[scribd id=27716627 key=key-24p9nv0x04joapn14kpp]

Μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή .pdf κάνοντας κλικ εδώ.

Την περασμένη Τρίτη 16/02, στην περιοχή του Βύρωνα, κατά τη διάρκεια καταδίωξης ληστών, ένας μπάτσος πυροβολεί και σκοτώνει με 9 σφαίρες τον 25χρονο υδραυλικό N. Toddy. Χαρακτηριστική στιγμή της αυτοπραγμάτωσης του δολοφόνου μπάτσου είναι η κραυγή του τη στιγμή που βλέπει τον Toddy να πέφτει νεκρός: «Τον φάγαμε τον πούστη».  Ένας ακόμη «περαστικός» πέφτει νεκρός από το όπλο, όχι ενός «μη εκπαιδευμένου καουμπόυ σε άτυχη στιγμή», αλλά μιας συνολικότερης κατασταλτικής στρατηγικής που χαράσσεται τον τελευταίο καιρό.

Μιάμιση εβδομάδα μετά, Σάββατο 27 /02, καλείται πορεία στον Βύρωνα από αναρχικούς και αντιεξουσιαστές της περιοχής, στην οποία συμμετέχουν και κάτοικοι της περιοχής αλλά και κάποιες αριστερές οργανώσεις. 800 περίπου άτομα, ξεκινούν από την πλατεία Ταπητουργείου και πορεύονται στις γειτονιές του Βύρωνα, περνώντας και από το σημείο όπου δολοφονήθηκε ο N. Toddy. Στην πλατεία Δεληολάνη, οι μπάτσοι επιτίθενται αναίτια στην πορεία και την διαλύουν με χημικά. Ακολουθεί κυνηγητό στους γύρω δρόμους και άγριοι ξυλοδαρμοί διαδηλωτών από τα δεκάδες ένστολα καθάρματα που με ιδιαίτερο ζήλο επιχειρούν να επιβάλουν τα «ήθη» του δολοφόνου συναδέλφου τους.

18 άτομα προσάγωνται στη Γ.Α.Δ.Α. εκ των οποίων οι 11 τελικά συλλαμβάνονται στη βάση στημένων κατηγορητηρίων. Οι 3 από αυτούς κατηγορούνται με κακουργήματα και παραπέμπονται με βάση τον κουκουλονόμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η περίπτωση διαδηλωτή που κατηγορείται για επίθεση με μολότοφ τη στιγμή που στην πορεία δεν υπήρξε τέτοιο συμβάν. Αρκετοί, ακόμη, είναι οι τραυματίες εκ των οποίων ένας  (ο οποίος μάλιστα κατηγορείται με κακουργήματα) μεταφέρεται άσχημα χτυπημένος στο νοσοκομείο.

Μας έχουν συνηθίσει οι πραίτωρες της «δημόσιας τάξης» σε τέτοιες καταστάσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που τα όπλα τους δολοφονούν. Άλλες φορές από «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις», άλλες από «εξοστρακισμό» των σφαιρών και άλλες για να φάνε κάποιον «πούστη περαστικό». Δεν είναι η πρώτη φορά που διαλύουν πορείες, συλλαμβάνουν και τραυματίζουν κόσμο. Άλλωστε «τη δουλειά τους κάνουν». Δεν είναι η πρώτη φορά που στήνουν κατηγορητήρια για να θέσουν σε ομηρία αγωνιστές και μη.

Το μεγάλο διακύβευμα, από μεριάς μας, είναι αν θα στήσουμε αναχώματα αντίστασης και αλληλεγγύης απέναντι σε έναν κόσμο που δεν έχει τίποτε άλλο να επιδείξει από την δολοφονική κουλτούρα που πρεσβεύει.

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της πορείας του Βύρωνα

Συγκέντρωση στα δικαστήρια Ευελπίδων, Δευτέρα 01/03  9.00 π.μ., όπου περνάει ο ανήλικος συλληφθέντας που κατηγορείται με πλημμελήματα

Συγκέντρωση στα δικαστήρια Ευελπίδων, Τρίτη 02/03 8.00 π.μ., όπου περνούν οι υπόλοιποι συλληφθέντες.

Αντί editorial…

Με τις μηχανές της επικοινωνίας να πυκνώνουν τα δίκτυά τους πάνω στην έρημο του συλλογικού, με τους ανθρώπους να φετιχοποιούν το μέσο, ενώ δεν υπάρχει μήνυμα, να αγοράζουν χρόνο ομιλίας χωρίς να έχουν να πουν τίποτα, να αρνούνται να αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους μέσα στη μάζα, με τη μοναξιά να θερίζει τις στημένες στιγμές, με το ανικανοποίητο να τρέφεται από τον εαυτό του… αυτός ο κόσμος μοιάζει να αφήνεται στην κοινότυπη παρακμή του. Σε μια επιτηδευμένα παραμελημένη, από την nκυρίαρχη πολεοδομία, συνοικία, σε ένα παραδοσιακά προλεταριοποιημένο Αιγάλεω που μαστίζεται από τη βαθιά εκμετάλλευση αλλά και από τις σύγχρονες ματαιοδοξίες, τα εκκωφαντικά παράδοξα, την πνιγηρή ατμόσφαιρα, την ασφυκτική μοιρολατρία… γράφουμε τις σκέψεις μας σε μερικά κομμάτια χαρτί και τις αφήνουμε να διαχυθούν στη συλλογική συνείδηση. Βγάζουμε στους δρόμους εκτιμήσεις, αναλύσεις και προτάσεις για να αδειάσουμε τα κοινωνικά περιεχόμενα από τις εγκάθετες ματαιοδοξίες, τη μοιρολατρία, τις στημένες αντιφάσεις και την παραλυτική απάθεια.

Να αποκαθηλώσουμε τις Εξουσίες, να αποϊεροποιήσουμε το Αυτονόητο, να επιτεθούμε στους Εκβιασμούς, να καταλύσουμε την Προστακτική.

Μέσα στις επικυρίαρχες μητροπολιτικές ροές που τείνουν να μας πείσουν ότι οι κοινωνικές σχέσεις είναι πια απεδαφικοποιημένες, εμείς αναγνωρίζουμε έδαφος. Στο προκείμενο, είναι το δικό μας Αιγάλεω, το έδαφος των παιδικών μας χρόνων, οι μνήμες που μας περιμένουν στην επόμενη γωνία, ζωντανές, χαραγμένες σε κτίρια, παγκάκια, ρυτίδες σε πρόσωπα, φυλαγμένες σε βλέμματα και χειρονομίες. Μνήμες που παίζουν με το χρόνο, έρχονται από το μέλλον, τροχιοδεικτικά ενέχυρα στη μεγάλη μάχη για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση. Τι είμαστε; Αναρχικοί, παρίες, διαφορετικοί, μπάσταρδοι πάντα αλλά και γνώριμα πρόσωπα που κεντρίζουν τις γειτονιές και τα καφενεία, διασαλεύουν τους παλιούς παραιτημένους
από τους αγώνες, τσαντίζουν τον μικροαστισμό πίσω από τις γρίλιες, υποδαυλίζουν την προλεταριακή αιρετικότητα, διεμβολίζουν τα αυτονόητα… Χωρίς κανόνες. Γνωστοί μεταξύ γνωστών. Όμως. Με τις κουκούλες ως περιλαίμια για να ανέβουν την κατάλληλη στιγμή και να γίνουμε όλοι μαζί ένα πρόσωπο, καλά φυλαγμένο, στην πείσμονα μάχη με τους φρουρούς αυτού του παρηκμασμένου κόσμου. Γνωστοί απέναντι σε αγνώστους.

Κάνουμε μια αρχή για να τα λέμε, λοιπόν. Κι έχουμε πολλά να πούμε «εσύ» και «γώ», «εσείς» κι «εμείς», εμείς… Από τις αλχημείες της εξουσίας στημεγάλη μας γειτονιά, το Αιγάλεω που αλλάζει, τους πυλώνες της ΔΕΗ που καρκινώνουν τα νότια σοκάκια, το κολαστήριο του μεγαλύτερου στην Ελλάδα στρατοπέδου συγκέντρωσης μεταναστών της Πέτρου Ράλλη, το Θριάσιο και τον Ελαιώνα που υφίστανται νέες λεηλασίες, τα μαγαζιά που κλείνουν, τους σταζιέρ, την απόπειρα της εξουσίας να εγκληματοποιήσει την αναρχική αντίληψη, τις παρακρατικές επιθέσεις σε αγωνιστές και αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους, τον Η1Ν1, την Αϊτή, την Παλαιστίνη, την δολοφονημένη έγκλειστη αγωνίστρια Κατερίνα Γκουλιώνη.

Και είναι μόνο η αρχή…

ΥΓ. από βδομάδα το “856” σε pdf στο μπλογκ μας

Αντί editorial…

Με τις μηχανές της επικοινωνίας να πυκνώνουν τα δίκτυά τους πάνω στην έρημο του συλλογικού, με τους ανθρώπους να φετιχοποιούν το μέσο, ενώ δεν υπάρχει μήνυμα, να αγοράζουν χρόνο ομιλίας χωρίς να έχουν να πουν τίποτα, να αρνούνται να αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους μέσα στη μάζα, με τη μοναξιά να θερίζει τις στημένες στιγμές, με το ανικανοποίητο να τρέφεται από τον εαυτό του… αυτός ο κόσμος μοιάζει να αφήνεται στην κοινότυπη παρακμή του. Σε μια επιτηδευμένα παραμελημένη, από την nκυρίαρχη πολεοδομία, συνοικία, σε ένα παραδοσιακά προλεταριοποιημένο Αιγάλεω που μαστίζεται από τη βαθιά εκμετάλλευση αλλά και από τις σύγχρονες ματαιοδοξίες, τα εκκωφαντικά παράδοξα, την πνιγηρή ατμόσφαιρα, την ασφυκτική μοιρολατρία… γράφουμε τις σκέψεις μας σε μερικά κομμάτια χαρτί και τις αφήνουμε να διαχυθούν στη συλλογική συνείδηση. Βγάζουμε στους δρόμους εκτιμήσεις, αναλύσεις και προτάσεις για να αδειάσουμε τα κοινωνικά περιεχόμενα από τις εγκάθετες ματαιοδοξίες, τη μοιρολατρία, τις στημένες αντιφάσεις και την παραλυτική απάθεια.

Να αποκαθηλώσουμε τις Εξουσίες, να αποϊεροποιήσουμε το Αυτονόητο, να επιτεθούμε στους Εκβιασμούς, να καταλύσουμε την Προστακτική.

Μέσα στις επικυρίαρχες μητροπολιτικές ροές που τείνουν να μας πείσουν ότι οι κοινωνικές σχέσεις είναι πια απεδαφικοποιημένες, εμείς αναγνωρίζουμε έδαφος. Στο προκείμενο, είναι το δικό μας Αιγάλεω, το έδαφος των παιδικών μας χρόνων, οι μνήμες που μας περιμένουν στην επόμενη γωνία, ζωντανές, χαραγμένες σε κτίρια, παγκάκια, ρυτίδες σε πρόσωπα, φυλαγμένες σε βλέμματα και χειρονομίες. Μνήμες που παίζουν με το χρόνο, έρχονται από το μέλλον, τροχιοδεικτικά ενέχυρα στη μεγάλη μάχη για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση. Τι είμαστε; Αναρχικοί, παρίες, διαφορετικοί, μπάσταρδοι πάντα αλλά και γνώριμα πρόσωπα που κεντρίζουν τις γειτονιές και τα καφενεία, διασαλεύουν τους παλιούς παραιτημένους
από τους αγώνες, τσαντίζουν τον μικροαστισμό πίσω από τις γρίλιες, υποδαυλίζουν την προλεταριακή αιρετικότητα, διεμβολίζουν τα αυτονόητα… Χωρίς κανόνες. Γνωστοί μεταξύ γνωστών. Όμως. Με τις κουκούλες ως περιλαίμια για να ανέβουν την κατάλληλη στιγμή και να γίνουμε όλοι μαζί ένα πρόσωπο, καλά φυλαγμένο, στην πείσμονα μάχη με τους φρουρούς αυτού του παρηκμασμένου κόσμου. Γνωστοί απέναντι σε αγνώστους.

Κάνουμε μια αρχή για να τα λέμε, λοιπόν. Κι έχουμε πολλά να πούμε «εσύ» και «γώ», «εσείς» κι «εμείς», εμείς… Από τις αλχημείες της εξουσίας στημεγάλη μας γειτονιά, το Αιγάλεω που αλλάζει, τους πυλώνες της ΔΕΗ που καρκινώνουν τα νότια σοκάκια, το κολαστήριο του μεγαλύτερου στην Ελλάδα στρατοπέδου συγκέντρωσης μεταναστών της Πέτρου Ράλλη, το Θριάσιο και τον Ελαιώνα που υφίστανται νέες λεηλασίες, τα μαγαζιά που κλείνουν, τους σταζιέρ, την απόπειρα της εξουσίας να εγκληματοποιήσει την αναρχική αντίληψη, τις παρακρατικές επιθέσεις σε αγωνιστές και αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους, τον Η1Ν1, την Αϊτή, την Παλαιστίνη, την δολοφονημένη έγκλειστη αγωνίστρια Κατερίνα Γκουλιώνη.

Και είναι μόνο η αρχή…

ΥΓ. από βδομάδα το “856” σε pdf στο μπλογκ μας

Συνεχίζεται και σήμερα η κατάληψη της πρυτανείας του ΕΜΠ από φοιτητές του πολυτεχνείου μετά την κατάλυση του ασύλου από τους μπάτσους στην πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου.

Τα ξημερώματα της Κυριακής 21/02 και περίπου στις 3.00 π.μ. πραγματοποιήθηκε συντονισμένη έφοδος δεκάδων μπάτσων της Ομάδας Δ στο χώρο της πολυτεχνειούπολης και συγκεκριμένα στο κτίριο των Χημικών Μηχανικών, μέσα στο οποίο στεγάζεται το υπό κατάληψη αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Ε.Μ.Π.

Την ώρα εκείνη, στον προαύλιο χώρο του κτιρίου, πραγματοποιούταν πάρτυ από νεολαίους του Ζωγράφου, αρκετοί από τους οποίους προσήχθησαν στην Γ.Α.Δ.Α. για να αφεθούν, μερικές ώρες αργότερα, ελεύθεροι μιας και δεν υπήρχε τίποτε να τους προσάψουν.
Αφορμή για το νέο σόου του Χρυσοχοϊδη στάθηκε το τηλεφώνημα ενός φύλακα στον πρύτανη του πολυτεχνείου όπου περιέγραφε μια ομάδα νεαρών η οποία επιχειρούσε να διαρρήξει κάποιες πόρτες εργαστηρίων στα παλιά κτίρια της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών προσθέτοντας ότι αυτή η ομάδα απειλούσε και τη σωματική του ακεραιότητα. Έτσι, λοιπόν, για πρώτη φορά μετά το 1995, ο πρύτανης Μουτζούρης κάλεσε (όπως ο ίδιος ισχυρίζεται) την αστυνομία να παρέμβει. Και με μια επιχείρηση αστραπή (που προφανώς σχεδιαζόταν καιρό τώρα) δεκάδες μπάτσοι απέκλεισαν το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, προσάγοντας νεαρούς από το πάρτυ και εγκλωβίζοντας μέσα στο στέκι συντρόφους και συντρόφισσες που βρίσκονταν εκείνη την ώρα μέσα.  Σε αυτό το σημείο καλό θα ήταν να αναφερθεί ότι τα παλιά κτίρια της σχολής Ηλεκτρολόγων, όπου υποτίθεται ότι εντοπιζόταν η εστία του «κακού», απέχουν αρκετές εκατοντάδες μέτρα από τη σχολή των Χημικών Μηχανικών την οποία  περικύκλωσαν οι μπάτσοι. Είναι επιπλέον αξιοσημείωτες, πέρα της αυτονόητης συναίνεσης του αντιπρύτανη Σπάθη, οι χλιαρές έως ανύπαρκτες αντιδράσεις της «αριστερής αντιπολίτευσης». Και όλα αυτά ενώ δεν έχει διαπραχθεί τίποτε το “αξιόποινο”.  Μία κατάλυση του ασύλου χωρίς καν προσχήματα.

Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη έχει χαράξει, από την αρχή της θητείας του, την κατασταλτική του στρατηγική.  Οι λωρίδες ΜΑΤάδων γύρω από το άσυλο στα Προπύλαια κάθε φορά που πραγματοποιείται πορεία στο κέντρο, ο αποκλεισμός των πανεπιστημιακών κτιρίων σε περιόδους όπως η 17 Νοέμβρη και η 6η Δεκέμβρη, η εισβολή μπάτσων στο αναρχικό Ρεσάλτο μια μέρα πριν τις 6 Δεκέμβρη 2009 και η μετέπειτα εκκένωση του Δημαρχείου Κερατσινίου, όλα αυτά τα γεγονότα συναντιούνται σε μια κοινή βάση απόλυτα συνδεδεμένη με την περίοδο που διανύουμε. Η δυνατότητα κατάλυσης κάθε προσωπικού και κοινωνικού χώρου από τις δυνάμεις καταστολής είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το ξερίζωμα των κοινωνικών αντιστάσεων.
Υπάρχει μια δεδομένη κοινωνική συνθήκη. Μια συστημική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη και τα αποτελέσματα της οποίας, σε κοινωνικό επίπεδο, δεν έχουν ακόμη εμφανιστεί. Η Κυριαρχία μη μπορώντας να αποτρέψει την κοινωνική έκρηξη που διαφαίνεται στο άμεσο μέλλον, επιχειρεί να θωρακίσει τα σημεία εκείνα που ανέκαθεν σε παρόμοιες συγκυρίες αποτέλεσαν θύλακες αντίστασης και τροφοδότησης των αγώνων με ρηξιακά περιεχόμενα. Κι όμως! Υπάρχει ένας αστάθμητος παράγοντας που δεν λογαριάζει ο Χρυσοχοϊδης στα επικοινωνιακά τρικ του. Κι αυτός δεν είναι άλλος από την γενικευμένη οργή του κόσμου ενάντια σε αυτό που ο ίδιος εκπροσωπεί. Κι όταν αυτή η οργή θα ξεσπάσει, θα βρει και τους τρόπους και τους τόπους για να εκδηλωθεί…

O πασόκος υποψήφιος δημαρχος του Αιγάλεω, Xρήστος Kαρδαράς, “σηκώνει τα μανίκια και πιάνει δουλειά”…στο facebook. Κουστούμι, ξύρισμα, φρεσκάρισμα, προεκλογική φωτογραφία, θαυμαστής του Xρυσοχοϊδη και ταυτόχρονα -εγκεκριμένος προφανώς- φίλος με τον “ιερομόναχο -πρεζέμπορα -πράκτορα-μπράβο”, Aπόστολο Bαβύλη.

Απο την άλλη, ο λαϊκοδεξιός Καλογερόπουλος και η αυλή του, βλέποντας οτι το προσωπικό facebook του δημάρχου δεν πολυτραβάει, έστησαν γκρουπάκι με τίτλο “θέλω το Δημήτρη Καλογερόπουλο για δήμαρχο Αιγάλεω-τρίτη θητεία”  (http://www.facebook.com/pages/THELO-TO-DEMETRE-KALOGEROPOULO-GIA-DEMARCHO-AIGALEO-TRITE-THETEIA/278418264534?v=wall). Ανάμεσα στους φίλους εκτός απο τον θλιβερό παραδικαστικό διαπλεκόμενο Πέτρο Μαντούβαλο, το  δανδή Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και έναν Καραθάνο,αποτυχημένο υποψήφιο βουλευτή του λα.ο.ς,υπάρχει και το κλειστό γκρούπ της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στη λίστα… Η φωτογραφία-διαφήμιση της προηγούμενης τετραετίας με τη χειραψία Καλογερόπουλου-Καραμανλή,φυσικά “αγνοείται”…

[kaltura-widget wid=”” width=”400″ height=”365″ addpermission=”” editpermission=”” align=”center” /]

3 το μεσημέρι οδός Μπότσαρη στο Αιγάλεω. Συλλαμβάνονται δύο μετανάστες με την κατηγορία της διακίνησης πλαστών χαρτονομισμάτων. Τους περνάνε χειροπέδες, τους βάζουν στο περιπολικό και τους πάνε για τα περαιτέρω.

Διαδικασία απλή… αλλά και άγνωστη για κάποιους σαν τον Χριστοφοράκο (ποτέ δεν ένοιωσε χειροπέδες στα χέρια του).

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν θέσει το ζήτημα σε μια απλή τυπική λογική βάση: “Δεν μπορεί να υπάρχει ισονομία σε μια ανισότιμη κοινωνία”. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η χαμηλή παραβατικότητα έχει πολλαπλασιαστεί στην περιοχή μας τελευταία. Και σ’ αυτήν εμπλέκονται εκτός των άλλων “παριών”, οικογενειάρχες, άνθρωποι υπεράνω υποψίας, απελπισμένοι φτωχοδιάβολοι ως απότοκα της “καπιταλιστικής κρίσης”. Οι φυλακές γεμίζουν με απεγνωσμένους, οι διακρίσεις βαθαίνουν, η δυστυχία απλώνεται. Την ίδια στιγμή οι αιτίες, προφανώς, μένουν άθικτες, το κεφάλαιο συσσωρεύεται, οι μπάτσοι πολλαπλασιάζονται στους δρόμους και… οι εξουσίες ενώ πρίν χαϊδεύονταν σαν ερωτιάρες γάτες στις στέγες μας τώρα μοιάζουν σαν τίγρεις που μας περιμένουν στην εξώπορτα.

Ένας κόσμος που θέλει την κλωτσιά του για να κυλήσει στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας…

Αυτή ήταν η επική κραυγή του μπάτσου δολοφόνου όταν γάζωσε τον υδραυλικό στο Βύρωνα. Τον γάζωσε τον πούστη! Εκείνον τον 25χρονο «πούστη» που προσπαθούσε να προστατευτεί από τα διασταυρούμενα πυρά μεταξύ αστυνομίας και διωκόμενων αλλά μάταια… Και όπως είναι φυσικό τα τελευταία χρόνια αντί να συμμαζευτούν οι πάντα «ανεκπαίδευτοι» ένστολοι δολοφόνοι ανακοινώνεται από το υπουργείο «προστασίας του πολίτη» ότι όχι μόνο θα πληθύνουν αλλά ότι θα ξεχυθούν και στους δρόμους! Και με μια θαυμάσια αντιστροφή αντί να κινδυνεύει η κοινωνία από τις ένστολες συμμορίες διαχέονται οι ευθύνες στους «κακοποιούς». Ο Χρυσοχοϊδης στην συγκεκριμένη περίπτωση ανακοινώνει ότι βλέπει «στρατούς αλβανών» μεταθέτοντας την ευθύνη από τους βασανιστές της δημοκρατίας σε μεγεθυμένους εχθρούς για να αποπροσανατολίσει τις έλλογες απορίες. Ανακοινώνει μάχες μετά το Πάσχα και αναφωνεί στις συμμορίες του: Όλοι στους δρόμους! Πόσο αίμα «περαστικών» πρέπει να χυθεί για να τραφούν τα προσχήματα της νέας χυδαίας κατασταλτικής στρατηγικής; Στρατηγικής όχι βέβαια ενάντια στο Έγκλημα που συστέλλεται και διαστέλλεται ως έννοια για να αφήνει πάντα απέξω τους κρατικούς υπάλληλους και τα αφεντικά. Αλλά στρατηγικής που έχει στόχο τους αντιστεκόμενους στα ανελέητα κυριαρχικά σχέδια.
Όλοι στους δρόμους λοιπόν! Και θα είναι μια ωραία συνάντηση…

Αυτή ήταν η επική κραυγή του μπάτσου δολοφόνου όταν γάζωσε τον υδραυλικό στο Βύρωνα. Τον γάζωσε τον πούστη! Εκείνον τον 25χρονο «πούστη» που προσπαθούσε να προστατευτεί από τα διασταυρούμενα πυρά μεταξύ αστυνομίας και διωκόμενων αλλά μάταια… Και όπως είναι φυσικό τα τελευταία χρόνια αντί να συμμαζευτούν οι πάντα «ανεκπαίδευτοι» ένστολοι δολοφόνοι ανακοινώνεται από το υπουργείο «προστασίας του πολίτη» ότι όχι μόνο θα πληθύνουν αλλά ότι θα ξεχυθούν και στους δρόμους! Και με μια θαυμάσια αντιστροφή αντί να κινδυνεύει η κοινωνία από τις ένστολες συμμορίες διαχέονται οι ευθύνες στους «κακοποιούς». Ο Χρυσοχοϊδης στην συγκεκριμένη περίπτωση ανακοινώνει ότι βλέπει «στρατούς αλβανών» μεταθέτοντας την ευθύνη από τους βασανιστές της δημοκρατίας σε μεγεθυμένους εχθρούς για να αποπροσανατολίσει τις έλλογες απορίες. Ανακοινώνει μάχες μετά το Πάσχα και αναφωνεί στις συμμορίες του: Όλοι στους δρόμους! Πόσο αίμα «περαστικών» πρέπει να χυθεί για να τραφούν τα προσχήματα της νέας χυδαίας κατασταλτικής στρατηγικής; Στρατηγικής όχι βέβαια ενάντια στο Έγκλημα που συστέλλεται και διαστέλλεται ως έννοια για να αφήνει πάντα απέξω τους κρατικούς υπάλληλους και τα αφεντικά. Αλλά στρατηγικής που έχει στόχο τους αντιστεκόμενους στα ανελέητα κυριαρχικά σχέδια.
Όλοι στους δρόμους λοιπόν! Και θα είναι μια ωραία συνάντηση…

Σήμερα στις 12.30μμ η αστυνομία έκανε έφοδο στην πλατεία Εσταυρωμένου μπροστά στην είσοδο του μετρό προκειμένου να ελέγξει τα χαρτιά των μεταναστών μικροπωλητών που βρίσκονταν εκεί και να κατάσχει την πραμάτεια τους. Ένας μετανάστης αντέδρασε στην κατάσχεση με αποτέλεσμα την συμπλοκή με την αστυνομία και τον τραυματισμό του στο κεφάλι.Οι άλλοι μικροπωλητές έφυγαν τρέχοντας και μια ομάδα Δέλτα που εμφανίστηκε σάρωσε στη συνέχεια τους δρόμους της περιοχής για να τους εντοπίσει. Αυτή την ώρα [3μμ] η πλατεία είναι ήσυχη με τους μετανάστες να κυκλοφορούν ανενόχλητα.

Το συγκεκριμένο σημείο αποτελεί “θερμό σημείο” εφαρμογής της αντιμεταναστευτικής πολιτικής στην περιοχή με τις ένστολες συμμορίες κάθε είδους να επιδίδονται σε ασκήσεις ρατσισμού και χυδαιότητας πάνω στους μετανάστες. Με την θεσμική αναδιάρθρωση της “προστασίας του πολίτη”, τα “σώματα ασφαλείας” έχουν διαστείλει το ρόλο τους για να υποκαταστήσουν κοινωνικά την παρακρατική φασιστική βία που διοχετεύεται πια σε “νυχτερινές αποστολές”. Στο φως της μέρας τραμπουκίζονται μετανάστες σε πλατείες  στην Αθήνα από ένστολους, στο σκοτάδι της νύχτας δέχεται επίθεση η κατάληψη Υφανέτ στη Θεσσαλονίκη από φασιστοειδή.

Σημασία έχει στο προκείμενο, ότι στο “θερμό σημείο” αυτό, στο μετρό Αιγάλεω, οι μετανάστες δεν είναι και δεν θα είναι μόνοι τους…

Το σκηνικό ίδιο φυλακής υψίστης ασφαλείας μόνο που εδώ κανείς δεν έχε διαπράξει κάποιο «έγκλημα». Οι κάμερες που υπάρχουν παντού στα κελιά εκτός από τις τουαλέτες είναι ένα χαρακτηριστικό της καταπάτησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Οι κρατούμενοι-ες είναι 24ώρες υπό παρακολούθηση ,δεν υπάρχει ούτε ένα λεπτό ιδιωτικής στιγμής και δεν ισχύει κανένα απόρρητο προσωπικού δεδομένου. Ακόμα και οι πόρτες των κελιών είναι κάγκελα από πάνω μέχρι κάτω και για να μπορέσουν κάπως να φτιάξουν ένα προσωπικό χώρο έχουν κρεμάσει σεντόνια. «Δεν αντέχω να με βλέπει  συνέχεια ο καθένας που περνάει από τον διάδρομο» μας εξομολογείται μία μετανάστρια. Οι τσιμεντένιες πτέρυγες έχουν ηλεκτρικές καγκελόπορτες τελευταίας τεχνολογίας, παράθυρα-μερικά χωρίς τζάμι- με θέα ..τα υπόλοιπα κελιά και σε ύψος που να μην μπορείς να φτάσεις να δεις έστω τι συμβαίνει έξω. Τα κελιά είναι εφοδιασμένα με ‘μεταμοντέρνα’ τσιμεντένια κρεβάτια (κάτι τετράγωνα σαν παγκάκια)και αφρολέξ με άποψη: φαγωμένα . Μια κουβέρτα ‘μαλακή’ σαν σμυριδόπανο αποκλειστική χορηγία του ελληνικού στρατού και  μαξιλάρι δεν υπάρχει ούτε για δείγμα

Οι συνθήκες υγιεινής ανύπαρκτες , σαφής πρόθεση για την αποσύνθεση σωμάτων και την εξόντωση οποιουδήποτε χαρακτηριστικού σου θυμίζει ότι είσαι άνθρωπος .Οι μεσαιωνικού τύπου τουαλέτες φιλοξενούν πολύ συχνά χαριτωμένα έντομα όπως τις κατσαρίδες, είναι μόνο τέσσερις και πανβρώμικες. Άλλωστε το δόγμα στο κολαστήριο της Π.Ρ. είναι ότι η καθαριότητα είναι μια πλάνη…Σαπούνια, σαμπουάν, οδοντόκρεμες, χαρτί υγείας και σερβιέτες θεωρούνται “μικροαστικά κατάλοιπα” και επομένως είναι περιττό να βρίσκονται στο χώρο. Αντί για καθρέφτη ένα πλαστικό που σαν αλουμινόχαρτο αντανακλά αλλοιωμένα και μισά τα πρόσωπα εκείνων των ανθρώπων που ζουν για πλέον 6 μήνες-σύμφωνα με το καινούργιο νομοσχέδιο-ξεχασμένους εκεί μέσα ακόμα και από τους εαυτούς τους. Όλα πρέπει να τείνουν στο να ξεχάσεις την ύπαρξή σου.

Το φαγητό μεταφέρεται καθημερινά από τη ΓΑΔΑ και φυσικά δεν περιέχει γάλα γιατί κατά την μεταφορά είναι επίφοβο να υποστεί αλλοιώσεις. Μοιράζεται σε όλους ένας καφές (στιγμιαίος), ένας στίλ αμίτα χυμός και ένα κρουασάν σοκολάτα. Τα ίδια ακριβώς και τα ανήλικα παιδιά(από 12 μηνών μωρό σε 10 χρονών αγοράκι) ανεξαρτήτου ηλικίας και προσωπικής ανάγκης. Στο μεσημεριανό πετύχαμε φασολάδα, ελιές, μια φρατζόλα ψωμί για όλες τις κρατούμενες κάθε κελιού και πορτοκάλια ‘Άρτας’ κατά προτίμηση. Τα σερβίρουν οι κρατούμενες σε πλαστικά κεσεδάκια. Τραπεζαρία ή ειδικός χώρος σίτισης δεν υπάρχει και το ψωμί το ακουμπάνε πάνω στις άθλιες και βρώμικες κουβέρτες του κρεβατιού. Οι ειδικές ανάγκες δεν λαμβάνονται υπόψιν αφού παθήσεις όπως ο διαβήτης, εντερικές δυσλειτουργίες, καρδιοπάθειες κ.α. δεν τυγχάνουν καμιάς ειδικής διατροφικής μεταχείρισης. Ακούσαμε τις κρατούμενες να διαμαρτύρονται για φαγούρες σ΄ αυτές και στα παιδιά τους. Είναι γνωστά τα συχνά κρούσματα δερματολογικών προβλημάτων, όπως μυκητιάσεις, ψώρα, αλλεργίες και διάφορες άλλες δερματίτιδες που οφείλονται κυρίως στη κακή υγιεινή των στρωμάτων και τις άθλιες συνθήκες υγιεινής στα κελιά και κυρίως στις τουαλέτες. Ακόμα και με τα δόντια τους έχουν σοβαρά προβλήματα αφού δεν τους δίνουν αρκετά εμφιαλωμένα και αναγκάζονται να πίνουν νερό από τις τουαλέτες .

Οι ίδιες έκαναν λόγο και για την επιθετική συμπεριφορά των ανήλικων παιδιών. Και τι πιο λογικό για ένα παιδί που μεγαλώνει στη φυλακή να αναπτύξει “αντικοινωνική” και επιθετική συμπεριφορά και πως να μην εχθρεύεται το κόσμο γύρω του αφού τον έζησε μέσα απ’την κόλαση. Στιγματίστηκε για πάντα και μην τολμήσουμε να του ζητήσουμε το λόγο όταν  στην εφηβεία αρπάξει τις πέτρες. Σίγουρα πάντως οι φυλακές στη Π.Ρ. ενδείκνυνται για κρίσεις πανικού και  ψυχοσωματικά νοσήματα. Ο άνθρωπος είναι φύση και σαν τέτοιος δεν μπορεί να επιβιώσει μέσα στο τσιμέντο.

Κάποιες κρατούμενες προσπαθώντας να οικειοποιηθούν τα κελιά τους έχουν φροντίσει να  παρέμβουν εικαστικά σε αυτά. Σε ένα κελί μια ρωσίδα κρατούμενη έχει ζωγραφίσει τους τοίχους με γιγάντια καρτούνς. Με πονάει η ψυχή μου… της λείπει το μωρό της. Έχει μετατρέψει το κελί σε παιδικό δωμάτιο. Αγάπες σκαλισμένες μέσα σε καρδιές και γύρω από τα κρεβάτια στο ύψος του κεφαλιού σκαλισμένες γραμμές και σβησμένες μέρες και μήνες. Χαραγμένα ποιήματα, υποσχέσεις, απομνημονεύματα, ονόματα. Σε άλλα κελιά οι κρατούμενες έχουν μετατρέψει το κελί σε εικονοστάσι. Έχουν  κρεμάσει παντού εικόνες αγίων ικανές να κρατήσουν ζωντανές τις ελπίδες και τα όνειρα τους.  Πάνω από το κεφάλι τους φαντάζουν μεγαλειωδώς η Ατζελίνα Τζολή και η Ελένη Μενεγάκη, δίπλα από ετικέτες από σαμπουάν, οτιδήποτε μπορεί να γεμίσει τους άδειους τοίχους.

Η επικοινωνία με τον έξω κόσμο είναι δύσκολη αφού μόνο όποιος έχει λεφτά μπορεί να αγοράσει τηλεκάρτα και  μπορεί να τηλεφωνήσει. Ακόμα και η επικοινωνία μεταξύ των κρατουμένων είναι δύσκολη αφού πολλές από αυτές δεν μιλάνε ούτε καταλαβαίνουν ελληνικά. Διερμηνείς δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα και η συνεννόηση γίνεται με τα μάτια και με χειρονομίες προσπαθώντας να ανταλλάξουν πληροφορίες καθημερινής επιβίωσης. Εννοείται πως έτσι στερούνται και το δικαίωμα να διεκδικήσουν και τα δικαιώματα τους ή να αντλήσουν πληροφορίες σχετικά με την κράτηση τους και την ημερομηνία του τέλους της παραμονής τους εκεί. Παντελής απομόνωση και μοναξιά.

Η επαφή με τον αέρα, την βροχή , τον ήλιο είναι απλά μηδαμινή. Μπορείς μόνο να τα βλέπεις αφού ο προαυλισμός είναι ανύπαρκτος. Μπορούν μόνο να κινούνται στο διάδρομο (1 μέτρο πλάτος και 20 μέτρα μήκος) που εφάπτεται κατά μήκος των κελιών. Η στέρηση χώρου για να κάθονται, εν είδη εντευκτηρίου ή και χώρο άθλησης, έχει ως συνέπεια να μπορούν μόνο ή να περπατάνε ή να ξαπλώνουν, δηλαδή να σέρνουν το ταλαιπωρημένο σώμα τους.Μέσα σε όλο αυτό το ντεκόρ τα μικρά παιδάκια που συναντήσαμε πηγαινοφέρναν την κούκλα τους , σκαρφαλώνανε στις καγκελόπορτες των κελιών και άλλα περπατάγανε ξυπόλυτα ανάμεσα σε λήμματα και στα αγνώστου προελεύσεως υγρά. Τα κορδόνια τους τα είχαν πάρει με αποτέλεσμα να μην μπορούν καν να τρέξουν. Κάποια μεγαλύτερα παιδιά είχαν καταλάβει τι συμβαίνει και είχε χαθεί κάθε σπίθα ζωής στο βλέμμα τους. Ποιος μπορεί να τους εξηγήσει πώς από τη μία γυρνούσαν από το σχολείο με την μητέρα τους και ξαφνικά βρέθηκαν ανάμεσα σε τοίχους φυλακής.

(μαρτυρία από προσαχθείσες στο Αλλοδαπών της Π. Ράλλη συντρόφισσες μετά την κατάληψη του Δημαρχείου Κερατσινίου για την αλληλεγγύη στους 22 διωκόμενους  του Ρεσάλτο)

Όσον αφορά την πυρκαγιά στο παντοπωλείο ιρακινού μετανάστη επί της οδού Π. καβάλας 122 στον Αγ. Σπυρίδωνα στο Αιγάλεω όλα δείχνουν ότι προκλήθηκε από βραχυκύκλωμα. Ο ίδιος ο μαγαζάτορας αποκλείει τον εμπρησμό και είναι σίγουρος ότι για όλα ευθύνονται οι κακές καλωδιώσεις που έδιναν ρεύμα σε ένα μεγάλο ψυγείο μέσα στο κατάστημα. Με μια πρώτη ματιά φαίνεται ένα μεγάλο κομμάτι του ψυγείου καμμένο ακριβώς γύρω από το σημείο που εισέρχονταν τα καλώδια τροφοδοσίας ρεύματος. Επίσης από διπλανή ψησταριά που ήταν ανοιχτή λίγο μετά τα μεσάνυχτα χτες, την ώρα δηλαδή που προκλήθηκε η πυρκαγιά, οι εργαζόμενοι ούτε άκουσαν κάποιο θόρυβο να προηγείται ούτε είδαν κάποιους εκεί γύρω. Είπαν ότι το μαγαζί αυτό λειτουργεί εκεί επί χρόνια χωρίς κανένα πρόβλημα. Οι συγκεκριμένοι επίσης ήταν οι πρώτοι που αντιλήφθηκαν την πυρκαγιά και ήταν αυτοί που κάλεσαν την πυροσβεστική. Αυτή την ώρα, ο μαγαζάτορας περιμένει κάποιους από την Ασφάλεια (;) για έλεγχο προκειμένου να αρχίσει να τακτοποιεί το μαγαζί. Το ανακριτικό της πυροσβεστικής δεν έχει δώσει εν τω μεταξύ κάποια σημεία ζωής για να ενημερώσει τον ιδιοκτήτη. Εκείνο πάντως που έχει ανακοινωθεί στα Μέσα είναι πυρκαγιά κι όχι εμπρησμός.

Η κρίση, για την “αποφυγή” της οποίας ο τότε πρωθυπουργός Καραμανλής από το 2008 είχε πασάρει στις ελληνικές τράπεζες 27 δις ευρώ καθησυχάζοντας μάλιστα τους αφελείς υπηκόους, έφτασε. Ήταν η τελευταία μεγάλη λεηλασία πριν την αποκάλυψη του μεγέθους της «πτώχευσης» του ελληνικού καπιταλισμού. Σε αυτό το πλαίσιο του καπιταλισμού, η ελλάδα σήμερα δεν «παράγει» τίποτε και την ίδια ώρα μισθοί και συντάξεις πληρώνονται με δάνειο μερικών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ την ημέρα. Δάνειο που φυσικά θα ξεπληρώσουν οι ίδιοι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Παρότι το μέγεθος του εξωτερικού χρέους είναι πολύ μεγαλύτερο από το άθροισμα των χρεών Αργεντινής και Ρωσίας που ως γνωστόν πτώχευσαν κι ακόμη ανανήπτουν, παρότι το έλλειμμα ισοζυγίου εισαγωγών-εξαγωγών είναι συντριπτικά δυσμενές, παρότι ο συνδυασμός αυτών των δύο μεγεθών θεωρείται θανάσιμος  για τα δημοσιονομικά μεγέθη, δεν δηλώνεται «πτώχευση». Η θεσμική διαπλοκή στο πλαίσιο του υπερεθνικού οργανισμού της ΕΕ δεν επιτρέπει «πτωχεύσεις». Από τη μια έρχονται «αξιωματούχοι» του διευθυντηρίου προς επιτήρηση των αποφασισμένων ντιρεκτίβων κι από την άλλη η γερμανική κεντρική τράπεζα αγοράζει ελληνικά κρατικά ομόλογα με επιτόκια μεγέθους εξόφθαλμης λεηλασίας.
Ο καπιταλισμός, ως σύστημα συσσώρευσης κεφαλαίων, συνηθίζει να εκκαθαρίζει τα μη ανταγωνιστικά κεφάλαια με διάφορους ρυθμούς ανά περίοδο, με έμφαση στις περιόδους κρίσης. Σε αυτές τις περιόδους δημόσια και ιδιωτικά μεγέθη σαρώνονται για να αποτιναχθεί ό,τι θεωρείται βαρίδι στην συσσωρευτική επιθετικότητα. Στις μέρες μας, με προμετωπίδα την «αποκάθαρση» των δημοσιονομικών μεγεθών, το μπλοκάρισμα της διαφθοράς και την πάταξη της παραοικονομίας, επιχειρείται άλωση όλων των «οπισθοδρομικών κοινωνικών κεκτημένων», επαναπροσδιορισμός στην κατεύθυνση της επιβάρυνσης όλων των σταθερών με τις οποίες οι υπήκοοι προσλαμβάνουν το εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα. Η κρίση κοινωνικοποιείται από αυτούς που την έχουν προκαλέσει. Αρχής γενομένης της φούσκας των στεγαστικών δανείων και της απάτης των χρηματοπιστωτικών οργανισμών σε διεθνές επίπεδο το 2008, μέχρι και τη δομική αθλιότητα του ελληνικού καπιταλισμού από καταβολής  του, επέλαση της κρίσης σημαίνει και αυτή τη φορά επιθετική μετάθεση των ευθυνών για τις συνέπειες σε αυτούς που δεν τις προκάλεσαν. Και φυσικά, η επιθετικότητα ασκείται από αυτούς τους ίδιους που τις προκάλεσαν.
Τα χειρότερα δεν έρχονται μόνο για μας αλλά και γι’ αυτούς , καθώς η λεηλασία συνεχίζεται και οι διεθνείς «επιτηρητές» του ελληνικού καπιταλισμού δεν είναι μαθημένοι στην ποιότητα της ισορροπίας δυνάμεων στο γηγενή κοινωνικό σχηματισμό, ούτε κατανοούν την δυναμική των κοινωνικών αντιστάσεων.
Όσο περισσότερο τις απαξιώσουν τόσο περισσότερο θα εκπλαγούν.