[kaltura-widget wid=”3ka0zls1pz” width=”410″ height=”364″ addpermission=”2″ editpermission=”2″ /]
Μετά από τα γεγονότα των δύο περασμένων εβδομάδων στην Π. Ράλλη η Δημοκρατία
δρομολογεί νέους χειρισμούς της κατάστασης. Καταρχήν κατάργησε την καθημερινή λειτουργία του Κάτεργου που εξυπηρέτησε τις τελευταίες εβδομάδες σχετικά περισσότερους μετανάστες και που εφαρμόστηκε αμέσως μετά την δολοφονία του Μοχάμεντ και τον τραυματισμό άλλων 15 πακιστανών μεταναστών. Αφού λοιπόν πέρασε η “κρίση”, επανήλθε το μέτρο του Σαββάτου ως μιας και μοναδικής μέρας εξυπηρέτησης των μεταναστών ανεξαρτήτου καταγωγής. Ο κρατικός κυνισμός έκανε ένα διάλειμμα προσχηματικού ανθρωπισμού και επανήλθε ακάθεκτος στις παλιές του συνήθειες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια τεράστια και πάλι ουρά στην οδό Σαλαμινίας που στις 8 περίπου η ώρα αποτελούνταν ήδη από 1000 άτομα.
Ο “έξυπνος χειρισμός” από μεριάς του κατασταλτικού σχεδίου ήταν προφανώς να επιτρέψει στην ουρά να συγκροτηθεί πολύ μέσα στην οδό Σαλαμινίας, γεγονός που για την αστυνομία άλλες φορές ήταν απευκταίο. Με αυτόν τον τρόπο “χωνεύτηκαν” εκατοντάδες μετανάστες στα σκοτάδια της κλειστής αυτής οδού και απομακρύνθηκαν απο την Π. Ράλλη και τον πιθανό αποκλεισμό της τις “επίμαχες ώρες” μέχρι τις 10.μ.μ. Από τη στιγμή που απετράπη η προοπτική του κλεισίματος της Π. Ράλλη, αμέσως μετά τις 10μμ εξελίχθηκε μια βίαιη απώθηση από τις διμοιρίες που “ρύθμιζαν” τη θέση της κεφαλής της ουράς. Η επιθετικότητα των μπάτσων αποτυπώθηκε σε πέντε -τουλάχιστον- τραυματίες.
Οι τρείς δέχτηκαν επιτόπου πρώτες βοήθειες. Ένας χτυπήθηκε στο κεφάλι και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο από άλλους μετανάστες. Ο πέμπτος μεταφέρθηκε από αλληλέγγυους στον Ερυθρό Σταυρό όπου διαπιστώθηκε κάκωση στον δεξιό αγκώνα.
Με δεδομένο το μήκος της ουράς και τη δύναμη της κατασταλτικής απώθησης από τους μπάτσους έγινε καταφανής η πιστοποίηση της αιτίας του θανάτου του Μοχάμεντ πρι ένα περίπου μήνα στο συγκεκριμένο σημείο. Στην φωτογραφία που ακολουθεί φαίνεται αμυδρά το ρέμα στο οποίο γκρεμίστηκε και σκοτώθηκε ο Μοχάμεντ την ώρα της καταδίωξης του πλήθους από την αστυνομία. Το ρέμα επί της Σαλαμίνίας με δεδομένη την παρουσία 3000 μεταναστών στην ουρά βρίσκεται περίπου στην μέση της. Αιτιολογεί απόλυτα μέσα στον πανικό την πτώση του Μοχάμεντ πέρα και έξω από κάθε σοφιστεία συγκάλυψης της δολοφονίας από την αστυνομία.
Η κατάσταση στην Π. Ράλλη οξύνεται εκατέρωθεν. Πρόκειται για μια δομική αντίφαση του συστήματος στην οποία κάθε απελευθερωτική αντίληψη οφείλει να βρει το πέρασμα τόσο προς την δικαίωση των επιμέρους διακυβευμάτων όσο και προς την ρηγμάτωση της κυριαρχίας.
Όλα συνεχίζονται…
Προσπαθήσατε να έρθετε σε επαφή με τους εκμεταλλευόμενους μετανάστες και να δημιουργήσετε κοινωνικούς δεσμούς αλληλεγγύης μαζί τους, στην πράξη. Αν μου επιτρέπεται, αυτή η προσπάθεια, που σας τιμάει και δείχνει ότι είσαστε αρκετά ευφυείς, πρέπει να βαθύνει: πρέπει να ξεφύγει από την “βοήθεια στο ακραίο όριο” και πρέπει να αναζητήσει τους μετανάστες στην καθημερινότητα τους. Στην καθημερινότητα της δουλειάς, της γειτονιάς, της πλατείας, κλπ. Για να πάψει να είναι, μια extremum μορφή αλληλεγγύης, που μετά από λίγο θα χαθεί μαζί με το θέαμα της κλειστής Πέτρου Ράλλη.
Δεν μου αρέσουν οι συμβουλές σε αγωνιζόμενους ανθρώπους, αλλά φράσεις και έννοιες όπως δομική αντίφαση και ρηγμάτωση, δεν ταιριάζουν στην απλότητα, στην ευφυία, και στο βάθος της δουλειάς που κάνατε στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Όσο πιο συγκεκριμένοι και λιγότερο πομπώδεις είμαστε, τόσο πιο αποτελεσματικοί θα είμαστε, σε ότι επιδιώκουμε. Η δράση και η γλώσσα οφείλουν να βρίσκονται σε συνθετική σχέση μεταξύ τους, όχι σε αντιθετική.
Φιλικά, συντροφικά.
κ.λ.
Συμμεριζόμαστε το σκεπτικό σου. Έτσι κι αλλιώς, αναπτύσουμε αργά αλλά σταθερά άμεσες και διαπροσωπικές σχέσεις με τους μετανάστες κι όχι για λόγους τακτικής, ιδεολογικής δεοντολογίας ή πολιτικού συνταγολογίου. Μαθαίνουμε. Τόσο τί θα πει “ξένος” όσο και τί θα πει “εαυτός ” μας. Η αναφορά μας στην δομική αντίφαση αναφέρεται στα νομοτελειακά αδιέξοδα των επιλογών της κυριαρχίας, στα στοιχεία συστημικής σχιζοφρένειας, στις αντιφάσεις μεταξύ συνταγματικής δεοντολογίας και μηχανιστικού νομολογικού ρεαλισμού που “διαβάζουμε” στην περίπτωση της Π. Ράλλη. Η αναφορά στην “ρηγμάτωση” αφορά την τοποθέτησή μας στο σημείο εκείνο που η Δημοκρατία δεν μπορεί να εφαρμόσει τις κατασταλτικές της θεσμικές συνταγές και αναγκαστικά εκτίθεται.
Όσο κι αν γίνεται κατανοητή η ένστασή σου στο πομπώδες των λεκτικών μας αναφορών πρέπει κι από τη μεριά σου να γίνει κατανοητή η άρνησή μας να εγκλειστούμε σε μια εκφραστική στενότητα…
Στο βαθμό που εντοπίζεις αντίθεση μεταξύ γλώσσας και πρακτικής θα μας βοηθούσε αν γινόσουν πιο συγκεκριμένος.
It seems my language skills need to be strengthened, because I totally can not read your information, but I think this is a good BLOG
jordan shoes