και τις παρέες μας ιδιαίτερα εδώ στα Δυτικά, διάχυσαν μια συγκεκριμένη εμπειρία που, δυστυχώς, για τα βλαμμένα που κομπάζουν την ασημαντότητά τους, συγκλίνει με σαφήνεια παρότι όλοι αυτοί μπορεί να ήταν άσχετοι μεταξύ τους.
Μιλάμε για μια χούντα, μιλάμε για φασισμό, μιλάμε για νεκρούς και τραυματίες μέσα σε ένα τέτοιο καθεστώς και απ’ ό,τι φαίνεται το σύγχρονο σκύλεμα περιλαμβάνει και την απόλυτη απαξία των αντιστεκόμενων ανθρώπων, το γδάρσιμο κάθε δικής τους βούλησης, την απόλυτη θυματοποίηση τους, την υποτίμησή τους σε ανθρωπάκια, σε μαριονέτες…
Αυτή είναι λοιπόν η σύγχρονη εκδοχή της φασιστικής προπαγάνδας. Το δηλητήριο της μνήμης με τα ξερατά του κάθε Τσεβά…
Μάταια όμως.
Απεργία πείνας – Σιωπή από τα κανάλια- Η μπλοκόσφαιρα αντιδρά!
συλλογή υπογραφών υπέρ των κρατουμένων. Επισκέψου το http://kratoumenoi.wordpress.com/
Ksenomeriths
—————
Δεν είχα υπ’όψιν μου το συγκεκριμένο πόρισμα και ήθελα μια πρώτη πληροφόρηση επ’αυτού πριν το ψάξω παραπάνω, αλλά απ’ότι φαίνεται δεν πρέπει να αξίζει και πολλά παραπάνω.
Θυμίζει τη λογική των διαφόρων ντοκυμανταίρ “αρνήσεως του εβραϊκού ολοκαυτώματος” ο τρόπος χειρισμού του πορίσματος Τσεβα από τα δεξιόστροφα μπλογκ.