Μετά την επίθεση που δέχτηκε το 1^ο ΑΤ Αιγάλεω έχουν δημοσιευτεί διάφορα σενάρια από μερίδα των ΜΜE στα οποία εμπλέκεται η Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω. Η Πρωτοβουλία σύμφωνα «με πληροφορίες της Κρατικής Ασφάλειας» χρεώνεται όλη την πολιτική παραβατικότητα των δύο τελευταίων χρόνων στο Αιγάλεω και μάλιστα με την επισήμανση ότι ενεργούσε και ενεργεί αναλαμβάνοντας την ευθύνη με διαφορετικά κάθε φορά ονόματα… οργανώσεων. Επιπλέον, αναφέρεται ότι αμέσως μετά την επίθεση που δέχτηκε το αστυνομικό τμήμα έγιναν έρευνες σε σπίτια 9 μελών της Πρωτοβουλίας, από τα οποία, βέβαια, σύμφωνα με τις πληροφορίες της Κρατικής Ασφάλειας, οι «ύποπτοι» περιέργως έλειπαν! Τέτοιοι έλεγχοι, φυσικά, δεν έγιναν!

Είναι φανερό ότι, με αφορμή την τελευταία επίθεση στο αστυνομικό τμήμα, δρομολογείται ένα σχέδιο κρατικής καταστολής που στοχεύει την Πρωτοβουλία και που, όπως πάντα στην σύγχρονη ιστορία της καταστολής, ξεκινά με την δημοσίευση διαφόρων φανταστικών σεναρίων με σκοπό να δημιουργήσει τέτοιες εντυπώσεις ούτως ώστε να λειάνει το έδαφος για τις επερχόμενες διώξεις.

Η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, της κρατικής καταστολής και του κοινωνικού ελέγχου είναι αρκετή για να πυροδοτήσει κάθε μορφής κοινωνικές αντιστάσεις. Στο Αιγάλεω, μια παραδοσιακή λαϊκή συνοικία πάνω στην οποία έχουν χαραχτεί οι χειρότερες συνέπειες των κυριαρχικών επιλογών, η πολιτική παραβατικότητα έχει μια ιστορία πολύ μεγαλύτερη της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Αιγάλεω και θα συνεχίσει να έχει ακόμη και μετά από ενδεχόμενη διάλυση της. Η Πρωτοβουλία δεν έχει καμία διάθεση να αναλάβει την εργολαβία όλων των αντικαθεστωτικών δράσεων στο Αιγάλεω επειδή αυτό θέλουν τα σενάρια της Κρατικής Ασφάλειας. Αναλαμβάνει την ευθύνη των δικών της επιλογών που είναι αλήθεια ότι έχουν κατοχυρώσει ήδη έναν σοβαρό παρεμβατικό πολιτικό λόγο στην περιοχή. Αυτή η αλήθεια είναι που ενοχλεί την Κρατική Ασφάλεια και τα ιδεολογικά της φερέφωνα. Αυτή η αλήθεια είναι που πρέπει να δημιουργήσει ένα κοινωνικό ανάχωμα στην ασυδοσία των κρατικών και παρακρατικών συμμοριών.

Μεσάνυχτα Σαββάτου 10 Μάη. Οδός Σαλαμίνας
και Χαρατσάρη, μικρή διασταύρωση σχεδόν πίσω από το τμήμα Μεταγωγών επί της Πέτρου Ράλλη. Η εικόνα εκατοντάδων μεταναστών πάντα προκαλεί μια μεγάλη απορία για όσους επιστρέφουν σπίτι μετά από την κατανάλωση ψυχαγωγίας στα σαββατοπωλεία της Πέτρου Ράλλη.

Σημείο αναφοράς είναι το “Μεταγωγών”. Αυτή η τεράστια φυλακή που κρατάει δέσμιους περίπου2.000 μετανάστες μέχρι την απέλαση. Μόνο κάθε Κυριακή, από νωρίς το πρωί, λειτουργεί εκεί μια υπηρεσία ανανέωσης καρτών παραμονής για όλους τους άλλους μετανάστες που έχουν κάποιο χαρτί. Αυτοί οι μετανάστες από νωρίς το βράδι του Σαββάτου δημιουργούν μια ουρά και στέκονται όρθιοι όλη τη νύχτα έτσι ώστε να προλάβουν την επόμενη μέρα να εξυπηρετηθούν έγκαιρα.

Οι μπάτσοι φοβούνται να αφήσουν όλη τη νύχτα το πλήθος των εκατοντάδων ατόμων
να πλησιάσει το κτίριο Μεταγωγών και στήνουν ένα άγριο κυνηγητό στους γύρω δρόμους. Αυτή η κατάσταση κρατάει όλη τη νύχτα, με τους μετανάστες να προσπαθούν να πλησιάσουν το κτίριο για να κερδίσουν μια σειρά προτεραιότητας από τη στιγμή που θα το επιτρέψουν οι μπάτσοι. Ασκήσεις ταλαιπωρίας, εξευτελισμού, ταπεινώσεων και μίσους.

Απρίλης του 2008. Μια ολόκληρη οικογένεια ψάχνει στα σκουπίδια σε κάποια γειτονιά του Κάτω Αιγάλεω. Μια εικόνα που δεν είχε προηγούμενο στην περιοχή, προστίθεται σε πολλές άλλες παρόμοιες τα τελευταία χρόνια και έρχεται να υπονομεύσει την επιτηδευμένη ρητορεία για το Αιγάλεω που “αλλάζει”, να σπάσει την βιτρίνα μιας κοινωνίας της αφθονίας, να καταλύσει κάθε πρόσχημα ανθρωπινότητας ενός συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Οι καιροί ου μενετοί!

Ο μοναδικός τρόπος που έχει μείνει
για να λυθεί όποιο πρόβλημα
είναι η επανάσταση.
Χτύπα για τον απλό λόγο
ότι έχεις ίσα δικαιώματα
μ’ αυτούς που χτύπησαν
(δέστε το κι απ’ την δική σας πλευρά)

T.Σ.

Ο Τάσος Σκορδάκης είναι εμβληματική φιγούρα στην μεταπολιτευτική ιστορία του Αιγάλεω.
Μέλος του ΚΚΕ και οργανωτής της ΚΝΕ Αιγάλεω στα τέλη του ’70 διαγράφτηκε από το Κόμμα μια και έκφραζε πια τις θέσεις της καταστασιακής διεθνούς. Ο πόλεμος που του ασκήθηκε από το Κόμμα ήταν εξοντωτικός. Αρχές του 1980 συμμετείχε στην κατάληψη του Μποδοσάκειου και ενίσχυσε την θέση για την δημιουργία ενός αντιεμπορευματικού χώρου, τη συγκρότηση ενός προπυργίου ενάντια στις ιδεολογίες και τους θεσμούς του αστικού πολιτισμού. Μετά από μερικά χρόνια άνοιξε ένα βιβλιοπωλείο στην περιοχή. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ο Τάσος πεθαίνει καταπονημένος από ένα βαρύ άσθμα. Το 1991 εκδίδεται από δικούς του ανθρώπους συλλογή με δικά του ποιήματα. Τιμής ένεκεν…

100 περίπου άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πρωτοβουλίας για συζήτηση γύρω από την υπόθεση της μισθωτής σκλαβιάς. Για να βοηθηθεί η συζήτηση, την εισήγηση συνόδευε και μια μπροσούρα της πρωτοβουλίας που, με τη σειρά της, έθετε τα ζητήματα με εκτενέστερη τεκμηρίωση διατηρώντας έτσι και την δική της αυταξία. Στον χώρο υπήρχε και μια μικρή έκθεση αφισών που έχουν εκδοθεί από αυτοοργανωμένα εγχειρήματα σε εργασιακούς χώρους και πρωτοβάθμια σωματεία με αντιεξουσιαστική βάση.
Η εισήγηση ήταν αναγκαστικά μακροσκελής μια και έπρεπε να παρουσιαστούν τόσο τα παραδείγματα των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και του ΙΚΕΑ όσο και η δομή του κατεστημένου συνδικαλισμού, τα αδιέξοδά του, τα αυτοοργανωμένα πρωτοβάθμια σωματεία και, φυσικά, μια αναρχική πρόταση για την εργασία, την ταξικότητα και τον συνδικαλισμό. Το ζητούμενο ήταν να δημιουργηθεί μια σαφής υποδομή στην προοπτική ενός ουσιαστικού διαλόγου. Έτσι, αυτό που κατορθώθηκε τελικά ήταν, πέρα από μερικές τοποθετήσεις-παρουσιάσεις εργασιακών εγχειρημάτων από συντρόφους που συμμετέχουν σε αυτά, να θιχτούν μια σειρά από ζητήματα όπως η ίδια η ηθική της εργασίας, η όποια σημασία της εναλλακτικής εργασίας, τα θεσμικά όρια της συλλογικής δουλειάς σε εργασιακούς χώρους, η φιλοσοφία της μείωσης του ωραρίου, ο αναπόφευκτος ρεφορμισμός της συνδικαλιστικής δράσης κάθε οργανωτικής μορφής, ο εργατισμός, η επαναστατική συνείδηση ως υπερ-βαση της ταξικής…
Το κρύο στο άλσος του Μπαρουτάδικου που ξεπέρασε τα ανεκτά όρια και η ατιθάσευτη έκταση των ζητημάτων που ανοίχτηκαν επέσπευσαν το τέλος της εκδήλωσης. Τα ερωτήματα που τέθηκαν και η επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε γύρω από το θέμα της “δουλειάς” επιβεβαίωσαν ένα ζωηρό ενδιαφέρον του οποίου την έκταση κι εμείς δεν είχαμε εξαρχής εκτιμήσει. Θεωρούμε ότι η όλη προσπάθεια αποτελεί ένα σοβαρό ενέχυρο στην πορεία μας για την κατάκτηση της συνείδησης της ελευθερίας, στη ζωή και στη δράση μας στη περιοχή.

Με αφορμή τα παραδείγματα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και του ΙΚΕΑ που αποτελούν αιχμές για την τοπική κοινωνία του Αιγάλεω, το πρώτο για τις επικείμενες μαζικές απολύσεις και το δεύτερο για τις προσλήψεις με εξευτελιστικούς όρους, θα παρουσιαστούν οι ιδιαίτερες εργασιακές συνθήκες και η κατάσταση της κατεστημένης συνδικαλιστικής εκπροσώπησης και στα δύο παραδείγματα. Το πιο σημαντικό κομμάτι, ωστόσο, της συζήτησης είναι η παρουσίαση των θεσμικών αδιεξόδων της συλλογικής δράσης στους εργασιακούς χώρους, οι προσπάθειες μερικών πρωτοβάθμιων σωματείων να τα ξεπεράσουν και η συγκρότηση μιας αντιεξουσιαστικής-αναρχικής πρότασης. Η παρουσία συντρόφων και συντροφισσών που έχουν την εμπειρία των αδιεξόδων ή των διεξόδων όσον αφορά τις ατομικές και συλλογικές αντιστάσεις στους εργασιακούς χώρους αλλά και όλων όσοι συμμερίζονται αυτούς τους προβληματισμούς κρίνεται κάτι παραπάνω από απαραίτητη.
Ραντεβού στο Μπαρουτάδικο!

Ένα παράδειγμα από το ΙΚΕΑ:

Φωτογραφία από το εστιατόριο του ΙΚΕΑ. Χαρακτηριστικό δείγμα εργασιακού καθεστώτος, αφού διατυπώνεται με σαφήνεια από τα αφεντικά η θέση ότι το χαμηλό κόστος θα προέρχεται από την μείωση του προσωπικού και όχι από την οποιαδήποτε διαπραγμάτευση μείωσης του κέρδους τους. Φανταστείτε πόση απαξία και ανασφάλεια εκπέμπει μια τέτοια ταμπέλα μέσα σε έναν εργασιακό χώρο. Επιπλέον, πρόκειται και για ένα είδος εναγώγησης της καταναλωτικής συνείδησης σύμφωνα με την οποία ένας εργαζόμενος όταν γίνεται καταναλωτής μπορεί και να επιτίθεται στην ίδια του την τάξη.

Ένα παράδειγμα από τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά:

Μαρτυρία εργαζομένου τον Σεπτέμβρη 2007:

«Δυο μέρες τώρα μαζευόμαστε το πρωί στην πύλη τις ώρες που κρατάει η στάση εργασίας, στο ναυπηγείο δεν λειτουργεί τίποτα στη διάρκεια των στάσεων. Η Thyssen είχε κάνει ξεκάθαρο από την αρχή ότι δεν την ενδιαφέρει ουσιαστικά το ναυπηγείο, ήθελε απλώς ένα μαγαζάκι, δίπλα στα ναυπηγεία της στο Κίελο στη Μαύρη Θάλασσα και αλλού, για τις δουλειές που κάνει με τους Ισραηλινούς ή τους Αιγύπτιους.

Αυτή είναι η αλήθεια, κι αυτά που έλεγε ο Σημίτης παλιότερα ή οι διάφοροι που περάσανε τώρα πριν τις εκλογές ήταν παραμύθια για να χρυσώσουν το χάπι.

Το μόνο που τους ενδιέφερε εξ αρχής ήταν κάποιες παραγγελίες του δημοσίου, κυρίως του Πολεμικού Ναυτικού και θέλαν να κλείσουν όλες τις υπόλοιπες δραστηριότητες, να κρατήσουν τα υποβρύχια αντε και να φτιάχνουν καμιά πολυτελή θαλαμηγό μια φορά στο τόσο όπως έλεγαν. Πήρανε ένα ναυπηγείο 150 στρέμματα και θέλουν να το κάνουν μικρά κοτέτσια να τα πουλάνε: πουλήσανε μια έκταση τη «Σαρακίνα» να γίνει χώρος για κοντέηνερς.

Μας φέρανε και κάτι σπεσιαλίστες τάχα μου από την Γερμανία να τους «εκπαιδεύσουμε», άσχετοι κατά κανόνα και χρυσοπληρωμένοι με 4.000 ευρώ το μήνα ενώ εγώ παίρνω 970 ευρώ και είμαι από τους καλοπληρωμένους και μιλάμε για δουλειά με πολύ μουτζούρα. Τί να εκπαιδεύσω..Από την άλλη υπάρχουν κι οι εργολάβοι που λένε μην πάρεις αυτόν ή τον άλλο, κάνει φασαρία για τις στολές, τα γάλατα κλπ.

Τι έκανε τώρα η Thyssen. Φτιάξανε πρώτα μια εταιρεία «χαρτοφυλακίου», την «Εταιρεία Τροχαίου Υλικού Ελλάδος» όπως την είπαν, δηλαδή το εργοστάσιο για τα βαγόνια. Την πουλήσανε σε κάτι παρατρεχάμενους δικούς τους, υπάλληλους της εταιρείας. Αυτοί κάνανε μάλιστα και αποχαιρετιστήριο δείπνο σε στελέχη της μονάδας διευθυντές κλπ, και τους είπαν «γειά σας εμείς φεύγουμε, αναλαμβάνει η Ντερμάγιερς που είναι μεγάλη εταιρεία ανταλλακτικών στην Γερμανία».

Τα παραδείγματα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και του ΙΚΕΑ δεν περιορίζονται μόνον στο πλαίσιο κάποιων χαρακτηριστικών προβληματικών αιχμών που αφορούν την περιοχή του Αιγάλεω αλλά είναι ευθεία προβολή του γενικότερου φαινόμενου της αναδιάρθρωσης του ελληνικού καπιταλισμού. Η μετάβαση από τον λεγόμενο δευτερογενή τομέα (την βιομηχανία, τις κατασκευές, την μεταποίηση) στον τριτογενή (υπηρεσίες, μεταφορές) δεν προβάλλεται στα δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα των Ναυπηγείων και του ΙΚΕΑ ως μια απλή σύμπτωση αλλά ως δηκτικά αποτελέσματα ενός συνολικότερου σχεδιασμού.

Η γραμμική αποδιάρθρωση των Ναυπηγείων, ως αργή διαδικασία μιας αναπόφευκτης παρακμής, μιας παρατεταμένης κρίσης λόγω του «σκληρού ανταγωνισμού στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης» σημαίνει και γραμμική αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Μπορεί η αποδιάρθρωση αυτή να συνοδεύεται κατά καιρούς από φρούδες ελπίδες, ελπίδες που τροφοδοτούνται από την φτηνή ρητορεία των εκάστοτε αναδόχων της επιχείρησης, μπορεί να εμφανίζεται μια φαινομενική ανάσχεση της κρίσης αλλά, τελικά, η κρίση είναι αυτή που επιστρέφει κάθε φορά δυνατότερη επιβεβαιώνοντας τον ανεπίστρεπτο χαρακτήρα της οριστικής διάλυσης. Το κλίμα αυτό της αποδιάρθρωσης μεταφέρεται στους εργαζόμενους, οι οποίοι εδώ και πολλά χρόνια εμπεδώνουν με πολλούς τρόπους την ανασφάλεια του μεροκάματου μέσα από το διαρκές αγκομαχητό των «συμβάσεων έργου», της ακατάσχετης φιλολογίας περί ιδιωτικοποιήσεων, των πολιτικών εξελίξεων που κάθε φορά πιθανόν να σημαίνουν και ένα «οριστικό τέλος».

Την ίδια στιγμή στα ΙΚΕΑ, μια από τις ναυαρχίδες του τριτογενή τομέα, η λύσσα των αφεντικών για ολοένα και περισσότερα κέρδη έχει από τη μια μεριά συσσωρεύσει την πείρα χειρισμού των «παραδοσιακών» εργασιακών σχέσεων και από την άλλη πειραματίζεται διαρκώς, εφαρμόζοντας στις σχέσεις αυτές τα επιστημονικά πλέον αποτελέσματα του κλάδου της «διαχείρισης ανθρώπινων πόρων». Όλοι αυτοί οι πειραματισμοί στο πλαίσιο της διάρθρωσης των νέων εργασιακών σχέσεων διευκολύνονται μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένης ανασφάλειας, συνθηκών λιτότητας και υποστολής των κοινωνικών αντιστάσεων. Αυτό σημαίνει ότι τα περιθώρια σκλήρυνσης της στάσης των αφεντικών παράλληλα με το βάθεμα της εκμετάλλευσης αυξάνονται σε κάθε τομέα της παραγωγικής διαδικασίας.

Η καπιταλιστική επιθετικότητα δεν περιορίζεται στην περιστολή των θεσμισμένων κατακτήσεων των εργατικών αγώνων και στην ακυρωτική ερμηνεία των νόμων που θεσμίζουν τις διεκδικητικές ή αμυντικές στάσεις στους εργασιακούς χώρους αλλά ανοίγουν διαρκώς δρόμους για την παράκαμψη με κάθε τρόπο του οποιουδήποτε θεσμικού πλαισίου υπεράσπισης των εργαζομένων. Μέσα σε ένα τέτοιο καθεστώς, ο συνδικαλισμός αποτελεί ένα σύστημα αντίληψης που, πέρα από τα όποια προβληματικά χαρακτηριστικά από καταβολής του, έχει ματαιωθεί από τις κομματικές και πελατειακές αγκυλώσεις…

…Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα ανοιχτό ζήτημα. Τελειώνοντας με τον κατεστημένο συνδικαλισμό αλλά και κάθε μορφή συνδικαλισμού που διαχωρίζεται μέσα στο φάσμα της καθημερινής ζωής και στη συνέχεια ιεραρχείται ως “καταλυτική ανατρεπτική δύναμη”, ποια είναι αυτή η αυθεντική ριζοσπαστική συλλογική απάντηση που μπορεί να ρηγματώσει την απάθεια και την ανοχή των εκμεταλλευόμενων μέσα στους εργασιακούς χώρους;

Αυτά τα ερωτηματικά θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε μαζί με όσους και όσες τα συμμερίζονται τη Δευτέρα 5 Μάη στις 7.30 το απόγευμα στο Άλσος του Μπαρουτάδικου.

Το Αιγάλεω έχει ήδη αλλάξει. Η διαφορά του απογεύματος μεταξύ Δευτέρας και Παρασκευής ήταν στην πόλη μέχρι πρότινος αισθητή. Ανοιχτά μαγαζιά κίνηση, κλειστά μαγαζιά ανάσα για την πόλη. Μια ισορροπία που λειτουργούσε χωρίς να σημαίνει ότι δεν ήταν ήδη προβληματική. Τώρα πλέον το κυκλοφοριακό βάρος ακόμη και με τα μαγαζιά κλειστά είναι σταθερά ανυπόφορο, λογαριθμικά αυξημένο, θόρυβος και απίστευτο καυσαέριο έχουν επιβαρύνει το τοπίο. Το γεγονός ότι Ιερά Οδός, Θηβών και Κηφισός είναι όλη τη μέρα δρόμοι μποτιλιαρισμένοι έχει επιβάλλει την διοχέτευση των αυτοκινήτων μέσα στα στενά διαχέοντας το πρόβλημα παντού. Η μέγγενη του Μετρό και του ΙΚΕΑ, εγχειρημάτων που σχεδιάστηκαν υπολογίζοντας τις κερδοφόρες παραμέτρους τους αλλά όχι και την ποιότητα ζωής των κατοίκων του Αιγάλεω (παραδοσιακή καπιταλιστική λογική), έχει αρχίσει να στραγγαλίζει την πόλη. Η αστυνόμευση και ο κοινωνικός έλεγχος είναι ασφυκτικά και το μέγεθός τους εντείνεται και εκτείνεται διαρκώς για να δημιουργεί όλο και περισσότερη ανασφάλεια, όλο και περισσότερο φόβο ότι κάτι κακό συμβαίνει ή θα συμβεί από στιγμή σε στιγμή.

Εκεί που οι αντικειμενικές αξίες αναγνωρίζουν επικερδείς ιδιοκτησίες και οι καταναλωτές θυσιάζουν την καθημερινότητά τους στη λατρεία των εμπορευμάτων, την φετιχοποίηση των αντικειμένων, εκεί ακριβώς οριοθετείται και η αξία της «ανάπλασης». Η ταχύτητα με την οποία εξυπηρετεί το Μετρό βραχυκλώνεται από την ανυπαρξία σχεδιασμού στάθμευσης, βραχυκυκλώνεται από τις αστικές συγκοινωνίες που -πέραν των γνωστών προβλημάτων τους- επιβαρύνονται και από το μποτιλιάρισμα. Πόσα πράγματα θα αγοράσουν οι Αιγαλιώτες από το ΙΚΕΑ; Εν τω μεταξύ θα εισπράττουν ασταμάτητα τις συνέπειες της καταναλωτικής μανίας όλου του λεκανοπεδίου (περίπου 20.000 επισκέπτες ημερησίως).

Το Αιγάλεω φυσικά και αλλάζει. Γίνεται αργά και σταθερά μισητό και ανυπόφορο και από τους ίδιους τους ανθρώπους του.

Στις χτεσινές εφημερίδες ανακοινώθηκε με πηχιαίο τίτλο “Φως από ΔΕΗ για τη Χαλυβουργική” η κάτωθι επιτύμβια επιγραφή για την Ελευσίνα:

“Πέρασε από το δ.σ. της ΔΕΗ ύστερα από 3 αναβολές, η συνεργασία με τη Χαλυβουργική για τη μεγάλη μονάδα ηλεκτροπαραγωγής στην Ελευσίνα”.

Το σχέδιο, λοιπόν, ολοκληρωτικής καταστροφής του Θριάσιου Πεδίου δρομολογείται από το κράτος και το μεγάλο κεφάλαιο σε αγαστή συνεργασία . Η ταφόπλακα έρχεται να πέσει με συντονισμένες κινήσεις από τους συνήθεις δολοφόνους και νεκροθάφτες ανθρώπων και περιβάλλοντος. Οι αντιδράσεις από μεριάς των τοπικών εξουσιών δεν φαίνεται να έχουν διάθεση να ξεπεράσουν την αναμενόμενη θεσμική γκρίνια, είναι προβλεπόμενα αναποτελεσματικές και θεωρούνται από τους ενδιαφερόμενους νεκροθάφτες ως γραφικές.
Ο Λόγος λοιπόν σε Όλους Εμάς.

Στο πνεύμα του “τα ουσιώδη έχουν ειπωθεί” παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την ταινία “αγέλαστος πέτρα”, ταινία που αφορά την Ελευσίνα, το ξεθεμελίωμα του ανθρώπινου από την πολύπαθη αυτή περιοχή, τη λεηλασία της γης, της θάλασσας, της μνήμης, της ιστορίας.

[kaltura-widget wid=”qmmakxqbeq” width=”410″ height=”364″ addpermission=”2″ editpermission=”2″ /]

Ας ελπίσουμε ότι ο αγώνας για την αποκατάσταση του ανθρώπινου στο θριάσιο Πεδίο μόλις αρχίζει. Ύστερα από πολλές αναβολές…

Τον Οκτώβρη λάβαμε ένα κάλεσμα αλληλεγγύης προς τους εργαζομένους των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Αφορμή αυτού του καλέσματος ήταν 200 επικείμενες απολύσεις.
Δεν πρόκειται για κεραυνό εν αιθρία. Τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά έχουν περιέλθει από το 2005 στην ιδιοκτησία της Thyssen krupp, στο πλαίσιο της γενικότερης αποβιομηχάνισης και του προσανατολισμού της ελληνικής οικονομίας προς τον τριτογενή τομέα.
Η συμφωνία του ελληνικού κράτους με την γερμανική εταιρεία περιείχε συγκεκριμένες ρήτρες και δεσμεύσεις. Ανάμεσά τους ήταν να μην μειωθεί ο αριθμός των 1400 εργαζομένων πριν το Μάη του 2008 (τι πρόσχημα για την εκτόνωση αντιδράσεων!) και επίσης, τα ναυπηγεία να λαμβάνουν έργα με απευθείας ανάθεση. Τα συγκεκριμένα έργα έχουν να κάνουν εν πρώτοις με συρμούς του ΟΣΕ και του ΜΕΤΡΟ και τέσσερα υποβρύχια του πολεμικού ναυτικού. Αξιοσημείωτο ως προς τις προθέσεις της εταιρείας είναι, εκτός του ότι η κατασκευή των υποβρυχίων μεταφέρθηκε στα ναυπηγεία της στο Κίελο της Γερμανίας, ότι το πρώτο υποβρύχιο, ο “Παπανικολής”, που κατασκευάστηκε παρουσίασε προβλήματα ευστάθειας. Το ελληνικό υπουργείο άμυνας αρνήθηκε να το παραλάβει. Ο κυνισμός της εταιρείας δεν έχει όρια. Στις αρχές του καλοκαιριού του 2007, η Thyssen έχοντας ήδη εισπράξει λεφτά για τα τρία υποβρύχια (μη έχοντας στην ουσία παραδώσει ούτε ένα) ζήτησε το σύνολο των χρημάτων. Το ελληνικό κράτος αρνήθηκε με αυτούς τους όρους και η εταιρεία προχώρησε στην απόλυση 12 εργαζομένων. Τελικά, μετά από διάφορα αλισβερίσια μεταξύ των “εμπλεκόμενων” αλλά και την δυναμική αντίδραση των εργαζομένων οι απολύσεις ανακλήθηκαν.
Στη συνέχεια, η εταιρεία συνεπής προς την τυχοδιωκτική στρατηγική της προχώρησε στο “σπάσιμο” των ναυπηγείων σε μικρά κομμάτια ούτως ώστε να μεταπωληθούν τμηματικά, ξεκινώντας με το τμήμα τροχαίου υλικού που τελικά πωλήθηκε στην τυχάρπαστη Mayers (γερμανική εταιρεία κι αυτή, σε στενή σχέση με τον κυρίαρχο όμιλο). Στο τμήμα τροχαίου υλικού εργάζονται και οι 200 εργαζόμενοι των οποίων η μοίρα εξακολουθεί να είναι σε διαρκή εκκρεμότητα.
Συμπερασματικά:
Το ελληνικό κράτος πούλησε όσο-όσο (εισέπραξε 1,5 δις δραχμές ενώ για την απαλλαγή χρεών ώστε να πραγματοποιηθεί η πώληση έδωσε 100 δις δραχμές, μαντέψτε ποιός πλήρωσε την δυσθεώρητη διαφορά!) την δημόσια περιουσία και με επισφαλείς όρους για τους εργαζόμενους. Η Thyssen δεν έκανε επενδυτικά “ανοίγματα” προφανώς γιατί δεν την ενδιαφέρουν τα ναυπηγεία σαν τέτοια και τα χρησιμοποιεί μόνο για τα νταραβέρια της με το ελληνικό κράτος.
Δεύτερο αξιοσημείωτο είναι οτι ο R.Kuhlmann, διευθύνων σύμβουλος και γενικός δερβέναγας των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, υπήρξε αρχισυνδικαλιστής(!), πρόεδρος του γερμανικού σωματείου εργατών μετάλλου που αριθμεί 2 εκατομμύρια μέλη. Ποιος είπε οτι τα τρωκτικά δεν αναρριχώνται;
Αν κάτι μας εξοργίζει παντα, πέρα από τα παιχνιδάκια κράτους και αφεντικών, είναι το γεγονός ότι έρμαια αυτής της κατάστασης είναι οι εργαζόμενοι οι οποίοι σέρνονται από τον εκβιασμό της μισθωτής σκλαβιάς σε έναν δεύτερο, αυτόν της ανεργίας.
Ακόμη πιο εξοργιστική είναι η στάση των εργατοπατέρων του σωματείου εργαζομένων στα ναυπηγεία «Τρίαινα». Το σωματείο ελέγχεται από τις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Οι επαγγελματίες αντιπρόσωποι των εργαζομένων έχουν λειτουργήσει πυροσβεστικά στους αγώνες και πάντα στο πλάι των αφεντικών, άλλοτε με συνδικαλιστικές μανούβρες, άλλοτε ενεργοποιώντας πελατειακές σχέσεις και άλλοτε με απειλές και τραμπουκισμούς. Στον αντίποδα της «Τρίαινας» και αμέσως μετά τις εξελίξεις του καλοκαιριού στήθηκε η ΕΕΝΣ (Εργοστασιακή Επιτροπή Ναυπηγείων Σκαραμαγκά) η οποία ελέγχεται κυρίως από το ΠΑΜΕ και ήρθε να διαχειριστεί με τη σειρά της τη δυσαρέσκεια απέναντι στην «Τρίαινα». Η μέγγενη της συνδικαλιστικής και κομματικής χειραγώγησης καλά κρατεί.
Προς το παρόν το ζήτημα των απολύσεων έχει “παγώσει” λόγω μιας μεγάλης εργοληψίας, της κατασκευής εξέδρας στην Thyssen που θα διαρκέσει περίπου 15 μήνες. Ωστόσο, οι ρήτρες πώλησης στην γερμανική εταιρεία όσον αφορά τις μαζικές απολύσεις την δεσμεύουν έως τον Μάη του 2008.
Τίποτε δεν δικαιολογεί τον εφησυχασμό. Αντίθετα, για το μέλλον των ναυπηγείων όλα δικαιολογούν τον υποψιασμό. Στο πλάι των εργαζομένων. Απέναντι στις επιλογές της κυριαρχίας…

Έχει ανακοινωθεί για αύριο συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 12 το μεσημέρι στην ανατολική είσοδο της Ελευσίνας που καλείται από την Επιτροπή Αγώνα. Δημοτικές αρχές, μαζικοί φορείς και κάτοικοι πρόκειται για μια ακόμη φορά να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για την σχεδιαζόμενη λεηλασία του τόπου τους. Είναι γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει κατορθωθεί η επιθυμητή ανάσχεση της καπιταλιστικής επιθετικότητας στο Θριάσιο. Η λογική των αντισταθμιστικών μέτρων που κάθε φορά επικαλούνται οι τοπικές αρχές και η αναπτυξιολάγνα λογική των καθεστωτικών αριστερών οργανώσεων έχουν οδηγήσει κάθε προσπάθεια ακύρωσης των σχεδίων των αφεντικών της περιοχής σε αδιέξοδο. Στην χτεσινή συνέντευξη τύπου “τόσο ο νομάρχης όσο και οι δήμαρχοι εξήγησαν ότι δεν είναι ενάντια στην ανάπτυξη, όταν όμως γίνεται με σεβασμό στο περιβάλλον και τη δημόσια υγεία”. Αν είναι δυνατόν! Οι άνθρωποι αυτοί μετά από τόσα χρόνια και σαφή δείγματα αμετανότητης λεηλασίας του Θριάσιου από το κράτος και τα αφεντικά ακόμη μιλάνε για “ανάπτυξη με σεβασμό”.
Η κατάσταση στο Θριάσιο εδώ και πολλά χρόνια έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα ανεκτά επιβιοτικά όρια από κάθε άποψη. Τα καινούργια δολοφονικά περιβαλλοντοκτόνα σχέδια των αφεντικών “εξάγουν” πλέον επιθετικά το πρόβλημα από το Θριάσιο προς ολόκληρο το λεκανοπέδιο. Οι αντιστάσεις μέσα στην νέα συνθήκη δεν μπορούν παρά να ξεπεράσουν τις αγκυλώσεις των έως τώρα αδιέξοδων πρακτικών που στην ουσία διαχειρίζονταν το πρόβλημα. Όταν ο νομάρχης δηλώνει: “το έγκλημα που συντελείται στην Δυτική Αττική ξεφεύγει από τα στενά τοπικά όρια. Η μόλυνση δεν γνωρίζει σύνορα. Αυτό που σήμερα καταστρέφει τη Δυτική Αττική, πολύ σύντομα θα αποτελέσει μέγα κίνδυνο για όλο το λεκανοπέδιο” είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί με κανένα τρόπο να προσδοκεί σε μια απλή ποσοτική ενίσχυση της αντιπολιτευτικής του ρητορείας. Κανείς πια δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τον κύριο λόγο που του έδινε η δήθεν αμεσότητα ενός προβλήματος το οποίο περιοριζόταν στα φυσικά του όρια. Το πρόβλημα επεκτείνεται προς το λεκανοπέδιο και
η απόφαση είναι μία: τα καινούργια σχέδια δεν πρόκειται να εφαρμοστούν.

Τι εγινε σβηστηκαν τα συνθηματα σας σχεδον σε καθε γειτονια στο αιγαλεω??περαστικα σας….

Τι έγινε; Σας καταλαβαίνουμε…Μετά από πάααααρα πολλά χρόνια ανυπαρξίας στο Αιγάλεω, με τους παλιούς από σας να λιώνουν στην κόκα και το αλκοόλ, άλλους στη φυλακή, άλλους νταβατζήδες σε μαγαζιά, άλλους σε απόσυρση και τώρα κακομοίρηδες ψηφοφόρους του Καρατζαφέρη, άλλους κρυμμένους πίσω από τις πλάτες των μπάτσων ή μέσα σε στολές, τώρα σας αναγκάζουμε να τρέξετε λιγάκι, να βγείτε στους δρόμους για να σβήσετε τα συνθήματά μας.
Μην ανησυχείς φίλε μου για μας, το Αιγάλεω έχει καταβολές τέτοιες (φτιαγμένο από εργάτες, πρόσφυγες και μετανάστες) που δεν πρόκειται ούτε στον αιώνα τον άπαντα να αποδεχτεί το φασισμό σας. Αν τώρα προσθέσεις και την δική μας επιμονή και αγάπη για την δράση στο δρόμο τότε θα έχετε πολύ μεγάλο πρόβλημα να σηκώσετε κεφάλι. Απλά θα τρέχετε από πίσω μας στο σκοτάδι για να σβήνετε αυτά που θα γράφουμε και θα ξαναγράφουμε και θα ξαναγράφουμε…Και δεν πρόκειται εδώ για το ποιός είναι πιο μάγκας αλλά για το ποιός φοβάται να υπερασπιστεί στο φως με επιχειρήματα αυτά που πιστεύει. Επειδή δεν πείθετε ούτε τους εαυτούς σας -βλέπεις με τις Λιακοπουλικές μαλακίες και τους εξωγήινους Ελ δεν γίνεται δουλειά- γι’ αυτό θα γινόσαστε όλο και πιο θρασύδειλοι.
Πέρα από όλα αυτά τα στενάχωρα, να ξέρεις ότι δεν το’ χουμε καθόλου δύσκολο να φέρουμε το ποτάμι των 2000 αντιφασιστών διαδηλωτών της 23 Φλεβάρη από το Αιγάλεω προκειμένου να καθαρίσει το τοπίο. Το’ χουμε πολύ εύκολο. Και με δεδομένο ότι έχουμε χαρτογραφήσει κάποια φασιστικά ασπόνδυλα να ξέρεις ότι απλά προς το παρόν κάνουμε ασκήσεις μεγαλοψυχίας…Ως πότε όμως;

1.Το Αιγαλεω δεν χτιστηκε απο μεταναστες,οι μεταναστες εχουν ερθει τα τελευταια χρονια.
2.Τα οσα λες περι νταβατζηδων και λα.ο.ς δειχνει ποσο ανενημερωτοι ειστε καθως τουλαχιστον θα επρεπε να γνωριζεις οτι η θεση των ελληνων εθνικιστων ειναι κατα του λα.ο.ς!
3.Μαλλον εσεις τρεχετε πισω απο δικα μας συνθηματα
4.Λετε οτι ειστε “επαναστατες” και κρυβεστε μεσα στα κρατικα ασυλα…
Ασυλο ομως υπαρχει μονο μεσα στα τει….

1. Το Αιγάλεω χτίστηκε από μετανάστες όπως φαίνεται και στην πρόσφατη κεντρική ανάρτηση του μπλογκ μας. Μετανάστης δεν σημαίνει αλλοδαπός. Πρέπει να μάθεις ελληνικά αν και είναι οξύμωρο να αυτοαποκαλείσαι εθνικιστής και να σε εγκαλούμε εμείς οι αναρχικοί για γλωσσικά ζητήματα. Μετανάστευση είναι μια κατάσταση κατά την οποία ξεριζώνεσαι από τον τόπο σου και δεν έχει απαραίτητα φυλετικό σημείο αναφοράς…Είναι μια κατάσταση πανανθρώπινη.
2. Και πάλι πρέπει να καταλαβαίνεις τι γράφει ο άλλος πριν απαντήσεις. Δεν γράφουμε ότι όοοοοολοι οι φασίστες μπήκαν στον Λαος αλλά ότι μερικοί το έκαναν. Εξάλλου αν μπεις στο σάιτ του Λαος θα συναντήσεις τους ολίγους μεν, διακριτούς δε, αιγαλιώτες ομοϊδεάτες σου να τοποθετούνται με σαφήνεια υπέρ της ψήφου στον Καρατζαφέρη…
3. Τόσα χρόνια δεν υπήρχατε. Δεν κολλήσατε ούτε μια αφίσσα για αυτά που πρεσβεύετε. Αντίθετα η πόλη μάς “ανήκει” εδώ και σχεδόν δύο χρόνια γι’ αυτό και γράφουμε ότι τρέχετε ξοπίσω μας. Και πάλι δεν μπαίνει θέμα μαγκιάς…Απλά εμείς αγωνιζόμαστε γι ‘αυτά που πρεσβεύουμε στο δρόμο ανοιχτά και ευπρόσωπα. Εσείς… στο σκοτάδι και χωρίς επιχειρήματα, μια ζωή οσφυοκάμπτες της εξουσίας.
4. Διοργανώνουμε πορείες και συγκρουόμαστε με την αστυνομία σώμα με σώμα. Αυτά για το άσυλο πέστα στον Πρετεντέρη και στον Κακαουνάκη που είναι η μηντιακή σου εμπροσθοφυλακή. Μήπως δεν υπάρχουν και οι 10 φυλακισμένοι αναρχικοί; Κρυφτείτε λοιπόν εσείς στην ποδιά της αστυνομίας για να μυξοκλαίτε μετά περί αντισυγκεντρώσεων και έλλειμμα δημοκρατίας.
5. Τέρμα τα μέιλ. Εμείς δεν συνεχίζουμε ινκόγκνιτο. Αν θες να υποστηρίξεις τις απόψεις σου ανοιχτά τότε να αρχίσεις να γράφεις τα σχόλια σου ανοιχτά στο μπλογκ μας. Να μάθεις τι πάει να πει εκτίθεμαι και εκθέτω τις απόψεις μου δημόσια… ακόμη κι ανώνυμα. Αν θεωρείς ότι κάτι καταφέρνεις με τα μπιλιετάκια σου εδώ, το ξέρεις ότι χάνεις το χρόνο σου.

1.Αλλο οι Ελληνες προσφυγες,αλλο οι μεταναστες
2.Εγω οπως και οι περισσοτεροι εθνικιστες ειναι κατα του λα.ο.ς.Το λαος απορροφησε ολη την ανιδεολογητη ακροδεξια,τους χουντικους κλπ κανετε το λαθος οτι βαζετε ακροδεξιους,εθνικιστες κλπ ολους μαζι (που δεν εχουμε καμια σχεση με αυτους)αποκαλωντας τους φασιστες..
3.Ανοιχτα και ευπροσωπα ειναι η κουκουλα??
Για το οτι αγωνιζεστε για αυτα που πιστευετε μπραβο σας.Και αναγνωριζω οποιονδηποτε αναρχικο-κομμουνιστη κλπ δρα με συνειδηση για αυτα που πιστευει.Να μην σου πω οτι τον προτιμαω απο εναν “δικο μας” του καναπε..
4.Μηπως δεν υπαρχουν δεκαδες φυλακισμενοι εθνικιστες?Ποτε ειδες τον κακαουνακη να μας υπερασπιζετε?Ποτε ειδες εστω εναν?Εσας βγαινουν καποιοι του συριζα (και οχι μονο) και σας υποστηριζουν.Εμας μας θαβουν ολοι… (απο την ακρα αριστερα μεχρι την ακρα δεξια) και αυτο σημαινει οτι ενοχλουμε το συστημα σε μεγαλυτερο βαθμο απο οτι εσεις.
Με την αστυνομια εχουμε συγκρουστει στο παρελθον.. προσφατα η αστυνομια εκανε ολοκληρη επιχειρηση (4 περιπολικα,5 ζηταδες) για να συλλαβει 3 νεαρους που εγραφαν “Η μακεδονια ειναι ελληνικη”!!
5.Δεν εχω καμια διαθεση να μπω στο τρυπακι των αντιπαραθεσεων μεσω μειλ τσατ και μαγκες εκ του ασφαλους.Αν θες να αντιπαραθεσουμε τις αποψεις μας ανοιχτα κανενα προβλημα.

Wed, 26 Mar 2008 23:48:43 +0000 (GMT)
Από:	“πρωτοβουλία αιγάλεω” Προσθήκη στο Βιβλίο διευθύνσεων
Θέμα:	Θέμα: RE: Θέμα: RE: Θέμα: περαστικα σας
Προς:	“MANOLIS MHTROY”

1. H μετανάστευση ως συνθήκη είναι μία και δεν έχει πατρίδα. Το επίθετο “εσωτερική” δεν ακυρώνει την συνθήκη που περιγράφει το ουσιαστικό “μετανάστευση”. Το τί τράβηξαν οι έλληνες μικρασιάτες πρόσφυγες στο παρελθόν δεν διαφέρει καθόλου από αυτό που τραβάνε οι αλλοδαποί σήμερα. Αν δεν έχεις ακούσει για την παραγκούπολη της Δραπετσώνας μετά το 1922 (εκεί που έχουν κτιστεί σήμερα οι προσφυγικές πολυκατοικίες), για τους βιασμούς, τους εξευτελισμούς και την ωμή εκμετάλλευση από τους ελλαδίτες, τότε κακώς. Πριν εκφέρεις άποψη πρέπει να έχεις φροντίσει για την τεκμηρίωση.
2. Ο εθνικισμός δεν είναι ούτε καν πατριωτισμός. Όπως και κάθε ταυτότητα, πόσο μάλλον όταν βρίσκεται σε επίφαση, οργανώνεται στην βάση του αποκλεισμού. Αποκλείονται άνθρωποι από ένα σύνολο στην βάση μιας αιματολογικής ή πολιτισμικής καθαρότητας η οποία δεν υπήρξε ούτε και θα υπάρξει ποτέ ιστορικά. Κατασκευάζεται ως ψευδής συνείδηση. Η γλώσσα και το αίμα μας είναι μπάσταρδα. Και καλά κάνουν γιατί αυτό σημαίνει μια ταπεινότητα χωρίς ανωτερότητες και κατωτερότητες και έναν πλούτο που αντιβαίνει στην ψευδαίσθηση των αυταρκών πολιτισμών. Το Λαός είναι μια κουρελού που δεν διαφέρει από την οποιαδήποτε άλλη εθνικιστική κουρελού και αυτό έχει φανεί από τις καθαρά μεταφυσικές ασυναρτησίες που συγκροτούν όλες αυτές τις αντιλήψεις.
3.Η κουκούλα χρησιμοποιείται απέναντι στους μηχανισμούς ελέγχου και καταστολής κι όχι στην κοινωνία. Δεν υπάρχουμε για να γίνουμε μάρτυρες ούτε για να γεμίζουμε τις φυλακές (βλέπεις εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με την πολιτική παραβατικότητα). Κάνουμε εκδηλώσεις όπου μοιραζόμαστε τις αντιλήψεις μας πρόσωπο με πρόσωπο, διατηρούμε ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους (αυτούς που θρασύδειλα καίτε μαζί με τους παρακρατικούς ασφαλιτοφασίστες), διοργανώνουμε και συμμετέχουμε σε πορείες, είμαστε γνωστοί ως τέτοιοι στους εργασιακούς μας χώρους, στη γειτονιά μας. Αυτό σημαίνει ευπρόσωπη δράση…Προς την κοινωνία.
4. Δεκάδες εθνικιστές φυλακισμένοι δεν υπάρχουν. Αν εννοείς ότι πρέπει να προσθέσουμε τους νεκρούς πια χουντικούς ακόμη και τότε δεν θα μιλάμε για δεκάδες. Η υπεράσπιση των ελάχιστων και ελάχιστα διωκόμενων εθνικιστών δεν μπορεί να αποκτήσει πολιτικά χαρακτηριστικά γιατί αφορά δολοφονικές επιθέσεις, επιθέσεις εναντίον μεταναστών, διαφορετικών, κοινωνικά αποκλεισμένων. Πρόκειται για εγκλήματα…Δεν μπορεί κανένας θεσμικός πολιτικός χώρος να υποθηκεύσει την πολιτικότητά του σε καθαρά εγκλήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει υπόγεια στήριξη από κομμάτια της θεσμισμένης εξουσίας (π.χ. τα κελιά των χουντικών ήταν μικρά διαμερίσματα σε ειδική πτέρυγα με ιδιαίτερα προνόμια). Το πόσο σας φοβάται το σύστημα φαίνεται από το ότι σε κάθε κόμμα υπάρχουν εθνικιστές, υπάρχουν εθνικιστές στην Βουλή, υπάρχουν εθνικιστές στην αστυνομία, στους δικαστές σε κάθε διακριτή εξουσία του συστήματος. Δεν είναι οξύμωρο; Αντίστοιχα δεν θα βρεις κανέναν αναρχικό πουθενά και σε καμμία βαθμίδα εξουσίας. Τώρα με τα περιπολικά που σας συλλαμβάνουν για να σας…χαϊδέψουν και την σχέση που έχει ειδικά η αστυνομία με σας ανέκαθεν αλλά και ειδικά στις μέρες μας…έχει κοινωνικά καταντήσει κάτι παραπάνω από αυτονόητη η ταύτιση. Άστο καλύτερα!
5. Η απάντηση αυτή όπως και όλος αυτός ο διάλογος έχει μεταφερθεί στο μπλογκ μας (anarxikoiaigaleo.blogspot.com). Ανοιχτά λοιπόν!

“MANOLIS MHTROY”
Προς:	a_aigaleo@yahoo.gr
Θέμα:
Ημερομηνία:	Fri, 28 Mar 2008 15:07:19 +0200

1.Για τους βιασμούς,τις κλοπες,την ραγδαια ανοδο της εγκληματικοτητας εξαιτιας των μεταναστων εσυ δεν εχεις ακουσει τιποτα?Ρατσισμος στην Ελλαδα υπαρχει,μονο που πλεον τον υφιστανται οι Ελληνες μεσα στην ιδια τους τη χωρα.
2.Ειπες “Αποκλείονται άνθρωποι από ένα σύνολο στην βάση μιας αιματολογικής ή πολιτισμικής καθαρότητας η οποία δεν υπήρξε ούτε και θα υπάρξει ποτέ ιστορικά.”
Εδω δεν χρειαζεται να προσθεσω τιποτα.Η ιδια η ποικιλομορφια στη φυση σε διαψευδει.
3.Μιλησα για εθνικιστες οχι για χουντικους.Οσον αφορα τον επαγγελματικο τομεα που αναφερεσαι,οπως καποιος μπορει να ειναι φυσικος,μαθηματικος,μαραγκος,υδραυλικος κλπ και να ειναι εθνικιστης ετσι μπορει να ειναι και αστυνομικος.Το οτι εσεις δεν εχετε ατομα σε θεσεις οπως η αστυνομια ειναι καθαρα θεμα οτι η “επαναστατικοτητα” σας ειναι μεχρι μιας ορισμενης ηλικιας.Μετα τα 25-26 αφωμοιωνεστε πληρως απο το συστημα και συχνα ειρωνευεστε τα οσα προηγουμενως πιστευατε.Εδω και χρονια δεν εχω ποτε μου και ουτε ξερω κανεναν που να εχει δει, αναρχικο μεγαλυτερης ηλικιας των 30 (που να μην ειναι πρεζακι εννοειται).Γνωστο ειναι οτι τα στεκια σας ειναι οι κατεξοχην χωροι διακινησης πρεζας και εγκληματικοτητας,αρα καλα κανουν και σας τα καινε.
4.Μιλατε εσεις για στηριξη απο το κρατος???
Προσφατα ο πλουσιοτερος Ελληνας βο(υ)λευτης,(ο Αλαβανος),Βρεθηκε να σας υπερασπιζεται σε δικαστηρια στην Κρητη.Απο ολα φενεται οτι εχετε την αμεριστη συμπαρασταση του συστηματος!Εκτος του οτι δεν ειναι λιγες οι φορες που ατομα του αναρχικου χωρου,μετα απο καθαρα εγκληματικες ενεργειες αφηνονται ελευθεροι ή τους χαιδευουν στα δικαστηρια..
Να σου θυμησω μηπως που 10 ανανδροι απο εσας ξυλοκοπησαν εναν ανηλικο επειδη φοραγε μπλουζακι με την ελληνικη σημαια??Το παιδι σταλθηκε στην εντατικη και χαροπαλευε για 10 ημερες!
Οσον αφορα την υποθεση συλληψης 4 παιδιων ηλικιας 15-18 ετων απο την αστυνομια επειδη εγραφαν στους τοιχους “Η Μακεδονια ειναι ελληνικη” να εχεις υποψη σου οτι κατηγορηθηκαν για αναγραφη συνθηματων κατα του κρατους!! και για φθορα δημοσιας περιουσιας και απο οτι φενεται θα περασουν ενα μερος απο τη ζωη τους σε φυλακες ανηλικων,την ιδια ωρα που εσεις ανενοχλητοι βρωμιζετε ολες τις γειτονιες με τα συνθηματα σας και γραφετε μεχρι πανω σε τραπεζες.Φυσικα οπως παντα για εσας η αστυνομια αργει να ερθει…..

Sat, 29 Mar 2008 12:25:47 +0000 (GMT)
Από:	“πρωτοβουλία αιγάλεω” Προσθήκη στο Βιβλίο διευθύνσεων
Θέμα:	Θέμα: RE: Θέμα: RE: Θέμα: RE: Θέμα: περαστικα σ ας
Προς:	“MANOLIS MHTROY”

Μάλιστα…Έγινες κατανοητός. Η εγκληματικότητα στη χώρα μας είναι μονοπώλιο των μεταναστών, η ποικιλομορφία στη φύση με διαψεύδει (εμένα ή εσένα;), οι χουντικοί δεν ήταν εθνικιστές, οι αστυνόμοι είναι όπως και οι υδραυλικοί, οι αναρχικοί είναι κάτω τον 25 (!), τα στέκια μας στεγάζουν εγκληματίες και διακινούν ναρκωτικά (!), ο Αλαβάνος είναι δάχτυλος των αναρχικών στη Βουλή, το παιδί με την ελληνική σημαία δεν έπρεπε να τις φάει πριν μαχαιρώσει κάποιον μετανάστη και τα φασιστάκια που έγραφαν συνθήματα στους τοίχους όπως “φαίνεται” (δεν έχει γίνει ακόμη) θα περάσουν ένα μέρος της ζωής τους στη φυλάκη γι’ αυτό!
Θεωρούμε ότι ο “διάλογος” δεν έχει νόημα να συνεχιστεί. Όλα έγιναν κατανοητά και πάνω απ’ όλα η σιγουριά με την οποία μιλάς για πράγματα για τα οποία έχεις άγνοια. Μα…πλήρη άγνοια. Αυτό σε κάνει ακόμη πιο επικίνδυνο. Ραντεβού στους δρόμους!

Πίνακας από το βιβλίο της Ευγενίας Μπουρνόβα: Από τις Νέες Κυδωνίες στο Δήμο Αιγάλεω

Είναι πασιφανές ποιοί άνθρωποι και σε ποιά κατάσταση βρίσκονταν όταν χτίσανε το Αιγάλεω. Χιλιάδες πρόσφυγες από την Μικρά Ασία που γίναν δέκτες της πιο ειδεχθούς ρατσιστικής υποδοχής από τους ελάχιστους ντόπιους (τους έλεγαν “πρόσφηγγες” και αγαπητή τους φράση προς τα ανήλικα παιδιά τους ήταν “φάτε γιατί θα σας φάνε οι πρόσφηγγες“) όπως επίσης και χιλιάδες άλλοι εσωτερικοί μετανάστες. Από τη δεκαετία δε του ’90 το 10% των κατοίκων του Αιγάλεω αποτελείται από αλλοδαπούς μετανάστες… Μπορεί κάποιος να κοροϊδέψει τον εαυτό του αν θέλει, η αλήθεια ωστόσο είναι συντριπτικά εναντίον όλων εκείνων που θέλουν να σπείρουν ρατσιστικές αντιλήψεις στην περιοχή μας. Μπορούν αν θέλουν να επιτίθενται στην Ιστορία τους, να επιτίθενται στον ίδιο τους τον εαυτό αλλά όχι και στην ακατάλυτη ουσία των πραγμάτων. Ματαιοπονούν…