* από το blog του ΡΕΣΑΛΤΟ

Σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες οι συλληφθέντες του Ρεσάλτο παραπέμπονται με βάση τον αντιτρομοκρατικό για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και κατασκευή εκρηκτικών με πρόσχημα τα άδεια μπουκάλια μπύρας και το πετρέλαιο για την σόμπα που βρέθηκαν στο χώρο (ευχαριστούμε τους μπάτσους που φεύγοντας μας απάλλαξαν από τα μπουκάλια που έτσι κι αλλιώς προορίζονταν για ανακύκλωση). Επίσης κατηγορούνται για οπλοκατοχή (7 ξύλινες σημαίες, 2-3 βαριοπούλες και 1 ολόκληρο σφυρί). Οι συλληφθέντες του δημαρχείου κατηγορούνται για διατάραξη οικιακής ειρήνης, οπλοκατοχή, πρόκληση σωματικής βλάβης, αντίσταση κατά της αρχής και πρόκληση φθορών στα αυτοκίνητα της αστυνομίας και στο δημαρχείο, όλα από κοινού. Επιπλέον έχουν και απείθεια επειδή αρνήθηκαν να δώσουν δακτυλικά αποτυπώματα. Οι συλληφθέντες του Ρεσάλτο μάλλον θα οδηγηθούν, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, στις 1μμ με 2μμ στα δικαστήρια του Πειραιά ενώ οι συλληφθέντες του δημαρχείου θα οδηγηθούν στο ίδιο μέρος πιθανόν κατά τις 5μμ.

Ο πανικός και η συνακόλουθη γελοιότητα του κρατικού μηχανισμού δεν έχει όρια. Στην προσπάθεια τρομοκράτησης και καταστολής των κοινωνικών αγώνων και ποινικοποίησης των κοινωνικών εστιών αντίστασης (από το Κερατσίνι και το Ρεσάλτο σε κάθε στενό των Εξαρχείων και στον χώρο γύρω από το πανεπιστήμιο στην Θεσσαλονίκη), επέδειξε για άλλη μια φορά απαράμιλλο θράσος. Κατηγόρησε ως εγκληματική οργάνωση τους κοινωνικούς αγωνιστές που με τρομοκρατική επιχείρηση συνέλαβε μέσα στον χώρο του Ρεσάλτο. ΟΠΚΕ ΜΑΤ και λοιπές οργανωμένες ομάδες επαγγελματιών δολοφόνων και βασανιστών (μεταναστών, 15χρονων, αντιστεκόμενων, “διαφορετικών”) εισέβαλαν για να αποκαταστήσουν την “τάξη” σε έναν ανοιχτό κοινωνικό χώρο με πολυετή ευπρόσωπη δράση και σταθερή έντυπη παρουσία για όλα τα κοινωνικά ζητήματα (μετανάστες, εργατικά “ατυχήματα”, πρέζα, έμφυλους διαχωρισμούς, εθνικά, περιβαλλοντικά ζητήματα, αλληλεγγύη σε διωκόμενους κ.α.).

Για γιάφκες τρομοκρατίας ψάξτε στα αστυνομικά τμήματα, στα δικαστήρια, στα κομματικά γραφεία, στα υπουργεία, στα ΜΜΕ, στα κέντρα κράτησης μεταναστών…

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ… ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Την Τετάρτη, 2 Δεκέμβρη, δικάζεται ο αναρχικός Ηλίας Νικολάου που συνελήφθη στις 13 Γενάρη 2009 για την υπόθεση εμπρησμού των γραφείων της Δημοτικής Αστυνομίας Ευόσμου στη Θεσσαλονίκη. Έκτοτε, ο Ηλίας βρίσκεται προφυλακισμένος στις φυλακές Άμφισσας κατηγορούμενος με ένα κακούργημα (έκρηξη) και δύο πλημελλήματα (κατασκευή εκρηκτικού μηχανισμού, σύσταση συμμορίας). Ο ίδιος αρνείται όλες τις κατηγορίες.

Απόντων των όποιων αποδεικτικών στοιχείων, το κατηγορητήριο που βαραίνει τον Ηλία βασίζεται αποκλειστικά σε καταθέσεις των μπάτσων που τον συνέλαβαν. Μάλιστα, σε ένα καλοστημένο παιχνίδι της Εξουσίας, η οποία μετά από μια Εξέγερση επιχειρεί να επανακτήσει τα αμείλικτα χαρακτηριστικά της κατασκευάζοντας ενόχους, επιχειρείται η σύνδεση του εμπρησμού της Δημοτικής Αστυνομίας Ευόσμου με παλιότερη υπόθεση εμπρησμών για την οποία είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης -με βάση τον νόμο περί τρομοκρατίας- για τον Ηλ. Νικολάου και 2 ακόμη άτομα ενώ είχε προφυλακιστεί ο αναρχικός Β. Μποτζατζής. Τότε, ο Ηλίας και οι άλλοι 2 είχαν επιλέξει συνειδητά τον δρόμο της φυγής για να εμφανιστούν τελικά στη δίκη τους και να αφεθούν ελεύθεροι -μαζί με τον Μποτζατζή- με εγγύηση και περιοριστικούς όρους.

Τελικά, όμως, στους σχεδιασμούς της Εξουσίας τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και, φυσικά, μετά  τον περσινό Δεκέμβρη δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το στόχαστρό της οι αναρχικοί/ ες, μιας και αυτοί αποτέλεσαν το πιο ευδιάκριτο, και σε διαρκή κοινωνική έκθεση, πολιτικό κομμάτι μέσα στο ψηφιδωτό των Εξεγερμένων.

Ο Ηλίας δέχεται την επιθετικότητα και την εκδικητικότητα της αντιεξεγερτικής εκστρατείας που εξαπέλυσε το κράτος και οι μηχανισμοί του στον κόσμο των Δεκεμβριανών. Στον ιδιότυπο αυτό εμφύλιο, η ελευθερία, η αλληλεγγύη και η αξιοπρέπεια θα στήνονται διαρκώς επιθετικά απέναντι στην Εξουσία. Μεχρι να περάσουν από πάνω της.

Λευτεριά στον Ηλ. Νικολάου.

Συγκέντρωση στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης, Τετάρτη 2/12  9.00 π.μ.

γράμματα του Ηλία Νικολάου: 1 , 2 , 3

ανοιχτή επιστολή του πατέρα του Νικολάου

Η κρίση επελαύνει. Τα ψίχουλα που πέφτουν από το μεγάλο τραπέζι της σοσιαλδημοκρατίας δεν φτάνουν ούτε για να κοροϊδέψουν την γενικευμένη κοινωνική δυσφορία. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι περνάνε από τον εκβιασμό της μισθωτής σκλαβιάς στην εξαθλίωση της ανεργίας ενώ καθημερινά παρελαύνουν από τις οθόνες της πλύσης εγκεφάλου εκατοντάδες καταναλωτικά μηνύματα. Μηνύματα ενός κόσμου που όσο περισσότερο σαπίζει τόσο περισσότερο θέλει να απαστράπτει. Η πραγματικότητα είναι μια ασχήμια. Κανείς δεν την θέλει. Απλώς την βιώνει. Και οι αντιστάσεις στρέφονται με μεγαλύτερη ένταση ενάντια στους χυδαίους αυτουργούς αυτής της ασχήμιας, κράτος, αφεντικά μικρά και μεγάλα, κάθε είδους εργολάβους, πολιτικούς αεριτζήδες και κομματικούς υπάλληλους. Όχι, όμως, μόνο εκεί. ΟΙ αντιστεκόμενοι/ες δεν κοιτάνε μόνο απέναντι. Κοιτάνε και προς τα μέσα.  Η αλληλεγγύη στις γειτονιές, η αλληλοϋποστήριξη στους δύσκολους καιρούς, το συλλογικό ενάντια στην θλιβερή και θανάσιμη εξατομίκευση… ανιχνεύουν διαδρομές. Κάλεσμα από το Πέραμα,το δημοσιεύουμε κι εμείς με τη σειρά μας.

το κείμενο του de stato είναι εδώ

Για ό­σους δεν θέλουν να έ­χουν αυ­τα­πά­τες, δεν κλεί­νουν τα μά­τια επιλεκτικά και δεν σιω­πούν συ­νέ­νο­χα α­πέ­να­ντι σε ό­σα συμ­βαί­νουν και ό­σα ε­ξυ­φαί­νο­νται γύ­ρω μας. Για ό­σους δεν επιλέγουν να ξε­χνούν κα­νέ­ναν κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τικό χώ­ρο ή α­γω­νι­στή που βρέ­θη­κε και ε­ξακο­λου­θεί να βρί­σκε­ται πά­ντα α­ντι­μέ­τω­πος με την κρα­τική κα­τα­στο­λή, τους ε­μπρη­σμούς και τις ε­πι­θέ­σεις των πα­ρα­κρατι­κών φονιάδων.

Οι ε­στί­ες της συλ­λο­γι­κής και αυ­τοορ­γα­νω­μέ­νης κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κής α­ντί­στα­σης ό­πως οι κα­ταλή­ψεις δεν έ­πα­ψαν να στο­χο­ποιού­νται και να α­ντι­με­τωπί­ζουν το φά­σμα των κρα­τικών κα­θώς και πα­ρα­κρα­τι­κών ε­πι­χει­ρή­σε­ων που α­πο­σκο­πούν στην α­πο­κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση, την τρο­μο­κρά­τη­ση, την α­πο­μό­νω­ση και την κα­τα­στρο­φή τους.

Η Κα­τά­λη­ψη της Λέ­λας Κα­ρα­γιάν­νη 37, έ­νας αυ­το­ορ­γα­νω­μέ­νος κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τικός χώ­ρος με ι­στο­ρί­α συλ­λο­γι­κής ζω­ής, κοινωνικής α­ντί­στα­σης κι αλληλεγγύης 22 χρό­νων, βρέ­θη­κε σήμερα ξανά στο στό­χα­στρο πα­ρα­κρα­τι­κών φα­σι­στο­ει­δών που θέ­λη­σαν να πυρπολήσουν το κτίριο και να κάψουν αν­θρώ­πους.

Στις 4:30 τα ξη­με­ρώ­μα­τα της 2ας Νο­έμ­βρη 2009 το κα­τει­λημ­μέ­νο κτί­ριο δέ­χτη­κε εμπρη­στι­κή ε­πί­θε­ση με μο­λό­τωφ που ε­κτο­ξεύ­τη­καν σε διά­φο­ρα ση­μεί­α του προκα­λώ­ντας ε­στί­ες φω­τιάς. Εστίες οι ο­ποί­ες σβή­στη­καν ε­γκαί­ρως α­πό τους κα­τα­λη­ψί­ες προτού επεκταθούν. Τα φασιστοειδή αποχώρησαν πανικόβλητα αφήνοντας πίσω τους μια σακούλα με μολότωφ και εμφανή ίχνη αυτοπυρπόλυσης απέναντι από την κατάληψη. Ή­ταν μια α­κό­μη ε­πί­θε­ση α­πό τις πολ­λές που έ­χει δε­χτεί η Λέλας Καραγγιάννη 37 στη μακρά ι­στο­ρί­α της και η πιο πρό­σφα­τη α­πό ένα πλήθος ε­πι­θέ­σεων που εκ­δη­λώ­θη­καν την τε­λευ­ταί­α πε­ρί­ο­δο ε­νά­ντια σε πολλές κα­τα­λή­ψεις και αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­νους κοι­νω­νι­κούς χώ­ρους στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις.

Μια πε­ρί­ο­δο που ση­μα­δεύ­τη­κε ε­πί­σης α­πό συ­νε­χή πο­γκρόμ και επιθέσεις κα­τά με­τα­να­στών, όπως αυτή στο κέντρο της Αθήνας και πιο συγκεκριμένα στην πε­ρί­πτω­ση της πλα­τεί­ας του Αγ. Πα­ντε­λε­ή­μο­να ό­που οι α­στυ­νο­μι­κές «ε­πι­χει­ρή­σεις σκούπας», οι ξυ­λο­δαρ­μοί, οι συλ­λή­ψεις και τα βα­σα­νι­στή­ρια προ­σφύ­γων και με­τα­να­στών χω­ρίς χαρ­τιά ε­ξε­λί­σσο­νταν με τη δυναμική συν­δρο­μή ρα­τσι­στών και χου­ντι­κών νοι­κο­κυ­ραίων και την ε­πι­κου­ρι­κή δρά­ση πα­ρα­κρα­τι­κών νε­ο­να­ζί και φα­σι­στοειδών.

Με­τά α­πό αυτή την τελευταία πε­ρί­ο­δο ό­που οι μά­σκες εί­χαν πέ­σει για τα κα­λά και οι πα­ρα­κρα­τι­κοί φα­σί­στες ε­πι­τί­θο­νταν απροσχημάτιστα μα­ζί με τις α­στυ­νο­μι­κές δυ­νά­μεις και προ­στα­τευό­με­νοι α­νοι­χτά α­πό αυ­τές, χτυ­πώ­ντας με μα­χαί­ρια και μο­λό­τωφ μετα­νά­στες, νε­ο­λαίους, δια­δη­λω­τές κι α­γω­νι­ζό­με­νους αν­θρώ­πους, με την νέ­α κυ­βερ­νη­τι­κή ε­ναλ­λα­γή ε­πι­χει­ρεί­ται σήμερα μια άλ­λη, δια­κρι­τι­κό­τε­ρη δια­χεί­ρι­ση του ε­πι­κου­ρι­κού φαι­νό­με­νου των πα­ρα­κρα­τι­κών συμμοριών. Τα προ­σω­πεία και τα προσχήματα ε­πι­στρέ­φουν μέ­σα α­πό τον δημοκρατικό εξωραϊσμό της ε­πί­ση­μης κατασταλτικής πο­λι­τι­κής με τη συνδρομή και τη συνεργασία της θε­σμι­κής αντιρατσιστικής α­ντι­πο­λί­τευ­σης α­πω­θώ­ντας αλ­λά και συ­γκα­λύπτο­ντας στο χώ­ρο του «κά­νου­με πως δεν βλέ­που­με» τη δρά­ση των φα­σι­στο­ει­δών όταν αφορά στοχοποιημένους χώρους. Τα παρακρατικά καθάρματα θα συ­νε­χί­σουν να κά­νουν τη βρώ­μι­κη δου­λειά τους πα­ράλλη­λα με ε­κεί­νη των ε­πί­ση­μων κα­τα­σταλ­τι­κών δυ­νά­με­ων του κρά­τους που εστιάζουν ξεκάθαρα στον «εσωτερικό εχθρό», ό­σο το δυ­νατόν ό­μως πιο α­ό­ρα­τα για να μην ε­πι­βα­ρύ­νουν την ωραία ει­κό­να της νέ­ας εκ­δη­μο­κρατι­σμέ­νης αντιεξεγερτικής κα­τα­σταλ­τι­κής πο­λι­τι­κής του Χρυσοχοΐδη υ­πουρ­γού Προ.Πο. και των πρόθυμων προ­ο­δευτι­κών συ­νο­μι­λη­τών του.

Αυτών που σήμερα διοργανώνουν αντιρατσιστικές συναυλίες υπό την αιγίδα του δημοκράτη με πυγμή Χρυσοχοΐδη και την αχρείαστη προστασία (από μια δράκα παρακρατικών χαφιέδων) της «μεταμελημένης» αστυνομίας του, αλλά όλη την προηγούμενη περίοδο κοιτούσαν ανήμποροι, σιωπηλοί κι απόμακροι τα συμβαίνοντα στον Αγ. Παντελεήμονα. Όπως στις 9 Ιούνη όταν 150 αναρχικοί και αντιεξουσιαστές πραγματοποιούσαν παρέμβαση στην πλατεία και άνοιγμα της «παιδικής χαράς» αντιμετωπίζοντας την επίθεση «αγανακτισμένων πολιτών» και της αστυνομίας με αποτέλεσμα τραυματισμούς και τη σύλληψη 5 αγωνιστών που δικάζονται στις 9 Νοέμβρη, όπως στις 7 Ιουλίου όταν πορεία 2.500 αναρχικών, αντιεξουσιαστών, μεταναστών και αλληλέγγυων, δεχόταν τη συντονισμένη επίθεση φασιστοειδών και ΜΑΤ κατά την διέλευση της από τον Αγ. Παντελεήμονα, όπως επίσης στις 9 Ιούλη που δεχόταν παρακρατική επίθεση με μολότοφ η κατάληψη Villa Amalias αμέσως μετά την ενθαρρυντική επίσκεψη του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης Μαρκογιαννάκη στους «αγανακτισμένους» της αστυνομοκρατούμενης  πλ. Αγ. Παντελεήμονα.

Ό,τι και να σχεδιάζουν όμως τα επιτελεία της κρατικής καταστολής, αξιοποιώντας αναλόγως των περιστάσεων και των αναγκών πότε τις θεσμικές και πότε τις εξωθεσμικές εφεδρείες τους, οι κοινωνικοί αγώνες για την ελευθερία δεν ανακόπτονται, δεν ενσωματώνονται, δεν υποτάσσονται. Και σε ό,τι μας αφορά ξέ­ρου­με πως βρι­σκό­με­νοι πά­ντα στο πλευ­ρό των κα­τα­πιε­ζό­με­νων κι α­γω­νι­ζό­με­νων αν­θρώ­πων δεν εί­μα­στε ποτέ μό­νοι και πως η αλληλεγγύη τους μάς συνοδεύει σε κάθε μας βήμα. Ξέ­ρου­με ε­πί­σης να α­να­γνω­ρί­ζου­με ό­χι μό­νο τους πραγματικούς αλληλέγγυους αλ­λά και τους ε­χθρούς της κατάληψης α­πό τους ο­ποί­ους τα συ­γκε­κρι­μέ­να φα­σι­στο­ει­δή δεν εί­ναι παρά τα τε­λευ­ταί­α κατακάθια των α­θλί­ων που της ε­πι­τί­θε­νται, εμ­φα­νι­ζό­με­να κα­τό­πιν της συ­στη­μα­τι­κής στο­χο­ποί­η­σης του εγ­χει­ρή­μα­τος α­πό τους κρατικούς διω­κτι­κούς μη­χα­νι­σμούς μέσω κα­τευ­θυ­νό­με­νων δημοσιευμάτων στα ΜΜΕ κα­θώς και της προ­σπά­θειας κα­τα­συ­κο­φά­ντη­σής του στην ο­ποί­α ε­πι­δί­δο­νται ταυ­τό­χρο­να με­ρι­κοί μικρόνοες πα­ρα­τρε­χά­με­νοι της κα­τα­στο­λής.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

φωτογραφία από τα σημερινά επεισόδια στον Άγιο Παντελεήμονα όπου φαίνεται φασιστοειδές να πετά φωτοβολίδα -ανενόχλητα από την αστυνομία- ενάντια σε διοργανωτές της συγκέντρωσης-συναυλίας αλληλεγγύης στους μετανάστες της περιοχής

Με την μη προφυλάκιση κανενός εκ των 8 συντρόφων που συνελήφθησαν στην πορεία του Σαββάτου 17/10 στη Νίκαια  και τη λήξη της κατάληψης της Πρυτανείας κλείνει -τουλάχιστον- στην Αθήνα ένας κύκλος που αφορά την υπόθεση της απεχθούς κρατικής δολοφονίας του Μοχάμεντ. Στην τελευταία ανακοίνωση της κατάληψης ανανεώνεται το ραντεβού για το άνοιγμα ενός μεγαλύτερου και ευρύτερου κύκλου που, προφανώς, θα εστιάζει και στη δικονομική ομηρεία των 8 συντρόφων.

Είναι προφανές ότι τα πράγματα  δεν πήραν την τροπή που βόλευε τα κρατικά σχέδια για την συγκάλυψη της δολοφονίας αλλά και την ανενόχλητη ενεργοποίηση του κουκουλονόμου. Αυτό δεν σημαίνει αγρανάπαυση από τη μεριά των αντιστεκόμενων… Είμαστε στην αρχή ενός διαχειριστικού πειράματος από μεριάς της σοσιαλδημοκρατίας που στοχεύει στην εκμαίευση της μεγαλύτερης δυνατής κοινωνικής συναίνεσης, ενός πειράματος που σαφή δείγματά του έχουν ήδη διατυπώσει και τις γενικές πολιτικοκοινωνικές κατευθύνσεις. Είμαστε στην αρχή.

26 Σεπτέμβρη, μετά τα μεσάνυχτα, για ασήμαντη αφορμή 15 αστυνομικοί εισβάλλουν σε σπίτι πακιστανών μεταναστών στη Νίκαια και ξυλοφορτώνουν όσους βρίσκουν μπροστά τους. Παίρνουν μαζί τους τον Μοχάμεντ Καμράν 25 χρονών. Μεταφέρεται με απίστευτη βιαιότητα στο τμήμα της περιοχής και βασανίζεται επί τρεις μέρες. Ξυλοδαρμοί, κρέμασμα πισθάγκωνα, ηλεκτροσόκ. Απελευθερώνεται αλλά δεν πάει στο νοσοκομείο καθώς δεν έχει χαρτιά.

9 Οκτώβρη, ο Μοχάμεντ πεθαίνει. Η πρώτη ιατροδικαστική έρευνα συγκαλύπτει τα αίτια του θανάτου. Μετά από αίτημα των συγγενών και με την δεύτερη ιατροδικαστική έρευνα έρχονται στο φως τα καταφανή σημάδια των βασανιστηρίων στο σώμα του Μοχάμεντ.

17 Οκτώβρη, το πρωί μια πορεία 400 ατόμων καλεσμένη από αναρχικούς της περιοχής επιτίθεται στο τμήμα Νίκαιας με πέτρες και χρώματα. Εξαπολύεται άγριο κυνηγητό από την αστυνομία και συλλαμβάνονται 11 άτομα. Από αυτά κρατούνται τα 8 . Αμέσως καταλαμβάνεται το Δημαρχείο Νίκαιας με απαίτηση την απελευθέρωση των συλληφθέντων.

18 Οκτώβρη, εισαγγελέας και ανακριτής ενεργοποιούν την προσχηματική χυδαιότητα του «κουκουλονόμου» και απαγγέλουν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος σε 5 από τους συλληφθέντες.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Η βαρβαρότητα στα αστυνομικά τμήματα που εδώ και καιρό έχει αρχίσει να ξεχειλίζει και να περισσεύει σε όλες τις καθημερινές μας διαδρομές, η συγκάλυψη των ένστολων εγκλημάτων, ο επιθετικός κρατικός ρατσισμός, η ποινικοποίηση των κοινωνικών αντιστάσεων, η επιβολή μιας κοινωνίας όπου η υποταγή θεωρείται αρετή.

Το ξερίζωμα των «εστιών ανομίας» γίνεται δείγμα γραφής της νέας σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Και μη φανταστεί κανείς ότι αφορά τις μεγάλες ομάδες συμφερόντων που λεηλατούν τα πάντα, τραπεζίτες, εφοπλιστές, εργολάβους, μεγαλοπαπάδες, τσιφλικάδες… «Εστίες ανομίας» είναι τα Εξάρχεια, διάφορες πλατείες σε συνοικίες, αυτοοργανωμένοι κατειλημμένοι χώροι, αυτοδιαχειριζόμενα  στέκια σε γειτονιές, κοινότητες μεταναστών ανά την επικράτεια.

Και οι κυρίαρχοι κάνουν ό,τι μπορούν για να υπερασπιστούν τις επιλογές τους. Είναι αποφασισμένοι να επιβάλλουν τους όρους τους που όσο περνάει ο χρόνος γίνονται όλο και πιο ανυπόφοροι για τους υπηκόους. Γι’ αυτό εξοπλίζουν όλο και περισσότερο τις δυνάμεις καταστολής, αυταρχικοποιούν το νομικό τους οπλοστάσιο, χτίζουν νέες φυλακές, αποστειρώνουν τις γειτονιές, εκβιάζουν στους χώρους δουλειάς, ακρωτηριάζουν τις επιθυμίες μας.

-Η απάντηση δεν είναι άλλη από την αντίσταση κάθε στιγμή της καθημερινής μας ζωής,

-την αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη μας σε κάθε καταπιεσμένο, διωκόμενο και στοχευμένο από την Εξουσία

-την αδιάκοπη προσπάθεια να πάρουμε τη ζωή μας στα δικά μας χέρια

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ 17/10 ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Πέμπτη 22/10 στις 9πμ, Δικαστήρια Πειραιά

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω

http://anarxikoiaigaleo.squat.gr

Δευτέρα γύρω στη μία και μισή πραγματοποιήθηκε κατάληψη στην Πρυτανεία για την αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της πορείας του Σαββάτου αλλά και την περαιτέρω δημοσιοποίηση της υπόθεσης της δολοφονίας του Μοχάμεντ. Η πρώτη ανακοίνωση της κατάληψης. Αν θεωρούν ότι με τις ψευτοανθρωπιστικές ρητορείες,τις χυδαίες συγκαλύψεις και την ωμή καταστολή θα αναγκάσουν τους αντιστεκόμενους να “προσπερνούν” τις κρατικές δολοφονίες είναι γελασμένοι. Η κατάληψη συνεχίζεται με συνέλευση στις 7 το απόγευμα. Οι συλληφθέντες περνάνε ήδη από τον ανακριτή και στο πλάι τους έχουν πολλούς αλληλέγυους/ες. Συνεχίζουμε…

από την είσοδο της πρυτανείας λίγο μετά την έναρξη της κατάληψης

βράδυ, το παραδοσιακό απορρυπαντικό εφφέ στο συντριβάνι των προπυλαίων

Δευτέρα γύρω στη μία και μισή πραγματοποιήθηκε κατάληψη στην Πρυτανεία για την αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της πορείας του Σαββάτου αλλά και την περαιτέρω δημοσιοποίηση της υπόθεσης της δολοφονίας του Μοχάμεντ. Η πρώτη ανακοίνωση της κατάληψης. Αν θεωρούν ότι με τις ψευτοανθρωπιστικές ρητορείες,τις χυδαίες συγκαλύψεις και την ωμή καταστολή θα αναγκάσουν τους αντιστεκόμενους να “προσπερνούν” τις κρατικές δολοφονίες είναι γελασμένοι. Η κατάληψη συνεχίζεται με συνέλευση στις 7 το απόγευμα. Οι συλληφθέντες περνάνε ήδη από τον ανακριτή και στο πλάι τους έχουν πολλούς αλληλέγυους/ες. Συνεχίζουμε…

από την είσοδο της πρυτανείας λίγο μετά την έναρξη της κατάληψης

βράδυ, το παραδοσιακό απορρυπαντικό εφφέ στο συντριβάνι των προπυλαίων

Η πορεία ξεκίνησε υπό βροχή γύρω στη 1 και μισή το μεσημέρι του Σαββάτου με τη συμμετοχή 400 περίπου ατόμων. Ξεκίνησε από το Περιβολάκι, πέρασε από το σπίτι του δολοφονημένου μετανάστη και κινήθηκε προς το ΑΤ Νίκαιας που βρίσκεται δίπλα στο Κηποθέατρο. Η «συνοδεία» της αστυνομίας ήταν πολυάριθμη και στενή. Μόλις ο κύριος όγκος της πορείας πέρασε από το στενό στο οποίο βρίσκεται το τμήμα πολλοί σύντροφοι  της «ουράς» πέταξαν πέτρες και κόκκινες μπογιές στη διμοιρία που προστάτευε τον χώρο των βασανιστηρίων. Οι ένστολοι συμμορίτες απάντησαν με δακρυγόνα και κινήθηκαν ενάντια στους πορευόμενους.  Η πίσω αλυσίδα απάντησε τα δέοντα δίνοντας την ευκαιρία στην πορεία να μην διαπραγματευτεί την συνεκτικότητά της στο δρόμο. Υπήρξε σύγκρουση σώμα με σώμα με αποτέλεσμα δύο τραυματισμούς και κάποιες συλλήψεις. Κάποιοι σύντροφοι/ισσες έκαναν την λάθος επιλογή να αποσπαστούν από την πορεία με αποτέλεσμα, δυστυχώς, να συλληφθούν μόνοι σε παρακείμενα στενά.  Οι γειτονιές της Νίκαιας αποδείχτηκαν πολύ φιλόξενες ακυρώνοντας τόνους αρνητικής προπαγάνδας  και συκοφαντιών που συνήθως εκπέμπονται σε τέτοιες περιπτώσεις από τους μηχανισμούς   της κοινωνικής και πολιτικής χειραγώγησης.  Η πορεία συνεχίστηκε με παλμό και κατέληξε στο Περιβολάκι. Εκεί με δεδομένες τις προσαγωγές, τους τραυματισμούς διαδηλωτών αλλά και την επιθετικότητα των δυνάμεων καταστολής σε  άτομα που αποχωρούσαν από την περιοχή μετά τη λήξη της πορείας, αποφασίστηκε να καταληφθεί άμεσα το Δημαρχείο Νίκαιας ως σημείο αναφοράς για την εξέλιξη των γεγονότων, ως μέσο πίεσης προς αποτροπή των διώξεων και ως προπύργιο αντιπληροφόρησης τόσο για την υπόθεση του δολοφονημένου μετανάστη όσο και για τους συλληφθέντες της πορείας αλληλεγγύης.

Το Σάββατο λοιπόν το απόγευμα έγινε η πρώτη συνέλευση της κατάληψης από την οποία εκδόθηκε και η αντίστοιχη ανακοίνωση. Η κατάληψη στηρίχθηκε από πολλούς ανθρώπους που συμμετείχαν στην πορεία, από αλληλέγγυους και γείτονες. Οι συλληφθέντες ήταν 11 είχαν ήδη μεταφερθεί στην ΓΑΔΑ επί της Αλεξάνδρας, οι 3 είχαν αφεθεί ελεύθεροι και για τους 8 είχαν συνταχθεί κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος με ορισμένη την ταλαιπωρία τους για την Κυριακή στις 10πμ στην εισαγγελέα Πειραιά αλλά και την Δευτέρα στις 11πμ στον ανακριτή. Η συνέλευση της κατάληψης καλεί στα δικαστήρια για την Κυριακή το πρωί, σε συζήτηση το μεσημέρι στις 3 και συγκέντρωση στο Δημαρχείο στις 5. Το μεσημέρι ανακοινώνεται η μετατροπή των κατηγοριών σε κακουργήματα για τους 5 από τους 8 συλληφθέντες. Οι «κουκούλες», τα «καλυμμένα χαρακτηριστικά» και οι «βιαιοπραγίες» των διαδηλωτών γίνονται βλακώδη προσχήματα που επιστρατεύονται από το νομικό οπλοστάσιο του σοσιαλδημοκρατικού καθεστώτος. Ενός καθεστώτος που επισφραγίζει με αυτόν τον τρόπο το «αναφαίρετο» μονοπωλιακό δικαίωμα  στις ανενόχλητες δολοφονίες, στα ανενόχλητα βασανιστήρια, στην «απαραίτητη βία», στην θεσμισμένη χυδαιότητα…  Η παρουσία αλληλέγγυων στα δικαστήρια του Πειραιά πυκνώνει. Στο βαθμό που πρόκειται για κακουργήματα πρέπει να εμφανιστεί ο ανακριτής επιτόπου, οπότε και αλλάζει η δικονομική διαδικασία. Στο κατειλημμένο δημαρχείο Νίκαιας παραμένει πολύς κόσμος παρακολουθώντας τις εξελίξεις. Ο δήμαρχος εν τω μεταξύ βγάζει μια ανακοίνωση για την κατάληψη αλλά και τα γεγονότα σχετικά ανεκτή για τα πολιτικά μέτρα ενός στελέχους του ΚΚΕ. Η υπόθεση με τον ανακριτή κρατάει μέχρι αργά το βράδυ. Μετά το πέρας της διαδικασίας, ο κόσμος από τα δικαστήρια Πειραιά μεταβαίνει στο κατειλημμένο δημαρχείο όπου γίνεται μια συνέλευση. Αποφασίζεται η λήξη της κατάληψης του δημαρχείου εκτιμώντας σε γενικές γραμμές ότι οι διώξεις πρέπει να αντιμετωπιστούν πλέον σε κεντρικό επίπεδο με την συγκεκριμένη κατάληψη να έχει μαξιμάρει πλέον την συνεισφορά της στην υπόθεση. Χαρακτηριστική του κλίματος που επικρατεί στην περιοχή είναι η ανακοίνωση των εργαζομένων στο δημαρχείο Νίκαιας. Οι πολιτικές προεκτάσεις της υπόθεσης της δολοφονίας του Μοχάμεντ αλλά και της διαδήλωσης του Σαββάτου όσον αφορά τις τριγύρω περιοχές αναλήφθηκαν για τις επόμενες μέρες από τις συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται εκεί και το ζήτημα των διώξεων μεταφέρεται πλέον σε κεντρικό επίπεδο μια και ανοίγει ένα μεγάλο κεφάλαιο για την φιλοσοφία της κατασταλτικής στρατηγικής.

Μια καταστολή με καινούργια χαρακτηριστικά  που απειλούν αναμφισβήτητα κάθε αντιστεκόμενο κοινωνικό και πολιτικό χώρο.

Συνεχίζουμε…

από την πορεία

από συνέλευση της κατάληψης στο δημαρχείο Νίκαιας

Για μια ακόμη φορά δολοφονήθηκε μετανάστης στα μέρη μας από την αστυνομία. Τέταρτη φορά. Κι αυτή τη φορά όπως σε όλες τις προηγούμενες τα πράγματα είναι “θολά”…” Ίσως δεν έγιναν έτσι”, “δεν τεκμηριώνεται η εμπλοκή της αστυνομίας στο θάνατο”, ” δεν υπάρχουν στοιχεία”, “ας είμαστε επιφυλακτικοί”… Κάθε φορά δρομολογείται η συγκάλυψη της δολοφονίας, κάθε φορά οι μετανάστες είναι αδύναμοι να σπάσουν το τείχος της συγκάλυψης, κάθε φορά επιχειρείται η χειραγώγηση της κατάστασης από κάθε είδους διαμεσολαβητές. Και οι ένστολοι δήμιοι κάνουν ό,τι μπορούν για να αποποιηθούν τις ευθύνες τους, καγχάζουν τον πόνο των συγγενών και την οργή της “κοινότητας”, νοιώθουν ασφαλείς μέσα στην ομηρεία των μεταναστών, χαμογελάνε ειρωνικά με τις αριστερές μανούβρες και τα κομματικά τσαλιμάκια, σηκώνουν τα γκλομπ για να ανοίξουν τα κεφάλια των αλληλέγγυων σε κάθε ευκαιρία. Οι δολοφονίες αυτές όμως δεν είναι ούτε εκτροπές ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Βρίσκονται στην άκρη της γενικευμένης ρατσιστικής βίας, στην άκρη των όπλων των ένστολων συμμοριών, στην άκρη της κρατικής ξενοφοβικής αγωγής. Οι μετανάστες είναι εξοικειωμένοι με τον θάνατο, από την καταγωγή τους μέχρι τις “χώρες φιλοξενίας”. Οι ντόπιοι κολασμένοι νομίζουν ότι ο θάνατος και η εξαθλίωση εκτονώνεται πάντα στους Άλλους, ότι οι “ξένοι” είναι η ασπίδα για να μην φτάσει η δυστυχία ποτέ σ’ αυτούς, ότι οι μετανάστες είναι ένα ξόρκι. Γι’ αυτό και κρατούν τις πόρτες τους κλειστές. Όμως η Ιστορία έχει δείξει πολλές φορές ότι η Εξουσία δεν φείδεται  θανάτου και  δυστυχίας για τους υπήκοους, δεν γνωρίζει διαχωρισμούς στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Η Ιστορία έχει δείξει πολλές φορές ποιό είναι το πραγματικό συμφέρον των καταπιεσμένων: να είναι όλοι μαζί, αλληλέγγυοι, δυνατοί και αποφασισμένοι απέναντι στην επιθετικότητα του Κράτους και του Κεφαλαίου.

Κι η Ιστορία έχει πάντα δίκιο…

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ

για τη δολοφονία
του 25χρονου μετανάστη από το Πακιστάν
Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ
από ξυλοδαρμό, βασανιστήρια και ηλεκτροσόκ
στο Α.Τ. Νικαίας

και την ΠΟΡΕΙΑ
του Σαββάτου, 17/10, 12:00
από την Πλ. Δαβάκη (περιβολάκι) στη Νίκαια

Πέμπτη 15/10, 7:00μμ, Πολυτεχνείο